Τι νέα, ψιψίνα;

Τι νέα, ψιψίνα; Facebook Twitter
Όσο και να του άξιζε του τύπου και της παρέας του το τόσο «κράξιμο», δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι υπήρχε τόσος κόσμος που ζητούσε από το να του σπάσουν τα πόδια και τα χέρια, να τον βιάσουν, να τον βάλουν μέσα ισόβια, μέχρι για κρεμάλες διάβασα κάπου.
0

ΗΤΑΝ, ΠΟΥ ΛΕΤΕ, προχθές σε ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι κάπου κοντά στην Αιδηψό ένα παρεάκι «κάγκουρες» και «καγκούρισσες», ας μου συγχωρεθεί ο νεολογισμός, ένας εκ των οποίων βρήκε εξαιρετικά αστείο το να δελεάσει ένα γατάκι με ένα ψάρι και να το κλoτσήσει χασκογελώντας στη θάλασσα (ο ίδιος επιμένει ότι έπεσε στα χαλίκια της παραλίας, αλλά μικρή η διαφορά) μόλις αυτό πλησίασε υπό τις επευφημίες των υπόλοιπων παριστάμενων. Ακολούθως επιχείρησε να πράξει το ίδιο και με ένα άλλο γατάκι, το βρήκε δε τόσο αστείο όλο αυτό, ώστε το βιντεοσκόπησε και το ανέβασε στα κοινωνικά δίκτυα.

Αυτό που ο δράστης, παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας του, που τον εντάσσει στις «καλωδιωμένες από κούνια» γενιές, δεν υπολόγισε είναι ότι το κατόρθωμά του αυτό θα γινόταν viral αμέσως και ότι για λίγα έστω εικοσιτετράωρα θα ήταν το πιο μισητό πρόσωπο σε όλη την επικράτεια.

Η προσπάθειά του να «δικαιολογηθεί», δε, πρώτα με ένα άτσαλο, επιθετικό βίντεο και ύστερα, έχοντας αντιληφθεί ότι διέπραξε ποινικό αδίκημα, με ένα εξίσου άτσαλο, απολογητικό, τύπου «ε, είχαμε πιει λίγο παραπάνω» –χωρίς να μας εξηγεί γιατί, εφόσον είχε πιει «λίγο παραπάνω», δεν έστελνε κάποιο μεθυσμένο ερωτικό μήνυμα π.χ., αντί να κακομεταχειρίζεται αθώα πλάσματα– χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο τα πράγματα, δίνοντας επιπλέον αφορμές για τις οργισμένες αναρτήσεις που «ξεχείλισαν» στα κοινωνικά δίκτυα, συν οι διάφορες «βρόμες» που βγήκαν στον αέρα για το άτομό του. 

Τι μας έχει συμβεί ως κοινωνία ώστε να βγάζουμε τόσο μίσος επί δικαίους και αδίκους, να έχουμε χάσει εντελώς το μέτρο στην αναλογία μεταξύ αδικημάτων και ποινών, να θεωρούμε την αυτοδικία υπό μορφή λιντσαρίσματος περίπου αυτονόητη, να απαιτούμε τις αυστηρότερες δυνατές ποινές ακόμα και για πταίσματα, να φτάσουμε να ζητάμε ένας στους δύο Έλληνες την επαναφορά της θανατικής ποινής, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Dianeosis;

Ο ίδιος μάλιστα ο υπουργός ΠροΠο παρενέβη δημόσια, δηλώνοντας ότι «η βία εναντίον των ζώων είναι απαράδεκτη» – τέτοια τιμή το άμοιρο γατάκι ούτε στην έβδομη ζωή του δεν θα φανταζόταν.

Όσο για τις διαμαρτυρίες που ακούστηκαν ότι ο ίδιος άνθρωπος δεν βάζει ούτε τη γάτα του –αν υποθέσουμε ότι έχει– να κλάψει για τη συχνά-πυκνά υπέρμετρη όσο και αδικαιολόγητη βία που ασκείται σε διαμαρτυρόμενους πολίτες από υφισταμένους του, ότι όταν επτά «ήρωες», κατά τους συναδέλφους τους, αστυνομικοί γάζωσαν έναν άοπλο νεαρό Ρομά όχι μόνο δεν βγήκε στα κάγκελα, αλλά έσπευσε στη ΓΑΔΑ να τους συμπαρασταθεί, ότι όχι μόνο δεν δίνει δεκάρα για τους εκατοντάδες πρόσφυγες που πνίγονται ή επαναπροωθούνται παράνομα, αλλά μας βγάζει και τρελούς, κι ας υποχρεώθηκε να παραιτηθεί μετά τη σωρεία αποκαλύψεων ο ίδιος ο επικεφαλής της Frontex, δεν είναι παρά κακόβουλες συκοφαντίες – όχι;

Όντας ορκισμένος γατόφιλος, τα πήρα κι εγώ με τον τύπο και αρχικά πολύ το χάρηκα το πακέτο που έφαγε. Υπόψη ότι μετά απ' όλα αυτά συνελήφθη, απολογήθηκε και αφέθηκε ελεύθερος ώσπου να δικαστεί – η κατηγορία που εν τέλει του απαγγέλθηκε είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα, αν κατηγορούνταν για βασανισμό ζώου, θα δικαζόταν με τη νέα νομοθεσία για κακούργημα που επιφέρει χρηματικό πρόστιμο έως 50.000 ευρώ και ποινή φυλάκισης έως δέκα έτη, σε κάθε περίπτωση πάντως δεν θα περάσει «έτσι» . 

Στην πορεία, όμως, άρχισα να χαλιέμαι. Καταρχάς, όσο και να του άξιζε του τύπου και της παρέας του το τόσο «κράξιμο», δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι υπήρχε τόσος κόσμος που ζητούσε να του σπάσουν τα πόδια και τα χέρια, να τον βιάσουν και να τον βάλουν μέσα ισόβια – μέχρι για κρεμάλες διάβασα κάπου. Δηλαδή αν είχε κακοποιήσει άνθρωπο, τι ποινή θα έπρεπε να του επιβληθεί;

Τι μας έχει συμβεί ως κοινωνία ώστε να βγάζουμε τόσο μίσος επί δικαίους και αδίκους, να έχουμε χάσει εντελώς το μέτρο στην αναλογία μεταξύ αδικημάτων και ποινών, να θεωρούμε την αυτοδικία υπό μορφή λιντσαρίσματος –όπως στην περίπτωση της Πισπιρίγκου– περίπου αυτονόητη, να απαιτούμε τις αυστηρότερες δυνατές ποινές ακόμα και για πταίσματα –«αίτημα» στο οποίο μετά χαράς ανταποκρίνεται, σιγοντάροντάς το, η παρούσα κυβέρνηση–, να φτάσουμε να ζητάμε ένας στους δύο Έλληνες την επαναφορά της θανατικής ποινής, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Dianeosis;

Πώς γίνεται, έπειτα, να συγκινούμαστε τόσο δυσανάλογα πολύ με ένα κακοποιημένο ζωάκι, παραβλέποντας ή υποβαθμίζοντας κακοποιήσεις ή και εγκλήματα κατά ανθρώπων που μπορεί να συμβαίνουν ακόμα και δίπλα μας, στις ίδιες θάλασσες όπου ετοιμαζόμαστε να κολυμπήσουμε ξένοιαστα, τώρα που ζεσταίνει ο καιρός, για παράδειγμα;

Αν ισχύει –που ισχύει– το ότι όσοι κακοποιούν ζώα είναι πολύ πιθανό να κακοποιήσουν και ανθρώπους, εξίσου ισχύει και ότι ένας φιλόζωος δεν μπορεί να είναι μισάνθρωπος και αντιστρόφως, αλλιώς κάτι πάει πολύ στραβά. Το ίδιο στραβά πάει όταν συνδέουμε αυθαίρετα την εθνικότητα κάποιου –ο δράστης τυχαίνει αλβανικής καταγωγής– με κακοποιητικές συμπεριφορές απέναντι σε ζώα ή σε ανθρώπους, λες και οι Ελληνάρες δεν διαπρέπουμε στο «σπορ».    

Εξίσου άτοπες βρήκα τις συγκρίσεις του αδικοχαμένου Ζακ Κωστόπουλου με το γατάκι της Αιδηψού, ότι αν ήταν τάχα γατάκι ο Ζακ, θα είχαν συγκινηθεί περισσότερο τόσο ο κ. υπουργός όσο και οι δικαστές, επιβάλλοντας αυστηρότερες ποινές στους δράστες.

Παρότι κατανοητό το πνεύμα τέτοιων σχολίων, ας συνειδητοποιήσουμε πως ο Ζακ, παρότι υπήρξε επίσης πολύ φιλόζωος, δεν ήταν απλώς ένα ακόμη «γατάκι» και δεν κακοποιήθηκε θανάσιμα ως τέτοιο, κάνοντας μάλιστα τέτοιες συγκρίσεις αδικούμε, φοβάμαι, τόσο τον ίδιο όσο και τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται για τη δικαίωση της μνήμης του.    

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ