Ποιότητα ζωής και κοινωνική ανάπτυξη στην Ελλάδα του 21ου αιώνα

Ποιότητα ζωής και κοινωνική ανάπτυξη στην Ελλάδα του 21ου αιώνα Facebook Twitter
Η μεγαλύτερη κοινωνική κινητικότητα είναι προϋπόθεση για την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη και εδώ η μεταμνημονιακή Ελλάδα κληρονόμησε από την προηγούμενη καταστροφική δεκαετία ένα σοβαρό πρόβλημα που δεν έχει κάνει ακόμη κάτι για να το αντιμετωπίσει. 
0



ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
του πρωθυπουργού για την υψηλή ποιότητα ζωής στην Ελλάδα ανοίγει για πολλοστή φορά μια παλιά συζήτηση, η οποία συνήθως γίνεται με αγοραίους όρους αυτοϋποτίμησης ή, αντίστροφα, εξιδανίκευσης, είτε πάλι χάνεται στην περιπτωσιολογία του καθενός μας. Αλλά το αν «περνάμε καλά στην Ελλάδα», ακόμη κι αν τίθεται απλοϊκά, είναι τελικά καίριας σημασίας για το τι κοινωνία και κράτος έχουμε και θέλουμε να έχουμε σε αυτή την αντιφατική χώρα. 

Ασφαλώς και η Ελλάδα έχει υψηλή ποιότητα ζωής, κυρίως αν αναφερόμαστε σε ένα επικούρειο «ευ ζην», δηλαδή στην καλή διάθεση που προκαλεί ο πολύ μεγάλος αριθμός ημερών ηλιοφάνειας τον χρόνο, στο συγκλονιστικό μεσογειακό τοπίο της, στο φαγητό με τις καλές και ακόμη φθηνές πρώτες ύλες, στον αρκετό ελεύθερο χρόνο σε σύγκριση με άλλες κοινωνίες, στον βαθμό σχετικής ασφάλειας που επικρατεί στον δημόσιο χώρο, στο υψηλό ποσοστό μικροϊδιοκτησίας που δημιουργεί ένα αίσθημα σιγουριάς στους περισσότερους και δη στους πιο αδύναμους, εν τέλει στον χαμηλό βαθμός πολυπλοκότητας της ζωής: οι άνθρωποι δεν αλλάζουν συχνά τόπο κατοικίας για δουλειά, τα οικογενειακά και άτυπα δίκτυα υποστήριξης εξακολουθούν να είναι ισχυρά (παρότι οψίμως αμφισβητούνται), οι ορίζοντες παραμένουν σχετικά περιορισμένοι, άρα δεν θέτουν και μεγάλες προκλήσεις σε αυτούς. Τις τελευταίες δεκαετίες, δε, βελτιώθηκαν πολύ και οι υποδομές (δρόμοι, μετρό, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λπ.), ενώ η χώρα διασυνδέθηκε γενικώς στενότερα με τον υπόλοιπο κόσμο (και όποιος θυμάται πώς ήμασταν μέχρι τη δεκαετία του ’90, ας κάνει τις συγκρίσεις). Μεγάλη αλλαγή στην ποιότητα της καθημερινότητάς μας είναι και η ψηφιακή «επανάσταση» που έχει συντελεστεί στο κράτος μας τα τελευταία δυόμισι χρόνια, χάρη στην οποία οι πολίτες κερδίζουν σε χρόνο, χρήμα και ψυχική υγεία, αποκαθιστώντας ταυτόχρονα τη σχέση τους με ένα κράτος που κάποτε τους ταλαιπωρούσε διαρκώς. Με άλλα λόγια, για έναν τακτοποιημένο, μέσο άνθρωπο και μια μέση οικογένεια η ζωή μπορεί να μην είναι συναρπαστική και οι ευκαιρίες για να τους συμβούν εντυπωσιακά πράγματα ή να συναντήσουν μεγάλου βεληνεκούς προσωπικότητες στην Ελλάδα είναι μάλλον περιορισμένες (αυτό πάντα αφορά λίγους, άλλωστε), αλλά γενικώς μπορεί να έχουν αυτό που ονομάζουμε μια σταθερή και αξιοπρεπή ζωή. Μάλιστα αν κάποιος είναι φτωχότερος και δη ηλικιωμένος, είναι σίγουρα καλύτερα να μένει στην Ελλάδα παρά στην Αμερική (μακράν) ή στη βόρεια Ευρώπη. Δεν είναι καθόλου δευτερεύοντα όλα αυτά, λοιπόν, για να τα υποτιμούμε.

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης έχει εξασφαλίσει απίστευτα υψηλούς πόρους για το ελληνικό κράτος και είναι σίγουρο ότι το 2030 το σκηνικό θα είναι δραματικά διαφορετικό, με δεδομένες και τις εξελίξεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Είναι το Σχέδιο Μάρσαλ της εποχής μας.

Υπάρχουν ωστόσο πράγματα που κρατούν το επίπεδο της κοινωνίας χαμηλότερα απ’ όσο θα της άξιζε κι αυτό θα έλεγα ότι ξεπερνά ό,τι θα ονομάζαμε «ποιότητα ζωής». Είναι πολύ ευρύτερο, διότι αφορά το επίπεδο της κοινωνικής ανάπτυξης, όχι απλώς το αν «περνάμε καλά». Ας περιοριστούμε σε τέσσερα πεδία, ο περαιτέρω εκσυγχρονισμός των οποίων θα είχε ευρύτερες επιπτώσεις. Πρώτον, στο σχετικά χαμηλό επίπεδο της εκπαίδευσης, με τη δευτεροβάθμια να νοσεί βαθιά, εξού και η ύπαρξη τόσων ιδιωτικών σχολείων (τα ΑΕΙ κληρονομούν εν συνεχεία αυτά τα προβλήματα και απλώς τα συντηρούν, για να μη μιλήσουμε για τις δικές του υστερήσεις στην έρευνα και στη διασύνδεσή τους με την αγορά εργασίας). Δεύτερον, στις μεγάλες παθογένειες της Δικαιοσύνης (που θέτουν τελικά ζητήματα δημοκρατίας, από κάθε άποψη). Τρίτον, στην περιορισμένη αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού στη διαχείριση των ποικίλων κρίσεων που είναι η νέα κανονικότητα του εικοστού πρώτου αιώνα (τι να την κάνεις την ποιοτική ζωή, αν είναι να τη χάσεις σε μια πυρκαγιά;). Και τέταρτον, στην έλλειψη επιχειρηματικού πνεύματος και συναφούς εργασιακής κουλτούρας που αν αυτή τη στιγμή ευνοεί κάτι, είναι μόνο η (οικογενειακή) μικρο-επιχειρηματικότητα της απλής επιβίωσης και της γκρίζας οικονομίας (τρέφοντας έτσι διάχυτα μια φοβική αντικαπιταλιστική κουλτούρα). Υπάρχουν κι άλλα που θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, όπως τα ζητήματα αξιοκρατίας ή η ποιότητα των ΜΜΕ, διότι αυτό, αν και δεν είναι υπόθεση του κράτους, είναι τεράστιας σημασίας για τη δημόσια σφαίρα – μάλλον δε διανοούμαστε πόσο, διότι έχουμε συνηθίσει στην απουσία του. Ή επίσης μια καλύτερη οργάνωση των πόλεών μας, ένα θέμα που άπτεται της πάγιας υστέρησης της τοπικής μας αυτοδιοίκησής. Η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέροντα αστικά συγκροτήματα, αλλά μάλλον εξαιτίας της αναρχίας τους παρά κάποιου συνειδητού σχεδίου, απηχώντας έτσι και ένα αντίστοιχο κοινωνικό μοντέλο συνύπαρξης χωρίς κανόνες. Και αυτό είναι προβληματικό, παρά τη γοητεία του. Το δε σύστημα υγείας, που τόσο έχει κατηγορηθεί, μπορεί να θέλει βελτιώσεις, αλλά είναι άνω του μέσου όρου, αν και χαμηλότερου επιπέδου στην περιφέρεια. 

Όμως, τα πρώτα τέσσερα πεδία είναι τα πιο κρίσιμα, και αν άλλαζαν στο μέλλον, θα μιλούσαμε για μια πολύ διαφορετική χώρα, όπου και περισσότερες επενδύσεις θα είχαμε, και καλύτερα εκπαιδευμένο προσωπικό με καλύτερες αμοιβές, άρα και πιο ανοιχτούς ορίζοντες και περισσότερες ευκαιρίες για να αλλάξουμε τη ζωή μας και να ανοίξουμε παράθυρα ευκαιριών για τα παιδιά μας. Αυτό που με άλλα λόγια περιγράφουμε εδώ και χρόνια ως άλλο παραγωγικό μοντέλο. Διότι η μεγαλύτερη κοινωνική κινητικότητα είναι προϋπόθεση για την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη και εδώ η μεταμνημονιακή Ελλάδα κληρονόμησε από την προηγούμενη καταστροφική δεκαετία ένα σοβαρό πρόβλημα που δεν έχει κάνει ακόμη κάτι για να το αντιμετωπίσει. 

Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο θα έφερνε πίσω τους πρόσφατους Έλληνες μετανάστες, διότι αυτό είναι πιο δύσκολο να συμβεί άμεσα. Θα έφτιαχνε όμως σίγουρα ένα άλλο κράτος και μια άλλη κοινωνία, πρώτα και κύρια για τους ημεδαπούς κατοίκους, όπως και για όσους θα ήθελαν να επενδύσουν στη χώρα κεφάλαια και τεχνογνωσία. Κι αν κάποιο πρέπει να είναι το στοίχημα της επόμενης δεκαετίας, πρέπει να είναι αυτό. Άλλωστε, πρόκειται για τις μεγάλες μας εκκρεμότητες από το παρελθόν, χωρίς τις οποίες δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο πολύ πιο απαιτητικό μέλλον που ανοίγεται στον μετα-πανδημικό κόσμο. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης έχει εξασφαλίσει απίστευτα υψηλούς πόρους για το ελληνικό κράτος και είναι σίγουρο ότι το 2030 το σκηνικό θα είναι δραματικά διαφορετικό, με δεδομένες και τις εξελίξεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Είναι το Σχέδιο Μάρσαλ της εποχής μας. Αλλά τα προηγούμενα που έθιξα δεν είναι τόσο θέμα πόρων όσο βούλησης του πολιτικού συστήματος και στήριξης από την πλευρά της κοινωνίας. Μπορούμε να μην τα αγγίξουμε, όπως συνήθως, και να αρκεστούμε πάλι στην τελευταία και επισφαλή θέση στο κλαμπ των πλουσίων. Αν όμως αποφασίσουμε να τα διορθώσουμε, η χώρα θα γίνει περιζήτητη και θα εξασφαλίσει μια θαυμαστή ισορροπία ανάμεσα σε ένα ανθρωποκεντρικό και πράσινο μοντέλο ανάπτυξης και μια ισχυρή οικονομία. Δεν έχει νόημα να αντιγράψει κανέναν ούτε να γίνει η «Δανία του Νότου» και άλλα τέτοια μεγαλόσχημα. Αρκεί να βρει τον δικό της συνδυασμό ανάπτυξης που θα εξασφαλίζει στους πολίτες της τις προϋποθέσεις της ευδαιμονίας τους. Διότι το πώς θα ευτυχήσουμε είναι ατομική υπόθεση, αλλά το να έχουμε όλοι τις ευκαιρίες να το πετύχουμε πρωτίστως κρατική.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.


 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Νεκτάριος Ταβερναράκης: «Είμαστε μια τεράστια ασημαντότητα. Το σύμπαν αδιαφορεί για τις ζωές μας»

Τech & Science / Οι κατακλυσμιαίες συνέπειες της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης για το μέλλον της ανθρωπότητας

Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας και καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης Νεκτάριος Ταβερναράκης μιλά στη LiFO για τις προκλήσεις της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και τα ηθικά διλήμματα που θα προκύψουν στον νέο κόσμο που ανατέλλει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ