ΠΡΟΕΡΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ πιο παλιά γενιά με άλλες ιδέες και αντιλήψεις από τις σημερινές, όμως κατανοώ ότι τα πράγματα αλλάζουν, προχωρούν και πλέον, πέραν της μεγάλης μου κόρης, η οποία είναι και το πιο κοντινό μου πρόσωπο, και της συζύγου της, γνωρίζω αρκετά άτομα που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Οι γνωστοί και οι φίλοι των παιδιών μου είναι πλέον και δικοί μου φίλοι και γνωστοί.
Μέσω κυρίως της κόρης μου και της οικογένειας που έχει δημιουργήσει με τη σύζυγο και το παιδάκι τους νιώθω και κατανοώ περισσότερο τα άτομα της κοινότητας αυτής. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, με τα όνειρα, τις ανησυχίες, τις χαρές, τις αγωνίες, τα καλά και τα προβλήματά τους, όπως όλοι μας.
Η αναγνώριση του ίσου δικαιώματος στον γάμο και την τεκνοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια δεν στερεί τίποτε από όλους τους άλλους, ούτε γίνεται σε βάρος τους.
Αυτό που ήδη ήξερα για το παιδί μου και το επιβεβαίωσα γνωρίζοντας κι άλλα άτομα που ανήκουν στην κοινότητα αυτή είναι ότι το ήθος και οι αξίες ενός ανθρώπου δεν καθορίζονται από τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.
Η αναγνώριση του ίσου δικαιώματος στον γάμο και την τεκνοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια θα επιλύσει, πιστεύω, όχι μόνο μια σειρά από σοβαρά νομικά προβλήματα που προκύπτουν από τις διακρίσεις αλλά και απλά ζητήματα της καθημερινότητας.
Η κόρη μου αυτήν τη στιγμή είναι «αόρατη μητέρα», δεν συνδέεται νομικά με το παιδί της και κατ’ επέκταση δεν συνδέομαι ούτε εγώ ως γιαγιά, κι ας πρόκειται για ένα παιδί που το λατρεύω όσο και τα άλλα τρία εγγόνια μου! Και επειδή η ζωή είναι απρόβλεπτη, θα μπορούσε με ένα χτύπημα της μοίρας αυτό το παιδάκι να χαθεί από τη ζωή μας από τη μια στιγμή στην άλλη, χωρίς ποτέ να έχει αξιωθεί την αναγνώριση και τα δικαιώματα που θα όφειλε να έχει.
Σε όσους ανθρώπους κακοφαίνονται όλα αυτά, θα τους έλεγα «ανοίξτε το μυαλό και την καρδιά σας. Αν αυτό σας είναι τόσο δύσκολο, τουλάχιστον μη χρησιμοποιείτε κακοποιητικό λόγο, όταν μιλάτε δημόσια». Εξάλλου, η αναγνώριση του ίσου δικαιώματος στον γάμο και την τεκνοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια δεν στερεί τίποτε από όλους τους άλλους, ούτε γίνεται σε βάρος τους.
Όσο για τις δυσκολίες και τις ανισότητες που βιώνουν οι ΛΟΑΤΚΙ6+ άνθρωποι, ένα μόνο γεγονός θα σας αναφέρω. Ζω το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου σε ένα νησί του ανατολικού Αιγαίου από το οποίο κατάγομαι. Όσες φορές με επισκέπτονται η κόρη μου και ο εγγονός μου χωρίς τη νύφη μου, πρέπει να έρχονται με εξουσιοδοτήσεις και πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης. Μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά, πιστέψτε με, δεν είναι. Ούτε για τη μητέρα, της οποίας αμφισβητούν τη γονεϊκή υπόσταση, ούτε για το παιδί, που του αμφισβητούν την υπόσταση της οικογένειάς του. Είναι, νομίζω, καιρός να τελειώνουμε με όλα αυτά ως κοινωνία και ως πολιτεία.
Η Κλειώ Δαρατσανού είναι συνταξιούχος και μητέρα γυναίκας σε ομόφυλη σχέση με παιδί.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
