Britney Spears: Οι πατεράδες – manager, το φάντασμα της Amy Winehouse και ο ρόλος του Κογκρέσου

Britney Spears: Οι πατεράδες – manager, το φάντασμα της Amy Winehouse και ο ρόλος του Κογκρέσου Facebook Twitter
Από χθες το #FreeBritney απασχολεί και το αμερικανικό Κογκρέσο. Πολιτικοί αναλυτές, με μία κάποια έκπληξη και λίγο σαρκασμό σχολίαζαν ότι η ποπ σταρ κατάφερε να ενώσει τις φωνές Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών.
0



ΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ του να σε ελέγχει ο μπαμπάς στον ενήλικο βίο σου –όχι γιατί σε αγαπά, αλλά γιατί είσαι η χήνα που κάνει τα χρυσά αυγά- η μουσική βιομηχανία την γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά. Της ανήθικης ταλαιπωρίας που τώρα υφίσταται η Britney Spears είχε προηγηθεί η οδυνηρή περίπτωση της Amy Winehouse. Το αφήγημα που «εξηγούσε» τον αφανισμό της πρόωρα χαμένης Amy, δεν διαφέρει ιδιαίτερα από αυτό που μέχρι τώρα γραφόταν ερήμην της ολοζώντανης Britney.

Σε μια εποχή που τα social media και η δικαιοσύνη των χρηστών τους δεν είχε ακόμη γεννηθεί, για τα mainstream Μέσα Ενημέρωσης του 2011, οπότε και πέθανε η Winehouse, αυτό το βολικό αφήγημα έλεγε πάνω κάτω ότι επροκειτο για μία ημίτρελη εξαρτημένη από τις ουσίες, δέσμια των δαιμόνων της, απολύτως εκτροχιασμένη γυναίκα.

Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια και πολλές χυδαίες απόπειρες του πατέρα της Winehouse να βγάλει λεφτά ακόμη και πάνω στον τάφο της, για να γίνει σαφές ποιος ήταν ο δαίμονας στη ζωή της (ποιος ξεχνά τις συναυλίες που θα έδινε το... ολόγραμμα της Amy; Τα demo και το άγνωστο υλικό από τη ζωή της που προέκυπτε ανά τακτά χρονικά διαστήματα; Ακόμη και την απόπειρα του πατρός Winehouse να τραγουδήσει;).

Χρειάστηκε να ανοίξουν πολλά στόματα για να φανεί επιτέλους ότι η Winehouse ήταν εξουθενωμένη, κατάκοπη, «καμένη» από την κούραση, και τα ναρκωτικά ήταν απλώς η εύκολη λύση. Ποιος ξεχνά τις τελευταίες συναυλίες της και ενώ, τόσο ο πατέρας της όσο και η δισκογραφική, αλλά και οι λοιποί παράγοντες γύρω της γνώριζαν ότι δεν μπορούσε πια να σταθεί στα πόδια της;

Την προβληματική συνθήκη του να σε ελέγχει ο μπαμπάς στον ενήλικο βίο σου –όχι γιατί σε αγαπά, αλλά γιατί είσαι η χήνα που κάνει τα χρυσά αυγά- η μουσική βιομηχανία την γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά.

Η περίπτωση της Britney είναι ακόμη ένα τέτοιο αφήγημα, μόνο που δεν βολεύει πια αυτούς που το γράφουν. Ασχέτως της δικαστικής απόφασης για συνέχιση της κηδεμονίας της, τέτοιου είδους ζωές, γυναικείες ζωές ως επί το πλείστον, και τέτοιου είδους αποκαλύψεις (π.χ., η τρομακτική λεπτομέρεια για το σπιράλ και τον έλεγχο στο ίδιο το σώμα της τραγουδίστριας), πλέον δεν αποτελούν μόνο τροφή για τα tabloids.

Από χθες το #FreeBritney απασχολεί και το αμερικανικό Κογκρέσο. Πολιτικοί αναλυτές, με μία κάποια έκπληξη και λίγο σαρκασμό σχολίαζαν ότι η ποπ σταρ κατάφερε να ενώσει τις φωνές Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών.

Ο ΛΟΓΟΣ; Το ζήτημα ξεπερνάει την περσόνα, τον μπαμπά της, την περιουσία της. Αγγίζει την ελευθερία των σωμάτων και βάζει το ζήτημα της ψυχικής υγείας στο Κογκρέσο και μάλιστα από την κυρία είσοδο και όχι απλώς ως ψίθυρο ή ως gossip.

Ο ρεπουμπλικανός Matt Gaetz ήταν από τους πρώτους που είχε ζητήσει ανοιχτά τη νομοθετική άρση της κηδεμονίας της Spears και όχι μόνο με tweets ή με παρεμβάσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά συμμετέχοντας και σε επιτροπές που εξέταζαν το ενδεχόμενο. Ήταν από τις λίγες φορές που κάποιος έκανε λόγο για κατάχρηση εξουσίας και μάλιστα με τη βοήθεια νόμων των συντηρητικών. Όμως ο Gaetz δεν ήταν ο μόνος. Και ο δημοκρατικός Seth Moulton, λίγες ημέρες πριν την απόφαση περί συνέχισης της κηδεμονίας, είχε μπει στη διαδικασία να ρωτήσει τους followers του αν θεωρούσαν ότι το Κογκρέσο άξιζε να ασχοληθεί με την περίπτωση της Britney. Εννοείται ότι τα περισσότερα μηνύματα που έλαβε κραύγαζαν «ναι».  

Το βασικό επιχείρημα όλων όσων –και πολιτικά πλέον- διαμαρτύρονται για την ιδιότυπη «φυλακή» της σταρ είναι το πώς από τον Νόμο και την Πολιτεία θεωρείται απολύτως ικανή να εργάζεται σκληρά, να πραγματοποιεί συναυλίες και περιοδείες ανά τις ΗΠΑ, να συμμετέχει με την ιδιότητα της κριτή στο αμερικανικό " X Factor", αλλά παρ’ όλα αυτά να μη θεωρείται ικανή να αναλάβει τα ηνία της ζωής και της περιουσίας της.

Αστερίσκος: το ζήτημα με το σπιράλ έχει κάνει trigger και τις κυρίες του φιλελεύθερου γηπέδου που στηρίζουν την απόκτηση παιδιών με το ίδιο πάθος που εχθρεύονται τις αμβλώσεις, οπότε η κηδεμονία της Britney ξαφνικά αφορά τους πάντες, αλλά για διαφορετικό λόγο κάθε φορά...

«Εάν μία διασημότητα, όπως η Britney Spears μπορεί να δει το σώμα της να ελέγχεται νομίμως από τρίτα άτομα, τότε φανταστείτε τι πρέπει να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες χαμηλού εισοδήματος σε όλο τον κόσμο. Η αναπαραγωγική ελευθερία είναι ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα », δήλωσε η Paula Ávila-Guillén, εκτελεστική διευθύντρια του Κέντρου Ισότητας των Γυναικών στις ΗΠΑ.

Γενικώς, ο τρόπος με τον οποίο από το 2008 και μετά κεφαλαιοποιήθηκε από την πλευρά του πατέρα της η ψυχολογική κατάρρευση της τραγουδίστριας –οι σκηνές με το ξυρισμένο κεφάλι και το χαμένο βλέμμα της ακόμη στοιχειώνουν την κοινή γνώμη- δεν αρκεί πια για να δικαιολογεί την αφαίμαξη, τον εγκλεισμό και την καταστρατήγηση θεμελιωδών δικαιωμάτων (και φυσικά αυτά είναι πράγματα που γνωρίζει το αμερικανικό πολιτικό σύστημα).

Μία ενδεχόμενη νέα κακή εξέλιξη ειδικά σε ό,τι αφορά την ψυχική υγεία της ποπ σταρ δεν προσφέρεται για πολιτικά παιχνίδια, όπως ενδεχομένως εικάζουν πολλοί. Κυρίως, σηματοδοτεί την έναρξη ενός εξαιρετικά σκληρού διαλόγου –πιέζουν, άλλωστε γι’ αυτό και οι φεμινιστικές οργανώσεις- για τον έλεγχο των γυναικείων σωμάτων.

Η κουβέντα για την πατριαρχία, αν κάτι πάει στραβά με αυτή την παγκοσμίως αναγνωρίσιμη γυναίκα, αλλάζει σχήμα, όρους και συνομιλητές και αυτό μόνο βολικό δεν θα είναι. Απ’ ό,τι φαίνεται η περίπτωση της Winehouse ήταν η τελευταία βολική της μουσικής βιομηχανίας, όπου το φύλο δεν ελήφθη σοβαρά υπ’ όψιν και υπό μία έννοια –ακόμη και μέσα στις τόσες τρομακτικές λεπτομέρειες που έρχονται στο φως για τη Spears- είναι μόνο καλό.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ