Δευτέρα σήμερα και νιώθετε ότι πρωταγωνιστείτε στο «The Office»;

steve office
Τι θα ήταν, άραγε, η σειρά The Office χωρίς τον Steve Carell;
0


ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ, τον Μάρτιο του 2005, έκανε πρεμιέρα μία από τις αγαπημένες μου σειρές, το αμερικανικό «The Office». Συνειδητοποίησα με πόση μανία την παρακολουθούσα όταν ένα βράδυ ο γιος μου, που τότε ήταν 16 μηνών και έτρωγε στο καρεκλάκι του στην κουζίνα, αναγνώρισε τη μουσική της σειράς και άρχισε να χτυπάει παλαμάκια ενθουσιασμένος, κάτι που έκανε κάθε βράδυ για μήνες.

Η σειρά ξεκίνησε από τη Βρετανία το 2001, γνωρίζοντας πρωτοφανή επιτυχία και μετατρέποντας τον σεναριογράφο, σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή της Ricky Gervais σε σούπερ-σταρ εν μια νυκτί. Ενώ η βρετανική βερσιόν κράτησε μόνο για 2 σεζόν (με 14 επεισόδια η καθεμία), η σειρά θεωρείται πλέον κλασική και ήταν και η πηγή έμπνευσης του αμερικανικού «The Office» που διήρκεσε 9 ολόκληρες σεζόν (201 επεισόδια).

Η σειρά είναι mockumentary, κάτι σαν ψευδοντοκιμαντέρ, δηλαδή υιοθετεί το ύφος του ντοκιμαντέρ, με τους ηθοποιούς να μιλούν πολλές φορές απευθείας στην κάμερα, και εκτυλίσσεται στο Σκράντον της Πενσιλβάνια, σε μια βαρετή εταιρεία χαρτικών, την Dunder Mifflin.

Πέρα από το τρομερά αστείο σενάριο, πιστεύω πως δεν υπάρχει άλλη σειρά που να έχει πιάσει το οικοσύστημα του χώρου εργασίας με τέτοια ακρίβεια: οι ίντριγκες, οι κλίκες, η συνύπαρξη και η φιλία με ανθρώπους που πιθανόν δεν θα διάλεγες ποτέ στην «κανονική» ζωή σου.

Το γραφείο βρίσκεται κάπου στα προάστια της πόλης, σε ένα τυπικό, κακοφωτισμένο κτίριο γραφείων και σε αυτό δουλεύουν χαρακτήρες που θα αναγνωρίσει οποιοσδήποτε έχει δουλέψει σε παραδοσιακό εργασιακό χώρο: το άχρηστο αφεντικό που όλοι μετά βίας ανέχονται (τι θα ήταν, άραγε, η σειρά χωρίς τον Steve Carell, ο οποίος έλειψε από τις τελευταίες δύο σεζόν, προς μεγάλη απογοήτευση των περισσοτέρων φαν της;), ο ιδιόρρυθμος πωλητής που είναι παράλληλα και αγρότης με αγάπη στα παντζάρια (αν σας ξενίζουν τα παντζάρια, βάλτε στη θέση του τον συνάδελφό σας που πάει στο χωριό του να ραντίσει για τον δάκο και τη μουχρίτσα), το αξιαγάπητο ζευγάρι που ερωτεύεται και παντρεύεται στη δουλειά (η ανασφαλής ρεσεψιονίστ και ο χαρισματικός πωλητής), ο ηλικιωμένος κύριος που λουφάρει στη γωνία, η ομάδα του λογιστηρίου που εδώ απαρτίζεται από μία θρησκευόμενη στρίγκλα, έναν γκέι ισπανόφωνο κι έναν λίγο κουτό κύριο (τον οποίο όλοι κοροϊδεύουν, λέγοντας ότι τους θυμίζει το Cookie Monster του «Μuppet Show») και ο υποτιθέμενος υπεύθυνος ανθρώπινου δυναμικού που βρίσκεται μονίμως στα όρια νευρικού κλονισμού. 

Πέρα από το τρομερά αστείο σενάριο (πολλοί από τους σεναριογράφους, όπως η Mindy Kaling και ο BJ Novak, εμφανίζονταν συστηματικά στο σίριαλ), πιστεύω πως δεν υπάρχει άλλη σειρά που να έχει πιάσει το οικοσύστημα του χώρου εργασίας με τέτοια ακρίβεια: οι ίντριγκες, οι κλίκες, η συνύπαρξη και η φιλία με ανθρώπους που πιθανόν δεν θα διάλεγες ποτέ στην «κανονική» ζωή σου, η επίγνωση πως περνάς περισσότερο χρόνο με τους συναδέλφους σου απ’ ό,τι με τους φίλους και την οικογένειά σου και κυρίως η ατέλειωτη βαρεμάρα σε μια δουλειά με μηδενικές προοπτικές ή ενδιαφέρον. 

Πιθανώς να είναι αυτή ακριβώς η βαρεμάρα που οδηγεί σε ένα από τα πιο ξεκαρδιστικά κομμάτια της σειράς: τους (συνήθως) αταίριαστους έρωτες που επιβεβαιώνουν τη θεωρία πως σε αυτές τις «βαρετές» δουλειές (τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, γραφεία πώλησης χαρτικών) είναι που φουντώνουν οι περισσότεροι νόμιμοι και παράνομοι δεσμοί. Πέρα από τον χαριτωμένο έρωτα του Τζιμ και της Παμ, ποιος μπορεί να ξεχάσει τη διεστραμμένη σχέση του Μάικλ και της Τζαν ή την αλλόκοτη αγάπη του Ντουάιτ και της Άντζελα που κάνουν σεξ βάσει συμβολαίου σε κάθε αποθήκη και τουαλέτα της εταιρείας;

Υπάρχει, βέβαια, και μια πιο φιλοσοφική ανάγνωση της σειράς, που αφορά στην ίδια τη φύση της δουλειάς. Οι χαρακτήρες μοιάζει να γνωρίζουν πως το γραφείο, αυτό το βαρετό, αλλά κάπως καθησυχαστικό μέρος, αρχίζει να ανήκει πλέον στο παρελθόν. Γνωρίζουν πως πουλάνε ένα αντικείμενο, το χαρτί, που πλέον χρησιμοποιείται όλο και λιγότερο. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν, κάπως, να δουλεύουν εκεί, ματαιωμένοι, ανέμελοι και εφησυχασμένοι, ακολουθώντας τη ρουτίνα τους.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ