Αναζητώντας το αντίπαλο δέος

Αναζητώντας το αντίπαλο δέος Facebook Twitter
Η χώρα έχει ανάγκη να επανέλθει σε ένα είδος «κανονικότητας» αντίστοιχης με αυτήν του παρελθόντος, όπου τα κόμματα εναλλάσσονταν στην εξουσία, δημιουργώντας προσδοκίες, ανεξάρτητα από το αν αυτές συχνά διαψεύδονταν. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


Η ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ από μια εναλλακτική πρότασης εξουσίας που θα εκπροσωπεί όχι απλώς όλους εκείνους οι οποίοι βρίσκονται από θέση απέναντι στη συντηρητική παράταξη αλλά και την κοινωνία που, απογοητευμένη, ιδιωτεύει (στις τελευταίες εκλογές είχαμε το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής μεταπολιτευτικά), εκείνους τους πολίτες που βλέπουν τη μεγέθυνση των ανισοτήτων τις οποίες προωθεί η κυβέρνηση και αυτούς που τη στήριξαν τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής της, αλλά βλέπουν καθαρά πια την αδιαφάνεια να κυριαρχεί σε πολλούς τομείς του δημόσιου βίου, οσμές σκανδάλων να αναδύονται ή και λογικές κουκουλώματος σε πολλά μεγάλα θέματα που πλήγωσαν πολύ την κοινωνία (π.χ. Τέμπη).

Η χώρα έχει ανάγκη να επανέλθει σε ένα είδος «κανονικότητας» αντίστοιχης με αυτήν του παρελθόντος, όπου τα κόμματα εναλλάσσονταν στην εξουσία, δημιουργώντας προσδοκίες, ανεξάρτητα από το αν αυτές συχνά διαψεύδονταν.

Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει ανάγκη από μια εκπροσώπηση με προοδευτικό χαρακτήρα που θα απαντάει στην ατζέντα της δεξιάς, η οποία κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια και με αφορμή το διεθνές περιβάλλον διαμορφώνει ακόμα πιο συντηρητικές θέσεις. Θέλει μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας που θα στηρίζει τους οικονομικά αδύναμους, θα επαναφέρει στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης των συνταξιούχων (έξι στους δέκα παίρνουν συντάξεις κάτω των 1.000 ευρώ), ικανοποιητική περίθαλψη (το Εθνικό Σύστημα Υγείας αγκομαχά και ο ιδιωτικός τομέας συνεχώς επεκτείνεται), θα σπάσει τα καρτέλ κάθε είδους (από τα τραπεζικά μέχρι εκείνα στις υπηρεσίες και στα τρόφιμα), θα ενισχύσει το δημόσιο σύστημα παιδείας. Με άλλα λόγια, η κοινωνία ζητάει μερικά αυτονόητα πράγματα.

Εδώ και καιρό τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης βρίσκονται σε μια κατάσταση πολυδιάσπασης, και το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι κανένα από αυτά δεν καταφέρνει να γίνει ελκυστικό και να συγκεντρώσει σοβαρά ποσοστά επιρροής, ικανά να απειλήσουν τη Νέα Δημοκρατία και τον Κ. Μητσοτάκη.

Εδώ και καιρό τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης βρίσκονται σε μια κατάσταση πολυδιάσπασης, και το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι κανένα από αυτά δεν καταφέρνει να γίνει ελκυστικό και να συγκεντρώσει σοβαρά ποσοστά επιρροής, ικανά να απειλήσουν τη Νέα Δημοκρατία και τον Κ. Μητσοτάκη. Αυτή η πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά χρόνια παραδοξότητα θέλει πολλά κόμματα με ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά, από τα οποία κανένα από δεν καταφέρνει να λειτουργεί ως εναλλακτικός φορέας εξουσίας.

Στην παραδοξότητα αυτή προστίθεται τον τελευταίο καιρό ένα νέο στοιχείο που παραπέμπει σε ημέρες των αρχών της περασμένης δεκαετίας. Ένα αρχηγικό, προσωποπαγές και λαϊκιστικό κόμμα, αυτό της Ζ. Κωνσταντοπούλου, με μοναδικό όπλο τη συναισθηματική προσέγγιση της τραγωδίας των Τεμπών, παγιώνεται στη δεύτερη θέση, όπως δείχνουν πολλές από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Το ΠΑΣΟΚ έκανε σχετικά πρόσφατα εσωκομματικές εκλογές, αλλά όλα δείχνουν ότι η ηγεσία του δεν καταφέρνει παρά να διατηρεί ποσοστά ενός μικρομεσαίου κόμματος, που κι αυτά συχνά μειώνονται, και σίγουρα δεν μοιάζει αρκετά απειλητικό ώστε να ανησυχήσει τον Κ. Μητσοτάκη. Όλα δείχνουν ότι μετά τη μεγάλη ήττα που υπέστη μετά τα πρώτα χρόνια των μνημονίων δεν μπορεί να συνέλθει, σίγουρα δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο που έπαιζε σε ένα μεγάλο κομμάτι των μεταπολιτευτικών χρόνων. Η ηγεσία του αρνείται έναν ουσιαστικό διάλογο με άλλα κόμματα του προοδευτικού χώρου και αυτό δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου που θα βρεθεί απέναντι στη Νέα Δημοκρατία.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, που επίσης θα μπορούσε να παίξει έναν ουσιαστικό ρόλο στη συσπείρωση όλων ή κάποιων δυνάμεων, η κατάσταση είναι ακόμα πιο απελπιστική. Το άλλοτε ισχυρό κόμμα έχει απαξιωθεί σε εντυπωσιακό βαθμό λόγω και της έλευσης του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του, αλλά κυρίως λόγω της πολυδιάσπασής του, που πια εκφράζεται με πέντε διαφορετικά κόμματα: ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, ΜέΡΑ25, Πλεύση Ελευθερίας, Κίνημα Δημοκρατίας. Οι πολιτικές πιρουέτες τα τελευταία χρόνια δεν ανάδειξαν απλώς προσωπικές φιλοδοξίες που μοιάζει αδύνατο να υπερκεραστούν αλλά λειτούργησαν και αποκαλυπτικά για πολλούς από εκείνους που διετέλεσαν υπουργοί και για κάποια χρόνια είχαν τις τύχες μας στα χέρια του. Είναι να αναρωτιέσαι πώς όλο αυτό το συνονθύλευμα εντελώς διαφορετικών αναφορών και παραστάσεων, πώς όλα αυτά τα πρόσωπα κυβέρνησαν τη χώρα για σχεδόν πέντε χρόνια.

Κάποιοι, και μάλλον είναι πολλοί αυτοί, περιμένουν έναν από μηχανής Θεό που θα τους βγάλει από το αδιέξοδο. Μερικοί ψέλλιζαν παλιότερα το όνομα του Χάρη Δούκα που, αν εκλεγόταν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, θα οδηγούσε τα λεγόμενα προοδευτικά κόμματα σε ευρύτερες συνεργασίες· μερικοί, μάλλον περισσότεροι, προσδοκούν να παίξει τον ρόλο αυτό ο Αλέξης Τσίπρας, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι αποτελεί τον βασικό υπεύθυνο για την εικόνα που εμφάνισε το κόμμα του μετά την παραίτησή του. Μεσσίες δεν υπάρχουν και όσοι πόνταραν σε κάποια πρόσωπα δοκίμασαν την απογοήτευση και τη ματαίωση.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ