Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Αισθάνομαι έντονα το «ανικανοποίητο», ψάχνω μια μορφή να με εμπνεύσει και να τρέχω πίσω της. Χρειάζομαι φωτισμένους ανθρώπους να τρέχω πίσω τους, να διψώ και να πίνω το νερό τους. Φωτο: Freddie F. / LiFO

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO

0

Ο πατέρας μου είναι Βολιώτης και η μητέρα μου Γαλλίδα με ρίζες στην Πολωνία, έξω από την Κρακοβία. Αλληλογραφούσαν επτά χρόνια, ήρθε στην Ελλάδα να συναντήσει τον πατέρα μου και έμεινε μόνιμα. Τώρα οι γονείς μου ζουν στο Βόλο, η μητέρα μου κάνει αγιογραφίες και ο πατέρας μου ψαρεύει.

• Το θέατρο ήρθε σε μένα με κάποιο τρόπο, δεν πήγα εγώ σ' αυτό. Επτά χρονών είχα δασκάλα θεάτρου στο σχολείο την Κυβέλη Μυράτ, και μου έδινε να παίζω ό,τι ρόλο μπορείς να φανταστείς. Θυμάμαι να έχω μεγάλο θράσος πάνω στη σκηνή, να κάνω ό,τι μου κατεβαίνει. Η Μυράτ μου έδινε αντρικούς ρόλους. Μάλλον θα ξενέρωνα αν μου έδινε ένα ρόλο πριγκίπισσας, για παράδειγμα.

• Μικρή ντυνόμουν νίντζα, γενικά το στοιχείο μου είναι νίντζα. Λίγο Kill Bill, αλλά βασικά νίντζα. Το καλύτερό μου ήταν στην Πενθεσίλεια του Πέτερ Στάιν, που ήμουν αμαζόνα.

• Πού με βρίσκεις, πού με χάνεις, πάνω σε δέντρα βρίσκομαι. Στην Επίδαυρο είμαι σκαρφαλωμένη συνέχεια πάνω στα δέντρα και κυρίως στο περίφημο δέντρο του Κουν, έξω από το θέατρο.

Παρασύρομαι πάρα πολύ από τους ανθρώπους, από τους πλατωνικούς έρωτες μέχρι τα επαγγελματικά. Με καθορίζουν οι άνθρωποι. Το μεγάλο μου είδωλο ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Μετά από τη Μελίνα ψάχνω συνέχεια αντικαταστάτριες.

• Εκτός από νίντζα, το στοιχείο μου ήταν και ο αέρας, γι' αυτό στο λύκειο ήθελα να γίνω μετεωρολόγος. Μου άρεσαν οι αριθμοί, χανόμουν στον κόσμο των μαθηματικών. Πήγα δυο χρόνια στο Γεωλογικό, αλλά με έδιωξε η έλλειψη ενδιαφέροντος και πάθους όσων δίδασκαν.

• Με τη φωτιά έχω ένα πρόβλημα. Είμαι του πάθους, αλλά με τις πυρκαγιές του καλοκαιριού συγκλονίστηκα. Η εικόνα που με έχει ταράξει περισσότερο είναι η καμένη Ολυμπία. Τη θυμάμαι σαν παράδεισο. Χανόμουν μέσα στα δέντρα και με ψάχνανε. Εκεί για πρώτη φορά κατάλαβα ότι υπάρχει θεός στον κόσμο.

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Παρασύρομαι πάρα πολύ από τους ανθρώπους, από τους πλατωνικούς έρωτες μέχρι τα επαγγελματικά. Με καθορίζουν οι άνθρωποι. Το μεγάλο μου είδωλο ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Φωτο: Freddie F. / LiFO

• Αποφεύγω εικόνες που μπορούν να με ταράξουν, γι' αυτό δεν βλέπω ειδήσεις. Εκτός από την Ολυμπία, η άλλη εικόνα που με συγκλόνισε ήταν ο βομβαρδισμός του Λιβάνου. Περίμενα να δω μια πόλη με μαύρους καπνούς και στάχτη, μια κόλαση. Και ήταν μια πανέμορφη μέρα πάνω στην πόλη, με τον ήλιο να πέφτει στη θάλασσα. Και όμως, κάτω υπήρχε τρόμος.

• Νιώθω ότι είμαστε λίγο άχρηστοι. Πρέπει να έρθει κάποιος από έξω, να μας δείξει πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα, να μας οργανώσει και να φύγει. Πώς έγινε με τους Ολυμπιακούς; Ήρθαν, μας έδειξαν, και το κάναμε τέλεια.

• Παρασύρομαι πάρα πολύ από τους ανθρώπους, από τους πλατωνικούς έρωτες μέχρι τα επαγγελματικά. Με καθορίζουν οι άνθρωποι. Το μεγάλο μου είδωλο ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Μετά από τη Μελίνα ψάχνω συνέχεια αντικαταστάτριες.

• Αισθάνομαι έντονα το «ανικανοποίητο», ψάχνω μια μορφή να με εμπνεύσει και να τρέχω πίσω της. Χρειάζομαι φωτισμένους ανθρώπους να τρέχω πίσω τους, να διψώ και να πίνω το νερό τους. Μια τέτοια γυναίκα είναι η Μανταλένα Κρίπα.

• Νιώθω ετερόφωτη. Τώρα νιώθω πως έρχεται η φάση που το φίδι αλλάζει δέρμα. Είμαι μετέωρη ακόμη. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κάνει να στέκομαι όρθια, στα πόδια μου. Θέλω να ξέρω τι, για να νιώθω πιο ασφαλής. Όμως έχει έρθει η ώρα να καταργήσω αυτές τις ασφάλειες.

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Πού με βρίσκεις, πού με χάνεις, πάνω σε δέντρα βρίσκομαι. Φωτο: Freddie F. / LiFO

• Στην Αντιγόνη του Βογιατζή πήγα με οντισιόν. Τα πήγα καλά μαζί του, πάντα έβρισκα το λόγο για τον οποίο έκανε ό,τι έκανε. Ήξερα ότι ο τρόπος του είναι ψυχοφθόρος, αλλά έβλεπα την ουσία, καταλάβαινα ότι κάτι προσπαθούσε να σπάσει μέσα μου. Γι' αυτό ήρθα και εδώ τώρα, στην παράσταση του Εθνικού. Ήθελα να το δω απέξω, μήπως καταφέρω να το σπάσω.

• Ο Βογιατζής σού δίνει την αφορμή να φύγεις από κοντά του με ένα υλικό πολύ δυνατό. Σου δίνει όλα τα εργαλεία. Ξέρεις τι θέλει ο Βογιατζής και δεν στο λέει. Θέλει όσα σου διδάσκει να τα σπάσεις, να πατήσεις πάνω τους και να φύγεις, να εκτοξευθείς. Την πρώτη μέρα στην Επίδαυρο πάλευα να βρω τη σημασία αυτών που μου διδάσκει, αλλά τη δεύτερη μέρα έγιναν αυτά βατήρας και έφυγα.

• Για την Ηλέκτρα δούλεψα με εγχειρίδιο Βογιατζή. Ο Στάιν είναι μεγάλος δάσκαλος στο κείμενο. Σου εξηγεί γιατί υπάρχει κάθε λέξη μέσα στο έργο, σου αποκαλύπτει την αρχιτεκτονική του αρχαίου κειμένου. Αλλά στην υποκριτική φέτος μου ζήτησε ό,τι πιο εύκολο είχα. Να του δώσω με τα πρόχειρα εργαλεία μου όλη την αρχιτεκτονική του κειμένου.

• Αντιστάθηκα στον Στάιν, με αποτέλεσμα οι σχέσεις μας να μην είναι οι καλύτερες. Μου ζητούσε αυτό που μπορώ να κάνω και δεν του το έδινα. Για προσωπικούς λόγους, αισθανόμουν ότι δεν μπορώ να του έχω εμπιστοσύνη.

• Μια εβδομάδα πριν ανέβει η Ηλέκτρα είχα τα χάλια μου, ήμουν εγκλωβισμένη εξαιτίας της αντίστασής που πρόβαλα απέναντί του. Μέχρι που ένας άνθρωπος που σέβομαι πολύ μου είπε ότι τον έχω χτίσει το ρόλο, πρέπει να ξεφοβηθώ και να απογειωθώ. Από την πολύ χαρά μου γι' αυτά που μου είπε, το έκανα.

Η μεγαλύτερη ευθύνη που έχω απέναντι στον εαυτό μου είναι να ξεμπλοκάρω από ιδέες, από πεποιθήσεις. Όπως ότι οι άνθρωποι δεν χωρίζουν ποτέ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι δυο άνθρωποι που έχουν ερωτευθεί και ζήσει μαζί μπορεί κάποια στιγμή να χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου.

• Υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου που είναι μπερδεμένο και συγχυσμένο. Και κολλημένο σε παλιές ιστορίες. Δεν πάει πίσω το ερωτικό μου κομμάτι. Μένει πίσω.

• Η μεγαλύτερη ευθύνη που έχω απέναντι στον εαυτό μου είναι να ξεμπλοκάρω από ιδέες, από πεποιθήσεις. Όπως ότι οι άνθρωποι δεν χωρίζουν ποτέ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι δυο άνθρωποι που έχουν ερωτευθεί και ζήσει μαζί μπορεί κάποια στιγμή να χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Έχω κρατήσει τις ίδιες κουρτίνες για να μου θυμίζουν έναν τέτοιο έρωτα.

• Καταλαβαίνω τους καινούριους έρωτες, αλλά είναι φούσκες. Αν αυτή η φούσκα κρατούσε λίγο περισσότερο, θα μπορούσε να με κάνει να χαλάσω τις πεποιθήσεις μου, να αφεθώ. Οι μικρές φούσκες παίρνουν αυτό που τους αξίζει και μετά σκάνε.

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Δεν το χωράει ο νους μου ότι δυο άνθρωποι που έχουν ερωτευθεί και ζήσει μαζί μπορεί κάποια στιγμή να χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Φωτο: Freddie F. / LiFO

• Ενώ έχω εύκαμπτο σώμα, κάνω απίστευτα πράγματα με τα χέρια και τα πόδια μου, έχω τρομερές εμμονές και δυσκαμψία στο νου. Δεν αλλάζω εύκολα. Κολλάω.

• Δεν τολμάω εύκολα τις αλλαγές, ούτε καν μια απλή μετακόμιση. Αυτό με τάραξε και στη σχέση μου με τον Βογιατζή, που προσπαθούσε να με κάνει να αλλάξω, να φύγω από τα γνωστά μου κανάλια, να μπω σε άλλα, μικρότερα ρυάκια.

• Στο μέλλον θέλω να κάνω οικογένεια, παιδιά, και οπωσδήποτε να παίξω έναν ρόλο τύπου Κill Bill.

• Η Ούμα Θέρμαν; Όχι, αυτή δεν είναι πρότυπό μου, έχω ανταγωνισμό μαζί της.

Οι Αθηναίοι
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Ζιώγαλας

Μουσική / Νίκος Ζιώγαλας: «Δεν ξέρεις ποτέ πώς θα τα φέρει η ζωή, να είσαι ευγενικός, να παλεύεις για την καλοσύνη»

Aπό πολύ νωρίς, η μουσική τον χτύπησε στο δόξα πατρί, μπήκε σε αυτό το τριπ και δεν βγήκε ποτέ. «Σαν star του σινεμά», «Πάρε με απόψε πάρε με», «Βασιλική», «Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα», «Πέρασε η μπόρα» και για πολλά ακόμα τραγούδια ευθύνεται ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός που σήμερα αφηγείται τη ζωή του στη LifO
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

ADM 2025: The Urban Issue / Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι, ζει στον Λυκαβηττό. Από την απόρριψη του κατεστημένου και την πίστη στη χωρική εμπειρία έως τις προκλήσεις της Αθήνας και το μέλλον των νέων δημιουργών, ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας μιλά με πάθος για την ουσία, τις ευκαιρίες και τις πληγές της σύγχρονης πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Οι Αθηναίοι / Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Από τις ανασκαφές στην Επίδαυρο και τη Νάξο, ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας αφηγείται μια ζωή αφιερωμένη στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και όπως λέει, το πιο πολύτιμο εύρημα δεν ήταν αρχαιολογικό – ήταν η γυναίκα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιώργος Βότσης: «Κάποτε δεν χρειαζόταν να δώσεις ορισμό για το τι εστί αναρχικός»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Βότσης: «Κάποτε δεν χρειαζόταν να δώσεις ορισμό για το τι εστί αναρχικός»

Για τις Αρχές ήταν «τρομοκράτης» και «αρχηγός» της 17Ν, ενώ για την Αριστερά «προβοκάτορας». Σήμερα δηλώνει αντιστασιακός εκ φύσεως και πιστεύει ότι η «Ελευθεροτυπία» της δικής του εποχής δεν μπορεί να ξαναβγεί. Ο θρυλικός δημοσιογράφος αφηγείται την πολυτάραχη ζωή του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ