Να μη «δουλεύεις με τον εαυτό σου», να μη μιλάς σαν ψυχολόγος

Να μη «δουλεύεις με τον εαυτό σου», να μη μιλάς σαν ψυχολόγος Facebook Twitter
Σ' έναν κόσμο όπου από καιρό οι καρποί των θρησκειών είναι στα αζήτητα απομένει το τσόφλι της ξεκούραστης «πνευματικής ζωής». Μια επανάληψη τελετουργιών χωρίς την εξαντλητική απαίτηση να έχει κανείς ηθικά όρια.
0

ΤA SOS ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ μαζεμένα σε φρασούλες. «Δούλεψε με τον εαυτό σου». Απομάκρυνε τους «τοξικούς ανθρώπους». Κάνε ένα «detox» απ' ό,τι σε «φθείρει». Και, κυρίως, μην ανέχεσαι όσους σε κάνουν να νιώθεις άσχημα – είναι τοξικοί.

Λέμε: «θέλω να σου επικοινωνήσω κάτι». Σημαίνει: θέλω να αδειάσω μονομερώς το λεκτικό φορτίο μου πάνω σου και να απαλλαγώ από κάθε ευθύνη, αφού θα έχω υπάρξει «ειλικρινής μαζί σου από την αρχή».

Τέτοιες φράσεις κρύβουν μια νομιμοποιημένη επιθετικότητα προς τον αποδέκτη τους (και προς την ελληνική γλώσσα). Οφείλουμε να μιλάμε για τα πάντα, να «τα επικοινωνούμε». Και μέσα σε όλον αυτό τον θόρυβο από εξομολογήσεις και μια μόνιμη επίδειξη καλοπέρασης (ανεξαρτήτως συνθηκών) καταφέρνουμε να μην έχουμε ούτε μισό λεπτό μοναχικής σιωπής, για να σκεφτούμε.

Υπάρχει αξία στον πόνο, τη θλίψη, τη στέρηση, την ευαλωτότητα και το πένθος. Η σκέψη ότι «θα πεθάνουμε», για παράδειγμα, δεν είναι μαύρη, είναι απλώς σωτήρια. Από εκεί έχουν γεννηθεί τόσα μεγάλα αριστουργήματα. Αυτή η σκέψη γελοιοποιεί τη μικρότητα.

Σε περιοδικά, σε sites, σε posts και σε βιβλία self-help μπορείς να μάθεις να ζεις έναν ενάρετο βίο χωρίς πολύ κόπο και, κυρίως, χωρίς πολλή σκέψη. Είναι η πνευματικότητα χωρίς πνεύμα (φράση κλεμμένη από τον Μαρξ). Μια νέα θρησκεία χωρίς όλα αυτά τα κουραστικά, μαύρα και πένθιμα πράγματα των θρησκειών: την υπενθύμιση του θανάτου, τις ηθικές υποχρεώσεις, την αξία των στερήσεων κ.λπ.

Σε έναν κόσμο όπου από καιρό οι καρποί των θρησκειών είναι στα αζήτητα απομένει το τσόφλι της ξεκούραστης «πνευματικής ζωής». Μια επανάληψη τελετουργιών χωρίς την εξαντλητική απαίτηση να έχει κανείς ηθικά όρια. Έτσι, διάφοροι σελέμπριτις-γκουρού-life coaches-influencers, σοφοί βιβλίων που για εξώφυλλο έχουν το πρόσωπό τους (από κει μόνο να το πιάσεις) και ειδικοί της θετικότητας, της χαλάρωσης, της αταραξίας και του detox προτείνουν την προσευχή, τη γιόγκα, τις ανάσες, τον διαλογισμό, τη νηστεία, τις στερήσεις, αλλά ως «χρόνο με τον εαυτό μας», ως επίδειξη θέλησης, δηλαδή ως εγωκεντρική και πάλι ενασχόληση.

Η κάθαρση δεν είναι το αποτέλεσμα σκέψης πάνω στα πράγματα και ειλικρινούς μεταμέλειας αλλά μια διατροφική επιλογή που περιλαμβάνει χυμούς και φρούτα. Η νηστεία δεν είναι η στέρηση που φτιάχνει χαρακτήρα αλλά κάτι καλό για τις αιματολογικές σου εξετάσεις – άρα, πάλι... για σένα. Είμαστε το κέντρο του κόσμου. Ο ναός. Η αρχή και το τέλος.

Λέμε: «Δεν χρειάζεται να βάζεις τις ανάγκες σου σε δεύτερη μοίρα». Μιλάμε σαν μαθητευόμενοι ψυχολόγοι και καταπίνουμε ως σοφία σολιψιστικά posts που γράφτηκαν σε κάποια πουρνάρια της Ανάφης από κάποιον σελέμπριτι-αναχωρητή. Μα μερικές φορές χρειάζεται να παραμερίζεις. Υπάρχει αξία στον πόνο, τη θλίψη, τη στέρηση, την ευαλωτότητα και το πένθος. Η σκέψη «θα πεθάνουμε», για παράδειγμα, δεν είναι μαύρη, είναι απλώς σωτήρια. Από κει έχουν γεννηθεί τόσα μεγάλα αριστουργήματα. Αυτή η σκέψη γελοιοποιεί τη μικρότητα.

Ίσως γι αυτό ένιωσα μια σιχαμάρα με τους εορτασμούς της Πρωτοχρονιάς στην πόλη μας. Ήταν οι μέρες που είχαν αρρωστήσει και οι πέτρες. Διάχυτο άγχος. Έτσι, η θετική ενέργεια και η μανατζερίστικη προτροπή «να κοιτάμε μόνο μπροστά» μού φάνηκαν ντροπιαστικές προσπάθειες να μη μάθουμε τίποτα από τις κακουχίες μας.

Περνώντας από ένα τουριστικό μαγαζί κοντά στην Ακρόπολη είδα στην υποδοχή τη φάτσα του Σωκράτη ζωγραφισμένη με κάτι σαν σπρέι και από δίπλα τη φράση που λίγο πολύ λέει ότι ένας ανεξέταστος βίος δεν αξίζει να τον ζεις. Και μάλλον έτσι θα 'ναι. Όμως πώς εξετάζουμε τη ζωή μας; «Με το χαμόγελο», «αυθεντικότητα» και «positive vibes».

Μήπως οι έτοιμες συνταγές για το πώς να ζεις «με πέντε απλά βήματα» μας γλιτώνουν από το ερώτημα «πώς να ζήσω;». Αφού ο δρόμος υπάρχει, γιατί να παιδεύεται κανείς ψάχνοντας; Κι έτσι φαντάζει μίζερη ματαιοπονία μεγάλο μέρος της ηθικής φιλοσοφίας και σχεδόν το σύνολο των καλών λογοτεχνικών έργων. Δεν καταλαβαίνεις ποιον πόνο υποτίθεται ότι απαλύνει ένα έργο του J.S. Bach, γιατί δεν επέτρεψες ποτέ στον εαυτό σου αυτόν τον πόνο, κι ούτε που φαντάζεσαι τι ρήγμα προσπαθούν να γεφυρώσουν αυτοί που κλείνονται διαρκώς στα σινεμά.

Αν, μάλιστα, πειστείς ότι καθόλου δεν παίζει ρόλο η κοινωνία γύρω σου, αν δεν χρειάζεται καθόλου να καταλάβεις τους άλλους, αφού «τα πάντα είσαι συ», τότε μεγάλο μέρος των ανθρωπιστικών επιστημών και των οικονομικών φαντάζει περιττή πολυτέλεια. Κανείς δεν βλέπει κάποια άμεση χρησιμότητα σε όλα αυτά. Άρα, τι τα θες;

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ