Συνταγές για τη ζέστη: χούμους حُمُّص‎

Συνταγές για τη ζέστη: χούμους حُمُّص‎ Facebook Twitter
1


 

Ρεβίθια, λεμόνι και ταχίνι – ένας μαγικός συνδυασμός για τις μεγάλες ζέστες. Υποτίθεται ότι πρόκειται για ορεκτικό, αλλά αυτά είναι συμβάσεις. Τώρα που η ζέστη είναι συνεχόμενη, ευκαιρία να χορτάσουμε με ορεκτικά.

Ποιός ξέρει γιατί, αλλά στην Αμερική πιστεύουν ότι το χούμους είναι χαρακτηριστικά ελληνικό φαγητό. Με τα υλικά που περιέχει, θα έπρεπε να είναι, αλλά νομίζω ότι και για μας είναι  κάπως εξωτικό. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια από τις πιο αρχαίες συνταγές του κόσμου με ρίζες στην Αίγυπτο: τα ρεβίθια είναι γνωστά στον άνθρωπο εδώ και 7.000 χρόνια.

Η βασική συνταγή είναι αξεπέραστη, αλλά αν αισθάνεστε περιπετειώδεις μπορείτε να δοκιμάσετε και την παραλλαγή με ντομάτα.

Ξεκινήστε με τα ρεβίθια: χρειάζεται λίγη προετοιμασία, οπότε μουλιάστε τα για μια νύχτα και βράστε τα πριν ετοιμάσετε το χούμους (αν έχετε χύτρα ταχύτητας, ακόμα καλύτερα – σκεπάστε τα με νερό και μαγειρέψτε τα για 20 λεπτά). Χρειάζεστε επίσης ένα μούλτι, που ελπίζω να έχετε, αλλά αν όχι, γίνεται με λίγη υπομονή και χειρωνακτικά. Η συνταγή είναι από το habeeb.com (χαμπίμπ κομ!) και την ονομάζουν Hummus bi taheeni:

Χούμους

  • 2 ½ φλιτζάνια ρεβίθια
  • 1 φλιτζάνι ταχίνι
  • 1 ½ χυμός λεμονιού
  • 1 ½ κουταλάκι αλάτι
  • 5 σκελίδες σκόρδο
  • 5 κουταλιές ψιλοκομμένος μαϊντανός

Περάστε τα καλά βρασμένα ρεβίθια από λεπτό σουρωτήρι ή από το μούλτι. Προσθέστε αργά και με εναλλαγή το ταχίνι και το λεμόνι. Προσθέστε το λιωμένο σκόρδο που το έχετε ανακατέψει με το αλάτι. Αν το μίγμα σας φανεί πολύ πηχτό, αραιώστε με νερό. Βάλτε το μίγμα σε ένα πιάτο, σερβίρετε με το μαϊντανό και με λίγα ολόκληρα ρεβίθια. Ρίξτε από πάνω το ελαιόλαδο.

 

Παραλλαγή με ντομάτες

Κόψτε ντομάτες σε κομμάτια (ή στα δύο, αν διαλέξετε ντοματάκια), βάλτε τα σε αλουμινόχαρτο και πασπαλίστε με λάδι, αλάτι, πιπέρι, λίγη ζάχαρη. Ψήστε τις στο φούρνο στους 200 βαθμούς μέχρι να αρχίσουν να καραμελώνουν. Όταν φτιάχνετε το χούμους, προσθέστε και αυτές στο μούλτι (ή λιώστε τις με το χέρι).

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια