Τα διδάγματα από τη «μάχη των μαχών»

Τα διδάγματα από τη «μάχη των μαχών» Facebook Twitter
Οι κοινωνικές αντιδράσεις ήταν μάλλον χλιαρές, τα ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες χαμηλά, η κυβέρνηση δεν εμφάνισε κάποιο εσωτερικό ρήγμα. Φωτ.: Eurokinissi
0

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ γύρω από το εργασιακό νομοσχέδιο που πέρασε την προηγούμενη βδομάδα από τη Βουλή έχει πολύ ενδιαφέρον. Να διευκρινίσουμε καταρχάς ότι η ανάλυση που ακολουθεί αφορά μόνο το σκέλος της πολιτικής διαχείρισης και δεν μπαίνει στην ουσία του νομοσχεδίου. Ούτως ή άλλως, αυτά κρίνονται στην πράξη. Σε λίγους μήνες θα ξέρουμε αν θα είναι περισσότεροι οι ωφελημένοι ή οι ζημιωμένοι από τον νέο νόμο. Οι πολιτικοί χειρισμοί, ωστόσο, μπορούν να κριθούν άμεσα. Και είναι πολλά τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν. 

Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

Μετά από σχεδόν μία δεκαετία μνημονίων και με πολλές παρεμβάσεις τα χρόνια εκείνα στα εργασιακά ζητήματα, η αντίληψη που είχε επικρατήσει είναι ότι κάθε αλλαγή επιδεινώνει τις εργασιακές σχέσεις σε βάρος των εργαζομένων. Ο κόσμος άκουγε «αλλαγές στο εργασιακό» και τον έπιανε σύγκρυο. Η εποχή αυτή μπορεί σήμερα να φαντάζει μακρινή, αλλά έχει εγγραφεί στη μνήμη όλων μας.

Η γενικότερη καχυποψία συνεπικουρούνταν από μία ακόμα παγιωμένη αντίληψη, ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη δεν είναι ισότιμες. Ο εργοδότης έχει μεγαλύτερη ισχύ, ως εκ τούτου καθετί που εμπεριείχε τη λογική της απευθείας ή ατομικής διαπραγμάτευσης είναι ντε φάκτο ετεροβαρές.

Αντί η αντιπολίτευση να εστιάσει στην αποδόμηση του νομοσχεδίου με συγκεκριμένα επιχειρήματα για συγκεκριμένα ζητήματα, επέλεξε μια μετωπική αντιπαράθεση με συνθήματα για κατάργηση του οκταώρου (κάτι που προφανώς δεν μπορεί να συμβεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα), μιλώντας για «γαλέρες», με ατάκες πιασιάρικες για τα social media, που όμως δεν στέκονται εύκολα σε μια συζήτηση, και με πολλές προσωπικές επιθέσεις κατά του υπουργού Εργασίας, ο οποίος όμως, ως πρόσωπο, δεν έχει τοξικά χαρακτηριστικά.

Τα δύο αυτά δεδομένα αποτυπώνονταν σε όλες τις έρευνες (δημοσιευμένες ή κρυφές) γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα. Η αντιπολίτευση, του ΣΥΡΙΖΑ προεξάρχοντος, πατώντας πάνω σε αυτά και θεωρώντας προνομιακό πεδίο τα εργασιακά, αποφάσισε να αναδείξει το εργασιακό ως τη «μάχη των μαχών», όπως τη χαρακτήρισαν. Ο Αλέξης Τσίπρας, μάλιστα, τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής της πολιτικής μάχης, με μια σειρά από προσωπικές πολιτικές παρεμβάσεις.

Με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι ο στόχος αυτός δεν επετεύχθη. Οι κοινωνικές αντιδράσεις ήταν μάλλον χλιαρές, τα ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες χαμηλά, η κυβέρνηση δεν εμφάνισε κάποιο εσωτερικό ρήγμα. 

Αλέξης Τσίπρας Facebook Twitter
Ο Αλέξης Τσίπρας, μάλιστα, τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής της πολιτικής μάχης, με μια σειρά από προσωπικές πολιτικές παρεμβάσεις. Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Γιατί συνέβη αυτό;

Πρώτον, γιατί η αντιπολίτευση δεν διάβασε καλά τις δημοσκοπήσεις. Τις διάβασε στατικά. Είδαν μεν την καχυποψία του κόσμου για κάθε παρέμβαση στο εργασιακό και τη δυσπιστία απέναντί στην απευθείας συνεννόηση εργαζόμενου - εργοδότη, αλλά δεν είδαν ότι πολλές βασικές ρυθμίσεις του νόμου είχαν θετική αποδοχή. Ως εκ τούτου, υπερτίμησαν το μέγεθος των αντιδράσεων που θα μπορούσαν να προκληθούν και υποτίμησαν την αντιστροφή κλίματος που θα μπορούσε να επιφέρει μια εκτενής συζήτηση, η οποία θα φώτιζε και εκείνες τις (θετικές) διατάξεις. 

Δεύτερον, χάθηκε (πάλι) κάπως το μέτρο. Αντί η αντιπολίτευση να εστιάσει στην αποδόμηση του νομοσχεδίου με συγκεκριμένα επιχειρήματα για συγκεκριμένα ζητήματα, επέλεξε μια μετωπική αντιπαράθεση με συνθήματα για κατάργηση του οκταώρου (κάτι που προφανώς δεν μπορεί να συμβεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα), μιλώντας για «γαλέρες», με ατάκες πιασιάρικες για τα social media, που όμως δεν στέκονται εύκολα σε μια συζήτηση, και με πολλές προσωπικές επιθέσεις κατά του υπουργού Εργασίας, ο οποίος όμως, ως πρόσωπο, δεν έχει τοξικά χαρακτηριστικά.

Τρίτον, η κυβέρνηση είχε πιο συγκροτημένη στρατηγική. Ο έμπειρος σε ζητήματα πολιτικής διαχείρισης Κωστής Χατζηδάκης ακολούθησε το δόγμα «η καλύτερη απάντηση στο “ψέμα” του αντιπάλου σου είναι η συνεχής επανάληψη της δικής σου “αλήθειας”». Παρεμβαίνοντας συνεχώς σε ΜΜΕ και σόσιαλ μίντια, εξηγούσε τι περιλαμβάνει το νομοσχέδιο και τι ισχύει με το επίμαχο θέμα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, μιλώντας και για τα ισχύοντα επί ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να απολογείται στις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, επετίθετο ο ίδιος στον ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι δεν ψηφίζει τις ευρέως αποδέκτες αλλαγές που πρότεινε το νομοσχέδιο. 

Μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί με αυτά που έλεγε ‒επαναλαμβάνω ότι δεν είναι αυτό το θέμα της ανάλυσης‒, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν είχε στρατηγική ή διαχειριστική επάρκεια. Αντιθέτως, σε ένα πεδίο που έμοιαζε προνομιακό για την αντιπολίτευση, έφερε τη συζήτηση στα μέτρα της κυβέρνησης, επιτιθέμενος και όχι αμυνόμενος. 

πορεία Facebook Twitter
Το αν ο νέος εργασιακός νόμος είναι καλός ή κακός θα φανεί στην πράξη. Φωτ.: Eurokinissi

Αποτέλεσμα: Στην ονομαστική ψηφοφορία που ακολούθησε η αξιωματική αντιπολίτευση αναγκάστηκε να ψηφίσει τα μισά περίπου άρθρα του νομοσχεδίου (55/128), ενώ πολλά ακόμα (17) δεν τα καταψήφισε, επιλέγοντας το «παρών». Και πολύ καλά έκανε, το κόστος θα ήταν μεγαλύτερο αν καταψήφιζε τα πάντα, καθώς θα το έβρισκε συνεχώς μπροστά της. Τι σόι «νομοσχέδιο-Αρμαγεδδών» όμως είναι αυτό που τα μισά περίπου άρθρα του υπερψηφίζονται και από την αντιπολίτευση; Αυτό είναι δύσκολο να εξηγηθεί.

Κλείνω όπως ξεκίνησα. Το αν ο νέος εργασιακός νόμος είναι καλός ή κακός θα φανεί στην πράξη. Σε λίγους μήνες θα ξέρουμε ποιοι εργαζόμενοι θα είναι περισσότεροι: όσοι θα ωφεληθούν από τις ευρέως αποδεκτές διατάξεις του (κάρτα εργασίας, άδεια γέννας σε πατεράδες, πληρωμένη από τον ΟΑΕΔ άδεια γέννας και στους δύο γονείς, δικαίωμα αποσύνδεσης εκτός ωραρίου, εξίσωση εργατοτεχνιτών με λοιπούς εργαζόμενους, μέτρα κατά σεξουαλικής παρενόχλησης, εργασιακής βίας κ.ά.) ή όσοι καταγγέλλουν απώλεια εισοδημάτων λόγω απλήρωτων υπερωριών που θα πληρώνονται σε ρεπό. Προφανώς τότε θα φανούν και οι μακροχρόνιες επιπτώσεις, θετικές ή αρνητικές, των αλλαγών που ψηφίστηκαν.

Μέχρι τότε, ας κρατήσουμε κάποια πολιτικά διδάγματα:

Όποιος ελέγχει την ατζέντα σε μια αντιπαράθεση, έχει πάντα πλεονέκτημα. 

Βάζε τον πήχη εκεί όπου πρέπει, για να μην περάσεις από κάτω.

Πες την ιστορία σου απλά και πολλές φορές. Αν έχεις δίκιο, ο κόσμος θα το καταλάβει. Ειδικά αν το επίδικο ζήτημα έχει να κάνει με τη ζωή ή την τσέπη του.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η κόντρα για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο: Τι αλλάζει πραγματικά και τι λένε οι δυο πλευρές

LiFO politics / Η κόντρα για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο: Τι αλλάζει πραγματικά και τι λένε οι δυο πλευρές

Η Βασιλική Σιούτη συνομιλεί για το νομοσχέδιο για τα εργασιακά με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), Γιώργο Μυλωνά και τον διευθυντή του Τομέα Απασχόλησης και Αγοράς Εργασίας του ΣΕΒ, Χρήστο Ιωάννου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM