Τι εργοτάξιο είναι αυτό στην πλατεία Συντάγματος;

πλατεία συντάγματος εργα Facebook Twitter
Περπατώντας γύρω γύρω απ’ το «έργο», που πλέον μοιάζει με installation, διαβάζει κανείς εξαγγελίες για πράσινη πλατεία, σκιές, δέντρα και προσβασιμότητα για τα άτομα με αμαξίδιο.
0

ΕΓΡΑΨΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΔΩ ότι η πόλη έχει παραδοθεί στους τουρίστες. Λογικό είναι. Οι άνθρωποι της πόλης προσπαθούν να ζήσουν όπως μπορούν. Να τα βγάλουν πέρα.

Ακόμα και μια έξτρα κούρσα στους ταξιτζήδες, ένα παραπάνω γεύμα που θα πωληθεί στα εστιατόρια στο Κουκάκι, ένα εισιτήριο στα θερινά που περιμένουν πώς και πώς τον κόσμο να γυρίσει στις ταινίες εκτός κρεβατοκάμαρας, όλα έχουν σημασία για τους Αθηναίους που προσπαθούν να επιβιώσουν πάλι μέσα σε μια νέα κρίση (ή, βασικά, εντός της παλιάς, που ποτέ δεν τελείωσε πραγματικά). 

Αγαπάμε τη σαπίλα και το χάος της πόλης μας, αλλά όταν είναι αυθόρμητο και ξεκινάει από τα κάτω, όχι όταν επιβάλλεται από τα πάνω, σαν πολυδάπανο πρότζεκτ.

Η υπερβολική επένδυση της χώρας στον τουρισμό δεν είναι καλή. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου σήμερα, ούτε το οικιστικό προνόμιο που σε συνδυασμό με τον τουρισμό κάνει μη βιώσιμες τις τιμές των ενοικίων για όσους ζούμε στο κέντρο της πόλης.

Το θέμα μου είναι η πλατεία Συντάγματος. Αυτό το γιαπί. Η κατάσταση διάλυσης στην οποία έχει περιέλθει η πλατεία μόνο ως αστοχία μπορεί να εκληφθεί, εάν θεωρήσουμε ότι όντως ο τουρισμός είναι ο μεγάλος στόχος.

Κάτι πήγε πολύ στραβά στο συγκεκριμένο σχέδιο και δεν έχουμε ακούσει πραγματικά κάποια συγγνώμη ή κάποια διαφανή εξήγηση για το τι απέγιναν όλα τα υλικά που κατασπαταλήθηκαν (πόροι, γλαστράκια, φυτάκια, φοινικόδεντρα, καγκουροπαγκάκια με καγκουροφωτισμό και άλλα αξεσουάρ που, όπως μπήκαν, βγήκαν, σαν να στήνεις και να ξεστήνεις ένα επιτραπέζιο). 

Τώρα έχουν πέσει οι μάσκες. Κυριολεκτικά. Έχει πέσει μερικώς το προστατευτικό κάλυμμα που έδινε πληροφορίες για το πώς θα είναι η πλατεία στο μέλλον. Σε μερικά σημεία έχει σκιστεί. Σε άλλα ξεκόλλησε ή βανδαλίστηκε. Στη Μητροπόλεως έχουν βάλει απλώς ένα πράσινο δίχτυ γύρω από κάτι λακκούβες. Πλέον βλέπεις μέσα στα σπλάχνα του έργου. Και βλέπεις ότι έργο δεν έχει γίνει.

Την τελευταία φορά που πέρασα, αρχές Μαΐου, μεσημέρι, ένας εργάτης υπέφερε μες στον ήλιο, σκάβοντας μόνος του, και γύρω του πεταμένα καπάκια από καφέδες πλάι σε χρησιμοποιημένες σακούλες μαρτυρούσαν ως τι αντιμετωπίζεται τα βράδια αυτή η λωρίδα σπασμένου πεζοδρομίου: ως σκουπιδότοπος. Στην αρχή της Ερμού το τσιμέντο έχει σκάσει και είναι πανβρόμικο. Η μπογιά έχει ξεθωριάσει, όπως και αλλού.

Πηγαίνοντας προς την τριλογία, σε πιάνει η ψυχή σου μ’ αυτές τις γυαλιστερές καγκουρογλάστρες μες στη σκόνη, αφού προφανώς δεν προορίζονται για χρήση σε εξωτερικούς χώρους. Υπάρχει άλλη πρωτεύουσα χώρας της Ευρώπης που να έχει τέτοια κεντρική πλατεία; Αγαπάμε τη σαπίλα και το χάος της πόλης μας, αλλά όταν είναι αυθόρμητο και ξεκινάει από τα κάτω, όχι όταν επιβάλλεται από τα πάνω, σαν πολυδάπανο πρότζεκτ.

Περπατώντας γύρω γύρω απ’ το «έργο», που πλέον μοιάζει με installation, διαβάζει κανείς εξαγγελίες για πράσινη πλατεία, σκιές, δέντρα και προσβασιμότητα για τα άτομα με αμαξίδιο. Η πραγματικότητα είναι χώμα, σκουπίδια και ένας συνωστισμός από μηχανάκια ντελιβεράδων που πασχίζουν να προσεγγίσουν τα μαγαζιά γρήγορου φαγητού στην αρχή της Ερμού, στα οποία πρέπει να είσαι πολύ αποφασισμένος/-η για να πας και να φας, αφού πρέπει να ξεπεράσεις κάποιες παγίδες. Όσοι έχουν καταστήματα πέριξ του Μεγάλου Περιπάτου πώς να νιώθουν άραγε; Μες στην κάψα του Μαΐου και με μόνο σημείο δροσιάς τον Εθνικό Κήπο που ομολογουμένως είναι πιο καθαρός και πιο περιποιημένος από ποτέ, η πλατεία Συντάγματος με μιζεριάζει.

Η άλλη κοντινή πλατεία, στο Κολωνάκι, για την ώρα δεν φαίνεται καν. Μες στον κατασκευαστικό ζήλο έχει κι αυτή τυλιχτεί με λαμαρίνες και προστατευτικά και έχει κουρευτεί το πράσινο της με την υπόσχεση αυτού του μελλοντικού πρασίνου που υποτίθεται πως θα ’ρθει. Τουλάχιστον, όταν έρθει, ας μην είναι μέσα σε γλάστρες, αν γίνεται. Το ίδιο και οι εξαγγελίες για όσους μετακινούνται με αμαξίδιο. Γίνονται διαρκώς και δεν έρχονται ποτέ. Φριχτό να βλέπεις μάλιστα όλα τα πεζοδρόμια να έχουν γίνει επέκταση καφετεριών λόγω Covid και οι λίγοι θαρραλέοι να πασχίζουν να ξεγλιστρήσουν με το αμαξίδιό τους ανάμεσα στις καρέκλες για να μετακινηθούν.

Βρέθηκα πρόσφατα σε μια πτήση που διαφήμιζε τη χώρα μας στις οθόνες του αεροπλάνου. Η ιδέα της καμπάνιας ήταν λίγο-πολύ ότι η Ελλάδα είναι «hot» (καυτή). Παρόλο που όντως η Αθήνα είναι σέξι, εξέλαβα την καμπάνια ως κακό οιωνό για το επερχόμενο καλοκαίρι που το πράσινο, οι σκιές και η δροσιά θα είναι λέξεις τυπωμένες πάνω στο καταταλαιπωρημένο προστατευτικό περίβλημα του Μεγάλου Περιπάτου.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ