Πάσχα στην Κέρκυρα

Πάσχα στην Κέρκυρα Facebook Twitter
Παραδοσιακή λιτανεία στην Κέρκυρα. Φωτ.: Eurokinissi
0

«ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ, μέχρι εκεί φτάνει η μικροαστίλα σας» έγραψε κάποιος στο Twitter, λες και το να θέλεις να ξεφύγεις από την Αθήνα μετά από τόσους μήνες εγκλεισμού σε κάνει μειλίχιο μικροαστό.

Μπορώ να μετρήσω πόσους μήνες έχω να πάω στην Κέρκυρα λόγω πανδημίας και εγκυμοσύνης: δεκαεννιά. Μπορώ να μετρήσω πόσες φορές έχω περάσει το Πάσχα μακριά από την Κέρκυρα, μαζί με το φετινό: επτά. Μου λείπει τόσο πολύ, που μετανιώνω πικρά για καθένα από αυτά, ακόμα και για όταν δεν είχα άλλη επιλογή, ακόμα και μια χρονιά που πήγαμε στην άδεια Αστυπάλαια με μια μεγάλη παρέα και τραγουδούσαμε δυνατά στο αμάξι το «Αν ήμουν πλούσιος» και χορεύαμε τα βράδια σαν εξωτικές ατραξιόν στο μπαρ Κούρος.

 

Όλα είναι πληθωρικά στο δράμα τους: κάθε επιτάφιος εκκλησίας βγαίνει τη Μεγάλη Παρασκευή τουλάχιστον με μία φιλαρμονική, ένα σχολείο, μία χορωδία κι ένα άγημα προσκόπων. Πολλές φορές ο ένας επιτάφιος πέφτει πάνω στον άλλον – οι μουσικές από τις φιλαρμονικές μπερδεύονται στα καντούνια και στις πλατείες.

Ένα βράδυ είδα στον ύπνο μου την παλιά πόλη της Κέρκυρας κάτω από τη θάλασσα σαν τη χαμένη Ατλαντίδα, πλημμυρισμένη με νερά, ανάμεσα στα δύο φρούρια. Πού και πού ξεμύτιζαν μόνο μερικά κίτρινα κεραμίδια από τα βενετσιάνικα κτίρια. Ξύπνησα ταραγμένη, σαν να είχα μόλις δει κάποιον πεθαμένο που αγαπούσα πολύ.

Σκέφτηκα τη νόνα μου. Της άρεσε να τρώει άσπρο ψωμί με κερκυραϊκό βούτυρο και μια λεπτή φέτα από καπνιστό ζαμπόν. Φορούσε καρό φούστα και πέρλες και μύριζε ταλκ. Όταν ήμουν μικρή, τα βράδια που έσκυβε να μου σταυρώσει το μέτωπο, οι πέρλες της μου χάιδευαν το κεφάλι. Ξυπνούσε πάντα τα χαράματα και έπινε τσάι, χαζεύοντας τα σμήνη από τα χελιδόνια πάνω από το Νέο Φρούριο.

Η σοφίτα του σπιτιού μας στην Κέρκυρα είχε όλα τα παλιά παιδικά βιβλία του πατέρα μου: Tαρζάν-Γκαούρ, ο Μικρός Ήρωας και ο φίλος του ο Σπίθας, το χοντρό αγόρι, βιβλία του Ιουλίου Βερν και τόμοι από τη Διάπλαση των Παίδων με ηθικά μηνύματα. Από το παράθυρο φαινόταν η θάλασσα – μου άρεσε να διαβάζω ξαπλωμένη σε ένα καφέ ντιβάνι και να ακούω τις σειρήνες των καραβιών που έμπαιναν κι έβγαιναν από το λιμάνι.

683
To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Εάν το ελληνικό Πάσχα είναι μια παγανιστική γιορτή αναγέννησης –το Θείο Δράμα, η Ανάσταση, η φύση που ετοιμάζεται να καρποφορήσει–, τότε το Πάσχα στην Κέρκυρα είναι ένα υπέροχο μαξιμαλιστικό δράμα.

Κάθε μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας είναι μια θεατρική πράξη με φόντο τα καντούνια μιας βενετσιάνικης πόλης που μυρίζει υγρασία, σκόρδο και ξίδι. Όλα είναι πληθωρικά στο δράμα τους: κάθε επιτάφιος εκκλησίας βγαίνει τη Μεγάλη Παρασκευή τουλάχιστον με μία φιλαρμονική, ένα σχολείο, μία χορωδία κι ένα άγημα προσκόπων. Πολλές φορές ο ένας επιτάφιος πέφτει πάνω στον άλλον – οι μουσικές από τις φιλαρμονικές μπερδεύονται στα καντούνια και στις πλατείες.

Το βράδυ, αν κοιτάς από ψηλά τον επιτάφιο της Μητρόπολης που ξεχύνεται από τα Μουράγια, ανάμεσα στα πένθιμα μοβ φαναράκια του Λιστόν και τα πλήθη που συνωστίζονται από κάτω, μπορείς να ακούσεις την Παλιά Φιλαρμονική να παίζει το «Adagio» του Αλμπινόνι. Πρέπει να είσαι από πέτρα για να μη βουρκώσεις με τα εκατοντάδες πνευστά που μοιάζουν να φυσάνε μέσα στην καρδιά σου.

Το επόμενο πρωί, στη λιτανεία του Αγίου (ένας είναι ο Άγιος), ακούγεται ο «Αμλέτος», ένα κομμάτι από μια όπερα του Φάτσιο. Μπορείς να ακολουθήσεις τη μουσική περπατώντας μέσα στο Μποσκέτο, έναν παραθαλάσσιο παραλληλόγραμμο κήπο κάτω από το Παλιό Φρούριο. Είναι άνοιξη και η φύση οργιάζει: κυπαρίσσια, ελιές, γλυσίνιες ποτισμένες από βροχές που θυμίζουν τους τροπικούς, θεριεύουν. Την άνοιξη το χωριό μου γεμίζει ασφόδελους (που τους λέμε σπερδούκλους ή σπερδούκλια) που φτάνουν το ενάμισι μέτρο. Αν τους κόψεις, μπορείς εύκολα να δείρεις κάποιον – είναι τσουχτερά στο δέρμα, σαν βίτσες.

Για πολλά χρόνια νόμιζα ότι παντού στην Ελλάδα κάπως έτσι ήταν το Πάσχα, γεμάτο ποίηση και πάθος, με τα πλήθη να ακούν συγκινημένα Αλμπινόνι, μέχρι που πήγα, μεγάλη πια, ένα Πάσχα στην Πελοπόννησο. Συνειδητοποίησα ότι εκεί κάτω ήταν βάρβαροι – γι’ αυτούς Πάσχα είναι η μανιακή κατανάλωση κρέατος, ενώ η Ανάσταση γινόταν σε ένα προαύλιο μιας γιγαντιαίας εκκλησίας που ήταν ακόμα στα μπετά. Την ώρα που παράφωνοι ψάλτες γκάριζαν το «Χριστός Ανέστη» από κάτι μεγάφωνα που θύμιζαν ντουντούκα του ΠΑΣΟΚ και τα δυναμιτάκια σφύριζαν στο αυτί μου, προσευχήθηκα να μη χάσει κάποιος συγχωριανός τον αντίχειρά του. Και ορκίστηκα ότι θα έκανα για πάντα Πάσχα στην Κέρκυρα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ