«Δεν είναι εδώ, να σε πάρει σε λίγο;»

«Δεν είναι εδώ, να σε πάρει σε λίγο;» Facebook Twitter
Κάποτε η επικοινωνία ακολουθούσε μια σταθερά γραμμική διαδικασία τύπου: τηλεφωνική συσκευή - αριθμός - «τουτ τουτ» - απάντηση. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΤΟ ΣΤΑΘΕΡΟ ΤΗΣ κολλητής μου από το σχολείο το θυμάμαι ακόμα. Και της μιας και της άλλης. Όπως θυμάμαι και τις φωνές των μαμάδων τους που σήκωναν το ακουστικό, είχαμε μια σύντομη στιχομυθία και μετά, χωρίς να το ζητήσω, φώναζαν τις φίλες μου να έρθουν στο τηλέφωνο. Ίσως γι’ αυτό εμείς μεγαλώσαμε με πολλές μαμάδες, αφού γνωριζόμασταν καλά, αλλά κυρίως αφού γνώριζαν τα μυστικά μας.

Πόσο χαμηλόφωνα να μιλήσεις σε ένα διαμέρισμα στο οποίο το τηλέφωνο είχε κεντρική θέση πάνω στο έπιπλο της εισόδου; Δεν συζητώ για λίγο αργότερα, που η διπλή συσκευή σε κάθε σπίτι σήμαινε ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσε κάποιος να σηκώσει το ακουστικό και να ακούσει τα πάντα, από την κοπάνα της προηγούμενης μέρας μέχρι τα κουτσομπολιά για τον ωραίο της τάξης.

Δεν θυμάμαι –μπορεί και να το έχω αποβάλει από τη μνήμη μου– πόσο ενοχλητική ήταν αυτή η έλλειψη ιδιωτικότητας, αλλά ξέρω ότι έτσι ήταν τα πράγματα κι εμείς βολευόμασταν με ό,τι είχαμε. Σε κάθε περίπτωση η επικοινωνία ακολουθούσε μια σταθερά γραμμική διαδικασία τύπου: τηλεφωνική συσκευή - αριθμός - «τουτ τουτ» - απάντηση.

Αν αθροίσεις τα αδιάβαστα μηνύματα κάθε είδους που έχεις αφήσει να κοκκινίζουν την οθόνη του κινητού σου, θα καταλάβεις ότι δεν είμαστε προγραμματισμένοι για να απαντάμε σε όλες αυτές τις επικοινωνίες. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για έναν τόσο μεγάλο κύκλο ανθρώπων που μπορεί να μας εντοπίσει ανά πάσα στιγμή.

Ακόμα κι αν οι φίλες μου δεν ήταν σπίτι, κάποιος μου το έλεγε. Άσε που αν έλειπαν, το πιο πιθανό ήταν να ήμασταν μαζί. Πάντως η κλήση μου δεν προωθείτο, ο συνδρομητής δεν ήταν κατειλημμένος και σίγουρα, μα σίγουρα δεν έμενα να κοιτάω το σήμα της αναπάντητης ή το custom μηνυματάκι «Δεν μπορώ να μιλήσω, θα σας καλέσω αργότερα».

Αυτό που θέλω να πω είναι πως μοιάζει τουλάχιστον ειρωνικό να έχουμε πλέον στη διάθεσή μας τόσους τρόπους επικοινωνίας −κινητά, μηνύματα, messenger, mail και social− και να μένουμε κρεμασμένοι σε ένα «delivered» ή «διαβάστηκε» περιμένοντας να λάβουμε μια απάντηση. Το σύνδρομο των αναπάντητων μηνυμάτων ή mail νομίζω λέει πολλά περισσότερα απ’ όσα θέλουμε να παραδεχτούμε.

Αν αθροίσεις τα αδιάβαστα μηνύματα κάθε είδους που έχεις αφήσει να κοκκινίζουν την οθόνη του κινητού σου, θα καταλάβεις ότι δεν είμαστε προγραμματισμένοι για να απαντάμε σε όλες αυτές τις επικοινωνίες. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για έναν τόσο μεγάλο κύκλο ανθρώπων που μπορεί να μας εντοπίσει ανά πάσα στιγμή. Και μάλλον δεν ήμασταν έτοιμοι –εξελικτικά ίσως– να αφήσουμε πίσω μας το «Θανάσηηηη, έλα στο τηλέφωνο, σε ζητάνε» για να πάμε στην απόλυτη αδυναμία απόκρισης.

Προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερή όταν κάποιος σηκώνει το τηλέφωνο στην κλήση μου, όταν παίρνω απάντηση στο mail που έστειλα και όταν βλέπω τις τρεις τελίτσες να ανεβοκατεβαίνουν, που σημαίνει ότι κάποιος απαντά στο μήνυμά μου. Τις υπόλοιπες φορές –που είναι και οι περισσότερες– δεν περιμένω τίποτα.

Καμιά απάντηση, καμιά φωνή, καμιά ακρόαση. Φυσικά και δεν είμαι μόνο θύμα αλλά και θύτης, αφού όσο μου το κάνουν, άλλο τόσο το κάνω κι εγώ, να βάζω το κινητό μου σε σίγαση όταν με καλεί κάποιος ή να λέω «θα απαντήσω αργότερα στα mail μου» κι αυτό να γίνεται μετά από μέρες. Είναι σαν ένστικτο επιβίωσης το οποίο επιστρατεύεις για να γλιτώσεις το burnout, χωρίς βέβαια να το πετυχαίνεις.

Απ’ την άλλη, ανάμεσα στις αναπάντητες κλήσεις από άγνωστους ή ανεπιθύμητους ή ακόμα και αδιάφορους αριθμούς, θα βρεις το νούμερο μιας καλής φίλης που πολύ θα ήθελες να ακούσεις, αλλά δεν πρόλαβες να το σηκώσεις. Χωρίς μαμάδες μέσα στα πόδια μας να στήνουν αυτί, η δική μας επαφή μοιάζει να καταρρέει μέσα στο πλήθος των επαφών που συνεχώς εμπλουτίζεται, δημιουργώντας μια λάθος, εντελώς ψεύτικη εικόνα κοινωνικότητας.

Λυπάμαι που οι φίλοι των παιδιών μου δεν θα καλούν στο σπίτι μας για να μπω στη θέση της αδιάκριτης μαμάς που θέλει να τα ξέρει όλα. Φοβάμαι που δεν θα τους γνωρίζω όλους και τρομάζω στην ιδέα ότι αντί να μιλάνε –έστω κρυφά−, θα πληκτρολογούν ακαταλαβίστικες συντομεύσεις. Απ’ την άλλη, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κρατήσω το σταθερό μας σε εκείνο το έπιπλο του σπιτιού, για να θυμίζει σε εμένα μια άλλη εποχή και να μου δίνει αφορμή να λέω στα παιδιά μου ότι το αυθόρμητο χαχάνισμα στο ακουστικό είναι καλύτερο από το να πληκτρολογείς «lol» στο Snapchat.

Αυτό και να θυμηθώ να πάρω ένα τηλέφωνο τους φίλους που έχουν μείνει στη λίστα των αναπάντητων, κατά προτίμηση καλώντας στο σταθερό τους. Δεν μπορεί, όλο και κάποιος θα το σηκώσει.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ