Πάσχα στην Κέρκυρα

Πάσχα στην Κέρκυρα Facebook Twitter
Παραδοσιακή λιτανεία στην Κέρκυρα. Φωτ.: Eurokinissi
0

«ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ, μέχρι εκεί φτάνει η μικροαστίλα σας» έγραψε κάποιος στο Twitter, λες και το να θέλεις να ξεφύγεις από την Αθήνα μετά από τόσους μήνες εγκλεισμού σε κάνει μειλίχιο μικροαστό.

Μπορώ να μετρήσω πόσους μήνες έχω να πάω στην Κέρκυρα λόγω πανδημίας και εγκυμοσύνης: δεκαεννιά. Μπορώ να μετρήσω πόσες φορές έχω περάσει το Πάσχα μακριά από την Κέρκυρα, μαζί με το φετινό: επτά. Μου λείπει τόσο πολύ, που μετανιώνω πικρά για καθένα από αυτά, ακόμα και για όταν δεν είχα άλλη επιλογή, ακόμα και μια χρονιά που πήγαμε στην άδεια Αστυπάλαια με μια μεγάλη παρέα και τραγουδούσαμε δυνατά στο αμάξι το «Αν ήμουν πλούσιος» και χορεύαμε τα βράδια σαν εξωτικές ατραξιόν στο μπαρ Κούρος.

 

Όλα είναι πληθωρικά στο δράμα τους: κάθε επιτάφιος εκκλησίας βγαίνει τη Μεγάλη Παρασκευή τουλάχιστον με μία φιλαρμονική, ένα σχολείο, μία χορωδία κι ένα άγημα προσκόπων. Πολλές φορές ο ένας επιτάφιος πέφτει πάνω στον άλλον – οι μουσικές από τις φιλαρμονικές μπερδεύονται στα καντούνια και στις πλατείες.

Ένα βράδυ είδα στον ύπνο μου την παλιά πόλη της Κέρκυρας κάτω από τη θάλασσα σαν τη χαμένη Ατλαντίδα, πλημμυρισμένη με νερά, ανάμεσα στα δύο φρούρια. Πού και πού ξεμύτιζαν μόνο μερικά κίτρινα κεραμίδια από τα βενετσιάνικα κτίρια. Ξύπνησα ταραγμένη, σαν να είχα μόλις δει κάποιον πεθαμένο που αγαπούσα πολύ.

Σκέφτηκα τη νόνα μου. Της άρεσε να τρώει άσπρο ψωμί με κερκυραϊκό βούτυρο και μια λεπτή φέτα από καπνιστό ζαμπόν. Φορούσε καρό φούστα και πέρλες και μύριζε ταλκ. Όταν ήμουν μικρή, τα βράδια που έσκυβε να μου σταυρώσει το μέτωπο, οι πέρλες της μου χάιδευαν το κεφάλι. Ξυπνούσε πάντα τα χαράματα και έπινε τσάι, χαζεύοντας τα σμήνη από τα χελιδόνια πάνω από το Νέο Φρούριο.

Η σοφίτα του σπιτιού μας στην Κέρκυρα είχε όλα τα παλιά παιδικά βιβλία του πατέρα μου: Tαρζάν-Γκαούρ, ο Μικρός Ήρωας και ο φίλος του ο Σπίθας, το χοντρό αγόρι, βιβλία του Ιουλίου Βερν και τόμοι από τη Διάπλαση των Παίδων με ηθικά μηνύματα. Από το παράθυρο φαινόταν η θάλασσα – μου άρεσε να διαβάζω ξαπλωμένη σε ένα καφέ ντιβάνι και να ακούω τις σειρήνες των καραβιών που έμπαιναν κι έβγαιναν από το λιμάνι.

683
To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Εάν το ελληνικό Πάσχα είναι μια παγανιστική γιορτή αναγέννησης –το Θείο Δράμα, η Ανάσταση, η φύση που ετοιμάζεται να καρποφορήσει–, τότε το Πάσχα στην Κέρκυρα είναι ένα υπέροχο μαξιμαλιστικό δράμα.

Κάθε μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας είναι μια θεατρική πράξη με φόντο τα καντούνια μιας βενετσιάνικης πόλης που μυρίζει υγρασία, σκόρδο και ξίδι. Όλα είναι πληθωρικά στο δράμα τους: κάθε επιτάφιος εκκλησίας βγαίνει τη Μεγάλη Παρασκευή τουλάχιστον με μία φιλαρμονική, ένα σχολείο, μία χορωδία κι ένα άγημα προσκόπων. Πολλές φορές ο ένας επιτάφιος πέφτει πάνω στον άλλον – οι μουσικές από τις φιλαρμονικές μπερδεύονται στα καντούνια και στις πλατείες.

Το βράδυ, αν κοιτάς από ψηλά τον επιτάφιο της Μητρόπολης που ξεχύνεται από τα Μουράγια, ανάμεσα στα πένθιμα μοβ φαναράκια του Λιστόν και τα πλήθη που συνωστίζονται από κάτω, μπορείς να ακούσεις την Παλιά Φιλαρμονική να παίζει το «Adagio» του Αλμπινόνι. Πρέπει να είσαι από πέτρα για να μη βουρκώσεις με τα εκατοντάδες πνευστά που μοιάζουν να φυσάνε μέσα στην καρδιά σου.

Το επόμενο πρωί, στη λιτανεία του Αγίου (ένας είναι ο Άγιος), ακούγεται ο «Αμλέτος», ένα κομμάτι από μια όπερα του Φάτσιο. Μπορείς να ακολουθήσεις τη μουσική περπατώντας μέσα στο Μποσκέτο, έναν παραθαλάσσιο παραλληλόγραμμο κήπο κάτω από το Παλιό Φρούριο. Είναι άνοιξη και η φύση οργιάζει: κυπαρίσσια, ελιές, γλυσίνιες ποτισμένες από βροχές που θυμίζουν τους τροπικούς, θεριεύουν. Την άνοιξη το χωριό μου γεμίζει ασφόδελους (που τους λέμε σπερδούκλους ή σπερδούκλια) που φτάνουν το ενάμισι μέτρο. Αν τους κόψεις, μπορείς εύκολα να δείρεις κάποιον – είναι τσουχτερά στο δέρμα, σαν βίτσες.

Για πολλά χρόνια νόμιζα ότι παντού στην Ελλάδα κάπως έτσι ήταν το Πάσχα, γεμάτο ποίηση και πάθος, με τα πλήθη να ακούν συγκινημένα Αλμπινόνι, μέχρι που πήγα, μεγάλη πια, ένα Πάσχα στην Πελοπόννησο. Συνειδητοποίησα ότι εκεί κάτω ήταν βάρβαροι – γι’ αυτούς Πάσχα είναι η μανιακή κατανάλωση κρέατος, ενώ η Ανάσταση γινόταν σε ένα προαύλιο μιας γιγαντιαίας εκκλησίας που ήταν ακόμα στα μπετά. Την ώρα που παράφωνοι ψάλτες γκάριζαν το «Χριστός Ανέστη» από κάτι μεγάφωνα που θύμιζαν ντουντούκα του ΠΑΣΟΚ και τα δυναμιτάκια σφύριζαν στο αυτί μου, προσευχήθηκα να μη χάσει κάποιος συγχωριανός τον αντίχειρά του. Και ορκίστηκα ότι θα έκανα για πάντα Πάσχα στην Κέρκυρα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ