Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αντιπολίτευσης

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αντιπολίτευσης… Facebook Twitter
Στην δική μας εποχή, η κυβέρνηση είναι πολιτικά τραυματισμένη, αλλά παραμένει ακλόνητη και χωρίς κανένας πολιτικός φορέας να την απειλεί με βάσιμες αξιώσεις. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0

ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ στοιχειώδους πολιτικής κανονικότητας η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αποτελούσε εδώ και καιρό μακρινό παρελθόν και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών θα είχε μόνο αρνητικές μνήμες από αυτήν. Στα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία σίγουρα τη βαρύνουν περισσότερες πολιτικές αμαρτίες από όσες είχαν οδηγήσει πολλές από τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης να απαξιωθούν γρήγορα, να φθαρούν σε υπερθετικό βαθμό και τελικά να οδηγηθούν στην κατάρρευση σε πιο σύντομο χρόνο συγκριτικά με τη μεγάλη παραμονή της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εξουσία.

Όμως στην ιδιόμορφη χρονική περίοδο που ζούμε δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά μια πολιτική παραδοξότητα. Η κυβέρνηση βαρύνεται με μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα, συχνά κρούσματα κακοδιαχείρισης, πιο συχνά με φαινόμενα αλαζονείας στελεχών της αλλά κυρίως με πολιτικές που οδηγούν συντριπτικά μεγάλες ομάδες πολιτών σε οικονομικό αδιέξοδο και παρ’ όλα αυτά η φθορά της είναι σίγουρα μικρότερη σε σχέση με το πολιτικό κόστος που θα έπρεπε να έχει εισπράξει.

Σε μια άλλη εποχή, μια κυβέρνηση με ανάλογες επιδόσεις θα είχε πέσει εδώ και καιρό. Στην δική μας εποχή, η κυβέρνηση είναι πολιτικά τραυματισμένη, αλλά παραμένει ακλόνητη και χωρίς κανένας πολιτικός φορέας να την απειλεί με βάσιμες αξιώσεις. Κυρίαρχη αιτία για αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο, το μεγάλο έλλειμμα της αντιπολίτευσης, η οποία σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί σαν μέγας χορηγός της κυβέρνησης.

Μετά την πρόσφατη θετική επίδοση του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, πολλοί αναζήτησαν μια αντίστοιχη προοπτική στη χώρα μας. Δεν τη βρήκαν και όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να τη βρουν. Εδώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διοικείται από έναν πολιτικά ανερμάτιστο και ανεπαρκή πολιτικό, τον οποίο όμως εξέλεξε η βάση, και το τρίτο κόμμα αναζητεί ακόμα ηγεσία και πρόγραμμα που θα αντιπαραθέσει σε αυτό της κυβέρνησης.

Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις καθημερινές οικονομικές ανάγκες του λόγω της ακρίβειας και των χαμηλών απολαβών∙ η πλειονότητα των συντάξεων δεν επαρκεί για μια στοιχειώδη επιβίωση για έναν ολόκληρο μήνα∙ ένας στους τρεις καταναλωτές δεν θα κάνει φέτος διακοπές λόγω οικονομικής ανέχειας, ενώ πολλοί περισσότεροι θα περιορίσουν τις διακοπές τους σε λιγότερες ημέρες∙ οι μισθοί παραμένουν εντυπωσιακά χαμηλοί, ιδιαίτερα στους νέους εργαζόμενους και οι προοπτικές γι’ αυτούς είναι ψαλιδισμένες∙ το δυναμικό κομμάτι των επιστημόνων που έφυγαν για το εξωτερικό δεν πρόκειται να επιστρέψει.

Κι όμως, οι δυσμενείς αυτές οικονομικές παράμετροι, οι οποίες παραδοσιακά αποτελούν το βασικό κριτήριο με το οποίο η πλειοψηφία των πολιτών καθορίζει την ψήφο της, δεν αρκούν για να οδηγήσουν σε μια κυβερνητική αλλαγή. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σε επίπεδο ποιότητας της δημοκρατίας: το μεγάλο σκάνδαλο των υποκλοπών τροφοδοτείται συνεχώς με νέα στοιχεία χωρίς να παίρνει τη δημοσιότητα που του αξίζει και κυρίως να έχει τις αντίστοιχες επιπτώσεις για την κυβέρνηση, η ελλειμματική (sic) με κυβερνητική ευθύνη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών συνεχίζεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα, στις μεγάλες υποθέσεις που δίκαια χαρακτηρίζονται σκάνδαλα (όπως το έγκλημα των Τεμπών) τα θύματα δεν δικαιώνονται, το έλλειμμα δημοκρατίας μεγεθύνεται, ένα μεγάλο κομμάτι των μέσων ενημέρωσης λειτουργεί σε απόλυτη εξάρτηση από την κρατική εξουσία. Ούτε αυτά τα δεδομένα όμως είναι ικανά για να πλήξουν την κυβέρνηση σε τέτοιο βαθμό ώστε να οδηγηθεί στην κατάρρευση.

Ο βασικός λόγος γι’ αυτή την πολιτική παραδοξότητα βρίσκεται στους απέναντι, σε αυτούς δηλαδή τους πολιτικούς φορείς οι οποίοι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μηχανισμοί υποδοχής της αναμφισβήτητα μεγάλης δυσαρέσκειας της κοινωνίας, η οποία εκφράστηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές είτε με την τεράστια αποχή είτε με την άνοδο πολιτικών μορφωμάτων στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

Θεωρητικά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, δεδομένων των συνθηκών, θα έπρεπε τώρα να μετράνε πολιτικά κέρδη και να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να αναλάβουν, σε συνεργασία ή μεμονωμένα, σε σύντομο χρόνο την εξουσία. Αντί γι’ αυτό, συνεχίζουν να κινούνται με πολιτική μιζέρια, να αναλώνονται σε έντονα φαινόμενα εσωστρέφειας και ανάδειξης προσωπικών φιλοδοξιών των στελεχών τους, να αδυνατούν να συγκροτήσουν μια πειστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας που θα προσελκύσει μεγάλες ομάδες πολιτών.

Μετά την πρόσφατη θετική επίδοση του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, πολλοί αναζήτησαν μια αντίστοιχη προοπτική στη χώρα μας. Δεν τη βρήκαν και όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να τη βρουν. Εδώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διοικείται από έναν πολιτικά ανερμάτιστο και ανεπαρκή πολιτικό, τον οποίο όμως εξέλεξε η βάση, και το τρίτο κόμμα αναζητεί ακόμα ηγεσία και πρόγραμμα που θα αντιπαραθέσει σε αυτό της κυβέρνησης.

Με μια απίστευτη ελαφρότητα που κυρίως αφορά προσωπικές φιλοδοξίες, υπερεγώ και ανεπάρκειες, αφήνουν τον χρόνο να περνάει πολιτικά ανεκμετάλλευτος, την κοινωνία να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην απελπισία, τις προοπτικές να εξαφανίζονται, ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων να επιλέγει την αποχή από όσα διαδραματίζονται γιατί δεν βρίσκει κάτι πολιτικά ελκυστικό για να το προσεγγίσει.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ