Τα διδάγματα από τη «μάχη των μαχών»

Τα διδάγματα από τη «μάχη των μαχών» Facebook Twitter
Οι κοινωνικές αντιδράσεις ήταν μάλλον χλιαρές, τα ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες χαμηλά, η κυβέρνηση δεν εμφάνισε κάποιο εσωτερικό ρήγμα. Φωτ.: Eurokinissi
0

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ γύρω από το εργασιακό νομοσχέδιο που πέρασε την προηγούμενη βδομάδα από τη Βουλή έχει πολύ ενδιαφέρον. Να διευκρινίσουμε καταρχάς ότι η ανάλυση που ακολουθεί αφορά μόνο το σκέλος της πολιτικής διαχείρισης και δεν μπαίνει στην ουσία του νομοσχεδίου. Ούτως ή άλλως, αυτά κρίνονται στην πράξη. Σε λίγους μήνες θα ξέρουμε αν θα είναι περισσότεροι οι ωφελημένοι ή οι ζημιωμένοι από τον νέο νόμο. Οι πολιτικοί χειρισμοί, ωστόσο, μπορούν να κριθούν άμεσα. Και είναι πολλά τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν. 

Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

Μετά από σχεδόν μία δεκαετία μνημονίων και με πολλές παρεμβάσεις τα χρόνια εκείνα στα εργασιακά ζητήματα, η αντίληψη που είχε επικρατήσει είναι ότι κάθε αλλαγή επιδεινώνει τις εργασιακές σχέσεις σε βάρος των εργαζομένων. Ο κόσμος άκουγε «αλλαγές στο εργασιακό» και τον έπιανε σύγκρυο. Η εποχή αυτή μπορεί σήμερα να φαντάζει μακρινή, αλλά έχει εγγραφεί στη μνήμη όλων μας.

Η γενικότερη καχυποψία συνεπικουρούνταν από μία ακόμα παγιωμένη αντίληψη, ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη δεν είναι ισότιμες. Ο εργοδότης έχει μεγαλύτερη ισχύ, ως εκ τούτου καθετί που εμπεριείχε τη λογική της απευθείας ή ατομικής διαπραγμάτευσης είναι ντε φάκτο ετεροβαρές.

Αντί η αντιπολίτευση να εστιάσει στην αποδόμηση του νομοσχεδίου με συγκεκριμένα επιχειρήματα για συγκεκριμένα ζητήματα, επέλεξε μια μετωπική αντιπαράθεση με συνθήματα για κατάργηση του οκταώρου (κάτι που προφανώς δεν μπορεί να συμβεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα), μιλώντας για «γαλέρες», με ατάκες πιασιάρικες για τα social media, που όμως δεν στέκονται εύκολα σε μια συζήτηση, και με πολλές προσωπικές επιθέσεις κατά του υπουργού Εργασίας, ο οποίος όμως, ως πρόσωπο, δεν έχει τοξικά χαρακτηριστικά.

Τα δύο αυτά δεδομένα αποτυπώνονταν σε όλες τις έρευνες (δημοσιευμένες ή κρυφές) γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα. Η αντιπολίτευση, του ΣΥΡΙΖΑ προεξάρχοντος, πατώντας πάνω σε αυτά και θεωρώντας προνομιακό πεδίο τα εργασιακά, αποφάσισε να αναδείξει το εργασιακό ως τη «μάχη των μαχών», όπως τη χαρακτήρισαν. Ο Αλέξης Τσίπρας, μάλιστα, τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής της πολιτικής μάχης, με μια σειρά από προσωπικές πολιτικές παρεμβάσεις.

Με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι ο στόχος αυτός δεν επετεύχθη. Οι κοινωνικές αντιδράσεις ήταν μάλλον χλιαρές, τα ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες χαμηλά, η κυβέρνηση δεν εμφάνισε κάποιο εσωτερικό ρήγμα. 

Αλέξης Τσίπρας Facebook Twitter
Ο Αλέξης Τσίπρας, μάλιστα, τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής της πολιτικής μάχης, με μια σειρά από προσωπικές πολιτικές παρεμβάσεις. Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Γιατί συνέβη αυτό;

Πρώτον, γιατί η αντιπολίτευση δεν διάβασε καλά τις δημοσκοπήσεις. Τις διάβασε στατικά. Είδαν μεν την καχυποψία του κόσμου για κάθε παρέμβαση στο εργασιακό και τη δυσπιστία απέναντί στην απευθείας συνεννόηση εργαζόμενου - εργοδότη, αλλά δεν είδαν ότι πολλές βασικές ρυθμίσεις του νόμου είχαν θετική αποδοχή. Ως εκ τούτου, υπερτίμησαν το μέγεθος των αντιδράσεων που θα μπορούσαν να προκληθούν και υποτίμησαν την αντιστροφή κλίματος που θα μπορούσε να επιφέρει μια εκτενής συζήτηση, η οποία θα φώτιζε και εκείνες τις (θετικές) διατάξεις. 

Δεύτερον, χάθηκε (πάλι) κάπως το μέτρο. Αντί η αντιπολίτευση να εστιάσει στην αποδόμηση του νομοσχεδίου με συγκεκριμένα επιχειρήματα για συγκεκριμένα ζητήματα, επέλεξε μια μετωπική αντιπαράθεση με συνθήματα για κατάργηση του οκταώρου (κάτι που προφανώς δεν μπορεί να συμβεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα), μιλώντας για «γαλέρες», με ατάκες πιασιάρικες για τα social media, που όμως δεν στέκονται εύκολα σε μια συζήτηση, και με πολλές προσωπικές επιθέσεις κατά του υπουργού Εργασίας, ο οποίος όμως, ως πρόσωπο, δεν έχει τοξικά χαρακτηριστικά.

Τρίτον, η κυβέρνηση είχε πιο συγκροτημένη στρατηγική. Ο έμπειρος σε ζητήματα πολιτικής διαχείρισης Κωστής Χατζηδάκης ακολούθησε το δόγμα «η καλύτερη απάντηση στο “ψέμα” του αντιπάλου σου είναι η συνεχής επανάληψη της δικής σου “αλήθειας”». Παρεμβαίνοντας συνεχώς σε ΜΜΕ και σόσιαλ μίντια, εξηγούσε τι περιλαμβάνει το νομοσχέδιο και τι ισχύει με το επίμαχο θέμα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, μιλώντας και για τα ισχύοντα επί ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να απολογείται στις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, επετίθετο ο ίδιος στον ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι δεν ψηφίζει τις ευρέως αποδέκτες αλλαγές που πρότεινε το νομοσχέδιο. 

Μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί με αυτά που έλεγε ‒επαναλαμβάνω ότι δεν είναι αυτό το θέμα της ανάλυσης‒, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν είχε στρατηγική ή διαχειριστική επάρκεια. Αντιθέτως, σε ένα πεδίο που έμοιαζε προνομιακό για την αντιπολίτευση, έφερε τη συζήτηση στα μέτρα της κυβέρνησης, επιτιθέμενος και όχι αμυνόμενος. 

πορεία Facebook Twitter
Το αν ο νέος εργασιακός νόμος είναι καλός ή κακός θα φανεί στην πράξη. Φωτ.: Eurokinissi

Αποτέλεσμα: Στην ονομαστική ψηφοφορία που ακολούθησε η αξιωματική αντιπολίτευση αναγκάστηκε να ψηφίσει τα μισά περίπου άρθρα του νομοσχεδίου (55/128), ενώ πολλά ακόμα (17) δεν τα καταψήφισε, επιλέγοντας το «παρών». Και πολύ καλά έκανε, το κόστος θα ήταν μεγαλύτερο αν καταψήφιζε τα πάντα, καθώς θα το έβρισκε συνεχώς μπροστά της. Τι σόι «νομοσχέδιο-Αρμαγεδδών» όμως είναι αυτό που τα μισά περίπου άρθρα του υπερψηφίζονται και από την αντιπολίτευση; Αυτό είναι δύσκολο να εξηγηθεί.

Κλείνω όπως ξεκίνησα. Το αν ο νέος εργασιακός νόμος είναι καλός ή κακός θα φανεί στην πράξη. Σε λίγους μήνες θα ξέρουμε ποιοι εργαζόμενοι θα είναι περισσότεροι: όσοι θα ωφεληθούν από τις ευρέως αποδεκτές διατάξεις του (κάρτα εργασίας, άδεια γέννας σε πατεράδες, πληρωμένη από τον ΟΑΕΔ άδεια γέννας και στους δύο γονείς, δικαίωμα αποσύνδεσης εκτός ωραρίου, εξίσωση εργατοτεχνιτών με λοιπούς εργαζόμενους, μέτρα κατά σεξουαλικής παρενόχλησης, εργασιακής βίας κ.ά.) ή όσοι καταγγέλλουν απώλεια εισοδημάτων λόγω απλήρωτων υπερωριών που θα πληρώνονται σε ρεπό. Προφανώς τότε θα φανούν και οι μακροχρόνιες επιπτώσεις, θετικές ή αρνητικές, των αλλαγών που ψηφίστηκαν.

Μέχρι τότε, ας κρατήσουμε κάποια πολιτικά διδάγματα:

Όποιος ελέγχει την ατζέντα σε μια αντιπαράθεση, έχει πάντα πλεονέκτημα. 

Βάζε τον πήχη εκεί όπου πρέπει, για να μην περάσεις από κάτω.

Πες την ιστορία σου απλά και πολλές φορές. Αν έχεις δίκιο, ο κόσμος θα το καταλάβει. Ειδικά αν το επίδικο ζήτημα έχει να κάνει με τη ζωή ή την τσέπη του.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η κόντρα για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο: Τι αλλάζει πραγματικά και τι λένε οι δυο πλευρές

LiFO politics / Η κόντρα για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο: Τι αλλάζει πραγματικά και τι λένε οι δυο πλευρές

Η Βασιλική Σιούτη συνομιλεί για το νομοσχέδιο για τα εργασιακά με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), Γιώργο Μυλωνά και τον διευθυντή του Τομέα Απασχόλησης και Αγοράς Εργασίας του ΣΕΒ, Χρήστο Ιωάννου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΔΟΥΝΕΙΚΑ

Ρεπορτάζ / Σκάνδαλο παιδεραστίας στα Δουνέικα: Το αποκρουστικό πρόσωπο της «αγίας» ελληνικής κοινωνίας

Η υπόθεση παιδεραστίας στα Δουνέικα, ένα χωριό 900 κατοίκων κοντά στην Αμαλιάδα, τη δεκαετία του ’80, φέρνει στο φως όχι μόνο τα φρικιαστικά εγκλήματα «ευυπόληπτων πολιτών», αλλά και τη συνωμοσία της σιωπής και την υποκρισία που επικρατεί σε κλειστές κοινωνίες.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΦΛΙΟΣ
σιούτη

Οπτική Γωνία / ΟΠΕΚΕΠΕ, μεταναστευτικό και Τέμπη ζορίζουν ξανά την κυβέρνηση

Το σκάνδαλο των αγροτικών επιδοτήσεων και η πιθανή επιστροφή προσφύγων από τη Γερμανία στην Ελλάδα έρχονται να προστεθούν στα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Κοκέτα / Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Ένας σιωπηλός ιός, μια πανδημία για την οποία δεν μιλά κανείς: μανάδες, κρύψτε τα παιδιά σας από τη μάχη του creative direction. Η Δανάη Ιωάννου σε μια επιτόπια έρευνα για το επάγγελμα που σαρώνει γύρω μας τους ανθρώπους σαν κρυφή πανδημία.
ΔΑΝΑΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Οπτική Γωνία / Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Χώρες που υποδέχτηκαν σχετικά φιλικά μετανάστες είχαν οφέλη σε οικονομικό επίπεδο. Μια από αυτές είναι η Ισπανία, που τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει σε θετικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τους τρόπους ένταξής τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γαϊδούρια : Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;/ Ιπποειδή: Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;

Ρεπορτάζ / Γαϊδούρια: Ζώα εργασίας ή θύματα κακοποίησης;

Είναι τα ιπποειδή στην Ελλάδα εργάτες χωρίς δικαιώματα; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, ποια μέριμνα υπάρχει για τη φροντίδα τους και γιατί η νομοθετική προστασία τους βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη; Μιλούν στη LiFO εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων και τοπικοί φορείς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ