«Αν υπάρχει μία αμφιβολία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία»: Ο νόμος του Σερ Άλεξ

Σερ Άλεξ Φέργκιουσον Facebook Twitter
«Δεν πιστεύω ότι είναι κακό να χάνει κανείς την ψυχραιμία του αν είναι για τους σωστούς λόγους», λέει ο Σερ Άλεξ στην ταινία, δήλωση που μοιάζει συγχρόνως σκληρή και γενναία στην εποχή της διαρκούς απολογίας. 
0



ΤΑ 80 ΤΟΥ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ στο τέλος της φετινής χρονιάς ο «μεγαλύτερος ίσως προπονητής στην ιστορία του ποδοσφαίρου» (και σίγουρα αυτός με τους περισσότερους τίτλους), και αν δείχνει πιο συγκαταβατικός κι ευάλωτος, δεν έχει χάσει όμως το βλέμμα του εκείνη την γαλανομάτικη διαπεραστική, χειραγωγική ένταση που μπορούσε να εμπνεύσει τους παίκτες του αλλά και να τρομοκρατήσει αντιπάλους και διαιτητές.

Η ταινία «Sir Alex Ferguson: Never Give In» (μια κουβέντα βέβαια είναι το «Να μην ενδίδεις ποτέ» του τίτλου αν δεν διαθέτει κάποιος την ατσάλινη πεποίθηση του Σερ Άλεξ) που γύρισε ο γιος του, ο Τζέισον Φέργκιουσον και έκανε πρεμιέρα στα τέλη του περασμένου μήνα στην πλατφόρμα του Amazon, ξεκινά με μια δοκιμασία μνήμης, καθώς αυτή είναι η μεγάλη αγωνία του κορυφαίου προπονητή τα τελευταία χρόνια: να μην χαθεί στις ατραπούς της άνοιας και γίνει βάρος στην οικογένειά του.

Απαντάει πάντως με σβελτάδα και άνεση σε όλες τις ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με ημερομηνίες, ονόματα και στοιχεία της ζωής και της καριέρας του, από τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στη Γλασκώβη και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης που κέρδισε ως προπονητής της ταπεινής Αμπερντίν μέχρι τους αλλεπάλληλους θριάμβους που κατήγαγε στο τιμόνι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Μέχρι που έρχεται η ερώτηση για την οποία δεν μπορεί να βρει καμία απάντηση. «Τι θυμάσαι από το Σάββατο της 5ης Μαΐου του 2018;». Για κλάσματα του δευτερολέπτου το βλέμμα του παγώνει, πριν απαντήσει: «Τίποτα απολύτως». 

Η αφήγηση κυλάει σαν νερό και ο θεατής (ειδικά αν είναι οπαδός της Γιουνάιτεντ) εύχεται να ήταν σειρά αυτή η ταινία που επιχειρεί να στριμώξει πλούσιο αρχειακό υλικό και γεγονότα δεκαετιών σε μιάμιση ώρα. 

Πρόκειται βεβαίως για την αποφράδα ημερομηνία που υπέστη ισχυρότατο εγκεφαλικό και για κάποιες μέρες η ζωή αυτής της ατσάλινης προσωπικότητας κρεμόταν από μια κλωστή (μόλις 20% ήταν οι ελπίδες που έδιναν οι γιατροί στην οικογένεια του).

Τελικά όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά παραμένει ακμαίος και μόνο ο τόνος που πέφτει στην ομιλία του κι ένας ελαφρύς κλονισμός στην εκφορά όταν αναφέρεται στο γεγονός, προδίδουν τα ίχνη που έχει αφήσει πίσω της η μαύρη τρύπα εκείνων των ημερών.

Κατά τα λοιπά η αφήγηση κυλάει σαν νερό και ο θεατής (ειδικά αν είναι οπαδός της Γιουνάιτεντ) εύχεται να ήταν σειρά αυτή η ταινία που επιχειρεί να στριμώξει πλούσιο αρχειακό υλικό και γεγονότα δεκαετιών σε μιάμιση ώρα. 

Άλεξ Φέργκιουσον Facebook Twitter
O Άλεξ Φέργκιουσον στα πρώτα του βήματα.

Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στη συνδικαλιστική / σοσιαλιστική του συγκρότηση που προέκυψε από την ανατροφή του (ειδικά από τη μεριά της μητέρας του) και από την στράτευση του στις μεγάλες απεργίες των ναυτεργατών της Γλασκώβης στις αρχές της δεκαετίας του ’60. 

Κάποια στιγμή μάλιστα εμφανίζεται και ο ίδιος σε φιλμάκι της εποχής που καταγράφει διαδήλωση του συνδικάτου, πίσω από τον επικεφαλής της πορείας ο οποίος ακούγεται να λέει με την ντουντούκα: «Καμιά καθεστωτική συνομοταξία δεν μπορεί να συγκριθεί με το προνόμιο του να ανήκεις στην εργατική τάξη της Σκωτίας».  

«Όταν υπάρχει μία αμφιβολία, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία» δηλώνει επιχειρώντας να δικαιολογήσει κάποιες αποφάσεις του που του κόστισαν φιλίες και ενδεχομένως τερμάτισαν πρόωρα τις καριέρες ποδοσφαιριστών. Πάνω απ’ όλα η ομάδα, πάνω απ’ όλα η νίκη.

Στις δικές τους συνεντεύξεις, η σύζυγος του Κάθι και οι άλλοι δύο γιοι του, ο Ντάρεν και ο Μαρκ, θυμούνται με κάποια πικρία  τις εποχές που η άκαμπτη αφοσίωση στη δουλειά σήμαινε ότι ο σύζυγος και ο πατέρας τον περισσότερο καιρό απουσίαζε.

Όσον αφορά τους ποδοσφαιριστές που συνδέθηκαν κατά καιρούς με τον Φέργκιουσον, τρεις μόνο εμφανίζονται για να αποδώσουν φόρο τιμής στον 80χρονο (πρώην) τεχνικό: Ο Γκόρντον Στράκαν, ο Ερίκ Καντονά και ο Ράιαν Γκιγκς (ο οποίος δηλώνει με παράπονο ότι ο Καντονά έχαιρε ιδιαιτέρως προνομιακής μεταχείρισης), ενώ «ηχηρή» μοιάζει η απουσία του Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο οποίος ως γνωστόν είχε δειχτεί κάποτε παπούτσι στο κεφάλι από τον Σκωτσέζο προπονητή. 

«Δεν πιστεύω ότι είναι κακό να χάνει κανείς την ψυχραιμία του αν είναι για τους σωστούς λόγους» λέει ο Σερ Άλεξ στην ταινία, δήλωση που μοιάζει συγχρόνως σκληρή και γενναία στην εποχή της διαρκούς απολογίας. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Κάποτε στην Βόρειο Ιρλανδία»: Ένα συνταρακτικό ντοκιμαντέρ για μια βαθιά πληγή

Daily / «Κάποτε στη Βόρεια Ιρλανδία»: Ένα συνταρακτικό ντοκιμαντέρ για μια βαθιά πληγή

25 χρόνια μετά την ιστορική Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής, το πεντάωρο ντοκιμαντέρ του BBC ξετυλίγει, μέσα από προσωπικές ιστορίες, το χρονικό του αιματηρού αλληλοσπαραγμού που κράτησε για πάνω από τρεις δεκαετίες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
50 χρόνια χωρίς την Άννα Μανιάνι

Daily / 50 χρόνια χωρίς την Άννα Μανιάνι

Όπως είχε πει ο Αλμπέρτο Μοράβια, η μεγάλη Ιταλίδα ηθοποιός είχε κατορθώσει το μοναδικό επίτευγμα, «να συγχωνεύσει τη δική της μετεωρική πορεία με τη μυστηριώδη και αμφιλεγόμενη τροχιά αυτού του κομήτη που αποκαλείται… Ιστορία».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η αυγή και η δύση των Super Models 

Daily / Η αυγή και η δύση των Super Models 

Τo ντοκιμαντέρ για τις τέσσερις θεότητες που κυριάρχησαν στο πολιτισμικό τοπίο πριν από τρεις δεκαετίες αποτελεί μια νοσταλγική πανδαισία για όσους θυμούνται έναν κόσμο όπου τα πάντα άρχιζαν και τελείωναν στις σελίδες των glossy περιοδικών.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ακολουθεί «μεταπολιτική» διαφήμιση 

Daily / Ακολουθεί «μεταπολιτική» διαφήμιση

Η βελούδινη και μετεωρική επικράτηση του Στέφανου Κασσελάκη δείχνει πόσο βαθιά είναι η επιθυμία ψυχικής και συναισθηματικής απεμπλοκής από τους κομματικούς μηχανισμούς και από τις παραδοσιακές διαδικασίες πολιτικής ανέλιξης.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Διαβάζοντας (με τρόμο) αποσπάσματα από τη νέα βιογραφία του Ίλον Μασκ

Daily / Διαβάζοντας (με τρόμο) αποσπάσματα από τη νέα βιογραφία του Ίλον Μασκ

Όσο πιο πολύ διαβάζει κανείς για τον Μασκ, τόσο πιο πολύ νοσταλγεί τις εποχές του Ωνάση, του Αγά Χαν, του Ροκφέλερ και του Σκρουτζ Μακ Ντακ, πολύ πριν αναλάβουν τα ηνία οι σύγχρονοι τρισεκατομμυριούχοι τεχνο-σωτήρες του πλανήτη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πρώτα οι κυρίες: Η ιστορία του γυναικείου hip-hop στο νέο ντοκιμαντέρ του Netflix

Daily / Πρώτα οι κυρίες: Η ιστορία του γυναικείου hip-hop στο νέο ντοκιμαντέρ του Netflix

Στο πλαίσιο της ιστορικής 50ής επετείου από τη γέννηση του hip-hop, το ντοκιμαντέρ «Ladies First» έχει ως στόχο να κατοχυρώσει πέρα από κάθε αμφισβήτηση τη σημασία των γυναικών MCs, DJs και παραγωγών στο είδος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αναστοχασμός και αυτομαστίγωση 

Daily / Αναστοχασμός και αυτομαστίγωση 

Στο τέλος θα καταλήξουμε σαν τον Άλεξ, τον κεντρικό χαρακτήρα στο «Κουρδιστό Πορτοκάλι», που εξαναγκάζεται να βλέπει σκηνές καταστροφής και φρίκης χωρίς να μπορεί να κλείσει τα βλέφαρα, μέχρι την οριστική του συμμόρφωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η μάστιγα του telemarketing πάει πιο βαθιά απ’ όσο νομίζεις

Daily / Η μάστιγα του telemarketing πάει πιο βαθιά απ’ όσο νομίζεις

Το ντοκιμαντέρ «Telemarketers» του HBO αποκαλύπτει με τον πιο ψυχαγωγικό τρόπο την απάτη του φιλανθρωπικού fundraising αλλά και το «άβατο» που απολαμβάνει η αστυνομία ακόμα κι όταν αποκαλύπτεται η διαφθορά στους κόλπους της.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ζεν και παράνοια στις εσχατιές του Αυγούστου

Daily / Ζεν και παράνοια στις εσχατιές του Αυγούστου

Δύσκολος ο Αύγουστος ακόμα και στον παράδεισο, μπορεί όμως τουλάχιστον να αναζητήσει κανείς το αλλόκοτο, το ιδιότυπο, το παράδοξο, το λοξό σε κάθε νησί. Το γνήσιο και το αυθεντικό είναι για άλλες εποχές και για άλλες περιστάσεις.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η υψωμένη γροθιά και το «μαχαίρι στο κόκκαλο»

Daily / Η υψωμένη γροθιά και το «μαχαίρι στο κόκκαλο»

Δεν επιτεύχθηκε προφανώς κάποιο θανάσιμο πλήγμα στον φασισμό με την χειρονομία του Κώστα Γαλανόπουλου στο Ζάγκρεμπ, καμιά φορά όμως τέτοιοι συμβολισμοί μπορούν να διαμορφώσουν την πραγματικότητα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ