«Don’t Look Up»: Άντε να έρθει το τέλος του κόσμου να ησυχάσουμε

«Don’t Look Up»: Άντε να έρθει το τέλος του κόσμου να ησυχάσουμε Facebook Twitter
Φέτος το μεγάλο εορταστικό χαρτί της πλατφόρμας είναι μια μεγαλεπήβολη φάρσα (ή κωμωδία καταστροφής) με σούπερ καστ και φιλοδοξίες επείγουσας και παρεμβατικής κοινωνικοπολιτικής σάτιρας.
0

Tείνει να εξελιχθεί σε «γιορτινό» θεσμό η χριστουγεννιάτικη ταινία του Netflix με κράχτη μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ και φόντο το τέλος του κόσμου. Κι αν πέρσι επρόκειτο για μελόδραμα (το Midnight Sky με τον Τζορτζ Κλούνι κατάμονο στο σύμπαν, αν το θυμάται κανείς), φέτος το μεγάλο εορταστικό χαρτί της πλατφόρμας είναι μια μεγαλεπήβολη φάρσα (ή κωμωδία καταστροφής) με σούπερ καστ και φιλοδοξίες επείγουσας και παρεμβατικής κοινωνικοπολιτικής σάτιρας: Ένας κομήτης απειλεί με αφανισμό τον πλανήτη, οι κρατούντες όμως κοιτάζουν μόνο το μικροπολιτικό και το μακροοικονομικό συμφέρον τους. 

Παρότι η ιδέα της ταινίας και η συμφωνία με την πλατφόρμα προϋπήρχε της πανδημίας, η πλοκή του Don’t Look Up εμφανίζεται ως εξαιρετικά επίκαιρη και κρίσιμη καθώς θίγει άλλοτε με χιουμοριστικό και άλλοτε με διδακτικό τρόπο, μια σειρά από καυτά και ακανθώδη ζητήματα των αποκαλυπτικών καιρών μας: την μισαλλοδοξία που κάνει μετάσταση σε φασισμό, την δυσπιστία προς την επιστήμη, την αμετροέπεια των ισχυρών, τις προτεραιότητες και την διαβρωτική κουλτούρα των μέσων, την ύβρη και την απληστία των πάμπλουτων βαρόνων της τεχνολογίας και του χρήματος, την κλιματική απειλή.  

Οι προφανείς στόχοι του Don’t Look Up όμως (οι ψέκες, η θρησκόληπτη δεξιά, ο τραμπισμός, οι influencers, o Μπέζος κι ο Μασκ) έχουν ήδη "σατιριστεί" μέχρι θανάτου. Το γεγονός επίσης ότι σύμφωνα με την αφήγηση της ταινίας ο πλανήτης ισούται με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την καθιστά αφόρητα παρωχημένη και ντεμοντέ.

meryl streep Facebook Twitter
Το διδακτικό ύφος όμως που γίνεται κάποιες στιγμές κραυγαλέο και υπονομεύει τις σατιρικές προθέσεις της ταινίας, ταιριάζει περισσότερο σε μια αφ’ υψηλού φιλελεύθερη θεώρηση των πραγμάτων παρά στο συμπεριληπτικό και φιλολαϊκό κήρυγμα του θείου Μπέρνι.   

Επίκαιρο όμως δεν σημαίνει καίριο, και πάνω στο άγχος της να τα πει (και να τα ξέρει) όλα, η ταινία του Άνταμ Μακ Κέι χάνει τον μπούσουλα, τρικλίζοντας αμήχανα μεταξύ χαβαλέ και καταγγελίας, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να πάρεις τοις μετρητοίς ούτε τα σοβαρά ούτε τα αστεία. Πολλές ατάκες δεν προλαβαίνουν καν να προσγειωθούν, χάνονται απλά στον αιθέρα, παρασυρμένες από τον (με το ζόρι) φρενήρη ρυθμό της ταινίας. Κρίμα, γιατί ο δημιουργός της ταινίας έχει αποδειχθεί στο παρελθόν άσσος όχι μόνο στην κωμωδία / παρωδία (Anchorman, Talladega Nights, The Step Brothers, The Other Guys) αλλά και στην πολιτική σάτιρα (ειδικά στο εντυπωσιακά ξύπνιο The Big Short, λιγότερο στο προβληματικό Vice). 

Είναι κρίμα που ο Άνταμ Μακ Κέι την είδε ξαφνικά αφ’ υψηλού δημαγωγός τύπου Άαρον Σόρκιν ή ακόμα και Πάντι Τσαγιέφσκι, όπως μαρτυρά ο πύρινος μονόλογος του Λεονάρντο Ντι Κάπριο που θυμίζει το παροιμιώδες ξέσπασμα του τραγικού πρωταγωνιστή της θρυλικής ταινίας «Το δίκτυο» (Network) του 1976. Οι προφανείς στόχοι του Don’t Look Up όμως (οι ψέκες, η θρησκόληπτη δεξιά, ο τραμπισμός, οι influencers, o Μπέζος κι ο Μασκ) έχουν ήδη "σατιριστεί" μέχρι θανάτου. Το γεγονός επίσης ότι σύμφωνα με την αφήγηση της ταινίας ο πλανήτης ισούται με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την καθιστά αφόρητα παρωχημένη και ντεμοντέ. Μαζί με τον Μακ Κέι, το σενάριο της ταινίας υπογράφει ο Ντέιβιντ Σιρότα, πρώην δημοσιογράφος αλλά και πρώην σύμβουλος και λογογράφος του Μπέρνι Σάντερς. Το διδακτικό ύφος όμως που γίνεται κάποιες στιγμές κραυγαλέο και υπονομεύει τις σατιρικές προθέσεις της ταινίας, ταιριάζει περισσότερο σε μια αφ’ υψηλού φιλελεύθερη θεώρηση των πραγμάτων παρά στο συμπεριληπτικό και φιλολαϊκό κήρυγμα του θείου Μπέρνι.   

don't look up Facebook Twitter
Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζένιφερ Λόρενς και Τιμοτέ Σαλαμέ είναι μερικοί μόνο από τους ηθοποιούς του καστ της ταινίας.

Τα προβλήματα τόνου, ύφους και «θερμοκρασίας» επεκτείνονται και στις ερμηνευτικές επιλογές ενός υπερ-εκλεκτού (και υπερ-σπαταλημένου) καστ που καταφεύγει, υπηρετώντας δήθεν τον σχιζοειδή φορμαλισμό της ταινίας, σε εύκολες και προβλέψιμες καρικατούρες με μεγαλύτερο (η Κέιτ Μπλάνσετ στο ρόλο μιας δημοφιλούς παρουσιάστριας πρωινάδικου) ή μικρότερο βαθμό αποτελεσματικότητας (κάποτε πρέπει να αποδεχτούμε ότι έχει και κακές στιγμές η Μέριλ Στριπ, άνθρωπος είναι). Εξαίρεση αποτελεί νομίζω ο κακομοίρης ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο - ανώτερος των περιστάσεων για μια ακόμα φορά – ο οποίος προσπαθεί να δώσει μια υπόσταση γνησιότητας στον χαρακτήρα του συνεσταλμένου επιστήμονα, ώρες- ώρες όμως μοιάζει κι αυτός σα να έχει αποδεχθεί μέσα του όμως πως είναι μάταια τελικά η προσπάθεια, όπως μάταια είναι με τις επικρατούσες αντιλήψεις και η απόπειρα σωτηρίας του πλανήτη. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο έρχεται στο Netflix –δείτε το τρέιλερ του Don’t Look Up

Πολιτισμός / Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζένιφερ Λόρενς, Μέριλ Στριπ, Κέιτ Μπλάνσετ εντυπωσιάζουν στο τρέιλερ του «Don’t Look Up»

H ταινία θα ανέβει στην πλατφόρμα του Netflix στις 10 Δεκεμβρίου, αλλά υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να τη δούμε και στις ελληνικές αίθουσες λίγες εβδομάδες νωρίτερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Palm Royale: Μια σειρά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της πάντα υπέροχης Κρίστεν Γουίγκ

Daily / Palm Royale: Μια σειρά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της πάντα υπέροχης Κρίστεν Γουίγκ

Η νέα φιλόδοξη σειρά του Apple TV+ αποτελεί ένα ιδιαιτέρως ελκυστικό στο μάτι αμάλγαμα δραματικής σαπουνόπερας και σατιρικής φάρσας, που στα καλύτερά του λειτουργεί σε πολλά επίπεδα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Κέιβ, ο Ίνο, ο Τσόμσκι και το μποϊκοτάζ στο Ισραήλ 

Daily / Ο Κέιβ, ο Ίνο, ο Τσόμσκι και το μποϊκοτάζ στο Ισραήλ 

Η μαζική αποχώρηση δεκάδων συγκροτημάτων από το μεγάλο αμερικανικό φεστιβάλ μουσικής και media South by Southwest λόγω της ύπαρξης χορηγών που ενισχύουν στρατιωτικά το Ισραήλ, επανέφερε το φλέγον ζήτημα του πολιτιστικού μποϊκοτάζ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Daily / «The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Η σειρά του Netflix είναι οτιδήποτε θα περίμενε κανείς –και με το παραπάνω– από μια τυπική δημιουργία του Άγγλου σκηνοθέτη, περιέργως όμως το πράγμα λειτουργεί μια χαρά, παρά το άπλωμα της ιστορίας σε οχτώ επεισόδια. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Daily / Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Πέθανε πριν από λίγες μέρες στα 76 του ο επιφανής Αμερικανός πανεπιστημιακός που επί δεκαετίες καθοδηγούσε τους σπουδαστές κινηματογράφου ανά την υφήλιο με τα βιβλία του και με τον ακατάβλητο ενθουσιασμό του για το μέσο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Daily / Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Το ντοκιμαντέρ «Giannis: The Marvelous Journey» είναι μια καλοφτιαγμένη και κατά τόπους συγκινητική καταγραφή της παραμυθένιας διαδρομής του αναιμικού παιδιού από το αθηναϊκό «γκέτο», που κατέκτησε την κορυφή του κόσμου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ