«Αυτοχειριασμός» του Ισραήλ: Κίνδυνος αποτρέψιμος ή όχι;

«Αυτοχειριασμός» του Ισραήλ; Κίνδυνος αποτρέψιμος ή όχι; Facebook Twitter
Οι σύμμαχοι του Ισραήλ μειώνονται ή διστάζουν. Στις ΗΠΑ κυριαρχεί το θέμα των εκλογών. Ο κίνδυνος είναι όλο και πιο κοντά.
0


ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΓΡΑΦΤΕΙ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ,
με κάθε τρόπο, ότι όσα συμβαίνουν μεταξύ Ιράν και Ισραήλ μοιάζουν με παράνοια και συγχρόνως αυτοκτονία. Ο δρόμος που ανοίγουν οδηγεί σε κοσμογονική καταστροφή. Είναι ήδη πολλά και γνωστά όσα κείμενα από συγγραφείς κάθε ταυτότητας καταγγέλλουν τον Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι οδηγεί το Ισραήλ στον γκρεμό για να σώσει τον εαυτό του και ότι προτιμάει να έχει αντίπαλο τη Χαμάς, ώστε να αποκλείεται κάθε πιθανότητα διαπραγμάτευσης με τους Παλαιστίνιους.

Ένα από τα παραπάνω πολλά και ποικίλα δημοσιεύματα εκφράζει την ευρύτερη αγωνία για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η Μεσανατολή και μαζί της ο κόσμος, αναδεικνύοντας ότι η ευθύνη, τόσο παλιά όσο και σύγχρονη, ανήκει πρωτίστως στο Ισραήλ. Ο συγγραφέας του, ο επικεφαλής της εκδοτικής ομάδας της ισραηλινής εφημερίδας «Χααρέτς», μάχεται για την εξεύρεση με κάθε θυσία προοπτικής εναλλακτικής στο αδιέξοδο που ονομάζει «αυτοχειριασμό» του Ισραήλ¹. Με άλλα λόγια, κύριο μέλημά του είναι να διερευνηθεί η όποια πιθανότητα αποτροπής του κινδύνου για το Ισραήλ, την οποία όμως βλέπει από πολύ μικρή έως αμφίβολη, πράγμα που στηρίζει με πολυάριθμα τεκμήρια, ιστορικά και πολιτικά.

Το μακροσκελέστατο άρθρο² ξαφνιάζει στην αρχή, καθώς αναφέρεται στον Μοσέ Νταγιάν και μια επικήδεια ομιλία του το 1956, στην οποία παρουσιάζει σχεδόν ως αυτονόητες τόσο την άγρια δολοφονία ενός Εβραιοϊσραηλινού νέου όσο και την ένταση του μίσους των Παλαιστινίων δραστών που αυτή φανέρωνε. Αυτονόητες, γιατί οι δολοφόνοι, επί οκτώ χρόνια ζούσαν κάθε μέρα σε στρατόπεδα προσφύγων της Γάζας τη μετάλλαξη των προγονικών τους χωμάτων σε εδάφη του κράτους τους. 

Δεν υπάρχουν πια Ισραηλινοί Εβραίοι που σκέφτονται την ενδεχόμενη ειρηνική διαπραγμάτευση. Οι περισσότεροι είναι πλέον ταμπουρωμένοι πίσω από τη βεβαιότητα ότι άλλη λύση από την ανοιχτή σύγκρουση δεν υπάρχει.

Αφού αφιερώσει πολλές σελίδες στην κατανόηση του αραβικού μίσους για τους Εβραίους του ισραηλινού κράτους, ο συγγραφέας του άρθρου προσθέτει επεξηγηματικά ότι «βεβαίως» ο Μοσέ Νταγιάν κάθε άλλο παρά στήριζε το δίκιο των Παλαιστινίων. Αντίθετα, μάλιστα, το 1950 πρωταγωνίστησε στην εκδίωξη όσων είχαν απομείνει σε κοινότητες κοντά στα σύνορα του νέου κράτους. Ήξερε ότι οι Παλαιστίνιοι, όπως και όλοι οι γύρω Άραβες, δεν επρόκειτο ποτέ να πάψουν να ταυτίζουν την ίδρυση του Ισραήλ με τη «νάκμπα» (καταστροφή) ώστε να θελήσουν τη συμβίωση με δύο κράτη πάνω στα χώματα των πατέρων τους, όπως πρότειναν οι διεθνείς θεσμοί και διάφορες χώρες.

Ο Νταγιάν, δηλαδή, σύμφωνα με τον συγγραφέα, προέβλεψε κάτι που οι περισσότεροι Εβραίοι αρνούνταν να δεχτούν: ότι δεν θα μειωνόταν ποτέ η αγανάκτηση των εκατομμυρίων Αράβων γύρω από το Ισραήλ. Άρα, κατά τον αρχηγό των αμυντικών δυνάμεων του Ισραήλ, τον πολέμαρχο που στόχος του ήταν η επιβολή με κάθε κόστος ενός κράτους στα παλαιστινιακά εδάφη και την εκδίωξη των κατοίκων τους πέρα από τα σύνορά του, η ίδρυση του Ισραήλ σήμαινε την εκ των προτέρων απόφαση εμπόλεμου μέλλοντος. Θα «είμαστε» –έλεγε το 1950– με το όπλο στο πλευρό μας, προσεκτικοί στις ισορροπίες, αλλά συνεχώς έτοιμοι να χτυπήσουμε πρώτοι αμυνόμενοι έναντι της δαμοκλείου πλέον σπάθης της μόνιμης απειλής να εξαφανιστούμε…

Η παλιά αυτή πρόβλεψη του Νταγιάν «έγινε», κατά τον συντάκτη του άρθρου, «πραγματικότητα» στις 7 Οκτωβρίου 2003 (με την ευρεία δολοφονική επίθεση της Χαμάς σε εβραϊκές περιοχές στα σύνορα του Ισραήλ). Αυτή η ιστορικά πρωτοφανής θεσμική και στρατιωτική ήττα αντιμετωπίστηκε από τον Νετανιάχου με υπερβολική, μαζική βία, τη δήλωση ότι θα «εξαφανίσει» τη Χαμάς αλλά και χωρίς καμία πρόβλεψη για την κατάσταση στην οποία θα είναι το ισραηλινό κράτος και τα σύνορά του μετά την «εξαφάνιση» της Χαμάς. Η απουσία πρόβλεψης ή σχεδίου είναι εμπρόθετη, προσθέτει. Παρά την καταστροφική βία κατά της Γάζας, μέλη της επιτιθέμενης Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου βιντεοσκοπήθηκαν να φωνάζουν «αυτά τα χώματα είναι δικά μας». Οι σύμμαχοι του Ισραήλ μειώνονται ή διστάζουν. Στις ΗΠΑ κυριαρχεί το θέμα των εκλογών. Ο κίνδυνος είναι όλο και πιο κοντά.

Σημαντικότερο θεωρεί το ότι σχεδόν δεν υπάρχουν πια Ισραηλινοί Εβραίοι που σκέφτονται την ενδεχόμενη ειρηνική διαπραγμάτευση. Οι περισσότεροι είναι πλέον ταμπουρωμένοι πίσω από τη βεβαιότητα ότι άλλη λύση από την ανοιχτή σύγκρουση δεν υπάρχει. Και η ισραηλινή αριστερά, που παραδοσιακά επιδίωκε τις διαπραγματεύσεις, έχει σχεδόν πάψει να υπάρχει.

Όμως βλέπει πως η πιθανότητα αποφυγής του κινδύνου που διατρέχει το Ισραήλ είναι πολύ ισχνή. Και παλιότερα, γράφει, έχουν υπάρξει παρόμοιες ακραίες στιγμές. Μολονότι σε αυτές η ισραηλινή κοινή γνώμη είχε στραφεί ακροδεξιά λόγω της γενικευμένης βίας, μπόρεσε να ανατραπεί το αδιέξοδο και να γίνουν αποδεκτές διαπραγματεύσεις με στόχο ειρηνικούς συμβιβασμούς. Ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ το 1973 οδήγησε έμμεσα σε ειρήνη με την Αίγυπτο. Η πρώτη ιντιφάντα από το 1987 οδήγησε στο Όσλο και ειρηνικό συμβιβασμό με την Ιορδανία. Και η δεύτερη, που ξέσπασε το 2000, κατέληξε σε μονομερή αποχώρηση από τη Γάζα. 

Ας υπογραμμίσουμε ότι η μικρή έως αμφίβολη πιθανότητα αποτροπής του μέγιστου κινδύνου εξαφάνισης του Ισραήλ στην οποία καταλήγει ο συγγραφέας είναι αποκαλυπτική του μεγέθους της απειλής.

[i] Aluf Benn, Israel’s Self-Destruction: Netanyahu, the Palestinians, and the Price of Neglect, Haaretz 7/2/2024.

[ii] Για τα ιστορικά γεγονότα και δεδομένα που παρατίθενται εδώ, βλ. τις βιβλιογραφικές πηγές τεκμηρίωσής τους στο: Α.Φραγκουδάκη, Ορατός και αόρατος ρατσισμός τον 21ο αιώνα, Αλεξάνδρεια 1922.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Να πείσει Ισραήλ και Ιράν πως έχουν «κερδίσει» αμφότεροι, επιδιώκει η διεθνής κοινότητα

Διεθνή / Ανάλυση Skynews: Πώς ΗΠΑ και σύμμαχοι φτιάχνουν κόκκινη γραμμή για να μην προκληθεί γενικευμένος πόλεμος Ισραήλ-Ιράν

Η επίθεση της Τεχεράνης με 350 πυραύλους και ρουκέτες σε ισραηλινό έδαφος σε απάντηση του βομβαρδισμού της ιρανικής πρεσβείας στη Δαμασκό - Οι προειδοποιήσεις και το παρασκήνιο
LIFO NEWSROOM
Η Παλαιστίνη, η Αμερική και όλοι εμείς: Το κατά Ράμι Γιούσεφ ευαγγέλιο

Daily / Η Παλαιστίνη, η Αμερική και όλοι εμείς: Το κατά Ράμι Γιούσεφ ευαγγέλιο

Ο νεαρός, πολυσχιδής και εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης που πολλοί πρωτογνώρισαν στο Poor Things, λέει τα πράγματα με το όνομα τους στο “More Feelings”, το δεύτερο stand up comedy special που γύρισε για λογαριασμό του ΗΒΟ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ