«Δεν είναι εδώ, να σε πάρει σε λίγο;»

«Δεν είναι εδώ, να σε πάρει σε λίγο;» Facebook Twitter
Κάποτε η επικοινωνία ακολουθούσε μια σταθερά γραμμική διαδικασία τύπου: τηλεφωνική συσκευή - αριθμός - «τουτ τουτ» - απάντηση. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΤΟ ΣΤΑΘΕΡΟ ΤΗΣ κολλητής μου από το σχολείο το θυμάμαι ακόμα. Και της μιας και της άλλης. Όπως θυμάμαι και τις φωνές των μαμάδων τους που σήκωναν το ακουστικό, είχαμε μια σύντομη στιχομυθία και μετά, χωρίς να το ζητήσω, φώναζαν τις φίλες μου να έρθουν στο τηλέφωνο. Ίσως γι’ αυτό εμείς μεγαλώσαμε με πολλές μαμάδες, αφού γνωριζόμασταν καλά, αλλά κυρίως αφού γνώριζαν τα μυστικά μας.

Πόσο χαμηλόφωνα να μιλήσεις σε ένα διαμέρισμα στο οποίο το τηλέφωνο είχε κεντρική θέση πάνω στο έπιπλο της εισόδου; Δεν συζητώ για λίγο αργότερα, που η διπλή συσκευή σε κάθε σπίτι σήμαινε ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσε κάποιος να σηκώσει το ακουστικό και να ακούσει τα πάντα, από την κοπάνα της προηγούμενης μέρας μέχρι τα κουτσομπολιά για τον ωραίο της τάξης.

Δεν θυμάμαι –μπορεί και να το έχω αποβάλει από τη μνήμη μου– πόσο ενοχλητική ήταν αυτή η έλλειψη ιδιωτικότητας, αλλά ξέρω ότι έτσι ήταν τα πράγματα κι εμείς βολευόμασταν με ό,τι είχαμε. Σε κάθε περίπτωση η επικοινωνία ακολουθούσε μια σταθερά γραμμική διαδικασία τύπου: τηλεφωνική συσκευή - αριθμός - «τουτ τουτ» - απάντηση.

Αν αθροίσεις τα αδιάβαστα μηνύματα κάθε είδους που έχεις αφήσει να κοκκινίζουν την οθόνη του κινητού σου, θα καταλάβεις ότι δεν είμαστε προγραμματισμένοι για να απαντάμε σε όλες αυτές τις επικοινωνίες. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για έναν τόσο μεγάλο κύκλο ανθρώπων που μπορεί να μας εντοπίσει ανά πάσα στιγμή.

Ακόμα κι αν οι φίλες μου δεν ήταν σπίτι, κάποιος μου το έλεγε. Άσε που αν έλειπαν, το πιο πιθανό ήταν να ήμασταν μαζί. Πάντως η κλήση μου δεν προωθείτο, ο συνδρομητής δεν ήταν κατειλημμένος και σίγουρα, μα σίγουρα δεν έμενα να κοιτάω το σήμα της αναπάντητης ή το custom μηνυματάκι «Δεν μπορώ να μιλήσω, θα σας καλέσω αργότερα».

Αυτό που θέλω να πω είναι πως μοιάζει τουλάχιστον ειρωνικό να έχουμε πλέον στη διάθεσή μας τόσους τρόπους επικοινωνίας −κινητά, μηνύματα, messenger, mail και social− και να μένουμε κρεμασμένοι σε ένα «delivered» ή «διαβάστηκε» περιμένοντας να λάβουμε μια απάντηση. Το σύνδρομο των αναπάντητων μηνυμάτων ή mail νομίζω λέει πολλά περισσότερα απ’ όσα θέλουμε να παραδεχτούμε.

Αν αθροίσεις τα αδιάβαστα μηνύματα κάθε είδους που έχεις αφήσει να κοκκινίζουν την οθόνη του κινητού σου, θα καταλάβεις ότι δεν είμαστε προγραμματισμένοι για να απαντάμε σε όλες αυτές τις επικοινωνίες. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για έναν τόσο μεγάλο κύκλο ανθρώπων που μπορεί να μας εντοπίσει ανά πάσα στιγμή. Και μάλλον δεν ήμασταν έτοιμοι –εξελικτικά ίσως– να αφήσουμε πίσω μας το «Θανάσηηηη, έλα στο τηλέφωνο, σε ζητάνε» για να πάμε στην απόλυτη αδυναμία απόκρισης.

Προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερή όταν κάποιος σηκώνει το τηλέφωνο στην κλήση μου, όταν παίρνω απάντηση στο mail που έστειλα και όταν βλέπω τις τρεις τελίτσες να ανεβοκατεβαίνουν, που σημαίνει ότι κάποιος απαντά στο μήνυμά μου. Τις υπόλοιπες φορές –που είναι και οι περισσότερες– δεν περιμένω τίποτα.

Καμιά απάντηση, καμιά φωνή, καμιά ακρόαση. Φυσικά και δεν είμαι μόνο θύμα αλλά και θύτης, αφού όσο μου το κάνουν, άλλο τόσο το κάνω κι εγώ, να βάζω το κινητό μου σε σίγαση όταν με καλεί κάποιος ή να λέω «θα απαντήσω αργότερα στα mail μου» κι αυτό να γίνεται μετά από μέρες. Είναι σαν ένστικτο επιβίωσης το οποίο επιστρατεύεις για να γλιτώσεις το burnout, χωρίς βέβαια να το πετυχαίνεις.

Απ’ την άλλη, ανάμεσα στις αναπάντητες κλήσεις από άγνωστους ή ανεπιθύμητους ή ακόμα και αδιάφορους αριθμούς, θα βρεις το νούμερο μιας καλής φίλης που πολύ θα ήθελες να ακούσεις, αλλά δεν πρόλαβες να το σηκώσεις. Χωρίς μαμάδες μέσα στα πόδια μας να στήνουν αυτί, η δική μας επαφή μοιάζει να καταρρέει μέσα στο πλήθος των επαφών που συνεχώς εμπλουτίζεται, δημιουργώντας μια λάθος, εντελώς ψεύτικη εικόνα κοινωνικότητας.

Λυπάμαι που οι φίλοι των παιδιών μου δεν θα καλούν στο σπίτι μας για να μπω στη θέση της αδιάκριτης μαμάς που θέλει να τα ξέρει όλα. Φοβάμαι που δεν θα τους γνωρίζω όλους και τρομάζω στην ιδέα ότι αντί να μιλάνε –έστω κρυφά−, θα πληκτρολογούν ακαταλαβίστικες συντομεύσεις. Απ’ την άλλη, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κρατήσω το σταθερό μας σε εκείνο το έπιπλο του σπιτιού, για να θυμίζει σε εμένα μια άλλη εποχή και να μου δίνει αφορμή να λέω στα παιδιά μου ότι το αυθόρμητο χαχάνισμα στο ακουστικό είναι καλύτερο από το να πληκτρολογείς «lol» στο Snapchat.

Αυτό και να θυμηθώ να πάρω ένα τηλέφωνο τους φίλους που έχουν μείνει στη λίστα των αναπάντητων, κατά προτίμηση καλώντας στο σταθερό τους. Δεν μπορεί, όλο και κάποιος θα το σηκώσει.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κάποτε στην Αμερική…

Ακροβατώντας / Η αμερικανική δημοκρατία οδεύει προς το τέλος της

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει επιδοθεί σε ανελέητο κυνηγητό όσων αμφισβητούν την αλήθεια της. Κυνηγάει δημοσιογράφους, παρουσιαστές, ακτιβιστές, αντιφρονούντες, δικαστές, όποιον τολμήσει να την αμφισβητήσει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Χωρίς αναισθητικό, χωρίς δικαιώματα: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές στην Ελλάδα;

Ρεπορτάζ / Χωρίς αναισθητικό: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές για halal και kosher στην Ελλάδα;

Παρά τις προσπάθειες νομιμοποίησης του εβραϊκού και ισλαμικού τρόπου σφαγής των ζώων χωρίς αναισθητοποίηση, το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει. Η σχεδιαζόμενη Εθνική Στρατηγική Halal επαναφέρει το θέμα.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ