Μπορεί να υπάρξει come back της Χρυσής Αυγής;

Οι κληρονόμοι της Χρυσής Αυγής και η στάση της δημοκρατίας Facebook Twitter
Γίνεται προφανές ότι υπάρχουν όχι μόνο θεσμικές αδράνειες αλλά και διευκολύνσεις που στρώνουν το χαλί για ένα come back μιας Χρυσής Αυγής που επιχειρεί να παρουσιαστεί με έναν διαφορετικό μανδύα.
0

ΤΟ ΟΤΙ ΣΕ ΜΙΑ δημοκρατική πολιτεία χωρά όλη η γκάμα των πολιτικών αποχρώσεων, από τις αντισυστημικές έως τις συμβατικές και από τις τυπικές στην υπεράσπιση του ισχύοντος δημοκρατικού πλαισίου έως τις ριζοσπαστικές που ομνύουν στο όνομα της επαναστατικής υπέρβασης, είναι κάτι το αυτονόητο και αποδεκτό.

Ο πολιτικός χώρος είναι ευρύς και η πλαισίωσή του περιλαμβάνει από ακροαριστερούς έως ακροδεξιούς προσανατολισμούς, από αντι-ευρωπαϊκούς έως φιλο-ευρωπαϊκούς και από νατιβιστικούς έως κοσμοπολιτικούς πολιτικούς ορίζοντες. Όσο πολιτικά άβολη κι αν καθίσταται μια τέτοια πολιτική διάταξη, η ανοικτότητα και η συμπεριληπτικότητα περιλαμβάνονται στα βασικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας.

Πολιτικοί κληρονόμοι της Χρυσής Αυγής, παρά τον εγκλεισμό και τη δικαστική καταδίκη, προετοιμάζουν τη διάδοχη κατάσταση, έχοντας ήδη λανσάρει το μετά τη Χρυσή Αυγή κομματικό σχήμα. 

Μια περιεκτική δημοκρατία δίνει χώρο σε όλη την γκάμα των πολιτικο-ιδεολογικών οικοσυστημάτων και δείχνει ανοχή στα οριακά περιβάλλοντα που διεκδικούν πολιτική παρουσία. Το πρόβλημα ανακύπτει με τους εχθρούς της δημοκρατίας και τα οικοσυστήματα που χρησιμοποιούν πρακτικές οργανωμένης βίας εναντίον της ίδιας της δημοκρατίας. Στις «μαχόμενες» (militant) δημοκρατίες υπάρχουν θεσμικά εργαλεία και διαδικασίες για την αντιμετώπιση των εχθρών τους, παρότι αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμη και μια τέτοιων χαρακτηριστικών δημοκρατία μπορεί να απαλλαγεί από τις δυνάμεις που επιχειρούν να την υπονομεύσουν.

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, επί παραδείγματι, οδηγήθηκε στην απαγόρευση του ναζιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αυτοκρατορίας στη δεκαετία του 1950, όχι όμως στη συνέχεια και στην απαγόρευση του νεοναζιστικού NPD, παρότι κάποιες φορές έχουν κινητοποιηθεί οι σχετικές διαδικασίες για την απαγόρευσή του.

Στις φιλελεύθερες δημοκρατίες, η διαχείριση του εξτρεμιστικού δυναμικού γίνεται μια πιο περίπλοκη υπόθεση. Σύμφωνα με τον Cas Mudde (Open Democracy, 2014), το πρόβλημα εντοπίζεται στις εξτρεμιστικές οργανώσεις που είναι βίαιες εγγενώς, σε εκείνες δηλαδή για τις οποίες ο εξτρεμισμός δεν αποτελεί ένα συνοδευτικό ή περιστασιακό χαρακτηριστικό αλλά το κατεξοχήν γνώρισμα που δίνει υπόσταση στην παρουσία τους.

Η Χρυσή Αυγή είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των κατά Mudde «εγγενώς βίαιων εξτρεμιστικών ομάδων». Η καταδίκη του αρχηγού και των στελεχών της ανέκοψε την ανοδική εκλογική της διαδρομή, δεν έβαλε όμως φρένο στις επιδιώξεις των κληρονόμων της να πάρουν εκ νέου θέση στην εκλογική αρένα με έναν νέο μανδύα.

Στην παρούσα συγκυρία υπάρχουν σκέψεις σε επίπεδο κυβέρνησης και κομμάτων για το εάν θα έπρεπε αυτό να αφεθεί να συμβεί ή εάν θα μπορούσε και, πολλώ μάλλον, αν η δημοκρατία θα όφειλε να μπλοκάρει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τα διλήμματα ωστόσο είναι αρκετά και οι σκέψεις που ακολουθούν σκοπό έχουν να τροφοδοτήσουν έναν προβληματισμό και τις εναλλακτικές σε σχέση με το «τι να κάνουμε» ενώπιον μιας εξτρεμιστικής κινητοποίησης.

• Καταρχάς η ελληνική δημοκρατία υπήρξε από την αρχή επιτρεπτική απέναντι στο φαινόμενο Χρυσή Αυγή, σπεύδοντας να αναγνωρίσει ως κόμμα μία οργάνωση που ανακοίνωσε την ύπαρξή της στις αρχές αυτοπροσδιοριζόμενη ως «πολιτική κίνηση». Στην πραγματικότητα και άθελά τους οι θεσμοί έλυσαν ένα εσωτερικό πρόβλημα της Χρυσής Αυγής, η «ιδεολογική» τάση της οποίας δεν επιθυμούσε τον μετασχηματισμό του ναζιστικού γκρουπούσκουλου σε πολιτικό κόμμα, όπως ήθελε η πιο ανίσχυρη «πολιτική» της τάση.

• Για την ελληνική πολιτεία δεν σήμανε κανένας συναγερμός όταν το 1999 δύο ναζιστικά γκρουπούσκουλα, η Χρυσή Αυγή και η Πρώτη Γραμμή, κατέβηκαν συνεργαζόμενα στις ευρωεκλογές, παρά το ότι υψηλόβαθμο στέλεχος και ομάδα ακτιβιστών του πρώτου πρωταγωνίστησαν σε εγκληματική επίθεση, αποκαλύπτοντας τον οργανωμένο και σκληρά βίαιο χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής.

• Προφανώς η ελληνική αστυνομία γνώριζε την έκταση του βίαιου ακτιβισμού της Χρυσής Αυγής όταν η ελληνική κοινωνία παρακολουθούσε σε ζωντανή μετάδοση τις βίαιες δράσεις της οργάνωσης. Για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση ρατσιστικά πογκρόμ στα οποία πρωτοστατούσαν στελέχη της Χρυσής Αυγής παρήγαγαν γεγονότα σκληρού ρατσιστικού μίσους.

Η βίαιη επίθεση εναντίον δύο γυναικών πολιτικών το 2012 ήταν μόνο ένας ενδιάμεσος σταθμός πριν τη δολοφονία Φύσσα, μαζί με αρκετές δεκάδες ακόμα επιθέσεις στις οποίες πρωτοστατούσαν γνωστά στελέχη της Χρυσής Αυγής. Αποτελεί κηλίδα της ελληνικής δημοκρατίας ότι συντηρήθηκαν σκιώδη κανάλια επικοινωνίας με πρωτοκλασάτα στελέχη της Χρυσής Αυγής και επιχειρήθηκε να εργαλειοποιηθεί η όποια επιρροή μπορεί αυτή να διέθετε σε ένα εθνικιστικό και παθιασμένο για πολιτική εκδίκηση ακροατήριο.

Πολιτικοί κληρονόμοι της Χρυσής Αυγής, παρά τον εγκλεισμό και τη δικαστική καταδίκη, προετοιμάζουν τη διάδοχη κατάσταση, έχοντας ήδη λανσάρει το μετά τη Χρυσή Αυγή κομματικό σχήμα. Είναι τουλάχιστον παράδοξο αλλά και επικίνδυνο ότι μέσα από τις φυλακές είναι δυνατόν να συντονίζονται μέχρι και κομματικά συνέδρια και να ανανεώνονται σε χρόνο dt τα περιεχόμενα καναλιών εγκλείστων στα σόσιαλ μίντια.

Είναι προφανές ότι υπάρχουν όχι μόνο θεσμικές αδράνειες αλλά και διευκολύνσεις που στρώνουν το χαλί για ένα come back μιας Χρυσής Αυγής που επιχειρεί να παρουσιαστεί με έναν διαφορετικό μανδύα. Η ελληνική πολιτεία δεν θα πρέπει να αδρανεί στον πολιτικό εμπαιγμό.

Το 1984, όταν και τότε επιχειρήθηκε κάτι αντίστοιχο με την ίδρυση της ΕΠΕΝ από τον έγκλειστο δικτάτορα Παπαδόπουλο, η ελληνική πολιτεία με νομοθετική της παρέμβαση απαγόρευσε τη χρήση χουντικών συμβόλων και ονομάτων προσώπων που είχαν καταδικαστεί λόγω της συμμετοχής τους στο χουντικό καθεστώς, ανακόπτοντας την επιρροή της ΕΠΕΝ και τα σχέδια των Απριλιανών να εισχωρήσουν πλαγίως στην κομματική αρένα.

Αυτός ο τρόπος διαχείρισης είναι χρήσιμος και, τηρουμένων των αναλογιών, επικαιροποιήσιμος στις ημέρες μας. Σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση των θεσμών και το φρένο που θα πρέπει να μπει άμεσα στις παρεχόμενες διευκολύνσεις σε καταδικασμένους για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, η επιρροή του εκκολαπτόμενου μορφώματος κληρονόμων της Χρυσής Αυγής θα παραμείνει χαμηλή, όπως εξάλλου τεκμαίρεται από τις δημοσκοπίσεις και τις σχετικές αναλύσεις.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

Το νέο τεύχος της δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πόσο ακροδεξιά «γέρνουμε» ως κοινωνία;

Θέματα / Πόσο ακροδεξιά τείνουμε ως κοινωνία;

Το Σημείο για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς παρουσιάζει την πρώτη του ετήσια μέτρηση τάσεων της ελληνικής κοινωνίας σε μια σειρά από θέματα που θεωρούνται «δείκτες ακροδεξιάς συγκρότησης» και τα αποτελέσματα φέρνουν σε... σκωτσέζικο ντους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM