«Μια αγάπη τόσο αιχμηρή που ο ένας ήθελε να γίνει ο άλλος»

rickie lee jones tom waits Facebook Twitter
Μπορεί να υπήρξε σύντομη εκείνη η σχέση με συμβατικά χρονικά κριτήρια, φαίνεται όμως ότι την είχε πονέσει ο ξαφνικός τρόπος και οι συνθήκες υπό τις οποίες τερματίστηκε.
0

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ που την είχα δει, μου είχε προκαλέσει μια μεταφυσική σχεδόν ευφορία, κάτι σαν συναισθηματικό κλονισμό, αυτή η τόσο εμβληματικά ρομαντική φωτογραφία του Tom Waits με την Rickie Lee Jones στην αποβάθρα της Σάντα Μόνικα το καλοκαίρι του 1978, καθώς ποζάρουν ανέμελοι και πανευτυχείς (και κατά πάσα πιθανότητα μεθυσμένοι) ενώ ζουν έναν μεγάλο και ‘τρελό’ έρωτα. Εκείνη γέρνει πάνω του φορώντας την χαρακτηριστική μποέμ στολή της (μπερές, μαύρο μακρυμάνικο) ενώ εκείνος αντίθετα απολαμβάνει ημίγυμνος και με κλειστά μάτια τον ήλιο και την μαγεία της στιγμής με φόντο μια φαινομενικά εγκαταλελειμμένη αμερικανική ψαροταβέρνα, ενδημική στην παλιά Καλιφόρνια. 

Η φωτογραφία είναι αναμνηστική, ερασιτεχνική και έχει επιβιώσει στην δημοσιότητα με την υφή της εξαρχής πολυκαιρισμένη, μολυσμένη, καμένη, στοιχειωμένη από την πρώτη έκθεσή της στο φως, πριν την στοιχειώσουν οι δεκαετίες. Και την έχω πετύχει δυο-τρεις φορές τον τελευταίο καιρό να εμφανίζεται μπροστά μου σε (διθυραμβικές συνήθως) κριτικές παρουσιάσεις της αυτοβιογραφίας της πάλαι πότε «δούκισσας των cool» (όπως την είχε αποκαλέσει κάποτε το Time), της σπουδαίας τραγουδοποιού και ερμηνεύτριας με την έντονη προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασιακή και άνιση καριέρα (και μόνο το άλμπουμ Pirates του 1981 πάντως ανήκει στα κορυφαία των κορυφαίων), της ακμαίας στα 66 της και δραστήριας και πιστής ακόμα στον μυστικισμό της ζωής, Rickie Lee Jones. 

O (χαρακτηριστικός) τίτλος του βιβλίου είναι “Last Chance Texaco: Chronicles of an American Troubadour” και δεν θα μπορούσε να μην αναφέρεται και στην «μυθική», για το κοινό, σχέση της με τον Tom Waits παρότι στην πραγματικότητα βάστηξε όσο περίπου ένας οποιοσδήποτε μεγάλος, αξέχαστος αλλά και βραχύβιος εκ φύσεως, καλοκαιρινός έρωτας.

O (χαρακτηριστικός) τίτλος του βιβλίου είναι “Last Chance Texaco: Chronicles of an American Troubadour” και δεν θα μπορούσε να μην αναφέρεται και στην «μυθική», για το κοινό, σχέση της με τον Tom Waits παρότι στην πραγματικότητα βάστηξε όσο περίπου ένας οποιοσδήποτε μεγάλος, αξέχαστος αλλά και βραχύβιος εκ φύσεως, καλοκαιρινός έρωτας. Τον άνθρωπο της ζωής τους θα τον έβρισκαν και οι δύο μερικά χρόνια αργότερα.   

bookΜπορεί να υπήρξε σύντομη εκείνη η σχέση με συμβατικά χρονικά κριτήρια, φαίνεται όμως ότι την είχε πονέσει ο ξαφνικός τρόπος και οι συνθήκες υπό τις οποίες τερματίστηκε, ενώ συγχρόνως αναγνωρίζει την βαθιά επίδραση που είχε η εικόνα του πρότυπου «περιθωριακού» ζεύγους σε άπειρα ζευγαράκια που ήθελαν διακαώς να κατακτήσουν αυτού του είδους το στυλ, αυτού του είδους την αίγλη και αυτού του είδους την ελευθερία.      

«Νιώθαμε μια λαχτάρα τόσο αιχμηρή που ο ένας ήθελε να γίνει ο άλλος», διαβάζουμε σ’ ένα σχετικό απόσπασμα που κυκλοφόρησε ως προδημοσίευση. «Οι απόστολοί μας εξαπλώθηκαν στον κόσμο. Μπορείς να τους δεις ακόμα και σήμερα». Και πιο κάτω, αναφέρεται λίγο πιο εκτενώς στο καλοκαίρι που γέννησε εκείνη την στιγμή έρωτα και ελευθερίας που πάγωσε για πάντα στον χρόνο μέσω μιας ταλαιπωρημένης φωτογραφίας: 

Όταν ήμουν 23 ετών οδηγούσαμε διαρκώς στο Λος Άντζελες με το αμάξι του Tom Waits, ένα Thunderbird του 1963 που μόλις είχε αγοράσει.Τα ξανθά μαλλιά μου πέταγαν έξω από το παράθυρο καθώς ιδρώναμε κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, με το αλκοόλ να αναδύεται από τους πόρους μας και τη μυρωδιά του σεξ να ποτίζει ακόμα τα ρούχα και τα μαλλιά μας. Μας άρεσε η μυρωδιά μας. Δεν κάναμε μπάνιο όσο συχνά θα κάναμε υπό κανονικές συνθήκες. Ήμασταν ερωτευμένοι και εγώ τουλάχιστον δεν βιαζόμουν να το ξεβγάλω όλο αυτό από πάνω μου. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού ανταλλάσσαμε διαρκώς ιδέες για τραγούδια. Ανταλλάσσαμε επίσης κάτι βαθύτερο. Ανταλλάσσαμε μεταξύ μας ο ένας τον άλλον. Ο Tom είχε δύο τατουάζ στον δικέφαλο. Του άρεσε πάντα να ενδύεται συγκεκριμένα vintage αξεσουάρ αρρενωπότητας: ναυτικά καπέλα και μυτερά παπούτσια. Όσο πιο πολύ προσπαθούσε να κρύψει την τρυφερότητά του, τόσο αποκάλυπτε μια παιδική σχεδόν φύση. Τον λάτρευα. Ήταν ο βασιλιάς μου. Στο κρεβάτι ήταν να σα να δίνει παράσταση ένα λιοντάρι του τσίρκου. Θέλω να πω πως δεν υπήρχε ποτέ στιγμή που ο Tom δεν έκανε κάποιο performance. Και τότε ξαφνικά, τον Νοέμβριο, σταματήσαμε να βλεπόμαστε…


 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

Daily / El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

Daily / The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

To εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Louis Theroux για το «κίνημα» των Ισραηλινών εποίκων που έχουν πλέον βάλει ως στόχο την ισοπεδωμένη Γάζα, και προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο BBC, βρίσκεται και στο YouTube, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Daily / Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Αν υπήρξε ένα ναδίρ στην μαζική χρήση του Chat GTP για τη δημιουργία εικόνων που μιμούνται την αισθητική του γιαπωνέζικου Studio Ghibli, αυτό ήταν μάλλον η «παιγνιώδης» οικειοποίηση του εργαλείου από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ