H μύτη που αξίζει εκατομμύρια

Facebook Twitter
0


[via] Ο κριτικός με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο σήμερα είναι ένας κριτικός κρασιού. Δεν πρόκειται για κάποιον σνομπ όπως θα φανταζόταν κανείς, αλλά για έναν συνηθισμένο Αμερικάνο, έναν άντρα από το βόρειο Μέριλαντ, που ζει ακόμα σε μια φάρμα. Το όνομά του είναι Robert Parker Jr, Bob για τους φίλους του, και δεν έχει κλασική εκπαίδευση στο κρασί.  



Δεν δουλεύει μπροστά σε άλλους αλλά μόνος του, σε ένα γραφείο, το οποίο έχει έναν υπολογιστή, πολλά CD, (Bob Dylan, Neil Young), έναν πάγκο γεμάτο με μπουκάλια κρασί, μια σειρά με καθαρά ποτήρια κρασιού, και ένα νεροχύτη αρκετά βαθύ για να μπορεί να φτύνει χωρίς να λερώνεται. Εκεί γράφει το περιοδικό του με όνομα The Wine Advocate, με υπότιτλο “ανεξάρτητος διμηνιαίος οδηγός για καλό κρασί.» Το περιοδικό δεν έχει φωτογραφίες.


Το περιοδικό δεν δέχεται διαφημίσεις. Η συνδρομή κάνει 40 ευρώ το χρόνο. κάθε τεύχος έχει ένα εντιτόριαλ και περίπου πενήντα έξι σελίδες με σχόλια για κρασιά που έχει δοκιμάσει ο ίδιος. Τα σχόλια συνήθως είναι σύντομα, δύο ή τρεις προτάσεις, και η βαθμολογία κυμαίνεται μεταξύ 50 και 100.



Το περιοδικό έχει 40.000 συνδρομητές, σε όλη την Αμερική και σε 37 ξένες χώρες. Οι αναγνώστες έχουν επίσης επιρροή και οι γνώμες κυκλοφορούν, ανεβοκατεβάζοντας υπολήψεις και παραγωγούς στην Ασία, στις ΗΠΑ, τώρα ακόμα και στην Ευρώπη. Τα αποτελέσματα φαίνονται στα ράφια, όπου οι πωλητές αναρτούν τα σχόλια του Parker και αυτό δημιουργεί αλυσιδωτές αντιδράσεις που φτάνουν ξανά πίσω, μέχρι τους παραγωγούς. Ήταν η πρώτη φορά που αυτός ο κλάδος απέκτησε μία τόσο ισχυρή φωνή.


Βέβαια από το 2008 και μετά οι φήμες σχετικά με την αμεροληψία του και την αντικειμενικότητά του έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν: ταξίδια πληρωμένα από εφημερίδες, συγγενείς που συμμετέχουν σε εταιρίες σχετικές με κρασί, υπάλληλοι που κατηγορήθηκαν ευθέως για χρηματισμό, έχουν κλονίσει το όνομά του αλλά δεν τον έχουν εκθρονίσει. Πριν από μερικά χρόνια δήλωσε ότι αφήνει τις κριτικές για τα κρασιά της Καλιφόρνια σε συνεργάτη του, κάτι που ερμηνεύτηκε ως πρόθεση απόσυρσης.


Tώρα ο Parke rέχει και Twitter. Ποιό περιοδικό κατέληξε σ’ αυτό το ποσοστό, αναρωτιέμαι, γιατί ούτε η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει βγάλει άκρη ακόμα.

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στον «Σήφη» ξέρουν από καλή κρητική κουζίνα

Γεύση / Στον «Σήφη» για γαμοπίλαφο και αυγά με στάκα και απάκι

Εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες, μια οικογενειακή ταβέρνα στον Άγιο Δημήτριο, με την κυρά-Φωφώ σταθερά στο τιμόνι, σερβίρει φαγητά και μεζέδες όπως ακριβώς θα τους έβρισκες σε ένα αυθεντικό κρητικό καφενείο.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Χριστουγεννιάτικος κορμός, μια γλυκιά ιστορία που συνεχίζεται στα καλύτερα ζαχαροπλαστεία της πόλης

Γεύση / Χριστουγεννιάτικος κορμός, ένα σοκολατένιο έπος. Εδώ οι καλύτεροι

Ξεκίνησε ως ένα ρολό παντεσπάνι με αφράτη σοκολάτα γκανάς και ζάχαρη άχνη, σύμβολο της καλοτυχίας. Πλέον κάθε ζαχαροπλάστης κάνει μια δική του παραλλαγή, μετατρέποντάς το σε γλυκό έργο τέχνης.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
«Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης η εμβληματική προσωπικότητα του ελληνικού κρασιού, ο Άγγελος Ιατρίδης, εξηγεί ότι πήγε στο Αμύνταιο πριν από τριάντα χρόνια επειδή είδε ότι θα άντεχε στην κλιματική αλλαγή και μιλάει για τη μεγάλη ανάπτυξη του Κτήματος Άλφα από τα 4.000 στρέμματα στα 14.000.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Η εποχή του Ευχέλαιου της μεσογειακής διατροφής ή Τα μυστήρια της εποχής της ελιάς

Γεύση / Ελιές με χταπόδι: Στο Αιγαίο τις φτιάχνουν απλά, όπως τις μαντινάδες

Κολυμπάτες, ελίδια, κλαστάδες, σταφιδολιές, ψαρολιές, κουροπολιές, νερατζολιές: όπως και να την πεις, η ελιά παραμένει ένα μικρό σύμβολο του μεσογειακού πολιτισμού. Mε το χταπόδι πώς ταιριάζει;
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ