Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αντιπολίτευσης

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αντιπολίτευσης… Facebook Twitter
Στην δική μας εποχή, η κυβέρνηση είναι πολιτικά τραυματισμένη, αλλά παραμένει ακλόνητη και χωρίς κανένας πολιτικός φορέας να την απειλεί με βάσιμες αξιώσεις. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0

ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ στοιχειώδους πολιτικής κανονικότητας η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αποτελούσε εδώ και καιρό μακρινό παρελθόν και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών θα είχε μόνο αρνητικές μνήμες από αυτήν. Στα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία σίγουρα τη βαρύνουν περισσότερες πολιτικές αμαρτίες από όσες είχαν οδηγήσει πολλές από τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης να απαξιωθούν γρήγορα, να φθαρούν σε υπερθετικό βαθμό και τελικά να οδηγηθούν στην κατάρρευση σε πιο σύντομο χρόνο συγκριτικά με τη μεγάλη παραμονή της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εξουσία.

Όμως στην ιδιόμορφη χρονική περίοδο που ζούμε δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά μια πολιτική παραδοξότητα. Η κυβέρνηση βαρύνεται με μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα, συχνά κρούσματα κακοδιαχείρισης, πιο συχνά με φαινόμενα αλαζονείας στελεχών της αλλά κυρίως με πολιτικές που οδηγούν συντριπτικά μεγάλες ομάδες πολιτών σε οικονομικό αδιέξοδο και παρ’ όλα αυτά η φθορά της είναι σίγουρα μικρότερη σε σχέση με το πολιτικό κόστος που θα έπρεπε να έχει εισπράξει.

Σε μια άλλη εποχή, μια κυβέρνηση με ανάλογες επιδόσεις θα είχε πέσει εδώ και καιρό. Στην δική μας εποχή, η κυβέρνηση είναι πολιτικά τραυματισμένη, αλλά παραμένει ακλόνητη και χωρίς κανένας πολιτικός φορέας να την απειλεί με βάσιμες αξιώσεις. Κυρίαρχη αιτία για αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο, το μεγάλο έλλειμμα της αντιπολίτευσης, η οποία σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί σαν μέγας χορηγός της κυβέρνησης.

Μετά την πρόσφατη θετική επίδοση του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, πολλοί αναζήτησαν μια αντίστοιχη προοπτική στη χώρα μας. Δεν τη βρήκαν και όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να τη βρουν. Εδώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διοικείται από έναν πολιτικά ανερμάτιστο και ανεπαρκή πολιτικό, τον οποίο όμως εξέλεξε η βάση, και το τρίτο κόμμα αναζητεί ακόμα ηγεσία και πρόγραμμα που θα αντιπαραθέσει σε αυτό της κυβέρνησης.

Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις καθημερινές οικονομικές ανάγκες του λόγω της ακρίβειας και των χαμηλών απολαβών∙ η πλειονότητα των συντάξεων δεν επαρκεί για μια στοιχειώδη επιβίωση για έναν ολόκληρο μήνα∙ ένας στους τρεις καταναλωτές δεν θα κάνει φέτος διακοπές λόγω οικονομικής ανέχειας, ενώ πολλοί περισσότεροι θα περιορίσουν τις διακοπές τους σε λιγότερες ημέρες∙ οι μισθοί παραμένουν εντυπωσιακά χαμηλοί, ιδιαίτερα στους νέους εργαζόμενους και οι προοπτικές γι’ αυτούς είναι ψαλιδισμένες∙ το δυναμικό κομμάτι των επιστημόνων που έφυγαν για το εξωτερικό δεν πρόκειται να επιστρέψει.

Κι όμως, οι δυσμενείς αυτές οικονομικές παράμετροι, οι οποίες παραδοσιακά αποτελούν το βασικό κριτήριο με το οποίο η πλειοψηφία των πολιτών καθορίζει την ψήφο της, δεν αρκούν για να οδηγήσουν σε μια κυβερνητική αλλαγή. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σε επίπεδο ποιότητας της δημοκρατίας: το μεγάλο σκάνδαλο των υποκλοπών τροφοδοτείται συνεχώς με νέα στοιχεία χωρίς να παίρνει τη δημοσιότητα που του αξίζει και κυρίως να έχει τις αντίστοιχες επιπτώσεις για την κυβέρνηση, η ελλειμματική (sic) με κυβερνητική ευθύνη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών συνεχίζεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα, στις μεγάλες υποθέσεις που δίκαια χαρακτηρίζονται σκάνδαλα (όπως το έγκλημα των Τεμπών) τα θύματα δεν δικαιώνονται, το έλλειμμα δημοκρατίας μεγεθύνεται, ένα μεγάλο κομμάτι των μέσων ενημέρωσης λειτουργεί σε απόλυτη εξάρτηση από την κρατική εξουσία. Ούτε αυτά τα δεδομένα όμως είναι ικανά για να πλήξουν την κυβέρνηση σε τέτοιο βαθμό ώστε να οδηγηθεί στην κατάρρευση.

Ο βασικός λόγος γι’ αυτή την πολιτική παραδοξότητα βρίσκεται στους απέναντι, σε αυτούς δηλαδή τους πολιτικούς φορείς οι οποίοι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μηχανισμοί υποδοχής της αναμφισβήτητα μεγάλης δυσαρέσκειας της κοινωνίας, η οποία εκφράστηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές είτε με την τεράστια αποχή είτε με την άνοδο πολιτικών μορφωμάτων στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

Θεωρητικά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, δεδομένων των συνθηκών, θα έπρεπε τώρα να μετράνε πολιτικά κέρδη και να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να αναλάβουν, σε συνεργασία ή μεμονωμένα, σε σύντομο χρόνο την εξουσία. Αντί γι’ αυτό, συνεχίζουν να κινούνται με πολιτική μιζέρια, να αναλώνονται σε έντονα φαινόμενα εσωστρέφειας και ανάδειξης προσωπικών φιλοδοξιών των στελεχών τους, να αδυνατούν να συγκροτήσουν μια πειστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας που θα προσελκύσει μεγάλες ομάδες πολιτών.

Μετά την πρόσφατη θετική επίδοση του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, πολλοί αναζήτησαν μια αντίστοιχη προοπτική στη χώρα μας. Δεν τη βρήκαν και όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να τη βρουν. Εδώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διοικείται από έναν πολιτικά ανερμάτιστο και ανεπαρκή πολιτικό, τον οποίο όμως εξέλεξε η βάση, και το τρίτο κόμμα αναζητεί ακόμα ηγεσία και πρόγραμμα που θα αντιπαραθέσει σε αυτό της κυβέρνησης.

Με μια απίστευτη ελαφρότητα που κυρίως αφορά προσωπικές φιλοδοξίες, υπερεγώ και ανεπάρκειες, αφήνουν τον χρόνο να περνάει πολιτικά ανεκμετάλλευτος, την κοινωνία να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην απελπισία, τις προοπτικές να εξαφανίζονται, ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων να επιλέγει την αποχή από όσα διαδραματίζονται γιατί δεν βρίσκει κάτι πολιτικά ελκυστικό για να το προσεγγίσει.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ