Να γιατί το Περού έχει κάνει την πιο μεγάλη γαστρο-επανάσταση στον κόσμο

Να γιατί το Περού έχει κάνει την πιο μεγάλη γαστρο-επανάσταση στον κόσμο Facebook Twitter
1

Με το τι συμβαίνει στην άλλη άκρη του Θεού και του λατίνου κόσμου, διάθεση καμία δεν θα είχα να σας βαρύνω, αν αυτά που συμβαίνουν εκεί δεν επηρέαζαν και τη μικρή μας χώρα, όπως θα σας τα περιγράψω στο Β' μέρος αυτής της ταπεινής πραγματείας.

Bουτηγμένοι στη σκόνη και τον ιδρώτα, λαχανιασμένοι από τον ανήφορο κάτω από έναν ανελέητο ήλιο, οι μαθητές του Γαστρονομικού Ινστιτούτου της Pachacutec, διανύουν μέχρι και τέσσερις ώρες ποδαρόδρομο την ημέρα, για να φθάσουν στην κορυφή του αμμόλοφου που στεγάζει στην πιο σουρεαλιστική Σχολή του πλανήτη, στη μέση του πουθενά, πάνω από τη γιγάντια παραγκούπολη της Ventanilla. Κανείς δεν αργεί, κανείς δεν παραπονιέται, όλοι ευλογούν την τεράστια τύχη τους, να φοιτούν στη σχολή του απόλυτου σταρ, Γκαστόν Αθούριο.

Το ψάρεμα, η κτηνοτροφία, η κινόα και η σοκολάτα γνωρίζουν πρωτόγνωρες δόξες, 80 000 περουβιανάκια φοιτούν σε σχολές μαγειρικής και τα World Travel Awards ψήφισαν το Περού καλύτερο γαστρονομικό προορισμό του πλανήτη.

46 χρονών, με πάνω από 30 εστιατόρια σε όλο τον πλανήτη, εμπνευστής της μεγαλύτερης γαστρονομικής επανάστασης του πλανήτη αυτή τη στιγμή, δαιμόνιος και χαρισματικός, ο Γκαστόν κατάφερε να αλλάξει μέσα σε μια δεκαετία το όραμα μιας ολόκληρης χώρας: κάθε πιτσιρίκι ονειρεύεται να γίνει σεφ και όχι πια ποδοσφαιριστής όπως παλιά. Φανατικός θαυμαστής και υποστηρικτής του, ο Φεράν Αντριά, που πέρσι χρηματοδότησε ένα ντοκιμαντέρ για τον φίλο του, υποστηρίζει πως τα τελευταία χρόνια το Περού βιώνει μια μοναδική στον πλανήτη γαστρονομική αλλά και πολιτιστική και οικονομική επανάσταση. Αυτή που δίνει ψωμί σε 5 000 000 ανθρώπους και τα έσοδά της αντιστοιχούν στο 11% του Εθνικού Ακαθάριστου Εισοδήματος. Το ψάρεμα, η κτηνοτροφία, η κινόα και η σοκολάτα γνωρίζουν πρωτόγνωρες δόξες, 80 000 περουβιανάκια φοιτούν σε σχολές μαγειρικής και τα World Travel Awards ψήφισαν το Περού καλύτερο γαστρονομικό προορισμό του πλανήτη.

Να γιατί το Περού έχει κάνει την πιο μεγάλη γαστρο-επανάσταση στον κόσμο Facebook Twitter
Σε όλο το Περού, η γεύση είναι πανταχού παρούσα: στις υπαίθριες αγορές με τα χιλιάδες εξαιρετικά προϊόντα της χώρας που διαθέτει 2000 διαφορετικά είδη πατάτας, στην κουζίνα του δρόμου, στις σεβιτσερίες, στα ακριβά εστιατόρια για φρέσκο ψάρι, στα χιλιάδες μικρά και μεγάλα εστιατόρια με ανησυχίες και μπόλικη δημιουργικότητα...

Μεγαλοαστός που εγκατέλειψε τη Νομική για να γίνει μάγειρας, ο Γκαστόν, μετά από μια αστεράτη πορεία στις ευρωπαϊκές κουζίνες, επιστρέφει στη Λίμα, όπου στήνει το πρώτο του «δημιουργικό» εστιατόριο. Μέσα από τις παραδοσιακές συνταγές της γιαγιάς αναδύθηκε μια ολόφρεσκια γεύση και ένα τρελό σουξέ, μέχρι που ο Γκαστόν συνειδητοποίησε πως «η τεχνική δεν μετράει και είναι πολύ λίγη. Έξω από την κουζίνα, ένοιωσα ότι έπρεπε να μιλήσω για την εθνική μας ταυτότητα, την εθνική μας περηφάνεια, τα όνειρά, τα προϊόντα και την ιστορία μας». Κι όπως γράφει για κείνον το περουβιανό βραβείο Νόμπελ Mario Vargas Llosa «Kανένας δεν δούλεψε τόσο σκληρά ώστε να μάθει ο κόσμος πως αυτή η τόσο φτωχή και ταλαιπωρημένη χώρα διαθέτει μια σύνθετη κουζίνα, όσο η Γαλλία ή η Κίνα. Έδωσε πίσω τη χαμένη περηφάνια σε έναν ολόκληρο λαό».

Ο οποίος λαός, εκείνη την εποχή, στη δεκαετία του '90, έβγαινε τραυματισμένος από μια σειρά απολυταρχικών καθεστώτων, τις λεγεώνες θανάτου και τις υποχρεωτικές στειρώσεις του καθεστώτος Φουτζιμόρι, τη βία και την οικονομική κρίση. Η κουζίνα ήταν μια αθώα διέξοδος, ένα ασφαλές καταφύγιο σε μια εποχή καταστολής. Ο Γκαστόν καταστρώνει βήμα-βήμα το σχέδιό του. Σ'αυτό το παιχνίδι έπρεπε όλοι να μπουν: μάγειρες, παραγωγοί, πελάτες, το κράτος. Στήνει εσριατόρια, εκπομπές και βιβλία μαγειρικής, προχωρά στην εκπαίδευση: το Ινστιτούτο Γαστρονομίας οργανώνεται για να σώσει τα παιδιά της Ventanilla αρχικά, μέχρι να γίνει εθνικό όνειρο. Οι καλύτεροι επανδρώνουν τα εστιατόρια του Γκαστόν, όλοι βρίσκουν μια θέση στον ήλιο της νέας κατάστασης, όπου μια ολόκληρη χώρα κρεμά με εμπιστοσύνη τις ελπίδες της στη γεύση.

Να γιατί το Περού έχει κάνει την πιο μεγάλη γαστρο-επανάσταση στον κόσμο Facebook Twitter
O Γκαστόν, μετά από μια αστεράτη πορεία στις ευρωπαϊκές κουζίνες, επιστρέφει στη Λίμα, όπου στήνει το πρώτο του «δημιουργικό» εστιατόριο

Σε όλο το Περού, η γεύση είναι πανταχού παρούσα: στις υπαίθριες αγορές με τα χιλιάδες εξαιρετικά προϊόντα της χώρας που διαθέτει 2000 διαφορετικά είδη πατάτας, στην κουζίνα του δρόμου που έχει κερδίσει τη χαμένη της αξιοπρέπεια αφού μέχρι πρότινος ήταν απλά άλλη μια κουζίνα του φτωχού, στις σεβιτσερίες που ειδικεύονται στο σεβίτσε ολόφρεσκων ψαριών, στα ακριβά εστιατόρια για φρέσκο ψάρι, στα χιλιάδες μικρά και μεγάλα εστιατόρια με ανησυχίες και μπόλικη δημιουργικότητα. "Η κουζίνα μας είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε, όπως η Βραζιλία το ποδόσφαιρο και η Αργεντινή το τανγκό", λέει η νέα εθνική άποψη και τα περουβιανά εστιατόρια γίνονται παγκόσμια μόδα, σε όλες τις πρωτεύουσες του πλανήτη. Χρειάστηκε η πνοή ενός μόνου ανθρώπου, για να δώσει μια καινούρια άποψη και μια διέξοδο, σε μια γαστρονομική παράδοση δέκα αιώνων ιστορίας που και η ίδια είχε πια ξεχάσει τί αξίζει. Από την κουζίνα των Ίνκας, στη nikkei παράδοση της γιαπωνέζικης κοινότητας και τη chifa των κινέζων μεταναστών, το όνειρο του Αθούριο έχει ήδη κατακτήσει τον πλανήτη, που βρήκε στην περουβιανή δημιουργικότητα την επόμενή της μόδα.

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Από τις λίγες φορές που ένα άρθρο για γαστρονομία και αλλοδαπή κουζίνα είναι τόσο σωστό και ακριβές. Η κουζίνα του Περού είναι εξαιρετική και αξίζει η "διαφήμιση". Ευχαριστούμε κα Ψυχούλη.