Μαγικά γεμιστά, η γεύση του καλοκαιριού

Μαγικά γεμιστά, η γεύση του καλοκαιριού Facebook Twitter
6

Σαββόπουλος, Γαλάνη, Ξαρχάκος, θάλασσα, αλάτι, Ελύτης, ήλιος, μεσημέρι, κληματαριές, τα γεμιστά.

Οδυσσέα Ελύτη, Όλα τα πήρε το καλοκαίρι 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ' άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα.
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Τόσα ωραία πράγματα είναι η Ελλάδα, αυτό σκεφτόμουν και χθες που έφτιαχνα γεμιστά. Είναι το πρώτο φαγητό που μου έρχεται να φτιάξω όταν δε θέλω να φάω κρέας. Νομίζω ότι θα μπορούσα να το τρώω κάθε μέρα, κρύο και ζεστό, για πρωινό και βραδινό. Το ρύζι που έχει βράσει μαζί με το ζουμάκι της πιπεριάς, παρέα με τον μαϊντανό και το δυόσμο (πολύ δυόσμο, λέει η μαμά μου, πως τα φτιάχνουν εδώ χωρίς δυόσμο, κι όταν λέει «εδώ» εννοεί την Αθήνα), τόσο φτωχό φαγητό με την έννοια των ευρώ αλλά τόσο μεγάλο σε σύλληψη, μαζί με πικρούτσικη φέτα είναι το Καλοκαίρι της Ελλάδας, αυτό που έχει μέσα ποίηση και θέατρο και παρέα και συντροφικότητα και ξανά, το Ιδανικό του Καλοκαιριού, αυτό που είσαι μικρός και δεν καταλαβαίνεις τις κουβέντες των μεγάλων.

Μαγικά γεμιστά, η γεύση του καλοκαιριού Facebook Twitter
Νομίζω ότι θα μπορούσα να το τρώω κάθε μέρα, κρύο και ζεστό, για πρωινό και βραδινό...

Υπάρχει ενήλικας που δεν έχει τέτοια ανάμνηση; Να είσαι τυχερός να έχεις μαμά και μπαμπά ή παππούδες με εξοχικό ή σπίτι στη θάλασσα, να έχεις μπροστά σου τρεις ολόκληρους ανέμελους μήνες, να κάθεσαι μέσα στο νερό μέχρι να μελανιάσουν τα χείλια σου και να σου φωνάζουν να βγεις, να βγαίνεις με μισή καρδιά αλλά τελικά μισοτρέχοντας επειδή πω πω, πείνασες πάρα πολύ, να τρέμεις λίγο ακόμα από το κρύο νερό φτάνοντας σπίτι κι εκεί να σε περιμένει τραπέζι στρωμένο ιδανικά σε μία αυλή προστατευμένη και δροσερή κάτω από κληματαριά και να μυρίζει γεμιστά όλος ο δρόμος. Εκεί να είναι όλη η Ασφάλεια συν την Ανεμελιά, η μαμά που σου λέει να πλύνεις τουλάχιστον χέρια και πόδια και να το κάνεις βιαστικά και να τρως ψωμί που είναι αλμυρό επειδή δεν έπλυνες καλά τα χέρια σου. Να τρως βουτώντας παντού χωρίς να σκέφτεσαι θερμίδες, θρεπτικά συστατικά και απολύτως καθόλου το μέλλον ενώ οι μεγάλοι ανοίγουν μπύρες και σε πιέζουν να το φας όλο.

 

Νομίζω ότι μόνο αυτό μπορούν να προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά τους: την παιδική ηλικία. Η ζωή θα σε βρει όπως και να΄χει, ο πιο ικανός γονιός δε μπορεί να σε γλυτώσει από αυτό. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σου προσφέρει την απόλυτη ανεμελιά, την σιγουριά ότι όλα είναι τακτοποιημένα, ότι σε προστατεύει ένα δυνατό δίχτυ από γονείς, αδέρφια, θείους και παππούδες. Την ιδέα ότι σε αγαπάει πολύς κόσμος χωρίς να προσπαθήσεις. Αυτό θα τελειώσει σύντομα αλλά είναι η θωράκισή μας για όταν μεγαλώνουμε: η ανάμνηση ότι υπάρχουν στιγμές ευτυχίας που αν προσπαθήσουμε πολύ, μπορούμε να ξαναφτιάξουμε μόνοι μας, ίσως με το ιδανικό πρόσωπο, ίσως για τα παιδιά μας. Αν δεν ξέρεις τι γεύση έχει η ευτυχία, πώς να την ξαναφτιάξεις όταν μεγαλώσεις;

Χιλιοειπωμένες αμπελοφιλοσοφίες, εννοείται. Όμως δεν αντέχω να προσθέσω κι άλλες: αυτή η Ελλάδα που τώρα δείχνει το άγριό της πρόσωπο στους κατοίκους της, έχει τόσα μαγευτικά συστατικά που στιγμές μας κάνει να πονάμε γι’αυτήν, ειδικά όταν φεύγουμε. Υπάρχουν έξυπνοι και καλοί και ικανοί Έλληνες που μας έχουν χαρίσει ποίηση, λογοτεχνία, σκέψη και τα μαγικά γεμιστά. Βλέπω συνταγές από αγγλόφωνα site που προτείνουν συνταγές αυτού του φαγητού και μου έρχεται να γελάσω. Το terroir της Ελλάδας είναι μοναδικό και δεν μπορεί να γραφτεί σε μία συνταγή, κι ας είναι γαλλική λέξη. Όλες οι χώρες το έχουν αλλά μόνο το ελληνικό μπορώ να καταλάβω γιατί έχω την τύχη να μεγαλώσω με γονείς που μας έδωσαν τα πιο ανέμελα παιδικά χρόνια που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος. Και ό,τι και να κάνω τώρα που διαβάζω τεχνικές και τρόπους να πετύχεις τα τέλεια γεμιστά, δε θα φτάσω ποτέ τη γεύση εκείνων των καλοκαιριών.

6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Ένα φιλί, ένα χάδι, μια γλυκιά λέξη, μια αγκαλιά, όλα δείχνουν πόσο αγαπάμε, πόσο νοιαζόμαστε τους αγαπημένους μας κι ειδικά τα παιδιά μας. Και το φαγητό. Αχ! το φαγητό, που με τόση φροντίδα -θα έπρεπε να - ετοιμάζουμε με στόχο να θρέψουμε το σώμα αλλά και την ψυχή των δικών μας ανθρώπων. Η οικογένεια , που τόσο βάλλεται σήμερα, πόσο ωραίο να κάθεται στο τραπέζι και τα μέλη της να στεριώνουν ισχυρούς δεσμούς που θα τους ενώνουν μια ζωή. Ευκαιρία τώρα το καλοκαίρι , στις διακοπές να το προσπαθήσουμε! Η γνώση ότι σε αγαπούν γι' αυτό που είσαι, ότι σε αποδέχονται έτσι όπως είσαι κι ότι σε επιθυμούν , σε θέλουν, σε αγκαλιάζουν με στοργή, αυτά τα συναισθήματα είναι η βάση που πάνω της θα χτίσει ένα παιδί- ένας άνθρωπος τη ζωή του. Ή η έλλειψή τους θα κάνει το οικοδόμημα επισφαλές κι ετοιμόρροπο. Κάθε μέρα δημιουργούμε τις αναμνήσεις των παιδιών μας. Ας φροντίσουμε να είναι όσο γίνεται ομορφότερες!
Παρ'ότι δεν έζησα καλοκαίρια σε εξοχικό, όλα στο κείμενο αυτό με έκαναν να θυμηθώ παιδικά καλοκαίρια. Και ναι, τα γεμιστά-ιδίως με κιμά- με ξετρέλαιναν πάντα...Γιαατί κι η γεύση είναι μέρος της εμεπειρίας.Μόνο μια παρατήρηση:μην ξεχνάμε και το καρπούζι για επιδόρπιο. Ή με φέτα(εμείς εκεί πάνω το λέμε απλά τυρί) το βράδυ...
Τα γεμιστά το λατρεμένο μου φαγητό...!!Όταν λοιπόν η μαμά μου,μου ανακοίνωσε στα 10 μου χρόνια οτι θα ανοίξουμε ταβέρνα,η πρώτη μου ερώτηση γεμάτη ενθουσιασμό ήταν: "Δηλαδή θα φτιάχνεις κάαααααααθε μέρα γεμιστά"???Α στο καλό...συγκινήθηκα..