Πεθαίνοντας στο πεζοδρόμιο

ΕΠΕΞ Πεθαίνοντας στο πεζοδρόμιο… Facebook Twitter
Άνθρωποι σε πολλές γωνιές της χώρας χάνουν τη ζωή τους επειδή δεν υπήρχε ένα ασθενοφόρο. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ στις οποίες κεντρικό θέμα στον δημόσιo διάλογο, όπως αυτός ορίζεται από την κυβέρνηση και καταγράφεται από τα μέσα ενημέρωσης, ήταν οι γενναίες αυξήσεις σε αξιωματικούς και υπαξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων που εξήγγειλε η κυβέρνηση, κλείνοντας παράλληλα το μάτι στους υπόλοιπους ένστολους (ανέκαθεν βασική εκλογική πελατεία της συντηρητικής παράταξης) ότι δεν θα μείνουν και αυτοί παραπονεμένοι, λιγότερο από ενενήντα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα συνέβαινε ένα τραγικό γεγονός.

Ένας άνθρωπος εξήντα τριών ετών άφηνε την τελευταία του πνοή σε ένα πεζοδρόμιο της Θήβας, όπου είχε βρεθεί μετά από ένα λιποθυμικό επεισόδιο. Βρισκόταν εκεί για μισή ώρα, το ασθενοφόρο που είχε κληθεί για να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο μετά από σύσταση περαστικού ιδιώτη γιατρού βρισκόταν εκείνη την ώρα στη Λιβαδειά, ενώ το ρεπορτάζ αναφέρει πως στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής δεν υπήρχε, όπως είπαν, διαθέσιμος αστυνομικός για να βοηθήσει στη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Όταν, μετά από μισή ώρα, το ασθενοφόρο έφτασε στη Θήβα, ο άνθρωπος είχε πεθάνει στο πεζοδρόμιο κάτω από τη βροχή που έριχνε εκείνη την ώρα. Τα οικεία του πρόσωπα δεν είχαν ανάγκη πια από ασθενοφόρο, απλώς ειδοποίησαν ένα γραφείο τελετών για να παραλάβει τη σκεπασμένη με μια κουβέρτα σορό του από το υγρό πεζοδρόμιο.

Άνθρωποι σε πολλές γωνιές της χώρας χάνουν τη ζωή τους επειδή δεν υπήρχε ένα ασθενοφόρο, δεν λειτουργούσε μια μονάδα ενός νοσοκομείου, δεν υπήρχε ένας γιατρός, επειδή δεν προσλαμβάνονται γιατροί. Τα συνηθίσαμε όλα αυτά. Δεν μας κάνουν εντύπωση.

Έχουν οι δυο προαναφερθείσες ιστορίες κάποια σύνδεση άραγε; Αν σκεφτούμε λίγο τις δυο παράλληλες εικόνες, αφενός της φασαρίας που γίνεται για τις αυξήσεις μισθών στους ένστολους και αφετέρου της σχετικής σιωπής για τον θάνατο ενός ανθρώπου που πεθαίνει στο πεζοδρόμιο μιας πόλης αβοήθητος επειδή δεν βρέθηκε ένα ασθενοφόρο την κατάλληλη ώρα, ίσως καταλήξουμε σε κάποιους συνειρμούς.

Ενδέχεται από κάποιους να θεωρηθούν αυθαίρετοι. Είναι πραγματικά όμως; Μήπως από αυτές τις δυο εικόνες αναδεικνύεται μια σημαντική πτυχή ενός από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, το οποίο συνδέεται με τις προτεραιότητες που δίνονται από την κεντρική πολιτική εξουσία; Τις προτεραιοποιήσεις, όπως αρέσει σε διάφορους από το πολιτικό προσωπικό να λένε στα τηλεοπτικά παράθυρα για να εντυπωσιάσουν το ακροατήριό τους;

Για να αποφευχθεί οποιαδήποτε ερμηνεία για λαϊκισμό ή κάτι ανάλογο, να σημειώσουμε ότι δεν πρόκειται απαραίτητα για δυο συγκρίσιμα γεγονότα, με την έννοια ότι μπαίνουν το ένα δίπλα στο άλλο και από αυτό το μέτρημα εξάγουμε απαραίτητα κάποια συμπεράσματα. Όμως υπάρχουν αυτοί οι συνειρμοί που επιμένουν και λένε πως η σημειολογία τέτοιων γεγονότων που συμβαίνουν σχεδόν παράλληλα αξίζει να καταγραφεί. Οι ίδιοι συνειρμοί που θεωρούν πως είναι αδιανόητο να εξακολουθούν να πεθαίνουν άνθρωποι επειδή στο κέντρο μιας μεγάλης επαρχιακής πόλης δεν βρίσκεται ένα ασθενοφόρο όταν χρειάζεται.

Και παράλληλα, σαν να μην υπάρχει αυτό, να συζητάμε ως κύριο αξιολογικά θέμα τις όποιες αυξήσεις που θα δοθούν σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι εργαζομένων, από το οποίο η κυβέρνηση προσδοκά οφέλη και στο οποίο επενδύει κομματικά. Το ένα γεγονός δεν λειτουργεί απαραίτητα απέναντι στο άλλο, δεν ζυγίζονται για να βρεθεί το πιο λιποβαρές. Όμως για να συζητάμε οτιδήποτε άλλο εκτός από το κυρίαρχο, που αφορά στην παροχή στοιχειώδους βοήθειας για ένα επείγον θέμα υγείας, θα έπρεπε να το έχουμε λύσει. Διανύουμε τον 21ο αιώνα.

Το τραγικό περιστατικό στη Θήβα δεν είναι από αυτά που αποκαλούνται τυχαία γεγονότα. Πρόκειται για ένα από αυτά που συμβαίνουν συχνά, τα οποία απασχολούν την επικαιρότητα και τα ΜΜΕ, συνήθως επιδερμικά, μέχρι να ξεχαστούν, και που θα έρθουν −αν έρθουν− πάλι στην επικαιρότητα όταν συμβεί το επόμενο. Η επανάληψή τους, χωρίς το πρόβλημα ενδιάμεσα να παίρνει τον δρόμο της επίλυσης, περιορίζει την αξιολόγησή τους, δεν θεωρούνται πια μείζονα ή ακολουθείται μια λογική μιθριδατισμού που κορυφώνεται με τον συμβιβασμό και την παράδοση. Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Άνθρωποι σε πολλές γωνιές της χώρας χάνουν τη ζωή τους επειδή δεν υπήρχε ένα ασθενοφόρο, δεν λειτουργούσε μια μονάδα ενός νοσοκομείου, δεν υπήρχε ένας γιατρός, επειδή δεν προσλαμβάνονται γιατροί. Τα συνηθίσαμε όλα αυτά. Δεν μας κάνουν εντύπωση.

Αυτό το τελευταίο αποτελεί και τη μεγαλύτερη ήττα μιας κοινωνίας η οποία, σχεδόν παραδομένη, αποδέχεται ότι όλα αυτά απλώς συμβαίνουν, λες και αποτελούν κάτι νομοτελειακό. Συμβαίνει να χάνονται ζωές επειδή δεν υπάρχουν την ώρα που πρέπει ασθενοφόρα, συμβαίνει η κυβέρνηση να προτιμά να χαριεντίζεται κομματικά με εν δυνάμει αυριανούς ψηφοφόρους της, συμβαίνει να μην υπάρχει επαρκής αντιπολίτευση για να αναδείξει με αποτελεσματικό τρόπο τα σημαντικά, συμβαίνει να επικρατεί μια γενικευμένη απογοήτευση….

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ