Με 20 μονάδες διαφορά, απλώς παραιτείσαι

Με 20 μονάδες διαφορά, απλώς παραιτείσαι Facebook Twitter
Για πρώτη φορά, λοιπόν, στην πολιτική ιστορία της χώρας αντί να φθαρεί μια κυβέρνηση, καταποντίζεται η αντιπολίτευση. Φωτ.: Eurokinissi
0


ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ, ΔΕΝ ΜΑΣ
 ΑΡΕΣΕΙ, η Ιστορία θα γράψει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης πέτυχε χθες τη σημαντικότερη νίκη της παράταξής του από το 1974. Είναι ο μοναδικός, μεταπολιτευτικά, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές, ενώ είναι κυβέρνηση τέσσερα χρόνια (ο Κ. Σημίτης είχε ανεβάσει τα ποσοστά του από 41,59% το 1996 σε 43,79% το 2000, αλλά η διαφορά με τη ΝΔ ήταν μία μονάδα), τόσο με μεγαλύτερη διαφορά όσο και με μεγαλύτερο ποσοστό από τις προηγούμενες. Μια νίκη που όσο κι αν πονά πολύ κόσμο –και δικαίως– ούτε ο Α. Παπανδρέου την περίοδο της Αλλαγής (της κανονικής, όχι της «γιαλαντζί») είχε επιτύχει, ούτε καν ο Κ. Καραμανλής στις θρυλικές εποχές της παντοδυναμίας του (εκτός του 1974).

Στο πρόσφατο παρελθόν αρκετοί πολιτικοί που έχασαν με μικρότερη διαφορά υπέβαλαν το ίδιο βράδυ την παραίτησή τους. Χθες, το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, ήταν να ανακοινώσει ότι δρομολογεί τις εξελίξεις για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και μετά τις δεύτερες εκλογές. Είναι ξεκάθαρο ότι με τέτοια ποσοστά δεν μπορείς να παραπέμπεις το θέμα στα συλλογικά όργανα. Φροντίζεις να δίνεις τον τόνο με την πολιτική σου στάση. Δεν γίνεται να χάνεις με 20 μονάδες, όταν διατυμπάνιζες μέχρι και προχθές ότι έρχεται η πρωτιά, και το βράδυ των εκλογών να συμπεριφέρεσαι σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Τώρα, όσον αφορά τα αίτια της πανωλεθρίας του ΣΥΡΙΖΑ, θα γραφτούν πολλά και θα γίνει μεγάλη συζήτηση τις επόμενες μέρες. Μια καλή αφετηρία είναι να αναρωτηθούν πάντως για την ομάδα που πλαισιώνει τον κ. Τσίπρα. Κάποτε στους κόλπους της Αριστεράς υπήρχαν σπουδαίες προσωπικότητες, λόγιοι και διανοούμενοι. Έρχεσαι, λοιπόν, να κομίσεις το καινούργιο, επιθυμείς να ανέλθεις στην εξουσία για τη «δεύτερη φορά αριστερά» και συμπεριλαμβάνεις στα ψηφοδέλτιά σου ξεπερασμένα πολιτικά προϊόντα της καραμανλικής δεξιάς, τηλεπερσόνες και αμφιλεγόμενους, τάχα της «Τέχνης» και της ρίμας, ή απολιτίκ άτομα που νομίζουν ότι η πολιτική είναι συνθήματα και η πολακική καφρίλα.

Ο Μητσοτάκης χλευάστηκε, υποτιμήθηκε, έγινε υβριστικό σύνθημα και στοχοποιήθηκε όσο κανείς άλλος Έλληνας πρωθυπουργός. Ωστόσο, το εκλογικό κοντέρ έρχεται να γράψει ότι η χθεσινή ήταν η τέταρτη νίκη του απέναντι στον «λαοπρόβλητο» Αλέξη Τσίπρα και επίκειται μάλλον και επόμενη σε λίγες μέρες.

Επίσης, ας μην ξεχάσουμε και τη θλιβερή πρωτιά του «αριστερού» αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο οποίος προεκλογικά δεν δίστασε να τείνει χείρα φιλίας προς άγραν ψήφων στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, να ψαχουλέψει για βοήθεια στα ζόμπι του φασισμού τα οποία σφάξανε κόσμο που κλαίμε μέχρι σήμερα. Οι πολίτες φοβήθηκαν σε όλα τα επίπεδα και αυτό φάνηκε από τη διπλάσια διαφορά που έδωσαν στη ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνείδηση του κόσμου έχει γίνει συστημικό κόμμα. Οι τυμπανοκρουσίες και ο λαϊκισμός έχουν, όμως, κάποτε ημερομηνία λήξης.

Επιπρόσθετα, ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας ένα σκεπτικό «δεξιάς παρένθεσης», ψήφισε την απλή αναλογική όχι μόνο για να ξυπνήσει τα αριστερά αντανακλαστικά στο ακροατήριό του αλλά και για να επιχειρήσει να στήσει μια παγίδα στην επόμενη κυβέρνηση, επιδιώκοντας να μείνει εντός του πολιτικού παιχνιδιού. Όμως, η ελληνική κοινωνία, η οποία έχει ταυτίσει το συγκεκριμένο εκλογικό σύστημα με καταστάσεις πολιτικών κρίσεων, αστάθειας, αβεβαιότητας και σχηματισμού βραχύβιων κυβερνήσεων περιορισμένης ευθύνης, έστειλε χθες ένα ηχηρό μήνυμα. Όσοι προσήλθαν στην κάλπη όχι μόνο εκδήλωσαν τη δυσαρέσκειά τους αλλά και επιδοκίμασαν βροντερά τις κυβερνήσεις αυτοδυναμίας, δίνοντας μια απάντηση στις πλάνες περί κουλτούρας συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχεδόν άγγιξε την αυτοδυναμία με το σύστημα της απλής αναλογικής και αυτό κάτι λέει.

Για πρώτη φορά, λοιπόν, στην πολιτική ιστορία της χώρας αντί να φθαρεί μια κυβέρνηση, καταποντίζεται η αντιπολίτευση. Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα καταδεικνύει ότι είναι βέβαιο πως επιστρέφουμε σε εποχές κανονικότητας και σ’ έναν πιθανό δικομματισμό ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Ο Βαρουφάκης φαίνεται ότι περνά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, το ΚΚΕ δυναμώνει, ενώ αναμένεται η αναδιάταξη του χώρου της αριστεράς.

Χθες, έκλεισε ένας κύκλος κρίσεων και ιδεολογικών ταμπού. Ο Μητσοτάκης χλευάστηκε, υποτιμήθηκε, έγινε υβριστικό σύνθημα και στοχοποιήθηκε όσο κανείς άλλος Έλληνας πρωθυπουργός. Ωστόσο, το εκλογικό κοντέρ έρχεται να γράψει ότι η χθεσινή ήταν η τέταρτη νίκη του απέναντι στον «λαοπρόβλητο» Αλέξη Τσίπρα και επίκειται μάλλον και επόμενη σε λίγες μέρες. Μάλιστα, αυτό επετεύχθη ενώ ο κ. Τσίπρας όλο αυτό το διάστημα χαρακτήριζε συνεχώς την κυβέρνηση Μητσοτάκη ως τη «χειρότερη όλων των εποχών». Διαψεύστηκε παταγωδώς. Το άλλοτε πολιτικό κεφάλαιο του ΣΥΡΙΖΑ εξατμίζεται. Όπως συμβαίνει συχνά στα προσωποπαγή κόμματα, ο αρχηγός μπορεί να αποδειχθεί το μεγαλύτερο ατού αλλά και το ισχυρότερο βαρίδι. Το άστρο του δύει; Μιλάμε για ένα τέλος εποχής; Αυτό που σίγουρα πρέπει να ανησυχήσει τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η χώρα χρειάζεται επειγόντως αντιπολίτευση. Κι αυτό είναι θέμα δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστια ευθύνη για το γεγονός ότι σήμερα έχουμε την απόλυτη κυριαρχία ενός κόμματος με τόσο υψηλά ποσοστά. Απέτυχε να πείσει; Ξεκάθαρα. Ας το αντιληφθούν σύντομα προκειμένου να μην ακολουθήσουν τα χειρότερα.

Τέλος, κάποιοι ας συνειδητοποιήσουν ότι άλλο ο μικρόκοσμος των social media και άλλο οι βουβές τάσεις της κοινωνίας. Το είδαμε και με τη γενιά του TikTok, η οποία ψήφισε όπως και οι υπόλοιπες ηλικιακές κατηγορίες. Μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων επέλεξε την ηπιότητα, την ψυχραιμία, την ωριμότητα και τη σταθερότητα. Η μιζέρια, ο μηδενισμός, η τοξικότητα, το άσβεστο μίσος, η αδράνεια, η αγένεια, ο διχασμός και ο πολιτικός φανατισμός αποδοκιμάστηκαν ευρέως από το εκλογικό σώμα. Τα σουξέ της ανατροπής, τα υψηλά ντεσιμπέλ και ο θόρυβος ανήκουν στο παρελθόν. Όσοι φωνάζουν περισσότερο δεν σημαίνει τελικά ότι είναι και πλειοψηφία.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τόσο πολύ την κυβέρνηση Νετανιάχου;

Οπτική Γωνία / Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τόσο πολύ την κυβέρνηση Νετανιάχου;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, αγνοώντας τις επικρίσεις που δέχεται, καθώς δεν θέλει να διαταράξει τη «στρατηγική σχέση» και τα μεγάλα επιχειρηματικά deals.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
To μίσος για τους άλλους…

Οπτική Γωνία / To μίσος για τους άλλους

Για τους περισσότερους η αλήθεια δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Eίδαν κάπου μια εικόνα που εξυπηρετεί το προσωπικό τους αφήγημα, το οποίο συνήθως προσεγγίζεται με συναισθηματικούς όρους, όπου κυριαρχεί το μίσος, κι αυτό τους αρκεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Γιατί η Ελλάδα και η Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με μια επικίνδυνη αποσταθεροποίηση στα σύνορά τους;

Οπτική Γωνία / Η στρατηγική του χάους και το μέλλον της Μέσης Ανατολής

Γιατί η Ελλάδα και η Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με μια επικίνδυνη αποσταθεροποίηση στα σύνορά τους; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, Σωτήρης Ντάλης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Χάρβαρντ: Οι τελευταίοι των διεθνών

Οπτική Γωνία / Χάρβαρντ: Οι τελευταίοι των διεθνών

Ο Ισπανός επισκέπτης ερευνητής στο Χάρβαρντ, Αλμπέρτο Λόπεζ Ορτέγκα, γράφει στην El País ότι αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι απλώς μια επίθεση στο ίδρυμα ή στους διεθνείς φοιτητές, αλλά μια επίθεση στην ίδια την ιδέα της γνώσης ως παγκόσμιου εγχειρήματος.
THE LIFO TEAM
 Ισραήλ - Ιράν: Μισός αιώνας βίας και αντιπαλότητας 

Οπτική Γωνία / Ισραήλ - Ιράν: Μισός αιώνας βίας και αντιπαλότητας 

Από την Ιρανική Επανάσταση του 1979 έως την ανταλλαγή πυραύλων το 2025, η αντιπαράθεση Ισραήλ - Ιράν εξελίσσεται σε μια από τις πιο επικίνδυνες και πολυεπίπεδες γεωπολιτικές διαμάχες της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ