Το τυχερό μου Σταρ

Το τυχερό μου Σταρ Facebook Twitter
Καμία γάτα δεν θα είχε αυτή την υπομονή και αυτή την αυτοσυγκράτηση μέσα σε ένα σινεμά, πόσο μάλλον το αγρίμι η γάτα μου. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΤΕΣΣΕΡΑ ΗΤΑΝ ΤΑ αξιοθέατα στην Αγίου Κωνσταντίνου για όσους είχαν να πληρώσουν –το φαρμακείο του Μπακάκου, το sex shop στη στοά, ο Δάφνης στο υπόγειο και το σινεμά Σταρ–, όσοι ήταν ταπί περιπλανιόντουσαν στην πλατεία ανάμεσα στην πιάτσα των ταξί, στον Γρηγόρη και στα πέριξ του Χόντου.

Το Τσίλερ του Εθνικού Θεάτρου ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης, αλλά το διεθνές ψωνιστήρι ήταν ανοιχτό, στα προσεχώς και οι Ολυμπιακοί Αγώνες «Αθήνα 2004».

Για το εισιτήριο στο Σταρ πλήρωσα 4ευρώ στον ταμία, ήταν καινούργιος στο πόστο. Φορούσε ένα μαύρο αμάνικο λερωμένο φανελάκι, είχε δασύτριχο στήθος και πεταχτά αυτιά, οι φλέβες της εργατιάς στις παλάμες του έσκισαν το απόκομμα, στο στόμα του η λαρισαίικη προσφορά. «Καλώστ’ να!». Ήταν ο τύπος μου. Ξεκάθαρα!

Καθώς έσπρωχνα τη βαριά πόρτα της εισόδου, ξέσπασε μπόρα. «Τυχερή είμαι», του είπα, «στο τσακ δεν με έπιασε στην Πειραιώς».

Αχ οι αυθόρμητες παρτούζες! Άλλο ένα προνόμιο που «κατάπιε» ο εξευγενισμός, οι κάμερες στις κολόνες και τα έξυπνα τηλέφωνα στο χέρι.

Μπήκα στην αίθουσα προβολής του ισογείου, δεν είχε περάσει μισή ώρα όταν ανάμεσα στα καυλωμένα βογγητά της μεγάλης οθόνης και τους καυλωμένους ψιθύρους στα καθίσματα να σου ο Λαρισαίος δίπλα μου. Μέσα στο αυτί μου και μέσα στην καύλα είπε: «Έχου 15 λεπτά διάλειμμα. Πάμ’ να δούμ’ αν είν’ η τυχ’ρή σ’ μέρα;».

Μπήκαμε στις τουαλέτες… Όταν βγήκαμε όμως δεν με χωρούσε πια το ισόγειο, στριμωγμένες απ’ έξω οι παλιές –ο Νταλικιέρης, η Λούγκρα και ο Κρυφός– άρχισαν το κράξιμο και το καλιάρντεμα. «Καλέ είναι μπάρα ή φίφα ο Λαρισαίος;». Λες και θα καταδεχόμουν εγώ ποτέ να κυλιστώ στις τουαλέτες του Σταρ με άντρα για τον οποίο δεν ήμουν 100% σίγουρη ότι είναι μπάρας. Όσο σινεφίλ και να ήμουν, δεν θα έπεφτα ποτέ τόσο χαμηλά.

Τις προσπέρασα θριαμβευτικά, ανέβηκα τις σκάλες μέχρι τον δεύτερο όροφο, κάθισα στο χολ έξω από την αίθουσα προβολής, σταυροπόδι και τσιγάρο σαν την Αγράδο, όταν άκουσα έναν ενοχλητικό θόρυβο να πλησιάζει. Κάτι σαν φλαπ ή σαν χλαπ. Σβήνοντας το τσιγάρο μου είδα να ξεπροβάλλει από τα σκαλιά μια ξανθιά σγουρομάλλα με στράπλες φόρεμα λευκό, ασορτί γαλότσες και ομπρέλα. Μαζί της κι ένα κανελί πίντσερ. Μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευα ότι τα είχα δει όλα μέσα στο Σταρ, το πόσο λάθος έκανα θα το καταλάβαινα λίγα λεπτά αργότερα.

Η Αννέτα ή Μαλάμω! Από τις γνωστές φιγούρες της Ομόνοιας, ευρέως γνωστή από τη συμμετοχή της σε ταινίες όπως Οι βλάχοι προτιμούν τραβεστί. «Γεια σου, μπέμπα» με χαιρέτησε όπως πάντα και μπούκαρε βιαστικά στην αίθουσα. Κάπνισα άλλο ένα τσιγάρο κι έπιασα κουβέντα με έναν Ρουμάνο, αλλά ήμουν και χορτασμένη από τον Λαρισαίο, ανταλλάξαμε τηλέφωνα για κάποια άλλη φορά.

Μπήκα κι εγώ στην αίθουσα, απέναντι η μεγάλη οθόνη έπαιζε hardcore, στάθηκα στην πόρτα και είδα να φωσφορίζουν μέσα στο σκοτάδι το πλατινέ μαλλί και οι λευκές γαλότσες της Αννέτας ή Μαλάμως, ήταν σκυμμένη προς τον τοίχο. Έπρεπε να κοιτάξω πολύ προσεχτικά για να διακρίνω τις σκιές μιας ουράς από άντρες, πέντε, μπορεί και έξι. Σε μια γωνιά το σκυλάκι της, δεμένο στο λουράκι του και φρόνιμο.

Πρώτη φορά συνειδητοποίησα γιατί διαφέρουμε τόσο πολύ οι γατογονείς και οι σκυλογονείς μεταξύ μας. Το σκυλάκι της περίμενε μέχρι να πάρει τους πρώτους πέντε στα όρθια, την περίμενε να κάνει ένα τσιγάρο και να πιει δύο γουλιές καφέ, κι έπειτα περίμενε να πάρει και άλλους δύο. «Μόνο πίπα όμως», τους είπε. Και δεν γάβγισε ούτε μία φορά. Καμία γάτα δεν θα είχε αυτή την υπομονή και αυτή την αυτοσυγκράτηση μέσα σε ένα σινεμά, πόσο μάλλον το αγρίμι η γάτα μου.

«Εσύ θα δώσεις ένα πενηντάρικο!» είπε προστακτικά η Αννέτα ή Μαλάμω σε έναν σαραντάρη με φόρμα εργασίας του ΟΤΕ. Για τους υπόλοιπους δεν νοιάστηκε, δεν είδε ούτε το πρόσωπό τους, δεν άκουσε ούτε τη φωνή τους, μόνο το «έχυσα» με ελληνική ή ελληνοαλβανική προφορά.

Αχ οι αυθόρμητες παρτούζες! Άλλο ένα προνόμιο που «κατάπιε» ο εξευγενισμός, οι κάμερες στις κολόνες και τα έξυπνα τηλέφωνα στο χέρι.

Ο Ρουμάνος μου είχε ήδη κάνει δέκα αναπάντητες για να μου δείξει ότι με θέλει. Βγαίνοντας από την αίθουσα, τον βρήκα να περιμένει στο χολ. Πόσο μου άρεσε που άκουγα τον Ρουμάνο να κατεβαίνει μαζί μου τις σκάλες και να μιλάει ρουμάνικα. Να φιλάει ρουμάνικα.

Όσο η βροχή δυνάμωνε, τόσο η Αγίου Κωνσταντίνου ερήμωνε. Κανείς δεν φιλάει όπως φιλούν οι Ρουμάνοι.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ