Το Εθνικό Θέατρο έγραψε ιστορία, τώρα η ιστορία πρέπει να μεριμνήσει για τον πολιτισμό

Το Εθνικό Θέατρο έγραψε ιστορία, τώρα η ιστορία πρέπει να μεριμνήσει για τον πολιτισμό Facebook Twitter
Η βασική έγνοια του Ανέστη Αζά και του Πρόδρομου Τσινικόρη είναι οι σπουδαστές, αλλά και η ανάγκη να δοθούν λύσεις σε ένα χρόνιο για τους ηθοποιούς –και για το σύνολο των καλλιτεχνών– πρόβλημα.
0

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ συνέβη κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του ελληνικού πολιτισμού: Η παραίτηση σύσσωμου του καθηγητικού προσωπικού του Εθνικού Θεάτρου, ως κορύφωση των διαμαρτυριών των ηθοποιών έναντι του Προεδρικού Διατάγματος 85/22, ίσως αποδειχθεί η πιο σπαρακτική και ταυτόχρονα η πιο καθοριστική στιγμή στην ιστορία τόσο αυτού του πυλώνα πολιτισμού στη χώρα όσο και του λειτουργήματος των ηθοποιών, όπως το γνωρίζαμε, το εισπράτταμε, το αποδελτιώναμε και γινόμασταν πλουσιότεροι ως υποστάσεις από αυτό μέχρι σήμερα.

Και όπως ήταν φυσικό, κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου, και μετά από απανωτές πορείες, καταλήψεις, διαδηλώσεις των ηθοποιών –και σύσσωμου του καλλιτεχνικού κόσμου– όλο το προηγούμενο διάστημα (πρακτικά από τον Δεκέμβριο, οπότε και τυχαία έγινε αντιληπτή η δραματική αλλαγή που θα σήμαινε το νέο προεδρικό διάταγμα για τη ζωή, τις αμοιβές και εν γένει τα δικαιώματα των ηθοποιών), η παραίτηση των δικασκόντων και διδασκουσών του Εθνικού εργαλειοποιήθηκε και λοιδωρήθηκε.

Δεν είναι τυχαίο ότι ώρες μετά την παραίτηση των καθηγητών επιχειρήθηκε να υποβαθμιστεί η γενναία απόφαση των ανθρώπων που διδάσκουν τις επόμενες γενιές του Εθνικού: κάποια Μέσα, χωρίς απολύτως καμία συναίσθηση γι' αυτό που συντελείται τώρα εναντίον του κόσμου της Τέχνης, έκαναν λόγο για ενέργεια-πυροτέχνημα και για «παλικαρισμούς» εκ του ασφαλούς, με το ψευδές επιχείρημα ότι επρόκειτο για συμβασιούχους που σύντομα θα έβλεπαν τη σύμβασή τους να λήγει.

Φυσικά, σε όλα αυτά τα μικροπρεπή και μικροπολιτικά, δόθηκαν απαντήσεις με ανακοινώσεις και κυρίως αποδείξεις και ντοκουμέντα. H δημοσιοποίηση καταλόγων, όχι μόνο με τις ημερομηνίες λήξης της σύμβασης, αλλά και με τα ποσά των αμοιβών του κάθε καθηγητή / καθηγήτριας, απαντήθηκε με άλλα τόσα ονόματα καθηγητών των οποίων η σύμβαση δεν επρόκειτο να λήξει άμεσα. Όπως απαντήθηκε και το ζήτημα του αν χάνουν τη χρονιά τους ή όχι οι σπουδαστές που είδαν τους καθηγητές τους να παραιτούνται και την πράξη τους να γίνεται αφορμή για αντίστοιχες κινήσεις στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και σε άλλα μικρότερα θέατρα της χώρας.

«Θέλαμε εμείς να ξεκινήσει όλο αυτό, όταν ήμασταν δύο χρόνια με lockdown; Στην πιο επιτυχημένη σεζόν της 20ετίας; Γιατί να το κάνουμε αυτό; Νομίζετε ότι είναι εύκολο για εμάς, πέρα από το συναίσθημα του όλου πράγματος; Εμείς αυτό περιμέναμε δυο χρόνια που ζητιανεύαμε για επιδόματα. Από αυτό ζούμε».

Κυρίως, όμως, μετά από χρόνια σιωπής απαντήθηκε το τι σημαίνει να υπάρχει πραγματικό τιμόνι στον σημαντικότερο οργανισμό πολιτισμού της χώρας και μάλιστα μετά από μακρά διαστήματα κρίσης, τραγικές αποκαλύψεις, δικαστικές εξελίξεις στο πλαίσιο του #MeToo και δύο από τα δυσκολότερα χρόνια στη ζωή των Ελλήνων καλλιτεχνών, με απανωτά lockdowns, μεγάλες περιόδους ισοπεδωτικής ανεργίας και μηδενική στήριξη σ’ αυτή την πιο δύσκολη στιγμή τους.

Το Εθνικό Θέατρο έγραψε ιστορία, τώρα η ιστορία πρέπει να μεριμνήσει για τον πολιτισμό Facebook Twitter
Το «Δε φεύγουμε – Τώρα θα μας ακούσετε», όπως φαίνεται δεν ήταν το τέλος, αλλά η αρχή μίας νέας μορφής διαμαρτυρίας. Φωτ.: Γιώργος Κονταρίνης/EUROKINISSI

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ  την εξέλιξη που ευαισθητοποίησε τους πάντες, με το Δ.Σ. του Εθνικού να τάσσεται στο πλευρό των παραιτηθέντων καθηγητών, χωρίς ωστόσο να υπάρξει η παραμικρή αρμόδια αντίδραση, η LiFO είχε μία σύντομη κουβέντα με δύο από τους πλέον επιδραστικούς διδάσκοντες και απολύτως συνδεδεμένους με τη νέα χαρισματική γενιά του Εθνικού.

Απο τη μία ο σκηνοθέτης, δραματουργός και ηθοποιός Πρόδρομος Τσινικόρης και από την άλλη ο σκηνοθέτης Ανέστης Αζάς. Και για τους δύο, η βασική έγνοια είναι οι σπουδαστές, αλλά και η ανάγκη να δοθούν λύσεις σε ένα χρόνιο για τους ηθοποιούς –και για το σύνολο των καλλιτεχνών– πρόβλημα που μέχρι τώρα κανείς δεν αποφάσισε να επιλύσει.

«Όλα αυτά για τις συμβάσεις, τα αιτήματα, όλα έχουν ξεκαθαριστεί, έχουν αποσαφηνιστεί, δεν υπάρχουν θολά σημεία. Είναι ξεκάθαρα όλα. Αλλά αυτή πλέον είναι μία συνήθης τακτική όταν μιλάμε για την Ελλάδα. Να αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη και να μη συζητάμε για τα σοβαρά θέματα. Τα ξεκάθαρα είναι τα αιτήματα των φοιτητών. Σ’ αυτά πρέπει να απαντήσουμε», εξήγησε ο Πρόδρομος Τσινικόρης.

Ποια, όμως, θα μπορούσε να είναι η επόμενη ημέρα μετά την ιστορική απόφαση των διδασκόντων του Εθνικού;

«Εικόνα για την επόμενη μέρα σίγουρα δεν έχουμε κι αν έχουμε δεν ξέρω να σας την περιγράψω εγώ. Σήμερα (Πέμπτη) είδα ότι έγινε κατάληψη και στο Δημοτικό Θέατρο Πάτρας και δεν ξέρω πόσο θα μπορούσε να τραβήξει αυτό. Εμείς ως καθηγητικό προσωπικό κρατάμε μια επικοινωνία με τα παιδιά. Εγώ είμαι και σχετικά καινούριος στη Σχολή, όμως εκεί υπάρχουν άνθρωποι που είναι και 25 χρόνια. Είμαι με κάποια από αυτά τα παιδιά εδώ και τρία χρόνια και τα έβλεπα χθες μέσα από φωτογραφίες να κλαίνε σα να έχουν μείνει ορφανά σε πνευματικό επίπεδο και φυσικά μία μέρα μετά δεν βλέπω να έχει υπάρξει και κάποια αρμόδια κινητοποίηση ή αντίδραση. Δεν ξέρω αν ασχολούνται μόνο με τις συμβάσεις ή όχι, σίγουρα ξέρω ότι το θέμα δεν είναι μόνο αυτό και καλό θα ήταν κάποιος να σκύψει πάνω από αυτό που έχει δημιουργηθεί, δεν είναι και τόσο δύσκολο».

Το Εθνικό Θέατρο έγραψε ιστορία, τώρα η ιστορία πρέπει να μεριμνήσει για τον πολιτισμό Facebook Twitter
Πλέον, το «μετά» του Εθνικού Θεάτρου είναι υπόθεση όλων. Φωτ.: Τατιάνα Μπόλαρη/EUROKINISSI

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο συνάδελφος του και επί χρόνια συνεργάτης του, Ανέστης Αζάς, επέμεινε να κρατά την ουσία απ’ όλη αυτή τη μαζική, συγκινητική κινητοποίηση: να ακουστούν τα αιτήματα των ανθρώπων της Τέχνης, χωρίς απολύτως καμία διάθεση πόλωσης.

«Την ουσία πρέπει να κοιτάμε, όλα τα υπόλοιπα περί συμβάσεων είναι επουσιώδη. Όλο αυτό είναι ένα ζήτημα που χρονίζει εδώ και δεκαετίες και πρέπει επιτέλους να λυθεί. Ήταν μια εκκρεμότητα που πιστεύαμε και ελπίζαμε ότι με καλή θέληση απ’ όλες τις πλευρές και με τις διαβουλεύσεις –που γνωρίζουμε ότι είναι πάρα πολύ σύνθετο και περίπλοκο το ζήτημα– θα εξελισσόταν προς το καλύτερο, όχι προς το χειρότερο. Εμένα δεν με ενδιαφέρει καθόλου μία ρητορική πολωτική. Αλλά είναι ένα ζήτημα που, αν θέλετε, έχει πυροδοτήσει μία αντίδραση και συναισθηματική. Δουλεύουμε εδώ πέρα σαν τα σκυλιά, έχουμε τις χαμηλότερες επιχορηγήσεις για το θέατρο σε όλη την Ευρώπη. Και το χαμηλότερο μπάτζετ για τον πολιτισμό σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ε, εντάξει, ας δείξουν μια κατανόηση απέναντι σ’ αυτό που συμβαίνει».

Ο ίδιος επισημαίνει και κάτι που, απ’ ό,τι φάνηκε το τελευταίο διάστημα, η ηγεσία των εμπλεκομενων υπουργείων φαίνεται να προσπερνά. Στο πόσο σκληρά δοκιμάστηκε ο κλάδος των καλλιτεχνών κατά τη διάρκεια των δύο χρόνων της πανδημίας, όταν οι ηθοποιοι και εν γένει οι άνθρωποι της Τέχνης στη χώρα υπήρξαν η επαγγελματική κατηγορία που περιφρονήθηκε περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη στην πιο κρίσιμη συγκυρία.

«Θέλαμε εμείς να ξεκινήσει όλο αυτό, όταν ήμασταν δύο χρόνια με lockdown; Στην πιο επιτυχημένη σεζόν της 20ετίας; Γιατί να το κάνουμε αυτό; Νομίζετε ότι είναι εύκολο για εμάς, πέρα από το συναίσθημα του όλου πράγματος; Εμείς αυτό περιμέναμε δυο χρόνια που ζητιανεύαμε για επιδόματα. Από αυτό ζούμε. Αυτή είναι η δουλειά μας. Και ξεκινάει από το πουθενά όλο αυτό το aggression. Για ποιό λόγο; Δεν υπάρχει καμία μέριμνα για όλο αυτό. Καμία διαβούλευση», κατέληξε.

Όλα τα παραπάνω είναι η πικρή αλήθεια των Ελλήνων καλλιτεχνών μέσα σε λίγες λέξεις. Μια αλήθεια που χθες ακούστηκε υπό μορφή ομοβροντίας μέσα από την (καθόλου) μικρή συναυλία στο Κτίριο Τσίλερ. Το «Δε φεύγουμε – Τώρα θα μας ακούσετε», όπως φαίνεται δεν ήταν το τέλος, αλλά η αρχή μίας νέας μορφής διαμαρτυρίας για το δικαίωμα του περιφρονημένου ελληνικού πολιτισμού στην αξιοπρέπεια. Πλέον, το «μετά» του Εθνικού Θεάτρου είναι υπόθεση όλων. Όσο για το πώς οι ηθοποιοί βρέθηκαν στο σημείο να θεωρούνται ανειδίκευτοι εργάτες, αναλυτικά το χρονικό ΕΔΩ. Μια μικρή αναδρομή των καλλιτεχνικών σπουδών στην Ελλάδα, των παρεξηγήσεων και των αναχρονισμών που μας έφτασαν μέχρι το οδυνηρό σήμερα, ΕΔΩ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Εθνικό Θέατρο: Στο πλευρό των παραιτηθέντων καθηγητών το ΔΣ - «Θαρραλέα η απόφασή τους»

Ελλάδα / Εθνικό Θέατρο: Στο πλευρό των παραιτηθέντων καθηγητών το ΔΣ - «Θαρραλέα η απόφασή τους»

«H θαρραλέα απόφαση παραίτησης των διδασκόντων συμβάλλει στην ενίσχυση των εύλογων αιτημάτων του κλάδου, όσο και αν το συμβολικό φορτίο της επιχειρήθηκε τεχνηέντως να απαξιωθεί»
LIFO NEWSROOM
Explainer: Πώς βρέθηκαν οι ηθοποιοί στο σημείο να θεωρούνται «ανειδίκευτοι εργάτες»;

Οπτική Γωνία / Explainer: Πώς βρέθηκαν οι ηθοποιοί στο σημείο να θεωρούνται «ανειδίκευτοι εργάτες»;

Το χρονικό της έκδοσης του νέου Προεδρικού Διατάγματος, τα προβλήματα που δημιουργεί στους καλλιτέχνες, τα κενά και οι ασυνέπειες: εξηγούν στη LIFO ο Γενικός Γραμματέας του ΣΕΗ και ηθοποιός Άρης Λάσκος, νομικοί κύκλοι και πηγές του υπουργείου Πολιτισμού.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ