Κυριακάτικη επίσκεψη στην Εθνική Πινακοθήκη

Στις πινακοθήκες: Η ανάκτηση των αισθήσεων Facebook Twitter
Το lockdown ήταν η τιμωρία των αισθήσεων. Η απαγόρευση του αγγίγματος. Η ακύρωση της όσφρησης. Η όραση καταδικασμένη να περιεργάζεται τα ίδια (εσωτερικά) τοπία. Το άνοιγμα των μουσείων είναι η ανάκτηση όσων είχαν χαθεί. Φωτ.: Eurokinissi
0



ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ
 κι έχω δώσει στις έντεκα ραντεβού μπροστά στη Νέα Εθνική Πινακοθήκη. Πηγαίνω με τα πόδια. Οι δρόμοι ψιλοάδειοι. Έχει ήλιο και νιώθω ευχάριστα μετά από καιρό. Όχι ακριβώς χαρούμενη. Ένας χρόνος πανδημίας με έχει μάθει να είμαι επιφυλακτική με τα συναισθήματά μου: για το δικό μου καλό, δεν τα πολυεμπιστεύομαι. Όμως, περνώντας απ’ το Καλλιμάρμαρο και συνεχίζοντας ευθεία για την Πινακοθήκη, έρχομαι σε επαφή με μια νέα διάθεση που από καιρό μού διαφεύγει. Αισθάνομαι άνθρωπος. Οι δίαυλοι επικοινωνίας που με συνδέουν με τον έξω κόσμο έχουν ξεμπουκώσει και λειτουργούν. Κάπως σαν να συνέρχεσαι από αρρώστια, το είδος του άβολου ενθουσιασμού που έχεις όταν πετυχαίνει η απόφραξη του νεροχύτη.

Η ουρά μπροστά απ’ τη Νέα Εθνική Πινακοθήκη είναι μεγάλη. Μου δίνει χρόνο να θαυμάσω το επιβλητικό κτίριο και τα γλυπτά που κοσμούν τον εξωτερικό χώρο. Το φως στήνει παιχνίδια με την πρόσοψη. Ο αντικατοπτρισμός αυτής της γωνιάς του Παγκρατίου, απλωμένος πάνω στο κτίριο της Νέας Εθνικής Πινακοθήκης, με διασκεδάζει ώσπου φτάνει η σειρά μου. Στο εσωτερικό είναι εύκολο να κρατήσεις αποστάσεις και όλοι φορούν μάσκες. Θαυμάζω έργα που μου είχαν λείψει. Η Αθήνα εισβάλλει στον χώρο απ’ τα παράθυρα. Στρέφομαι από τα έργα στα κίτρινα ταξί ή στους φοίνικες του δρόμου και πίσω στα έργα. Φυσικά, η εμπειρία δεν έχει καμία σχέση με το να κοιτάζεις πίνακες απ’ την οθόνη του λάπτοπ, τώρα κάνω επιτέλους αυτό που πρέπει να κάνει κανείς όταν θέλει όντως να έρθει σε επαφή, όχι το υποκατάστατο του αληθινού πράγματος, έχω βγει απ’ το δωμάτιό μου (έχω βγει;). Πλησιάζω σε πράσινες, μπλε και ροζ πινελιές που μου φέρνουν γαλήνη. Παίρνω φόρα και πηγαίνω στα σύγχρονα έργα του τελευταίου ορόφου. Οι απαιτήσεις μου είναι αυξημένες. Απαιτώ την ομορφιά εδώ και τώρα. Αισθάνομαι τη θεραπευτική επίδραση μιας νεκρής φύσης με κυδώνια. Παραδόξως, δεν με πιάνει αγοραφοβία. Στις φωτεινές αίθουσες γίνομαι πάλι κάποια που μπορεί να ανατριχιάζει από τα χρώματα.

Η Αθήνα έχει ακόμα τις δόσεις καταστροφής, σαπίλας, αλήθειας και φωτός που χρειάζονται για να προκληθεί το ειλικρινές ενδιαφέρον καλλιτεχνών και φιλόμουσων από διάφορα μέρη του κόσμου.

Μέσα σε μια μανία που με καταλαμβάνει για πίνακες, γλυπτά και εξερεύνηση, βρίσκομαι, το ίδιο Σαββατοκύριακο, στο κομψό Μουσείο Γουλανδρή. Στο Παγκράτι πάλι. Εκπλήσσομαι ευχάριστα απ’ την καλοσύνη των φυλάκων. Πάντα σκέφτομαι τι μπορεί να σκέφτονται όσοι στέκονται όρθιοι πλάι σε έναν Βαν Γκογκ. Το μυστήριο σπάει όταν ένας επισκέπτης βγάζει τη μάσκα του και ο φύλακας τού ζητάει να τη φορέσει πάλι. Την ώρα που πηγαίνω, το πλήθος είναι υποφερτό. Η συλλογή πολύ καλή. Κοιτώντας έναν Kλέε νιώθω ξανά συνδεδεμένη με άλλους τόπους, με άλλους ανθρώπους, με κάποιου είδους κοινή ανθρώπινη ουσία. Μετά από έναν χρόνο καταθλιπτικής, υποχρεωτικής παραμονής στο ίδιο μέρος αισθάνομαι ξανά πως υπάρχουν κι άλλα μέρη και πως τα χρώματα, οι ομορφιές και ο καλλιτέχνες τους μας αφορούν.

686
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Το lockdown ήταν η τιμωρία των αισθήσεων. Η απαγόρευση του αγγίγματος. Η ακύρωση της όσφρησης. Η όραση καταδικασμένη να περιεργάζεται τα ίδια (εσωτερικά) τοπία. Το άνοιγμα των μουσείων είναι η ανάκτηση όσων είχαν χαθεί. Ο κόσμος στις ουρές έξω απ’ τις πινακοθήκες αποδεικνύει ότι το φλερτ με την τέχνη δεν ήταν μια λύση ανάγκης «επειδή όλα τα άλλα είναι κλειστά», αλλά αναγκαίο συστατικό μιας ζωής με νόημα.

Η Αθήνα μπορεί και πρέπει να είναι ο απόλυτος προορισμός για καλλιτέχνες και λάτρεις της τέχνης. Επειδή το κόστος ζωής παραμένει κάπως χαμηλό σε σχέση με άλλες πρωτεύουσες της Ευρώπης, είναι μια σχετικά ελκυστική πόλη για καλλιτέχνες (παρόλο που εδώ δεν δίνεται η στήριξη που, αυτονοήτως, παρέχεται σε άλλα μέρη). Η βαλκανίλα και η γήινη ειλικρίνεια της Αθήνας εμποδίζουν την πλήρη κατάκτηση της πόλης από διεθνείς και εγχώριους χίπστερ που κάνουν την τέχνη «τέχνη» και τα ενδιαφέροντα μέρη ακριβές γειτονιές για «ειδικούς» των χρηματοοικονομικών που θέλουν να εργάζονται στους ανακυκλώσιμους, ξύλινους πάγκους των κουλ καφέ. Η Αθήνα έχει ακόμα τις δόσεις καταστροφής, σαπίλας, αλήθειας και φωτός που χρειάζονται για να προκληθεί το ειλικρινές ενδιαφέρον καλλιτεχνών και φιλόμουσων από διάφορα μέρη του κόσμου.

Μπροστά σε πίνακες του Γκίκα ένα ζευγάρι παθαίνει νευρικό γέλιο. «Σ’ αρέσει ο κυβισμός;» λέει το αγόρι και η κοπέλα επιμένει να φύγουν επιτέλους, να βγουν έξω. Με κοιτούν αυτάρεσκα, περιφρονητικά, μέσα στην παντοδυναμία της ένωσής τους. Μου είχε λείψει να είναι αυτό το πρόβλημά μου, η φασαρία των άλλων μπροστά σε έναν πίνακα με στέγες.  

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ Άγγελος Χανιώτης: «Όταν ο κόσμος γίνεται οθόνη, η ζωή γίνεται παράσταση»

Αρχαιολογία & Ιστορία / Άγγελος Χανιώτης: «Όταν ο κόσμος γίνεται οθόνη, η ζωή γίνεται παράσταση»

Ο διαπρεπής Έλληνας αρχαιολόγος μιλά στη LiFO για την πανδημία, τις νέες διαστρώσεις της Ακρόπολης, τις αρχαιότητες του μετρό στη Θεσσαλονίκη, τα γλυπτά του Παρθενώνα, τον πολιτισμό αλλά και τον ανορθολογισμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
O Sterling Ruby εισβάλλει με όλη του τη δύναμη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Εικαστικά / O Sterling Ruby εισβάλλει με όλη του τη δύναμη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης: Συνέντευξη

Ο διακεκριμένος Αμερικανός καλλιτέχνης παρουσιάζει μερικά από τα διάσημα κεραμικά του εντός της μόνιμης συλλογής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, ενώ παράλληλα ξεκινά και μια νέα έκθεση έργων του στην γκαλερί Gagosian. Αποκλειστική συνέντευξη στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ