Το τυχερό μου Σταρ

Το τυχερό μου Σταρ Facebook Twitter
Καμία γάτα δεν θα είχε αυτή την υπομονή και αυτή την αυτοσυγκράτηση μέσα σε ένα σινεμά, πόσο μάλλον το αγρίμι η γάτα μου. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΤΕΣΣΕΡΑ ΗΤΑΝ ΤΑ αξιοθέατα στην Αγίου Κωνσταντίνου για όσους είχαν να πληρώσουν –το φαρμακείο του Μπακάκου, το sex shop στη στοά, ο Δάφνης στο υπόγειο και το σινεμά Σταρ–, όσοι ήταν ταπί περιπλανιόντουσαν στην πλατεία ανάμεσα στην πιάτσα των ταξί, στον Γρηγόρη και στα πέριξ του Χόντου.

Το Τσίλερ του Εθνικού Θεάτρου ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης, αλλά το διεθνές ψωνιστήρι ήταν ανοιχτό, στα προσεχώς και οι Ολυμπιακοί Αγώνες «Αθήνα 2004».

Για το εισιτήριο στο Σταρ πλήρωσα 4ευρώ στον ταμία, ήταν καινούργιος στο πόστο. Φορούσε ένα μαύρο αμάνικο λερωμένο φανελάκι, είχε δασύτριχο στήθος και πεταχτά αυτιά, οι φλέβες της εργατιάς στις παλάμες του έσκισαν το απόκομμα, στο στόμα του η λαρισαίικη προσφορά. «Καλώστ’ να!». Ήταν ο τύπος μου. Ξεκάθαρα!

Καθώς έσπρωχνα τη βαριά πόρτα της εισόδου, ξέσπασε μπόρα. «Τυχερή είμαι», του είπα, «στο τσακ δεν με έπιασε στην Πειραιώς».

Αχ οι αυθόρμητες παρτούζες! Άλλο ένα προνόμιο που «κατάπιε» ο εξευγενισμός, οι κάμερες στις κολόνες και τα έξυπνα τηλέφωνα στο χέρι.

Μπήκα στην αίθουσα προβολής του ισογείου, δεν είχε περάσει μισή ώρα όταν ανάμεσα στα καυλωμένα βογγητά της μεγάλης οθόνης και τους καυλωμένους ψιθύρους στα καθίσματα να σου ο Λαρισαίος δίπλα μου. Μέσα στο αυτί μου και μέσα στην καύλα είπε: «Έχου 15 λεπτά διάλειμμα. Πάμ’ να δούμ’ αν είν’ η τυχ’ρή σ’ μέρα;».

Μπήκαμε στις τουαλέτες… Όταν βγήκαμε όμως δεν με χωρούσε πια το ισόγειο, στριμωγμένες απ’ έξω οι παλιές –ο Νταλικιέρης, η Λούγκρα και ο Κρυφός– άρχισαν το κράξιμο και το καλιάρντεμα. «Καλέ είναι μπάρα ή φίφα ο Λαρισαίος;». Λες και θα καταδεχόμουν εγώ ποτέ να κυλιστώ στις τουαλέτες του Σταρ με άντρα για τον οποίο δεν ήμουν 100% σίγουρη ότι είναι μπάρας. Όσο σινεφίλ και να ήμουν, δεν θα έπεφτα ποτέ τόσο χαμηλά.

Τις προσπέρασα θριαμβευτικά, ανέβηκα τις σκάλες μέχρι τον δεύτερο όροφο, κάθισα στο χολ έξω από την αίθουσα προβολής, σταυροπόδι και τσιγάρο σαν την Αγράδο, όταν άκουσα έναν ενοχλητικό θόρυβο να πλησιάζει. Κάτι σαν φλαπ ή σαν χλαπ. Σβήνοντας το τσιγάρο μου είδα να ξεπροβάλλει από τα σκαλιά μια ξανθιά σγουρομάλλα με στράπλες φόρεμα λευκό, ασορτί γαλότσες και ομπρέλα. Μαζί της κι ένα κανελί πίντσερ. Μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευα ότι τα είχα δει όλα μέσα στο Σταρ, το πόσο λάθος έκανα θα το καταλάβαινα λίγα λεπτά αργότερα.

Η Αννέτα ή Μαλάμω! Από τις γνωστές φιγούρες της Ομόνοιας, ευρέως γνωστή από τη συμμετοχή της σε ταινίες όπως Οι βλάχοι προτιμούν τραβεστί. «Γεια σου, μπέμπα» με χαιρέτησε όπως πάντα και μπούκαρε βιαστικά στην αίθουσα. Κάπνισα άλλο ένα τσιγάρο κι έπιασα κουβέντα με έναν Ρουμάνο, αλλά ήμουν και χορτασμένη από τον Λαρισαίο, ανταλλάξαμε τηλέφωνα για κάποια άλλη φορά.

Μπήκα κι εγώ στην αίθουσα, απέναντι η μεγάλη οθόνη έπαιζε hardcore, στάθηκα στην πόρτα και είδα να φωσφορίζουν μέσα στο σκοτάδι το πλατινέ μαλλί και οι λευκές γαλότσες της Αννέτας ή Μαλάμως, ήταν σκυμμένη προς τον τοίχο. Έπρεπε να κοιτάξω πολύ προσεχτικά για να διακρίνω τις σκιές μιας ουράς από άντρες, πέντε, μπορεί και έξι. Σε μια γωνιά το σκυλάκι της, δεμένο στο λουράκι του και φρόνιμο.

Πρώτη φορά συνειδητοποίησα γιατί διαφέρουμε τόσο πολύ οι γατογονείς και οι σκυλογονείς μεταξύ μας. Το σκυλάκι της περίμενε μέχρι να πάρει τους πρώτους πέντε στα όρθια, την περίμενε να κάνει ένα τσιγάρο και να πιει δύο γουλιές καφέ, κι έπειτα περίμενε να πάρει και άλλους δύο. «Μόνο πίπα όμως», τους είπε. Και δεν γάβγισε ούτε μία φορά. Καμία γάτα δεν θα είχε αυτή την υπομονή και αυτή την αυτοσυγκράτηση μέσα σε ένα σινεμά, πόσο μάλλον το αγρίμι η γάτα μου.

«Εσύ θα δώσεις ένα πενηντάρικο!» είπε προστακτικά η Αννέτα ή Μαλάμω σε έναν σαραντάρη με φόρμα εργασίας του ΟΤΕ. Για τους υπόλοιπους δεν νοιάστηκε, δεν είδε ούτε το πρόσωπό τους, δεν άκουσε ούτε τη φωνή τους, μόνο το «έχυσα» με ελληνική ή ελληνοαλβανική προφορά.

Αχ οι αυθόρμητες παρτούζες! Άλλο ένα προνόμιο που «κατάπιε» ο εξευγενισμός, οι κάμερες στις κολόνες και τα έξυπνα τηλέφωνα στο χέρι.

Ο Ρουμάνος μου είχε ήδη κάνει δέκα αναπάντητες για να μου δείξει ότι με θέλει. Βγαίνοντας από την αίθουσα, τον βρήκα να περιμένει στο χολ. Πόσο μου άρεσε που άκουγα τον Ρουμάνο να κατεβαίνει μαζί μου τις σκάλες και να μιλάει ρουμάνικα. Να φιλάει ρουμάνικα.

Όσο η βροχή δυνάμωνε, τόσο η Αγίου Κωνσταντίνου ερήμωνε. Κανείς δεν φιλάει όπως φιλούν οι Ρουμάνοι.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ