Fatsio: Ο φάρος της σταθερής γεύσης στο Παγκράτι εδώ και 53 χρόνια!

Fatsio: Ο φάρος της σταθερής γεύσης στο Παγκράτι εδώ και 53 χρόνια! Facebook Twitter
Ήταν από τα αγαπημένα του Μάνου Χατζιδάκι που οργάνωσε εκεί και τα συνέδρια για την Πνευματική Ιδιοκτησία, εκεί γύρω στο 1982-83, και το αγαπημένο μιας ολόκληρης αθηναϊκής γενιάς που πήγαινε τα μεσημέρια για φαγητό στο Corfu της Ζαλοκώστα, στον Γεροφοίνικα, τον Γιατρό της Πείνας και το Ελληνικόν στην πλατεία Κολωνακίου... Φωτό: TwoMinutes Angie
1

Βρίσκεται στο ίδιο σημείο της πόλης, Ευφρονίου 5 στο Παγκράτι, από το 1969. Το εστιατόριο «Fatsio» σηματοδοτεί αναμνήσεις κυριακάτικων οικογενειακών εξόδων για φαγητό, χορταστικά διαλείμματα σε μεσημεριανές συναντήσεις και ένα σταθερό σημείο απόλαυσης (μια και λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στο μενού όλα αυτά τα χρόνια) για πολλούς καλλιτέχνες, πολιτικούς, εργαζόμενους εκεί κοντά, τους πιστούς καθημερινούς πελάτες του και τους γείτονες. 

Όλα αυτά τα χρόνια που το επισκέπτομαι για να φάω το χορταστικό φαγητό που σερβίρει με ανακούφιση διαβάζω και ξαναδιαβάζω το μενού: ποτέ δεν εμφανίστηκε η καρμπονάρα, δεν θυμάμαι τσίζκεϊκ, ούτε μοντέρνες εκδοχές κλασικών φαγητών, παρά μόνο τα ίδια ορεκτικά, τα μαγειρευτά, τα λαδερά και της ώρας που εναλλάσσονται καθημερινά! 

Το πολύ σπάνιο στις μέρες μας, η μακροβιότητα και η σταθερότητα των γεύσεων, το κάνουν έναν σταθερό «φάρο» επιλογής: όταν πας εκεί είσαι σίγουρος ότι οι λαχανοντολμάδες αυγολέμονο και οι κρέπες σπανάκι θα έχουν την ίδια γεύση όπως και τότε που τα πρωτοδοκίμασες, δεκαετίες πριν, χωρίς καθόλου να σε απογοητεύσουν, μια και όλα τα υλικά της μαγειρικής είναι προσεκτικά ζυγιασμένα, χωρίς εξάρσεις και περιττές εκπλήξεις. 

Εδώ έρχεσαι για να φας –σε καλοστρωμένα τραπέζια με λευκά τραπεζομάντηλα– το κλασικό μοσχαράκι με τις μελιτζάνες ή αγκινάρες αλά πολίτα, παπουτσάκια μελιτζάνας ή μουσακά, ξιφία αλά σπετσιώτα, σαρδελάκια στον φούρνο λαδορίγανη με ντοματούλα και πιπεριά, μπάμιες στον φούρνο, λαζάνια με σπανάκι, μπέικον και παρμεζάνα, εσκαλόπ πανέ με κροκέτες πατάτας, σαλάτα εποχής με βραστά λαχανικά, μαρούλι σος ροκφόρ, φιλέτο σφυρίδας, αρνάκι φρικασέ και ψάρια και κρεατικά της ώρας. Το σαραγλί και το καταΐφι τους με άρωμα Κωνσταντινούπολης και κρέμα ή παγωτό το καλοκαίρι και ρυζόγαλο φούρνου.

Το Φάτσιο είναι πολλά παραπάνω από αυτά. Ο Κώστας Φάτσιο ξεκίνησε το εστιατόριο με το ίδιο όνομα το 1948 στην Πρίγκηπο, έφτασε στην Αθήνα το 1964, συνεργάστηκε, προσφέροντας τη μαγειρική του τέχνη, με το θρυλικό εστιατόριο «Γεροφοίνικας» που βρισκόταν στην Πινδάρου, έμαθε τη δουλειά στον γιο του και δυο χρόνια μετά άνοιξε το Φάτσιο στο Παγκράτι. Τον διαδέχθηκε στην κουζίνα ο γιος Γιώργος – που ακόμα μαγειρεύει καθημερινά. Ο εγγονός Κώστας κρατά το μαγαζί για τρίτη συνεχή γενιά και σερβίρει. 

Fatsio! Facebook Twitter
Φωτό: TwoMinutes Angie
Fatsio! Facebook Twitter
Φωτό: TwoMinutes Angie

Ήταν από τα αγαπημένα του Μάνου Χατζιδάκι που οργάνωσε εκεί και τα συνέδρια για την Πνευματική Ιδιοκτησία, εκεί γύρω στο 1982-83, και το αγαπημένο μιας ολόκληρης αθηναϊκής γενιάς που πήγαινε τα μεσημέρια για φαγητό στο Corfu της Ζαλοκώστα, στον Γεροφοίνικα, τον Γιατρό της Πείνας και το Ελληνικόν στην πλατεία Κολωνακίου...

Το Fatsio λειτουργεί καθημερινά από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 6 το απόγευμα, δεν επιτρέπεται το κάπνισμα, τα κινητά τηλέφωνα «είναι στο σιγανό», οι επισκέπτες μιλούν σχεδόν ψιθυριστά και στο εστιατόριο δεν παίζει μουσική. Οι τακτικοί του πελάτες γνωρίζουν και χαιρετούν τους ιδιοκτήτες όταν μπαίνουν, διαλέγουν από τις αχνιστές προθήκες με τα μαγειρευτά φαγητά το πιάτο ημέρας της προτίμησής τους και κατευθύνονται στο συνηθισμένο τους τραπέζι με το ατομικό πορτατίφ (!) πάντα αναμμένο, σίγουροι για την οικεία, σταθερή γεύση, ρίχνοντας ματιές από τα τεράστια παράθυρά του στις νεραντζιές που στολίζουν ακόμα την οδό Ευφρονίου. 

Το πολύ σπάνιο στις μέρες μας, η μακροβιότητα και η σταθερότητα των γεύσεων, το κάνουν έναν σταθερό «φάρο» επιλογής: όταν πας εκεί είσαι σίγουρος ότι οι λαχανοντολμάδες αυγολέμονο και οι κρέπες σπανάκι θα έχουν την ίδια γεύση όπως και τότε που τα πρωτοδοκίμασες, δεκαετίες πριν, χωρίς καθόλου να σε απογοητεύσουν, μια και όλα τα υλικά της μαγειρικής είναι προσεκτικά ζυγιασμένα, χωρίς εξάρσεις και περιττές εκπλήξεις. 

Το Fatsio, αδιαφορώντας για τις περαστικές μόδες της γαστρονομίας, τα trends στα εστιατόρια και τα ετήσια βραβεία γεύσης, δεν άλλαξε, ούτε χάλασε, όπως άλλα μακρόβια στέκια της πόλης και αυτό, για ένα τόσο παλιό εστιατόριο, είναι σημαντικό. 

Η μπορεί να είναι σημαντικό για εμάς που το συνδέουμε με μια εποχή που το φαγητό έπρεπε απλώς να είναι τόσο καλό ώστε να μη σου χαλά την παρέα, αλλά να συνοδεύει την καλή σου διάθεση να βγεις, να συζητήσεις και να περάσεις ένα όμορφο μεσημέρι. 

 

FATSIO

Ευφρονίου5, Παγκράτι 210-7217421

Fatsio! Facebook Twitter
Φωτό: TwoMinutes Angie
Fatsio! Facebook Twitter
Φωτό: TwoMinutes Angie
Fatsio! Facebook Twitter
Φωτό: TwoMinutes Angie
Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια
Κατοικώ κοντά και πολλές φορές περνάω απ' έξω και παρατηρώ το εσωτερικό του. Ειδικά το βράδυ το βλέμμα πέφτει στα όμορφα επιτραπέζια φωτιστικά. Αποπνέει μία όμορφη-νοσταλγική και χουχουλιάρικη ατμόσφαιρα «vintage»! Πολλές φορές σκέφτηκα να κάτσω να φάω. Τώρα που διάβασα και το άρθρο σας θα το κάνω οπωσδήποτε.