Τα διδάγματα από τη «μάχη των μαχών»

Τα διδάγματα από τη «μάχη των μαχών» Facebook Twitter
Οι κοινωνικές αντιδράσεις ήταν μάλλον χλιαρές, τα ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες χαμηλά, η κυβέρνηση δεν εμφάνισε κάποιο εσωτερικό ρήγμα. Φωτ.: Eurokinissi
0

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ γύρω από το εργασιακό νομοσχέδιο που πέρασε την προηγούμενη βδομάδα από τη Βουλή έχει πολύ ενδιαφέρον. Να διευκρινίσουμε καταρχάς ότι η ανάλυση που ακολουθεί αφορά μόνο το σκέλος της πολιτικής διαχείρισης και δεν μπαίνει στην ουσία του νομοσχεδίου. Ούτως ή άλλως, αυτά κρίνονται στην πράξη. Σε λίγους μήνες θα ξέρουμε αν θα είναι περισσότεροι οι ωφελημένοι ή οι ζημιωμένοι από τον νέο νόμο. Οι πολιτικοί χειρισμοί, ωστόσο, μπορούν να κριθούν άμεσα. Και είναι πολλά τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν. 

Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

Μετά από σχεδόν μία δεκαετία μνημονίων και με πολλές παρεμβάσεις τα χρόνια εκείνα στα εργασιακά ζητήματα, η αντίληψη που είχε επικρατήσει είναι ότι κάθε αλλαγή επιδεινώνει τις εργασιακές σχέσεις σε βάρος των εργαζομένων. Ο κόσμος άκουγε «αλλαγές στο εργασιακό» και τον έπιανε σύγκρυο. Η εποχή αυτή μπορεί σήμερα να φαντάζει μακρινή, αλλά έχει εγγραφεί στη μνήμη όλων μας.

Η γενικότερη καχυποψία συνεπικουρούνταν από μία ακόμα παγιωμένη αντίληψη, ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη δεν είναι ισότιμες. Ο εργοδότης έχει μεγαλύτερη ισχύ, ως εκ τούτου καθετί που εμπεριείχε τη λογική της απευθείας ή ατομικής διαπραγμάτευσης είναι ντε φάκτο ετεροβαρές.

Αντί η αντιπολίτευση να εστιάσει στην αποδόμηση του νομοσχεδίου με συγκεκριμένα επιχειρήματα για συγκεκριμένα ζητήματα, επέλεξε μια μετωπική αντιπαράθεση με συνθήματα για κατάργηση του οκταώρου (κάτι που προφανώς δεν μπορεί να συμβεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα), μιλώντας για «γαλέρες», με ατάκες πιασιάρικες για τα social media, που όμως δεν στέκονται εύκολα σε μια συζήτηση, και με πολλές προσωπικές επιθέσεις κατά του υπουργού Εργασίας, ο οποίος όμως, ως πρόσωπο, δεν έχει τοξικά χαρακτηριστικά.

Τα δύο αυτά δεδομένα αποτυπώνονταν σε όλες τις έρευνες (δημοσιευμένες ή κρυφές) γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα. Η αντιπολίτευση, του ΣΥΡΙΖΑ προεξάρχοντος, πατώντας πάνω σε αυτά και θεωρώντας προνομιακό πεδίο τα εργασιακά, αποφάσισε να αναδείξει το εργασιακό ως τη «μάχη των μαχών», όπως τη χαρακτήρισαν. Ο Αλέξης Τσίπρας, μάλιστα, τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής της πολιτικής μάχης, με μια σειρά από προσωπικές πολιτικές παρεμβάσεις.

Με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι ο στόχος αυτός δεν επετεύχθη. Οι κοινωνικές αντιδράσεις ήταν μάλλον χλιαρές, τα ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες χαμηλά, η κυβέρνηση δεν εμφάνισε κάποιο εσωτερικό ρήγμα. 

Αλέξης Τσίπρας Facebook Twitter
Ο Αλέξης Τσίπρας, μάλιστα, τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής της πολιτικής μάχης, με μια σειρά από προσωπικές πολιτικές παρεμβάσεις. Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Γιατί συνέβη αυτό;

Πρώτον, γιατί η αντιπολίτευση δεν διάβασε καλά τις δημοσκοπήσεις. Τις διάβασε στατικά. Είδαν μεν την καχυποψία του κόσμου για κάθε παρέμβαση στο εργασιακό και τη δυσπιστία απέναντί στην απευθείας συνεννόηση εργαζόμενου - εργοδότη, αλλά δεν είδαν ότι πολλές βασικές ρυθμίσεις του νόμου είχαν θετική αποδοχή. Ως εκ τούτου, υπερτίμησαν το μέγεθος των αντιδράσεων που θα μπορούσαν να προκληθούν και υποτίμησαν την αντιστροφή κλίματος που θα μπορούσε να επιφέρει μια εκτενής συζήτηση, η οποία θα φώτιζε και εκείνες τις (θετικές) διατάξεις. 

Δεύτερον, χάθηκε (πάλι) κάπως το μέτρο. Αντί η αντιπολίτευση να εστιάσει στην αποδόμηση του νομοσχεδίου με συγκεκριμένα επιχειρήματα για συγκεκριμένα ζητήματα, επέλεξε μια μετωπική αντιπαράθεση με συνθήματα για κατάργηση του οκταώρου (κάτι που προφανώς δεν μπορεί να συμβεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα), μιλώντας για «γαλέρες», με ατάκες πιασιάρικες για τα social media, που όμως δεν στέκονται εύκολα σε μια συζήτηση, και με πολλές προσωπικές επιθέσεις κατά του υπουργού Εργασίας, ο οποίος όμως, ως πρόσωπο, δεν έχει τοξικά χαρακτηριστικά.

Τρίτον, η κυβέρνηση είχε πιο συγκροτημένη στρατηγική. Ο έμπειρος σε ζητήματα πολιτικής διαχείρισης Κωστής Χατζηδάκης ακολούθησε το δόγμα «η καλύτερη απάντηση στο “ψέμα” του αντιπάλου σου είναι η συνεχής επανάληψη της δικής σου “αλήθειας”». Παρεμβαίνοντας συνεχώς σε ΜΜΕ και σόσιαλ μίντια, εξηγούσε τι περιλαμβάνει το νομοσχέδιο και τι ισχύει με το επίμαχο θέμα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, μιλώντας και για τα ισχύοντα επί ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να απολογείται στις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, επετίθετο ο ίδιος στον ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι δεν ψηφίζει τις ευρέως αποδέκτες αλλαγές που πρότεινε το νομοσχέδιο. 

Μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί με αυτά που έλεγε ‒επαναλαμβάνω ότι δεν είναι αυτό το θέμα της ανάλυσης‒, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν είχε στρατηγική ή διαχειριστική επάρκεια. Αντιθέτως, σε ένα πεδίο που έμοιαζε προνομιακό για την αντιπολίτευση, έφερε τη συζήτηση στα μέτρα της κυβέρνησης, επιτιθέμενος και όχι αμυνόμενος. 

πορεία Facebook Twitter
Το αν ο νέος εργασιακός νόμος είναι καλός ή κακός θα φανεί στην πράξη. Φωτ.: Eurokinissi

Αποτέλεσμα: Στην ονομαστική ψηφοφορία που ακολούθησε η αξιωματική αντιπολίτευση αναγκάστηκε να ψηφίσει τα μισά περίπου άρθρα του νομοσχεδίου (55/128), ενώ πολλά ακόμα (17) δεν τα καταψήφισε, επιλέγοντας το «παρών». Και πολύ καλά έκανε, το κόστος θα ήταν μεγαλύτερο αν καταψήφιζε τα πάντα, καθώς θα το έβρισκε συνεχώς μπροστά της. Τι σόι «νομοσχέδιο-Αρμαγεδδών» όμως είναι αυτό που τα μισά περίπου άρθρα του υπερψηφίζονται και από την αντιπολίτευση; Αυτό είναι δύσκολο να εξηγηθεί.

Κλείνω όπως ξεκίνησα. Το αν ο νέος εργασιακός νόμος είναι καλός ή κακός θα φανεί στην πράξη. Σε λίγους μήνες θα ξέρουμε ποιοι εργαζόμενοι θα είναι περισσότεροι: όσοι θα ωφεληθούν από τις ευρέως αποδεκτές διατάξεις του (κάρτα εργασίας, άδεια γέννας σε πατεράδες, πληρωμένη από τον ΟΑΕΔ άδεια γέννας και στους δύο γονείς, δικαίωμα αποσύνδεσης εκτός ωραρίου, εξίσωση εργατοτεχνιτών με λοιπούς εργαζόμενους, μέτρα κατά σεξουαλικής παρενόχλησης, εργασιακής βίας κ.ά.) ή όσοι καταγγέλλουν απώλεια εισοδημάτων λόγω απλήρωτων υπερωριών που θα πληρώνονται σε ρεπό. Προφανώς τότε θα φανούν και οι μακροχρόνιες επιπτώσεις, θετικές ή αρνητικές, των αλλαγών που ψηφίστηκαν.

Μέχρι τότε, ας κρατήσουμε κάποια πολιτικά διδάγματα:

Όποιος ελέγχει την ατζέντα σε μια αντιπαράθεση, έχει πάντα πλεονέκτημα. 

Βάζε τον πήχη εκεί όπου πρέπει, για να μην περάσεις από κάτω.

Πες την ιστορία σου απλά και πολλές φορές. Αν έχεις δίκιο, ο κόσμος θα το καταλάβει. Ειδικά αν το επίδικο ζήτημα έχει να κάνει με τη ζωή ή την τσέπη του.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η κόντρα για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο: Τι αλλάζει πραγματικά και τι λένε οι δυο πλευρές

LiFO politics / Η κόντρα για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο: Τι αλλάζει πραγματικά και τι λένε οι δυο πλευρές

Η Βασιλική Σιούτη συνομιλεί για το νομοσχέδιο για τα εργασιακά με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), Γιώργο Μυλωνά και τον διευθυντή του Τομέα Απασχόλησης και Αγοράς Εργασίας του ΣΕΒ, Χρήστο Ιωάννου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ