Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αντιπολίτευσης

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αντιπολίτευσης… Facebook Twitter
Στην δική μας εποχή, η κυβέρνηση είναι πολιτικά τραυματισμένη, αλλά παραμένει ακλόνητη και χωρίς κανένας πολιτικός φορέας να την απειλεί με βάσιμες αξιώσεις. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0

ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ στοιχειώδους πολιτικής κανονικότητας η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αποτελούσε εδώ και καιρό μακρινό παρελθόν και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών θα είχε μόνο αρνητικές μνήμες από αυτήν. Στα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία σίγουρα τη βαρύνουν περισσότερες πολιτικές αμαρτίες από όσες είχαν οδηγήσει πολλές από τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης να απαξιωθούν γρήγορα, να φθαρούν σε υπερθετικό βαθμό και τελικά να οδηγηθούν στην κατάρρευση σε πιο σύντομο χρόνο συγκριτικά με τη μεγάλη παραμονή της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εξουσία.

Όμως στην ιδιόμορφη χρονική περίοδο που ζούμε δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά μια πολιτική παραδοξότητα. Η κυβέρνηση βαρύνεται με μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα, συχνά κρούσματα κακοδιαχείρισης, πιο συχνά με φαινόμενα αλαζονείας στελεχών της αλλά κυρίως με πολιτικές που οδηγούν συντριπτικά μεγάλες ομάδες πολιτών σε οικονομικό αδιέξοδο και παρ’ όλα αυτά η φθορά της είναι σίγουρα μικρότερη σε σχέση με το πολιτικό κόστος που θα έπρεπε να έχει εισπράξει.

Σε μια άλλη εποχή, μια κυβέρνηση με ανάλογες επιδόσεις θα είχε πέσει εδώ και καιρό. Στην δική μας εποχή, η κυβέρνηση είναι πολιτικά τραυματισμένη, αλλά παραμένει ακλόνητη και χωρίς κανένας πολιτικός φορέας να την απειλεί με βάσιμες αξιώσεις. Κυρίαρχη αιτία για αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο, το μεγάλο έλλειμμα της αντιπολίτευσης, η οποία σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί σαν μέγας χορηγός της κυβέρνησης.

Μετά την πρόσφατη θετική επίδοση του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, πολλοί αναζήτησαν μια αντίστοιχη προοπτική στη χώρα μας. Δεν τη βρήκαν και όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να τη βρουν. Εδώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διοικείται από έναν πολιτικά ανερμάτιστο και ανεπαρκή πολιτικό, τον οποίο όμως εξέλεξε η βάση, και το τρίτο κόμμα αναζητεί ακόμα ηγεσία και πρόγραμμα που θα αντιπαραθέσει σε αυτό της κυβέρνησης.

Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις καθημερινές οικονομικές ανάγκες του λόγω της ακρίβειας και των χαμηλών απολαβών∙ η πλειονότητα των συντάξεων δεν επαρκεί για μια στοιχειώδη επιβίωση για έναν ολόκληρο μήνα∙ ένας στους τρεις καταναλωτές δεν θα κάνει φέτος διακοπές λόγω οικονομικής ανέχειας, ενώ πολλοί περισσότεροι θα περιορίσουν τις διακοπές τους σε λιγότερες ημέρες∙ οι μισθοί παραμένουν εντυπωσιακά χαμηλοί, ιδιαίτερα στους νέους εργαζόμενους και οι προοπτικές γι’ αυτούς είναι ψαλιδισμένες∙ το δυναμικό κομμάτι των επιστημόνων που έφυγαν για το εξωτερικό δεν πρόκειται να επιστρέψει.

Κι όμως, οι δυσμενείς αυτές οικονομικές παράμετροι, οι οποίες παραδοσιακά αποτελούν το βασικό κριτήριο με το οποίο η πλειοψηφία των πολιτών καθορίζει την ψήφο της, δεν αρκούν για να οδηγήσουν σε μια κυβερνητική αλλαγή. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σε επίπεδο ποιότητας της δημοκρατίας: το μεγάλο σκάνδαλο των υποκλοπών τροφοδοτείται συνεχώς με νέα στοιχεία χωρίς να παίρνει τη δημοσιότητα που του αξίζει και κυρίως να έχει τις αντίστοιχες επιπτώσεις για την κυβέρνηση, η ελλειμματική (sic) με κυβερνητική ευθύνη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών συνεχίζεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα, στις μεγάλες υποθέσεις που δίκαια χαρακτηρίζονται σκάνδαλα (όπως το έγκλημα των Τεμπών) τα θύματα δεν δικαιώνονται, το έλλειμμα δημοκρατίας μεγεθύνεται, ένα μεγάλο κομμάτι των μέσων ενημέρωσης λειτουργεί σε απόλυτη εξάρτηση από την κρατική εξουσία. Ούτε αυτά τα δεδομένα όμως είναι ικανά για να πλήξουν την κυβέρνηση σε τέτοιο βαθμό ώστε να οδηγηθεί στην κατάρρευση.

Ο βασικός λόγος γι’ αυτή την πολιτική παραδοξότητα βρίσκεται στους απέναντι, σε αυτούς δηλαδή τους πολιτικούς φορείς οι οποίοι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μηχανισμοί υποδοχής της αναμφισβήτητα μεγάλης δυσαρέσκειας της κοινωνίας, η οποία εκφράστηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές είτε με την τεράστια αποχή είτε με την άνοδο πολιτικών μορφωμάτων στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

Θεωρητικά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, δεδομένων των συνθηκών, θα έπρεπε τώρα να μετράνε πολιτικά κέρδη και να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να αναλάβουν, σε συνεργασία ή μεμονωμένα, σε σύντομο χρόνο την εξουσία. Αντί γι’ αυτό, συνεχίζουν να κινούνται με πολιτική μιζέρια, να αναλώνονται σε έντονα φαινόμενα εσωστρέφειας και ανάδειξης προσωπικών φιλοδοξιών των στελεχών τους, να αδυνατούν να συγκροτήσουν μια πειστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας που θα προσελκύσει μεγάλες ομάδες πολιτών.

Μετά την πρόσφατη θετική επίδοση του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, πολλοί αναζήτησαν μια αντίστοιχη προοπτική στη χώρα μας. Δεν τη βρήκαν και όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να τη βρουν. Εδώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διοικείται από έναν πολιτικά ανερμάτιστο και ανεπαρκή πολιτικό, τον οποίο όμως εξέλεξε η βάση, και το τρίτο κόμμα αναζητεί ακόμα ηγεσία και πρόγραμμα που θα αντιπαραθέσει σε αυτό της κυβέρνησης.

Με μια απίστευτη ελαφρότητα που κυρίως αφορά προσωπικές φιλοδοξίες, υπερεγώ και ανεπάρκειες, αφήνουν τον χρόνο να περνάει πολιτικά ανεκμετάλλευτος, την κοινωνία να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην απελπισία, τις προοπτικές να εξαφανίζονται, ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων να επιλέγει την αποχή από όσα διαδραματίζονται γιατί δεν βρίσκει κάτι πολιτικά ελκυστικό για να το προσεγγίσει.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ