Ο αλγόριθμος του ακτιβισμού

Ο αλγόριθμος του ακτιβισμού Facebook Twitter
Πολλές φορές υπάρχει μια εσάνς απειλής σε αυτά τα status.
0



«ΣΑΣ ΕΠΙΑΣΕ Ο ΠΟΝΟΣ
για τους εργαζόμενους που άφησε άνεργους ο Σερβετάλης, αλλά δεν σας βλέπω να γράφετε κάτι για τους 6.000 υγειονομικούς που άφησε σε αναστολή η κυβέρνηση», ήταν το χθεσινό Νο 1 tweet στο trend «Σερβετάλης» στο Τwitter, μετά την ανακοίνωση του ηθοποιού πως θα αποχωρήσει από την παράσταση Ρινόκερος γιατί διαφωνεί ιδεολογικά με την απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει την είσοδο των ανεμβολίαστων στα θέατρα.

Πριν από κάποια χρόνια έγραφα στη LiFO μια στήλη σε πρώτο πρόσωπο για τη ζωή μου στην Αθήνα. Όταν η κρίση άρχισε να βαθαίνει για τα καλά, εκεί γύρω στο 2011, παρατήρησα το εξής: όταν έγραφα κάτι ανάλαφρο (όταν λέω ανάλαφρο, δεν εννοώ κοσμικό γκαλά, αλλά διαδρομή με το τρόλεϊ), από κάτω σχολίαζαν: «Ε, βέβαια, ο κόσμος πεινάει κι εσύ, ξεπουλημένο μειράκιο, γράφεις για τις βόλτες σου». Αν έγραφα κάτι πιο πολιτικό, για μια πορεία ή για κάποιον φίλο μου που είχε απολυθεί, τα σχόλια των αναγνωστών οργίαζαν. «Πήγαινε να γράψεις για μπουκλάκια και κραγιόν, κοριτσάκι μου, που έχεις και άποψη για το δεύτερο μνημόνιο».

Σε ενοχλεί η κακοποίηση των ζώων; Είναι επειδή δεν αγαπάς τους ανθρώπους. Γράφεις για τον ρατσισμό εναντίον των προσφύγων; Δεν είδα να γράφεις όμως κάτι για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Έτσι, όμως, δεν μπορείς στ’ αλήθεια να κάνεις διάλογο για το οτιδήποτε.

Νομίζω ότι το χειρότερο πράγμα που κληροδότησαν τα δέκα χρόνια κρίσης στον δημόσιο διάλογο είναι το λεγόμενο whataboutism, το περίφημο «ναι, αλλά δεν λέτε για το τάδε». Δεν είναι ότι δεν υπήρχε πιο πριν, αλίμονο, αλλά με την κρίση, τον κανιβαλισμό των κοινωνικών δικτύων και, φυσικά, τον εκμαυλισμό της πολιτικής διεθνώς, από την επιχειρηματολογία του Τραμπ και του Πούτιν μέχρι τα fake news, είναι σαν να έχουμε μετατραπεί όλοι σε πολιτικούς που συμμετέχουν σε εκπομπή κάποιου επαρχιακού καναλιού λίγο πριν μπει το τηλεμάρκετινγκ με το σαπούνι κολλαγόνου. Κανείς δεν απαντά πλέον σε αυτό που τον ρωτάς, μόνο σου απαντούν με μια ερώτηση ή, εναλλακτικά, σε κατηγορούν για υποκρισία που σε απασχολεί αυτό και όχι το άλλο. Σε ενοχλεί η κακοποίηση των ζώων; Είναι επειδή δεν αγαπάς τους ανθρώπους. Γράφεις για τον ρατσισμό εναντίον των προσφύγων; Δεν είδα να γράφεις όμως κάτι για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Έτσι, όμως, δεν μπορείς στ’ αλήθεια να κάνεις διάλογο για το οτιδήποτε.

Σύμφωνα με τον ακτιβιστικό αλγόριθμο, πρέπει να κλαίμε όλοι (και όταν λέω όλοι, δεν εννοώ τους δημοσιογράφους, αλλά οποιονδήποτε έχει έναν λογαριασμό στο Τwitter και στο Facebook) για όλα, όχι λιγότερο ή περισσότερο όμως, όλα αυστηρά όσο πρέπει –από την κλιματική αλλαγή και την κοινωνική αδικία μέχρι πράγματα που ξέρουμε και πράγματα που δεν ξέρουμε–, να ρίχνουμε τα καυτά μας δάκρυα πάνω από το πληκτρολόγιο, φτύνοντας λέξεις καθημερινά. Η επόμενη διαβάθμιση αυτής της παθογένειας είναι το να κρίνεσαι όχι μόνο γι’ αυτά που λες ή γράφεις αλλά και γι’ αυτά που δεν γράφεις, λες και ο καθένας από εμάς είναι κάποια πολυ-εφημερίδα που έχει υποσχεθεί πλήρη ενημέρωση και πλουραλισμό στις απόψεις, ή λες και υποχρεούμαστε να δηλώσουμε παρόντες στα πάντα. «Ήρθε η ώρα να μετρηθούμε, δεν πειράζει, σας βλέπουμε εσάς που δεν γράφετε τίποτα, ξεπουλημένα τομάρια» / «Ξύπνησε και ο τάδε που είναι απολιτίκ και γράφει τώρα». Πολλές φορές υπάρχει μια εσάνς απειλής σε αυτά τα status. Σκέφτομαι πάντα τους ανθρώπους που τα γράφουν – μόνοι σε κάποιο σκοτεινό δωμάτιο, με το φως του υπολογιστή, την ώρα που φαντασιώνονται, ανατριχιάζοντας από τη συγκίνηση, πως έξω από την πόρτα τους παραμονεύει ένα βουβό πλήθος με έντονα συναισθήματα, που τους εχθρεύεται ή τους λατρεύει.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ