Ντάλιες, γαρδένιες και λοιπά οπωροφόρα
Μια «Ντάλια» στο Παλαιό Ψυχικό, μια «Γαρδένια» στου Ζωγράφου, κάτι «Φιστικιές» στη Νέα Σμύρνη, «Ηλιοτρόπιο», «Πασχαλιάς και «Παπαρούνας» στον οικισμό Τιτάν της Μάνδρας και πολλά, μα πολλά, «Πεύκα» και «Πευκάκια» ξέμειναν εκεί, στα ταμπλό των λεωφορείων, σαν αειθαλή φυτά που οι κάτοικοι των περιοχών τους αρνούνται να κόψουν, έστω κι αν δεν τα είδαν ποτέ οι ίδιοι ανθισμένα.
Οι σύγχρονες Πηνελόπες είναι αυτές που έφυγαν
Η «Λίτσα» κάνει τρεις εμφανίσεις στις γραμμές 790, Α13 και 12. Η «Χαρούλα», κάπως πιο εξωστρεφής και με μια αδυναμία στον αριθμό 3, ακούγεται στις γραμμές 304/5, 316, 322 και 323. Η «Γιάννα» δεν λέει πολλά και συμπληρώνει τις ώρες της «Χαρούλας» στις γραμμές 314 και 319. Στο τρόλεϊ 3 κάνουν μεταθανάτιες εμφανίσεις οι αδερφές «Άννα και Μαρία Καλουτά». Η «Σόνια» στην Αλεξάνδρας γεννήθηκε το 1930 ως παραδοσιακό καφενείο-καζάνι της Τέχνης για να καταλήξει από μαρκίζα σε ξεθωριασμένη ταμπέλα. Κοντά στη Δάφνη βρίσκεται και η δισύλλαβη «Νανά», στη γραμμή του Α3. Στις γραμμές 450, 451 και 460 ελπίζω να θάφτηκε από έρωτα το δίδυμο «Μήτσος - Άννα».
Το Λαύριο ανήκει στην Αθήνα;
Σύντομη ιστορία των συγκοινωνιών της πόλης: στις 4 Φεβρουαρίου του 1885 πάτησε τις ρόδες του στην Κηφισιά το «Θηρίο», το οποίο θα ένωνε μέχρι και το 1938 Αθήνα, Κηφισιά και Λαύριο. Τη θέση του πήρε ο Ηλεκτρικός, αλλά από τη διαδρομή του ξέμειναν μια «Αλυσίδα» στα Άνω Πατήσια και κάτι «Σίδερα», πρώην ισόπεδες διαβάσεις, στις γραμμές 402 και 421 ως υπενθύμιση της παλιάς Αθήνας.
Οι ανώνυμες
Απομεινάρι της εποχής που η εκφώνηση αποτελούσε ιδέα επιστημονικής φαντασίας, η «Στροφή» 1, 2 και άλλη μία στον πληθυντικό, «Στροφές», στη γραμμή Α3 και οι «Πολυκατοικίες» 1, 2, 3 και 4 έδωσαν κάπως αυθαίρετα το όνομά τους στις αντίστοιχες στάσεις ή, μάλλον, έδωσαν αυθαίρετα το όνομά τους στις αντίστοιχες στάσεις οι επιβάτες που τις φώναζαν για να τις ορίσουν ως το σημείο αποβίβασής τους.
Ο Χριστός, η Παναγία και κάποιος που «Περιμένη»
Ο «Χριστός» των γραμμών 305 και 319 είναι κυριολεκτικά το Προσκύνημα της Αναστάσεως στα Σπάτα. Η «Παναγία» συναντά τον γιο της στην ίδια διαδρομή και περιοχή με τον Ναό της Κοιμήσεώς της. Στις γραμμές 219 και 816 μας «Περιμένη» η πλατεία ενός ανθρώπου με το ίδιο επίθετο, που υπήρξε δήμαρχος της Νέας Σμύρνης και σίγουρα κάτι θα περίμενε.
Άξιες αναφοράς και στάσης
Ο «Μαχαραγιάς», νυν Γήπεδο, στη γραμμή Α13 του Περιστερίου. Μια στάση «Ρεκόρ» στα Σπάτα στη γραμμή 304/5. Πάμε για «Καν-Καν» στη γραμμή 21 και για «Βενζίνα» στη 19. Μια ξεχασμένη «Σαγιονάρα» στην αφετηρία του 824 και κάποιος που βρέθηκε να περπατάει –μόνο αν διαβαστεί με αντίστοιχη προφορά– «Ξυπόλητου» στη Μεσογείων (Α5 και Β5). Η «Ελούλου» στη γραμμή 049 και η παρήχηση με το Ντελούλου δεν μπορεί παρά να είναι μια ευτυχής συγκυρίας σήμερα. Και η διαδρομή κλείνει με «Μοναξιά» στον Μαραθώνα στη γραμμή 314, όπως αρμόζει σε κάθε διαδρομή που σέβεται τον εαυτό της.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
