Υψηλό τίποτα (2)

Υψηλό τίποτα (2) Facebook Twitter
6

02.07 Τρίτη

Διαβάζω ένα κείμενο σημαντικού Έλληνα κριτικού εστιατορίων που μας παραπέμπει σε συγκεκριμένο (πολύ καλό) εστιατόριο για να φάμε ένα συγκεκριμένο πιάτο του που είναι «μακράν το καλύτερο στην Ελλάδα» και με λούζει κρύος ιδρώτας. Κι εγώ το έχω κάνει. Έχω γράψει επαίνους για πιάτα, για εστιατόρια, για καντίνες, ό,τι θες. Όπου πάω και μου αρέσει, το γράφω. Πάντα το θεωρούσα σωστό να επαινώ αυτούς που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ακόμα, βέβαια, θεωρώ πως δεν με ξέρει κανείς και ούτε με θεωρεί υπολογίσιμη δύναμη. Αν ήμουν κριτικός εστιατορίων, θα είχα μεγάλο άγχος. Σκέφτομαι συνέχεια αυτά που έλεγε η Ruth Reichl στο βιβλίο της Garlic and Sapphires, στο οποίο περιγράφει τις περιπέτειές της ως κριτικού εστιατορίων στους «New York Times». Πιο συγκεκριμένα, τις περιπέτειές της ως κριτικού εστιατορίων που κατέληξε να πηγαίνει μεταμφιεσμένη στα εστιατόρια για να μην την αναγνωρίζουν και να τρώει αυτό που τα εστιατόρια σερβίρουν σε όλους και όχι στους κριτικούς ή στους ανθρώπους που επηρεάζουν αυτό τον τομέα. Έλεγε η Reichl πως είχε παρατηρήσει ότι όταν πήγαινε για δεύτερη φορά στα εστιατόρια, όχι ως μια περσόνα αλλά ως ο εαυτός της, όλα ήταν λίγο καλύτερα. Τα φιλέτα ήταν λίγο πιο χοντρά, τα σερβίτσια ήταν πιο καλά, τα βατόμουρα στις τάρτες ήταν διπλάσια σε μέγεθος, το σέρβις ήταν πιο αέρινο. Ενώ, όταν πήγαινε μεταμφιεσμένη, έβλεπε την κανονική εικόνα των εστιατορίων. Να πω πως λέει ψέματα ή πως υπερβάλλει; Απεναντίας. Το έχω διαπιστώσει κι εγώ. Έτσι είναι, όσο κι αν θα θέλαμε να πιστεύουμε το αντίθετο. Το έχω δει να συμβαίνει. Και είναι λάθος για τους εστιάτορες αλλά και μια τεράστια παγίδα για τους κριτικούς εστιατορίων. Πρέπει κανείς να λαμβάνει υπ' όψιν του αυτό το γεγονός. Πριν γράψεις πως το τάδε είναι το καλύτερο ριζότο του κόσμου και πως είναι σαν να σε σερβίρουν άγγελοι, σκέψου και προσπάθησε να δεις τι γίνεται, αν εσύ δεν είσαι ο σούπερ διάσημος κριτικός εστιατορίων αλλά ένας απλός Αθηναίος που έχει προσπαθήσει πάρα πολύ να κάνει κράτηση και να φάει στο συγκεκριμένο εστιατόριο. Kαι που προφανώς θα του φέρονται σαν πολίτη δεύτερης κατηγορίας, επειδή «δεν είναι κάποιος».

Πρόσφατα πήγα σε ένα από τα πολύ καλά μας εστιατόρια. Η κράτηση δεν ήταν στο όνομά μου -δεν πάω και συχνά εκεί- και έφτασα και αργοπορημένος. Με το που κάθισα, αντίκρισα τον πιο ξινό σερβιτόρο όλων των εποχών, που επειδή δεν ενέκρινε τη flamboyant παρέα μου και δεν τη θεώρησε ικανή να ξέρει να τρώει και να πίνει τα σωστά, αποφάσισε να μας σνομπάρει. Πέρα από αυτό, έκανε (αυτός και οι συνάδελφοί του) απαράδεκτα και ασυγχώρητα λάθη, που για εστιατόριο τόσο ακριβό, θα έπρεπε τουλάχιστον να μας κεράσουν το δείπνο. Όχι μόνο αυτό, αλλά ούτε καν μας απολογήθηκαν για πράγματα που ντρέπομαι και να αναφέρω. Σιγά σιγά τα κόμπλεξ εξαφανίστηκαν, τα προβλήματα λύθηκαν με ανεπαίσθητο τρόπο, η βραδιά ήταν πολύ όμορφη και το φαγητό επαρκέστατο. Όχι τέλειο γι' αυτά τα λεφτά, αλλά επαρκέστατο. Όμως εγώ δεν το ξέχασα αυτό που έγινε. Δεν κατάλαβα γιατί μας σνόμπαραν. Ούτε γιατί δεν έκαναν διορθώσεις στο γιγαντιαίο λάθος τους. Αναρωτιέμαι, αν πήγαινε ο σούπερ κριτικός εστιατορίων της Ελλάδας ή ο σούπερ επώνυμος, τα ίδια θα έκαναν; Ή θα παρέλυε η κουζίνα μέχρι να σερβιριστούν αυτοί; Πόσο λάθος όλα αυτά! Πόσο αρχοντοχωριάτες είμαστε! Το φαγητό είναι φαγητό. Οι υπηρεσίες, υπηρεσίες. Και η ποιότητά τους πάει ανάλογα με τα λεφτά που πληρώνεις, όχι με το ποιος είσαι. Βαριέμαι και που γράφω τα αυτονόητα, αλλά πραγματικά μπούχτισα με όλο αυτό το restaurant scene.

Eπιστρέφω στην κουζίνα μου. Σας φιλώ.

Γεύση
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Γιαννούδι, Μαραθέφτικο, Μαύρο: Οι άγνωστες δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Το κρασί με απλά λόγια / Γιαννούδι, Μαραθεύτικο, Μαύρο: Οι ερυθρές δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Σε τι ξεχωρίζουν οι γηγενείς κόκκινες ποικιλίες της Κύπρου; Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον οινολόγο και οινοποιό Σοφοκλή Βλασίδη και συζητούν μαζί του για τα αυτόριζα αμπέλια του νησιού.
THE LIFO TEAM
Ronin: Ένα καταφύγιο ιαπωνικής κομψότητας και γεύσης στο Κολωνάκι/ Στο Ronin στο Κολωνάκι θα ανακαλύψεις το νόημα της ιαπωνικής απλότητας/ Ronin: Η ιαπωνική απλότητα που συγκινεί σε κάθε πιάτο

Γεύση / Ronin: Ιαπωνέζικη κουζίνα με ακρίβεια, λιγότερο fusion, περισσότερο zen

Το εστιατόριο Ronin φέρνει στο Κολωνάκι τη δύναμη της απλότητας της ιαπωνικής κουλτούρας και την αποθέωση της γευστικής λεπτομέρειας σε έναν απολαυστικό διάλογο μεταξύ παράδοσης και μοντέρνας δημιουργίας.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ

σχόλια

5 σχόλια
Νομίζω ότι η μισή δουλειά του κριτικού είναι να κάνει και κακές κριτικές και να ονοματίζει τα προιόντα / επαγγελματίες που τον δυσαρέστησαν. Στην Ελλάδα αυτό γίνεται σπάνια, λες και προέχουν για τον κριτικό η ευγένεια και οι καλές σχέσεις με τους ανθρώπους του χώρου και όχι η ενημέρωση των αναγνωστών.Εννοείται ότι με ενδιαφέρει να μάθω εάν σε ένα εστιατόριο το προσωπικό είναι αγενές, πολύ περισσότερο από το εάν είναι καλοφτιαγμένο ένα πιάτο. Και εάν αποδειχτεί ότι η κακή κριτική είναι άδικη, δεν τρέχει κάτι. Και μια καλή κριτική μπορεί κάλλιστα να είναι λάθος. Εϊναι μέσα στο παιχνίδι και ο αναγνώστης το ξέρει.Οπότε: ποιό είναι το "ένα από τα πολύ καλά μας εστιατόρια" με τα "απαράδεκτα και ασυγχώρητα λάθη"?