Φιλαράκια: Όχι, η χοντροφοβία δεν ήταν ποτέ αστεία 

Φιλαράκια: Όχι, η χοντροφοβία δεν ήταν ποτέ αστεία  Facebook Twitter
Ασφαλώς, το fat shaming δεν ήταν μόνο χαρακτηριστικό των Friends. Υπάρχει σε πλεόνασμα σε πολλές ταινίες και σειρές.
0

ΠΕΡΑΝ  της ψυχαγωγικής της φύσης, η πολυδιαφημισμένη, πολυπροβληθείσα, πολυβραβευμένη και πολυαγαπημένη, όλα τα πολυ- δικαίως, σειρά Friends ήταν κοινωνικά πολύ μπροστά από την εποχή της. 

Τα Φιλαράκια είχαν τη Σούζαν που αποδείχτηκε από τα πρώτα επεισόδια λεσβία, ραγίζοντας την καρδιά του Ρος μεν, αλλά διεκδικώντας την ερωτική ελευθερία και την ατομική της ευτυχία με μια σεξουαλική ταυτότητα που ουδόλως είχε την αποδοχή που έχει σήμερα.

Τα Φιλαράκια είχαν τη Φοίβη που γενναία αποφάσισε να κυοφορήσει τα δίδυμα του αδερφού της, διαμηνύοντας στην απροετοίμαστη, άγουρη κοινωνία των 90s πως, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει γονιμότητα, υπάρχουν τρόποι. 

Τα Φιλαράκια είχαν τη Ρέιτσελ που από άεργη κόρη του μπαμπά και μέλλουσα σύζυγος του γνωστού οδοντιάτρου, έγινε με τη βοήθεια των φίλων της μια αυθύπαρκτη προσωπικότητα και επιτυχημένη επαγγελματίας που, όταν κλήθηκε να αποφασίσει μεταξύ μιας έκτρωσης ή μιας μονογονεϊκής οικογένειας, επέλεξε το δεύτερο. 

Η Μόνικα συνοψίζει όλα τα κλισέ αλλοτινών, μικρόνοων εποχών: Είναι αιωνίως μόνη, αντιδημοφιλής στο σχολείο, παραμένει παρθένα, αποκαλεί τα γεννητικά της όργανα «λουλούδι», είναι λαίμαργη και λιχούδα, χορεύει με υπόκρουση πάντα το  γέλιο κονσέρβα, κλαίει κρυφά στα προσβλητικά σχόλια και κυκλοφορεί με ένα ντόνατ στο χέρι και σοκολάτα στα χείλη.

Τα Φιλαράκια είχαν μια μαύρη σύντροφο του Τζόι και μετά του Ρος, μια Κινέζα του Ρος, μια κοντούλα του Τζόι, μια με ένα κάτω μέλος του Τσάντλερ, ένα «σπασικλάκι» στο Μινσκ της Φοίβης. 

Τα Φιλαράκια είχαν έναν πατέρα τρανς που, παρά την αιώνια ντροπή του υιού Τσάντλερ, έφυγε με το pool boy και εξακολουθούσε να φορά τα φτερά που της ταίριαζαν. 

Τα Φιλαράκια είχαν ένα Τζόι που, εκτός του ότι δεν φοβόταν να κρατήσει γυναικεία τσάντα, να βγάλει τα φρύδια του και να απολαύσει τον ύπνο αγκαλιά με τον Ρος, διεμήνυε πως το να είσαι αφελής και κάθε άλλο παρά τέρας γνώσεων, δε σημαίνει πως δεν μπορείς να πετύχεις ό,τι θέλεις στη ζωή σου ή να είσαι αγαπημένος κοριτσιών και φίλων.

Τα Φιλαράκια είχαν το ζεύγος Μόνικα και Τσάντλερ που, όταν δεν κατάφεραν να κάνουν τα βιολογικά παιδιά που ονειρεύονταν, κατέφυγαν στην επιλογή της υιοθεσίας και τελικά στην παρένθετη μητρότητα, δείχνοντας τον δρόμο σε μια εποχή λιγοστών επιλογών και πολλών ταμπού. 

Όμως. 

Τα Φιλαράκια είχαν μια προσβλητική εμμονή απέναντι στα κιλά και κανένας τσάμπι χαρακτήρας δεν κατάφερε να «χωρέσει» ούτε για πλάκα, ούτε για διδακτικούς λόγους, ούτε καν για λόγους διαφορετικότητας και πλουραλισμού στις δέκα σεζόν της σειράς. 

Όσοι «υπέρβαροι» εμφανίστηκαν, είχαν πλέον απεκδυθεί το ενοχλητικό περίβλημα του «χοντρού». 

Σε ένα καυτό cameo, εμφανίστηκε ο κάποτε υπέρβαρος Μπραντ Πιτ, αλλά ήταν όπως τον ξέρουμε: Αδύνατος και αψεγάδιαστος. 

Και βεβαίως, η Μόνικα. Η Μόνικα τού «παρόντος» ήταν επίσης αδύνατη και αψεγάδιαστη ενώ η Μόνικα του παρελθόντος προβάλλεται σαν μια καρικατούρα αισχίστου είδους - όπως παρουσιαζόταν, ευτυχώς κάποτε, ο γκέι με σπαστό καρπό, παρδαλή εμφάνιση και σκανδαλιστικές ατάκες- που τρώει ασύδοτα ποσότητες γλυκών και λιπαρών, γίνεται στόχος φθηνών αστείων και χλευάζεται για το πώς ντυνόταν, πώς χόρευε, πώς έτρωγε. 

Η Μόνικα συνοψίζει όλα τα κλισέ αλλοτινών, μικρόνοων εποχών, που δυστυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν, ελπίζω όχι να κυριαρχούν, και σήμερα: Είναι αιωνίως μόνη, αντιδημοφιλής στο σχολείο, παραμένει παρθένα, αποκαλεί τα γεννητικά της όργανα «λουλούδι» προς αγανάκτηση της προχωρημένης Ρέιτσελ, κάθεται στη μία πλευρά του καναπέ, εκτοξεύοντας τον Τσάντλερ στην άλλη, είναι λαίμαργη και λιχούδα, χορεύει με υπόκρουση πάντα το  γέλιο κονσέρβα, κλαίει κρυφά στα προσβλητικά σχόλια και κυκλοφορεί με ένα ντόνατ στο χέρι και σοκολάτα στα χείλη. 


Από τους εφιάλτες που έβλεπε ο Ρος πως τον έτρωγε η Μόνικα, μέχρι τον Τζόι που αναφωνεί βλέποντάς τη σε παλιό βίντεο «κάποια έφαγε τη Μόνικα». Από τον Τσάντλερ που δεν θέλει να μείνει το βράδυ των Ευχαριστιών στους Γκέλερ για να μην είναι «με τη χοντρή αδερφή σου» έως τον τρόμο της ίδιας της Μόνικα για τον αν θα εξακολουθεί να την αγαπά ο Τσάντλερ αν κάποια στιγμή παχύνει. Από τον κ. Γκέλερ που πρέπει να κάνει zoom out στην κάμερα για να χωρέσει το πλάνο τη κόρη του, μέχρι το «οι ελέφαντες ποτέ δεν ξεχνούν» τού Τσάντλερ για μια παλιά συμφοιτήτρια που είχε χωρίσει επειδή πάχυνε. Όσες φορές κι αν παρακολούθησα τα Φιλαράκια, κι ήταν πολλές αλήθεια, δεν κατάφερα να μη νιώθω κάθε, μα κάθε φορά κείνο το σφίξιμο στην καρδιά σε κάθε χονδροφοβική ατάκα. 

Ασφαλώς, το fat shaming δεν ήταν μόνο χαρακτηριστικό των Friends. Υπάρχει σε πλεόνασμα σε πολλές ταινίες και σειρές. Για την ιστορία, η μόνη τσάμπι πρωταγωνίστρια χωρίς αστερίσκους και παρενθέσεις που θυμάμαι να χάρηκα τόσο, ήταν η κόρη του Σάντι Κομίνσκι, Μίντι, στη «Μέθοδο Κομίνσκι». 

Το πρόσφατο, συλλεκτικό επεισόδιο με το comeback των έξι φίλων δεν το είδα, άρα αγνοώ τι ειπώθηκε και τι δεν... Πολύ θα ήθελα, όμως, να υπάρχει η παραδοχή πως, ναι, κάναμε λάθος. 

Πως ναι, θα έπρεπε να έχουμε εντάξει για λόγους κοινωνικού πλουραλισμού ανθρώπους υπέρβαρους. 

Πως ναι, οι υπέρβαροι είναι υπέρβαροι  πολλές φορές όχι επειδή το θέλουν. 

Πως κι όμως, σε αντίθεση με ό,τι επιτάσσουν παρωχημένα στερεότυπα , οι υπέρβαροι είναι ερωτικοί, ανταγωνιστικοί, κάνουν σεξ, έχουν αυτοσεβασμό, είναι επιτυχημένοι, είναι χαρούμενοι, αγαπούν και αγαπιούνται, έχουν ζωή και πλέον δεν ανέχονται τους αχαλίνωτους και αστοιχείωτους ιδεασμούς που ακόμη καλά κρατούν.

Πως όχι, δεν μπορεί να γίνεται η χλεύη ενός ανθρώπου, του οποιοδήποτε ανθρώπου για οποιονδήποτε λόγο, αιτία για φθηνό χιούμορ, για εύκολο γέλιο. 

Πως, τελικά και κυρίως, δεν αποκτά υπόσταση ένας άνθρωπος όταν ταιριάζει στην αισθητική μας ή εκπληρώνει τις προσδοκίες μας. 

Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο. 

Κι ασφαλώς, όχι μόνο στο συγκεκριμένο πεδίο. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

tasos xiarcho

Δημήτρης Πολιτάκης / «Καλά να πάθετε που κάνετε διάσημους τις αδελφές και τα πρεζάκια»: Όταν η φήμη σε δαγκώνει με το δικό σου δηλητήριο

Θα πρέπει να ήταν χιλιάδες τα σχόλια και οι αναρτήσεις χθες που ξέρασαν στον εκπεσόντα influencer χειρότερο bullying από αυτό που έκανε ο ίδιος στην κοπέλα που είχε την ατυχία να βρεθεί στη δίνη του θολωμένου οίστρου του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ