ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Οι ρωσικές δυνάμεις ελέγχουν σήμερα «περίπου το 20%» του ουκρανικού εδάφους (603.000 τετραγωνικά χλμ), ή περίπου 125.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δήλωσε την Πέμπτη ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, σε ομιλία του στο κοινοβούλιο του Λουξεμβούργου.
Συγκριτικά, οι ρωσικές δυνάμεις έλεγχαν ήδη «περισσότερα από 43.000 τετρ. χλμ» πριν από την εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, πρόσθεσε.
Η έκταση της Ελλάδας είναι 132.000 τετρ. χλμ, δηλαδή οι ρωσικές δυνάμεις ελέγχουν έκταση περίπου ίση με τη χώρα μας. Αν προστεθεί και μια «Αλβανία» (περίπου 29.000 τετρ. χλμ) τον επόμενο 1-1,5 μήνα, σενάριο που μόνο απίθανο δεν είναι, το ερώτημα είναι πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να ανακτηθούν αυτά τα εδάφη.
Σε πρόσφατο άρθρο του Spiegel («The West Tries to Figure Out What Peace Might Look Like», 30.05.2022) σημειώνεται: «Αλλά σε αντίθεση με τις αρχές Απριλίου, οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών συμφωνούν τώρα ότι μια γρήγορη ουκρανική νίκη είναι εξαιρετικά απίθανη. Ο Πούτιν, λένε, ακολουθεί τώρα μια στρατηγική που είναι πολύ πιο έξυπνη από την κακοσχεδιασμένη προέλαση στο Κίεβο που παρατηρήθηκε τις πρώτες ημέρες του πολέμου». Επισημαίνει, επίσης, ότι η γερμανική κυβέρνηση υιοθετεί αυτή τη ζοφερή εκτίμηση, διότι μια συντριπτική νίκη προϋποθέτει πλεονέκτημα 3:1 της μιας πλευράς, το οποίο ούτε οι Ρώσοι ούτε οι Ουκρανοί διαθέτουν.
Η επιβεβαίωση δεν άργησε. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, στην Ουάσιγκτον χθες Πέμπτη, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι μακροπρόθεσμα. Διότι αυτό που βλέπουμε είναι ότι αυτός ο πόλεμος έχει πλέον μετατραπεί σε πόλεμο φθοράς». Πόλεμος φθοράς, δηλαδή τέλμα, αίμα, καταστροφές και δυστυχία.
• • •
Ο ΟΡΜΠΑΝ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΛΛΟ
Από τη λίστα κυρώσεων της ΕΕ αφαιρέθηκε o προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Πατριάρχης Κύριλλος, μετά από τις πιέσεις της Ουγγαρίας.
Ο Βίκτορ Όρμπαν είχε πει σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στις 6 Μαΐου ότι οι κυρώσεις κατά του Πατριάρχη Κύριλλου «θα επηρεάσουν τη θρησκευτική ελευθερία των κοινοτήτων στην Ουγγαρία, η οποία είναι ιερή», και ότι «έλαβε επιστολή από την ουγγρική ορθόδοξη κοινότητα που του ζητούσε να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να αντιταχθεί» — κοινότητα που αντιπροσωπεύει μόνο το 0,1% του ουγγρικού πληθυσμού, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011.
Τα κίνητρα του καλβινιστή Όρμπαν μάλλον είναι βαθύτερα. Η υπεράσπιση της χριστιανικής ταυτότητας στην Ευρώπη, μετά την προσφυγική κρίση του 2015, αποτελεί κεντρικό στοιχείο της ιδεολογικο-πολιτικής του πλατφόρμας. Επιπλέον, ταυτίζεται με τη ρωσική εκκλησία στην εμμονική του εναντίωση στην κοινότητα ΛΟΑΤ+.
Πηγή: Le Monde
• • •
ΟΙ ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΚΕΛΕΙΑ
Στα χιλιοειπωμένα επιχειρήματα των Ρεπουμπλικάνων προστέθηκε και ένα νέο.
Ο Ρεπουμπλικάνος βουλευτής του Μιζούρι, Μπίλι Λονγκ, δήλωσε την Τετάρτη σε ραδιοφωνική συνέντευξη ότι οι μαζικοί πυροβολισμοί οφείλονται στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του 1973 που νομιμοποίησε τις αμβλώσεις.
Η συζήτηση έγινε με αφορμή το μακελειό σε δημοτικό σχολείο στην πόλη Ουβάλντε που στοίχισε τη ζωή σε 19 παιδιά και δύο δασκάλες.
Θερμός υπερασπιστής της οπλοφορίας, ο Λονγκ, είπε ότι οι δολοφονίες πολλαπλασιάστηκαν «όταν αποφασίσαμε ότι ήταν εντάξει να δολοφονούμε παιδιά στη μήτρα της μητέρας τους... η ζωή δεν έχει καμία αξία για πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους».
Οι αριθμοί δεν έχουν την παραμικρή αξία για τους φανατικούς· μόνο η ιδεολογική στενοκεφαλιά μετράει. Το 1970, τρία χρόνια πριν τον νόμο για τις αμβλώσεις υπήρξαν 499 δολοφονίες στο Μιζούρι, δύο χρόνια μετά 505, και το 2019 568.
Πηγή: Rolling Stone, Salon
• • •
ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΟΠΛΟ
Βασισμένο στη διδακτορική του διατριβή που εκπόνησε υπό την επίβλεψη του καθηγητή Μαρκ Μαζάουερ, το βιβλίο του Νίκολας Μόλντερ («The Economic Weapon: The Rise of Sanctions as a Tool of Modern War», Yale University Press, 2022) είναι το πρώτο, εξ όσων γνωρίζω, με αντικείμενο την ιστορία των οικονομικών κυρώσεων. Ειδικότερα, εστιάζεται στις τρεις δεκαετίες μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στις οποίες οι κυρώσεις από πολεμικό μέσο (ναυτικοί αποκλεισμοί) μεταμορφώθηκαν σε ειρηνικό θεσμό με την ενσωμάτωσή τους στο Άρθρο 16 της Σύμβασης της Κοινωνίας των Εθνών. Σκοπεύω να γράψω γι΄αυτό το επίκαιρο βιβλίο, αλλά προς το παρόν στέκομαι σε δύο σημεία του.
Θεσμοθετώντας τις κυρώσεις, οι ιδρυτές της Κοινωνίας των Εθνών πίστευαν ότι την είχαν εξοπλίσει με ένα νέο και ισχυρό καταναγκαστικό μέσο για τον σύγχρονο κόσμο, με το οποίο θα έλεγχαν τους ταραξίες της ειρήνης. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Γούντροου Ουίλσον, περιέγραψε τις οικονομικές κυρώσεις το 1919 ως «κάτι πιο τρομερό από τον πόλεμο»: η απειλή ήταν «μια απόλυτη απομόνωση... που φέρνει ένα έθνος στα συγκαλά του, όπως η ασφυξία αφαιρεί από το άτομο κάθε τάση για μάχη... Εφαρμόστε αυτό το οικονομικό, ειρηνικό, σιωπηλό, θανατηφόρο φάρμακο και δεν θα υπάρχει ανάγκη για βία. Είναι ένα τρομερό φάρμακο. Δεν κοστίζει ούτε μια ζωή έξω από το έθνος που μποϊκοτάρεται, αλλά ασκεί μια πίεση σε αυτό το έθνος, στην οποία, κατά την κρίση μου, κανένα σύγχρονο έθνος δεν θα μπορούσε να αντισταθεί» (σ.1-2).
Απεναντίας, ο Κέυνς ήταν επιφυλακτικός απέναντι στα αρνητικά μέτρα απαγόρευσης. «Όσο περισσότερο εμβαθύνουμε στα πράγματα, τόσο περισσότερο θα τείνουμε να στηριχθούμε στη θετική βοήθεια προς το θιγόμενο μέρος σε σύγκριση με τα αντίποινα κατά του επιτιθέμενου», έγραψε σε επιστολή το 1924, επειδή «τα θετικά μέτρα θα είναι πολύ πιο εντυπωσιακά, όταν έρθει η ώρα, από τις αρνητικές πράξεις που θα διατρέχουν πάντα τον κίνδυνο (1) να μην είναι αποτελεσματικές και (2) να μην διακρίνονται εύκολα από τις πολεμικές πράξεις» (σ. 159). Ο Κέυνς πίστευε ακράδαντα ότι το οικονομικό όπλο θα έπρεπε να εστιάζει στην παροχή και όχι στη στέρηση.
Κάποιοι υποστήριξαν τις ιδέες του Κέυνς, αλλά ηττήθηκαν. Σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, οι κυρώσεις έπαιξαν μεν σταθεροποιητικό ρόλο τη δεκαετία του ΄20, αλλά την επόμενη οι επιπτώσεις τους ήταν αποσταθεροποιητικές.
Γενικότερα και παρά τις καλές τους προθέσεις ως μέσο διασφάλισης της ειρήνης, οι κυρώσεις είτε αποτύγχαναν — στον 20ο αιώνα μόνο μία στις τρεις κυρώσεις υπήρξε «τουλάχιστον εν μέρει επιτυχής» (σ. 295)· είτε προκαλούσαν ακούσιες αρνητικές επιπτώσεις, όπως πόλεμο ή ανθρωπιστικές κρίσεις.
• • •
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΡΚΟΦΑΓΟ
Τον τάφο του Ραμσή ΣΤ' στην αιγυπτιακή Κοιλάδα των Βασιλέων επισκέπτονταν ήδη από την αρχαιότητα τουρίστες, οι οποίοι χάραζαν τα ονόματά τους και αντάλλασσαν σχόλια, αποκάλυψε έρευνα του καθηγητή Adam Łukaszewicz από το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας.
«Επισκέφθηκα και δεν μου άρεσε τίποτα εκτός από τη σαρκοφάγο», «Θαύμασα», «Δεν μπορώ να διαβάσω τα ιερογλυφικά», είναι μερικά από τα γκράφιτι τουριστών που επισκέφθηκαν την Κοιλάδα των Βασιλέων πριν από περίπου δύο χιλιάδες χρόνια.
Οι επιγραφές, που προέρχονται κυρίως από την ελληνορωμαϊκή περίοδο, είναι γραμμένες κατά κανόνα στα ελληνικά και σπανιότερα στα λατινικά.
Μεταξύ των πιο διάσημων ξένων που άφησαν την υπογραφή τους στον τάφο ήταν ο Αρμένιος πρίγκιπας Χοσρόης (4ος αιώνας), και ο Άραβας κατακτητής της Αιγύπτου Ουμάρ Α΄ (7ος αιώνας).
Αφθονούν επίσης οι διάλογοι μεταξύ των τουριστών. Σε ένα σημείο κάποιος επισκέπτης θαυμάζει τον τάφο και διαβάζει τα ιερογλυφικά. Ένας άλλος επισκέπτης γράφει από κάτω «Δεν μπορώ να διαβάσω αυτή τη γραφή», και παρακάτω ένας τρίτος γράφει «Γιατί σε νοιάζει που δεν μπορείς να διαβάσεις τα ιερογλυφικά, δεν καταλαβαίνω το ενδιαφέρον σου».
Πηγή: Science in Poland
• • •
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
