Τα ανήλικα της διπλανής πόρτας

Τα ανήλικα της διπλανής πόρτας Facebook Twitter
Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, με τη βοήθεια διαφόρων τύπων που αναζητούν λίγα λεπτά δημοσιότητας, προκαλούν αυτά που προκαλούσαν πάντα: εντυπωσιασμό. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ
μια εκπομπή από αυτές που χαρακτηρίζονται ως «ενημερωτικές» – δεν είναι τέτοιες, θέαμα παράγουν, όπως και το πρωινό εκείνο. Θέμα της η ανήλικη παραβατικότητα, ένα πιασάρικο ζήτημα της εποχής που πουλάει, τα μηχανάκια της AGB πρέπει να ενθουσιάζονται με αυτό. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι η κοινωνία εδώ και καιρό εισπράττει από παντού τρόμο και φόβο γι’ αυτά τα ανήλικα της διπλανής πόρτας, αγόρια και κορίτσια, που παρουσιάζονται ως μεγάλοι εγκληματίες. Δέρνουν, βγάζουν μαχαίρια, κάνουν μπούλινγκ, βιάζουν. Και αν πάρουμε στα σοβαρά αυτούς που μας μιλάνε για όλα αυτά πρωί, μεσημέρι, βράδυ, πρέπει να είμαστε η χώρα με τη υψηλότερη νεανική παραβατικότητα, τουλάχιστον στην Ευρώπη.

Η παρουσιάστρια μίλησε με έμφαση για «στοιχεία που σοκάρουν» και μια άλλη δημοσιογράφος ανέλαβε να τα παραθέσει με τη βοήθεια ενός μεγάλου πίνακα. Ήταν στοιχεία της αστυνομίας. Αυτά έλεγαν περίπου ότι αυξήθηκαν φέτος σε μεγάλο ποσοστό οι συλλήψεις ανηλίκων σε σχέση με το προηγούμενο οκτάμηνο. Σκέφτηκα ότι αν ο Χρυσοχοΐδης ή ένας ανώτερος αστυνομικός έλεγαν στους υφισταμένους τους να κάνουν πιο εντατικούς ελέγχους φέτος σε σχέση με πέρσι, θα ήταν λογικό να έχουν αυξηθεί τα ποσοστά. Αυτά τα στοιχεία μόνα τους, αποκομμένα από κάθε άλλη παράμετρο, αποτελούν επαρκείς λόγους για να πούμε ότι αυξήθηκε η νεανική εγκληματικότητα και να μας βομβαρδίζουν τα κανάλια καθημερινά με τόσο φόβο;

Δεν έχει καταγραφεί επίσημα μια μεγάλη αύξηση, δηλαδή η πραγματικότητα και τα στοιχεία δεν συμφωνούν με όσα τρομολάγνα ακούγονται, ούτε καν με τους αριθμούς της αστυνομίας, οι οποίοι από μόνοι τους δεν σημαίνουν πολλά.

Σκέφτηκα και κάτι άλλο, αλλά ενδεχομένως να υπερβάλω, να είναι ένα ακραίο σενάριο. Η κυβέρνηση, ζορισμένη από τα προβλήματα που συνεχώς συσσωρεύονται άλυτα και βλέποντας ιδιαίτερα τις καμπύλες των δημοσκοπήσεων που τη δείχνουν, αργά αλλά σταθερά, να καταρρέει, να προωθεί τη λογική του φόβου, μοιράζει περίσσιο τρόμο και φόβο για ένα θέμα που μας αφορά όλους, ώστε να στρέψουμε τα μάτια μας αλλού. Και τι σχέση έχει η κυβέρνηση με τα μεγάλα κανάλια, τα οποία είναι οι φορείς του φόβου, αυτά που τον μεταφέρουν; Εκεί δεν δυσκολεύτηκα να βρω την απάντηση.

Σαν ένας συνηθισμένος τηλεθεατής, παρότι σπάνια βλέπω τηλεόραση, συνέχισα να παρακολουθώ. Ο παρουσιαστής, όπως και η συνάδελφος δίπλα του, είχαν σοβαρό ύφος και αρκετούς καλεσμένους στα τηλεοπτικά παράθυρα. Έναν από αυτούς τον έχω ξαναδεί κάπου, είναι πρώην ή νυν αστυνομικός και μια φορά τον είχαν αποκαλέσει «αστυνομικό συνεργάτη του σταθμού» ή κάτι παρόμοιο – περίεργη ιδιότητα, οφείλουμε να παραδεχτούμε. Μίλησε αυτός, μίλησε μια εκπρόσωπος της αστυνομίας, μίλησε ο πρόεδρος μιας σχολικής επιτροπής, μίλησε και ο πατέρας ενός θύματος παιδικής βίας· η ατμόσφαιρα είχε φορτιστεί, μέχρι που ήρθε η σειρά ενός συμπαθητικού ανθρώπου που έχει την ιδιότητα του παιδοψυχιάτρου και τον λένε Γιώργο Νικολαΐδη.

Είπε ενδιαφέροντα πράγματα, αν και δεν τον άφησαν να πει πολλά. Σε αυτά που πρόλαβε ήταν και κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία: ότι η βία μεταξύ ανηλίκων, η οποία είχε κορυφωθεί στα χρόνια της κρίσης και στη συνέχεια σταθεροποιήθηκε, ακολούθησε πτωτική πορεία στη διάρκεια της πανδημίας λόγω της αδυναμίας συνάθροισης των παιδιών σε δημόσιους χώρους και μια «διορθωτική» πορεία μετά την πανδημία. Δεν έχει καταγραφεί επίσημα μια μεγάλη αύξηση, δηλαδή η πραγματικότητα και τα στοιχεία δεν συμφωνούν με όσα τρομολάγνα ακούγονται, ούτε καν με τους αριθμούς της αστυνομίας, οι οποίοι από μόνοι τους δεν σημαίνουν πολλά.

Τα στοιχεία της Eurostat που εντοπίσαμε για ανήλικους δράστες ή υπόπτους φτάνουν μέχρι το 2021. Και αυτά δεν επιβεβαιώνουν καμιά ελληνική πρωτιά στον τομέα αυτό – Ουγγαρία, Λουξεμβούργο, Γαλλία, Φινλανδία, είναι πολύ μπροστά. Όμως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτό, δηλαδή η ασυμφωνία της πραγματικότητας με την εικόνα που μεταφέρεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, τα οποία μεγεθύνουν ένα αντικειμενικά υπαρκτό ζήτημα που είναι πολυπαραγοντικό. Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, με τη βοήθεια διαφόρων τύπων που αναζητούν λίγα λεπτά δημοσιότητας, προκαλούν αυτά που προκαλούσαν πάντα: εντυπωσιασμό.

Το πρόβλημα είναι αν ο δημόσιος διάλογος για ένα τόσο σημαντικό θέμα μπορεί ακόμα να πραγματοποιείται με αυτούς τους όρους τηλεοπτικής δημοκρατίας, τόσο μεγάλης μάλιστα, ώστε να ωθεί κυβέρνηση και πρωθυπουργό σε προτάσεις αυστηροποίησης των ποινών, η οποία ποτέ δεν είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, σε κανένα θέμα. Στη χώρα μας δεν γίνεται ποτέ ουσιαστικός διάλογος με τη συμμετοχή εκείνων που πρέπει. Η ενημέρωση κινείται με όρους εντυπωσιασμού, οι κυβερνήσεις νομοθετούν με βάση το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη. Αν όχι πάντα, τουλάχιστον πολλές φορές.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Εφηβική βία: Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τα «Τσακάλια» του Δαλιανίδη

Daily / Εφηβική βία: Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τα «Τσακάλια» του Δαλιανίδη

Ένας συρφετός υστερίας, ηθικού πανικού, κοινωνικού κανιβαλισμού, αμφίβολων μαρτυριών και βαρυσήμαντων αναλύσεων από «ειδικούς» της συμφοράς. Κάπως έτσι αντιμετωπίζεται το ζήτημα της έξαρσης της εφηβικής βίας από τα τηλεοπτικά μέσα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ