Χοντρά και λεπτά σώματα: Πόση υποκρισία αντέχεις;

BODY PARTS Facebook Twitter
Επιφανειακά δίνεται μια ψεύτικη εντύπωση ότι υπάρχει χώρος για όλων των ειδών τα σώματα, στην ουσία της, όμως, η πραγματικότητα είναι σκληρή.
0



ΕΙΜΑΙ ΤΡΙΤΟ ΕΤΟΣ στο πανεπιστήμιο. Παίρνω το 608. Κάθομαι πίσω-πίσω. Μια μεσόκοπη γυναίκα πάει να στριμωχτεί δίπλα μου. «Κάνε παραδίπλα» μου λέει. «Δεν έχει άλλο χώρο» της λέω. «Έχεις παραπάνω κιλά, δεν χωράς στη θέση» μου εξηγεί.

Ή συμβαίνει το άλλο: είσαι χοντρός/-ή/-ό και σε κακολογούν, όχι για το σώμα σου ακριβώς αλλά και γι’ αυτό ‒κυρίως γι’ αυτό‒, και μάλιστα χωρίς να το λένε. Ή σε κάνουν απλώς να νιώθεις απαίσια ή νιώθεις μόνος σου απαίσια, γιατί έχεις παραπάνω/παρακάτω κιλά απ’ τις αφίσες στο γυμναστήριο, τα περιοδικά μόδας ή αυτό που θεωρεί ιδανικό ο τύπος που σου κάνει μπούλινγκ.

Ή στη δουλειά δεν τα πας καλά, όχι για το σώμα σου ακριβώς αλλά επειδή δεν έχεις και πολλή αυτοπεποίθηση, που κάπως έχει να κάνει και με το σώμα σου, ενώ όλως τυχαίως προς τα έξω το γραφείο/η εταιρεία/το κατάστημα βγάζει τα άλλα σώματα και απ’ το δικό σου έχει την προσδοκία είτε να αδυνατίσει είτε να αυτοπεριοριστεί στα μετόπισθεν.

Αν πιστέψουμε ότι ο κόσμος μας χωράει όλα τα σώματα, εσύ φταις που νιώθεις απαίσια μες στο σώμα σου. Κι αν πιστέψουμε ότι υπάρχει ιδανικό σώμα, εσύ φταις που δεν το χτίζεις. Σε κάθε περίπτωση, σε κανέναν δεν πέφτει λόγος για το σώμα σου.

Όλες οι παραπάνω πνιγηρές προσδοκίες υπάρχουν, ενώ ταυτόχρονα η κοινωνία μας καταδικάζει την κριτική στα σώματα. Η υποκρισία έγκειται στο εξής: δεν μπορείς, υποτίθεται, να πεις κάτι κακό για το σώμα του άλλου και το σώμα, δήθεν, δεν παίζει ρόλο στα πράγματα.

Ταυτόχρονα, το σώμα παίζει τεράστιο ρόλο στα πράγματα και η αποθέωσή του ταιριάζει τέλεια με την αποθέωση του well being και την απαίτηση το σώμα να είναι διαρκώς ορατό, επιθυμητό και διαθέσιμο online. Άπειρες απεικονίσεις του τέλειου σώματος παράγονται και αναπαράγονται καθημερινά από απλούς ανθρώπους, όχι μοντέλα, εδώ και λίγα χρόνια. Το ωραίο σώμα είναι μπανάλ στην εποχή του Ίνσταγκραμ. Η σημασία του είναι τεράστια, απλώς δεν κάνει να το λέμε.

Δεν έχουν εκλείψει οι προσδοκίες για τα σώματα. Δεν αντιμετωπίζονται όλα τα σώματα με τον ίδιο τρόπο. Δεν απελευθερώθηκε κανείς απ’ τις προσδοκίες να μοιάζει με κάποιο απροσδιόριστο ιδανικό, τουλάχιστον όχι εύκολα. Κι αν βρούμε μια πιο συνθηματική γλώσσα ή πιο έξυπνους τρόπους να καταπιέζουμε τεχνηέντως τα σώματα των άλλων, δεν σημαίνει ότι ξεμπερδέψαμε.

Τώρα, επιφανειακά δίνεται μια ψεύτικη εντύπωση ότι υπάρχει χώρος για όλων των ειδών τα σώματα, στην ουσία της, όμως, η πραγματικότητα είναι σκληρή. Είναι σαν να σου λένε μη νιώθεις άσχημα για το σώμα σου, αλλά νιώσε και λίγο άσχημα που νιώθεις άσχημα, αφού πλέον ο κόσμος περιλαμβάνει (=δεν ξεφτιλίζει) σώματα σαν και το δικό σου. Προστίθεται έτσι μία ακόμα πίεση: η πίεση να αγαπήσεις τον εαυτό σου «όπως είναι», γιατί ζεις σε έναν κόσμο που τα χωράει όλα.

Το πρόβλημα έχει μετατεθεί. Σ’ εσένα. Αν πιστέψουμε ότι ο κόσμος μας χωράει όλα τα σώματα, εσύ φταις που νιώθεις απαίσια μες στο σώμα σου. Κι αν πιστέψουμε ότι υπάρχει ιδανικό σώμα, εσύ φταις που δεν το χτίζεις. Σε κάθε περίπτωση, σε κανέναν δεν πέφτει λόγος για το σώμα σου.

Το σώμα έχει καταφέρει, μέσα από μια αλλόκοτη διαδρομή, να γίνει λίγο ταμπού ως θέμα συζήτησης ή, τέλος πάντων, κάτι γύρω από το οποίο υπάρχουν απαγορευμένες λέξεις και ενοχλητικά πράγματα που μπορείς να πεις, ενώ παράλληλα στο Ίντερνετ είναι προσπελάσιμο κάθε δευτερόλεπτο ως κεντρικό θέαμα, στο οποίο όλοι κάπως αναμένεται να συμμετέχουμε. Στη μόδα εξακολουθεί να κυριαρχεί ένα συγκεκριμένο πρότυπο ομορφιάς, απλώς επιτέλους αμφισβητείται, ενώ τα μεγέθη στα ρούχα πανεύκολα δημιουργούν το πλαίσιο ώστε να αισθανθείς χοντρή και άσχημη. Τα αγόρια δοκιμάζουν χημεία, φίλτρα και πνευματώδη bios για να κρύψουν την ανασφάλεια για το σώμα τους και οι διαταραχές πρόσληψης τροφής είναι συνηθισμένες στα νέα κορίτσια.

Στις δουλειές, το πάχος συνδέεται ακόμα με την αναποτελεσματικότητα, ενώ εύκολα η απέχθεια για τους χοντρούς στριμώχνεται μέσα σε ένα υποκριτικό ενδιαφέρον για την υγεία τους. Αληθινό θα ήταν το ενδιαφέρον για την υγεία τους αν αναλογιζόμασταν πόσο ακριβό είναι να είναι κανείς υγιής και αδύνατος σήμερα. Πόσο εύκολο είναι να δουλεύεις 12ωρο τρώγοντας κριτσίνια, χωρίς να κοιμάσαι επαρκώς λόγω άγχους; Πόσο μάλλον αν τα φρούτα και τα λαχανικά είναι πανάκριβα και η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας τέτοια, που άλλοι έχουν για αισθητικές επεμβάσεις κι άλλοι δεν έχουν ούτε για τσεκάπ;

Και πόσο εύκολο είναι να αθληθείς, αν ούτε για δουλειά δεν μπορείς να πας ποδηλατώντας; Έτσι, απ’ τη μια εισπνέουμε έναν αέρα «συμπερίληψης» στη μόδα και στα media, ενώ απ’ την άλλη υψώνονται τείχη.  

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Παύλος Χάππιλος απαντά στην Αφροδίτη Λατινοπούλου για τις τρίχες και τις ραγάδες: «Μόνος κριτής είναι η φύση»

Ελλάδα / Ο Παύλος Χάππιλος απαντά στην Α. Λατινοπούλου: «Το τι επιλέγει να κάνει μια γυναίκα με το σώμα της είναι δική της υπόθεση»

Οργή έχει προκαλέσει το βίντεο της Αφροδίτης Λατινοπούλου που χαρακτήρισε «αποκρουστικές» τις «γυναίκες με τρίχες, ραγάδες και κυτταρίτιδα»
THE LIFO TEAM
Η Άσλεϊ Γκράχαμ ενθουσιάζει τον βρετανικό Τύπο, επειδή δεν έκανε το παραμικρό ρετούς στην παρουσίαση της νέας συλλογής της με μαγιό

Πολιτισμός / Η Άσλεϊ Γκράχαμ ενθουσιάζει τον βρετανικό Τύπο, επειδή δεν έκανε το παραμικρό ρετούς στην παρουσίαση της νέας συλλογής της με μαγιό

Το BBC αναφέρεται σχεδόν υμνητικά στην απόφαση του plus size μοντέλου να δείξει το σώμα της ακριβώς όπως είναι, εμπνέοντας γυναίκες σε όλον τον κόσμο

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ