Εγώ είμαι πια μια ξένη

Εγώ είμαι πια μια ξένη Facebook Twitter
Κάποιες φορές είναι σαν να διακόπτεται απότομα και περίεργα η οικεία και εξελικτική σχέση που έχεις αποκτήσει μαζί τους μέσα στα χρόνια.
0

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗ ΔΙΝΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ σε τέτοια «επιδερμικά» ζητήματα που εμπίπτουν στα θολά και κακόβουλα πεδία του κουτσομπολιού και της σπέκουλας, αλλά καμιά φορά είναι δύσκολο. Ο αντιπερισπασμός είναι πολύ έντονος, σε βαθμό που σε αποσπά από τη ροή της αφήγησης, όταν βλέπεις σε μια ταινία ή σε μια σειρά μια διάσημη ηθοποιό να μοιάζει σαν να έχει αντικατασταθεί από ένα κέρινο, φλου, πορσελάνινο, απαστράπτον, παγωμένο, ταριχευμένο ομοίωμά της.

Ακόμα κι αν μοιάζουν δεδομένες πλέον οι πλαστικές επεμβάσεις και τα ελιξίρια νεότητας οποιουδήποτε είδους που κάνουν από μια ηλικία και μετά οι σταρ προκειμένου να απαλείψουν τις ρωγμές του χρόνου από τη μορφή τους, ακόμα κι αν αντιλαμβάνεται κανείς τις πιέσεις που δέχονται, ειδικά οι γυναίκες, να παραμείνουν για πάντα στο καθαρτήριο ανάμεσα στη νεότητα και το γήρας, δεν παύει σε κάποιες περιπτώσεις το θέαμα να μοιάζει αλλόκοτο –σαν νεκρή φύση που ζωντάνεψε– και να προκαλεί το πιο αδιάκριτο, εξεταστικό και καχύποπτο βλέμμα. 

Μα τι έχει κάνει; Πώς έγινε έτσι; Τι είναι αυθεντικό και τι είναι τοξίνη; Έχει μπει νυστέρι (και πού) ή βελόνα; Υπερβολικές δόσεις botox; Μαγικές κρέμες; Facetune; Φίλτρα; Οπτικά εφέ; Τεχνητή νοημοσύνη; Δεν μπορείς να εμπιστευτείς και την εικόνα πια…

Κάτι τέτοιες σκέψεις μου περνούσαν σαν ζιζάνια από το μυαλό καθώς εστίαζα υπνωτικά στη μορφή της Νικόλ Κίντμαν παρακολουθώντας το πρώτο επεισόδιο της νέας σειράς με τίτλο Expats όπου πρωταγωνιστεί. Όταν κατάφερα τελικά να αποδιώξω τα δαιμόνια και να συγκεντρωθώ στην πλοκή και τους χαρακτήρες, το επεισόδιο είχε φτάσει στο τέλος του (ελπίζω να επανέλθω με μια πιο εμπεριστατωμένη αποτίμηση διότι η σειρά που διαδραματίζεται στο Χονγκ Κονγκ έχει υποβλητική ατμόσφαιρα και μοιάζει να κρύβει ενδιαφέροντα μυστικά). 

Πριν από μερικά χρόνια, η διάσημη ηθοποιός Ρέιτσελ Γουάιζ είχε δηλώσει ότι «το botox πρέπει να απαγορευτεί στους ηθοποιούς, όπως τα στεροειδή στους αθλητές». Βαριές κουβέντες. Καθεμία και καθένας έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται την εμφάνισή του όπως επιθυμεί.

Ίσως ήμουν εγώ, η «γωνία» από την οποία την είδα στη συγκεκριμένη σειρά, ίσως δεν είναι τόσο αλλαγμένη στην πραγματικότητα η Νικόλ Κίντμαν, παρότι τα μουρμουρητά για τη «δουλειά» που έχει ή δεν έχει κάνει στο κύριο, υποτίθεται, εκφραστικό / ερμηνευτικό εργαλείο ενός ηθοποιού –το πρόσωπό του/της– βαστάνε ήδη εδώ και δύο δεκαετίες. Παραμένουν όμως στο επίπεδο της παραφιλολογίας και του «κίτρινου» τύπου καθόσον αποτελεί ταμπού να θίγονται τέτοια θέματα σε σοβαρά μέσα.

Ορθώς, γενικά. Αυτόν τον κανόνα όμως είχε τολμήσει να παραβεί το 2007 –με «θύμα» τη Νικόλ Κίντμαν– η επιφανής (και εξαιρετική στα κείμενά της) Αμερικανίδα κριτικός κινηματογράφου Στέφανι Ζάκαρεκ όταν στην κριτική της για την ταινία του Νόα Μπάουνμπακ, Margot at the Wedding, αναρωτιόταν: «Τι έχει κάνει η Νικόλ Κίντμαν στο πρόσωπό της..; Είναι ανειλικρινές να προσποιείται κανείς ότι δεν παρατηρεί καμία αλλαγή. Το δέρμα της είναι, χωρίς αμφιβολία, πανέμορφο. Αλλά έχει μετατραπεί στον μεγαλύτερο περιορισμό της: ένα όριο πέρα από το οποίο δεν μπορεί να τεντωθεί».

Πριν από μερικά χρόνια, η διάσημη ηθοποιός Ρέιτσελ Γουάιζ είχε δηλώσει ότι «το botox πρέπει να απαγορευτεί στους ηθοποιούς, όπως τα στεροειδή στους αθλητές».

Βαριές κουβέντες. Καθεμία και καθένας (και συχνά τα αποτελέσματα του ακραίου «λίφτινγκ» είναι πολύ πιο γκροτέσκα και αλλόκοτα στους άνδρες) έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται την εμφάνισή του όπως επιθυμεί. Απλά, κάποιες φορές και ειδικά όταν πρόκειται για ερμηνεύτριες και ερμηνευτές τόσο μεγάλου διαμετρήματος και με τόσο μεγάλη ιστορία ανάμεσα σ’ εκείνους και το κοινό, όπως στην περίπτωση της Νικόλ Κίντμαν, είναι σαν να διακόπτεται απότομα και περίεργα η οικεία και εξελικτική σχέση που έχεις αποκτήσει μαζί τους μέσα στα χρόνια.

Αντί να χάνονται στον ρόλο τους παραμένοντας αναγνωρίσιμοι, τους παρατηρείς σαν αξιοπερίεργα όντα που στέκονται εκτός χρόνου αλλά κυρίως εκτός τόπου και εκτός πλαισίου της αφήγησης την οποία υπηρετούν. Ειδικά δε σε ταινίες ή σειρές εποχής όπου ξέρεις ότι τον καιρό που εκτυλίσσεται η υπόθεση, δεν υπήρχαν τόσο ρετουσαρισμένα πρόσωπα σαν αυτό της πρωταγωνίστριας. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ναζί κανείς ή να μη ζει;: Το φάντασμα της Λένι Ρίφενσταλ επιστρέφει ξανά  

Daily / «Ναζί κανείς ή να μη ζει;»: Το φάντασμα της Λένι Ρίφενσταλ επιστρέφει ξανά  

Συμπαθούσα ή συνεργός; Το ντοκιμαντέρ «Riefenstahl» επαναφέρει για μια ακόμη φορά το ερώτημα που ακολουθούσε την «σκηνοθέτρια των Ναζί» μέχρι το τέλος της ζωής της σε ηλικία 101 ετών. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εθνικός πανωλεθρίαμβος

Daily / Εθνικός πανωλεθρίαμβος

Δύο απανωτές πανωλεθρίες – μία από την «σύζυγο» χθες και μία από την «επίσημη αγαπημένη» σήμερα – δύσκολα θα τις αντέξει ο ευάλωτος ψυχισμός του Έλληνα φιλάθλου, όπου τα συμπλέγματα κατωτερότητας βαδίζουν αγκαλιά με τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Highest 2 Lowlest: Ο Σπάικ Λι μεταφέρει το πνεύμα του Κουροσάβα στη Νέα Υόρκη του σήμερα

Daily / Highest 2 Lowlest: Ο Σπάικ Λι φέρνει τον Κουροσάβα στη σημερινή Νέα Υόρκη

Η νέα ταινία του «μαέστρου» από το Μπρούκλιν, διαθέσιμη εδώ και λίγες μέρες στο Apple TV+, αποτελεί ένα συναρπαστικό ριμέικ του αστυνομικού θρίλερ «High and Low» του Ιάπωνα σκηνοθέτη, έξι δεκαετίες μετά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Για τα πανηγύρια

Daily / Για τα πανηγύρια

Τα πανηγύρια είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος του πακέτου της καλοκαιρινής εμπειρίας. Δεν είναι κακό αυτό. Κι ας απορούμε κάποιοι με την «γιγάντωσή» τους, την οποία δεν θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει με τίποτα λίγες δεκαετίες πριν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ