Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Αισθάνομαι έντονα το «ανικανοποίητο», ψάχνω μια μορφή να με εμπνεύσει και να τρέχω πίσω της. Χρειάζομαι φωτισμένους ανθρώπους να τρέχω πίσω τους, να διψώ και να πίνω το νερό τους. Φωτο: Freddie F. / LiFO

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO

0

Ο πατέρας μου είναι Βολιώτης και η μητέρα μου Γαλλίδα με ρίζες στην Πολωνία, έξω από την Κρακοβία. Αλληλογραφούσαν επτά χρόνια, ήρθε στην Ελλάδα να συναντήσει τον πατέρα μου και έμεινε μόνιμα. Τώρα οι γονείς μου ζουν στο Βόλο, η μητέρα μου κάνει αγιογραφίες και ο πατέρας μου ψαρεύει.

• Το θέατρο ήρθε σε μένα με κάποιο τρόπο, δεν πήγα εγώ σ' αυτό. Επτά χρονών είχα δασκάλα θεάτρου στο σχολείο την Κυβέλη Μυράτ, και μου έδινε να παίζω ό,τι ρόλο μπορείς να φανταστείς. Θυμάμαι να έχω μεγάλο θράσος πάνω στη σκηνή, να κάνω ό,τι μου κατεβαίνει. Η Μυράτ μου έδινε αντρικούς ρόλους. Μάλλον θα ξενέρωνα αν μου έδινε ένα ρόλο πριγκίπισσας, για παράδειγμα.

• Μικρή ντυνόμουν νίντζα, γενικά το στοιχείο μου είναι νίντζα. Λίγο Kill Bill, αλλά βασικά νίντζα. Το καλύτερό μου ήταν στην Πενθεσίλεια του Πέτερ Στάιν, που ήμουν αμαζόνα.

• Πού με βρίσκεις, πού με χάνεις, πάνω σε δέντρα βρίσκομαι. Στην Επίδαυρο είμαι σκαρφαλωμένη συνέχεια πάνω στα δέντρα και κυρίως στο περίφημο δέντρο του Κουν, έξω από το θέατρο.

Παρασύρομαι πάρα πολύ από τους ανθρώπους, από τους πλατωνικούς έρωτες μέχρι τα επαγγελματικά. Με καθορίζουν οι άνθρωποι. Το μεγάλο μου είδωλο ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Μετά από τη Μελίνα ψάχνω συνέχεια αντικαταστάτριες.

• Εκτός από νίντζα, το στοιχείο μου ήταν και ο αέρας, γι' αυτό στο λύκειο ήθελα να γίνω μετεωρολόγος. Μου άρεσαν οι αριθμοί, χανόμουν στον κόσμο των μαθηματικών. Πήγα δυο χρόνια στο Γεωλογικό, αλλά με έδιωξε η έλλειψη ενδιαφέροντος και πάθους όσων δίδασκαν.

• Με τη φωτιά έχω ένα πρόβλημα. Είμαι του πάθους, αλλά με τις πυρκαγιές του καλοκαιριού συγκλονίστηκα. Η εικόνα που με έχει ταράξει περισσότερο είναι η καμένη Ολυμπία. Τη θυμάμαι σαν παράδεισο. Χανόμουν μέσα στα δέντρα και με ψάχνανε. Εκεί για πρώτη φορά κατάλαβα ότι υπάρχει θεός στον κόσμο.

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Παρασύρομαι πάρα πολύ από τους ανθρώπους, από τους πλατωνικούς έρωτες μέχρι τα επαγγελματικά. Με καθορίζουν οι άνθρωποι. Το μεγάλο μου είδωλο ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Φωτο: Freddie F. / LiFO

• Αποφεύγω εικόνες που μπορούν να με ταράξουν, γι' αυτό δεν βλέπω ειδήσεις. Εκτός από την Ολυμπία, η άλλη εικόνα που με συγκλόνισε ήταν ο βομβαρδισμός του Λιβάνου. Περίμενα να δω μια πόλη με μαύρους καπνούς και στάχτη, μια κόλαση. Και ήταν μια πανέμορφη μέρα πάνω στην πόλη, με τον ήλιο να πέφτει στη θάλασσα. Και όμως, κάτω υπήρχε τρόμος.

• Νιώθω ότι είμαστε λίγο άχρηστοι. Πρέπει να έρθει κάποιος από έξω, να μας δείξει πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα, να μας οργανώσει και να φύγει. Πώς έγινε με τους Ολυμπιακούς; Ήρθαν, μας έδειξαν, και το κάναμε τέλεια.

• Παρασύρομαι πάρα πολύ από τους ανθρώπους, από τους πλατωνικούς έρωτες μέχρι τα επαγγελματικά. Με καθορίζουν οι άνθρωποι. Το μεγάλο μου είδωλο ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Μετά από τη Μελίνα ψάχνω συνέχεια αντικαταστάτριες.

• Αισθάνομαι έντονα το «ανικανοποίητο», ψάχνω μια μορφή να με εμπνεύσει και να τρέχω πίσω της. Χρειάζομαι φωτισμένους ανθρώπους να τρέχω πίσω τους, να διψώ και να πίνω το νερό τους. Μια τέτοια γυναίκα είναι η Μανταλένα Κρίπα.

• Νιώθω ετερόφωτη. Τώρα νιώθω πως έρχεται η φάση που το φίδι αλλάζει δέρμα. Είμαι μετέωρη ακόμη. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κάνει να στέκομαι όρθια, στα πόδια μου. Θέλω να ξέρω τι, για να νιώθω πιο ασφαλής. Όμως έχει έρθει η ώρα να καταργήσω αυτές τις ασφάλειες.

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Πού με βρίσκεις, πού με χάνεις, πάνω σε δέντρα βρίσκομαι. Φωτο: Freddie F. / LiFO

• Στην Αντιγόνη του Βογιατζή πήγα με οντισιόν. Τα πήγα καλά μαζί του, πάντα έβρισκα το λόγο για τον οποίο έκανε ό,τι έκανε. Ήξερα ότι ο τρόπος του είναι ψυχοφθόρος, αλλά έβλεπα την ουσία, καταλάβαινα ότι κάτι προσπαθούσε να σπάσει μέσα μου. Γι' αυτό ήρθα και εδώ τώρα, στην παράσταση του Εθνικού. Ήθελα να το δω απέξω, μήπως καταφέρω να το σπάσω.

• Ο Βογιατζής σού δίνει την αφορμή να φύγεις από κοντά του με ένα υλικό πολύ δυνατό. Σου δίνει όλα τα εργαλεία. Ξέρεις τι θέλει ο Βογιατζής και δεν στο λέει. Θέλει όσα σου διδάσκει να τα σπάσεις, να πατήσεις πάνω τους και να φύγεις, να εκτοξευθείς. Την πρώτη μέρα στην Επίδαυρο πάλευα να βρω τη σημασία αυτών που μου διδάσκει, αλλά τη δεύτερη μέρα έγιναν αυτά βατήρας και έφυγα.

• Για την Ηλέκτρα δούλεψα με εγχειρίδιο Βογιατζή. Ο Στάιν είναι μεγάλος δάσκαλος στο κείμενο. Σου εξηγεί γιατί υπάρχει κάθε λέξη μέσα στο έργο, σου αποκαλύπτει την αρχιτεκτονική του αρχαίου κειμένου. Αλλά στην υποκριτική φέτος μου ζήτησε ό,τι πιο εύκολο είχα. Να του δώσω με τα πρόχειρα εργαλεία μου όλη την αρχιτεκτονική του κειμένου.

• Αντιστάθηκα στον Στάιν, με αποτέλεσμα οι σχέσεις μας να μην είναι οι καλύτερες. Μου ζητούσε αυτό που μπορώ να κάνω και δεν του το έδινα. Για προσωπικούς λόγους, αισθανόμουν ότι δεν μπορώ να του έχω εμπιστοσύνη.

• Μια εβδομάδα πριν ανέβει η Ηλέκτρα είχα τα χάλια μου, ήμουν εγκλωβισμένη εξαιτίας της αντίστασής που πρόβαλα απέναντί του. Μέχρι που ένας άνθρωπος που σέβομαι πολύ μου είπε ότι τον έχω χτίσει το ρόλο, πρέπει να ξεφοβηθώ και να απογειωθώ. Από την πολύ χαρά μου γι' αυτά που μου είπε, το έκανα.

Η μεγαλύτερη ευθύνη που έχω απέναντι στον εαυτό μου είναι να ξεμπλοκάρω από ιδέες, από πεποιθήσεις. Όπως ότι οι άνθρωποι δεν χωρίζουν ποτέ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι δυο άνθρωποι που έχουν ερωτευθεί και ζήσει μαζί μπορεί κάποια στιγμή να χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου.

• Υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου που είναι μπερδεμένο και συγχυσμένο. Και κολλημένο σε παλιές ιστορίες. Δεν πάει πίσω το ερωτικό μου κομμάτι. Μένει πίσω.

• Η μεγαλύτερη ευθύνη που έχω απέναντι στον εαυτό μου είναι να ξεμπλοκάρω από ιδέες, από πεποιθήσεις. Όπως ότι οι άνθρωποι δεν χωρίζουν ποτέ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι δυο άνθρωποι που έχουν ερωτευθεί και ζήσει μαζί μπορεί κάποια στιγμή να χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Έχω κρατήσει τις ίδιες κουρτίνες για να μου θυμίζουν έναν τέτοιο έρωτα.

• Καταλαβαίνω τους καινούριους έρωτες, αλλά είναι φούσκες. Αν αυτή η φούσκα κρατούσε λίγο περισσότερο, θα μπορούσε να με κάνει να χαλάσω τις πεποιθήσεις μου, να αφεθώ. Οι μικρές φούσκες παίρνουν αυτό που τους αξίζει και μετά σκάνε.

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Δεν το χωράει ο νους μου ότι δυο άνθρωποι που έχουν ερωτευθεί και ζήσει μαζί μπορεί κάποια στιγμή να χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Φωτο: Freddie F. / LiFO

• Ενώ έχω εύκαμπτο σώμα, κάνω απίστευτα πράγματα με τα χέρια και τα πόδια μου, έχω τρομερές εμμονές και δυσκαμψία στο νου. Δεν αλλάζω εύκολα. Κολλάω.

• Δεν τολμάω εύκολα τις αλλαγές, ούτε καν μια απλή μετακόμιση. Αυτό με τάραξε και στη σχέση μου με τον Βογιατζή, που προσπαθούσε να με κάνει να αλλάξω, να φύγω από τα γνωστά μου κανάλια, να μπω σε άλλα, μικρότερα ρυάκια.

• Στο μέλλον θέλω να κάνω οικογένεια, παιδιά, και οπωσδήποτε να παίξω έναν ρόλο τύπου Κill Bill.

• Η Ούμα Θέρμαν; Όχι, αυτή δεν είναι πρότυπό μου, έχω ανταγωνισμό μαζί της.

Οι Αθηναίοι
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μαίρη Κουκουλέ

Οι Αθηναίοι / Μαίρη Κουκουλέ (1939-2025): Η αιρετική λαογράφος που κατέγραψε τη νεοελληνική αθυροστομία

Μοίρασε τη ζωή της ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι, υπήρξε σύντροφος ζωής του επίσης αιρετικού Ηλία Πετρόπουλου. Ο Μάης του ’68 ήταν ό,τι συγκλονιστικότερο έζησε. Πέθανε σε ηλικία 86 ετών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Κάποια στιγμή έμαθα να βάζω στον λόγο μου ένα "ίσως", ένα "ενδεχομένως"»

Οι Αθηναίοι / «Κάποια στιγμή έμαθα να βάζω στον λόγο μου ένα "ίσως", ένα "ενδεχομένως"»

Στην Α’ Δημοτικού τη μάγεψε η φράση «Η Ντόρα έφερε μπαμπακιές». Διαμορφώθηκε με Προυστ, Βιρτζίνια Γουλφ, Γιώργο Ιωάννου και Κοσμά Πολίτη. Ως συγγραφέα την κινεί η περιέργεια για τις ανθρώπινες σχέσεις. Η Αγγέλα Καστρινάκη είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τζούλια Τσιακίρη

Οι Αθηναίοι / Τζούλια Τσιακίρη: «Οι ταβερνιάρηδες είναι ευεργέτες του γένους»

Με διαλείμματα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, έχει περάσει όλη της τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας - το ξέρει σαν την παλάμη της. Έχει συνομιλήσει και συνεργαστεί με την αθηναϊκη ιντελεγκέντσια, είναι άλλωστε κομμάτι της. Εδώ και 60 χρόνια, με τη χειροποίητη, λεπτολόγα δουλειά της στον χώρο του βιβλίου και με τις εκδόσεις «Το Ροδακιό» ήξερε ότι δεν πάει για τα πολλά. Αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα απ’ όσα της επιφύλαξε η μοίρα «εις τον ρουν της τρικυμιώδους ζωής της».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Κωνσταντίνος Ρήγος

Οι Αθηναίοι / «Έχω αισθανθεί να απειλούμαι τη μέρα, όχι δουλεύοντας τη νύχτα»

Οκτάνα, Επίδαυρος, ΚΘΒΕ, Πέγκυ Ζήνα, Εθνικό, Λυρική, «Brokeback Mountain» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Ως χορογράφος και σκηνοθέτης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος έχει κάνει τα πάντα. Και παρότι έχει αρκετούς haters, νιώθει ότι αυτοί που τον καταλαβαίνουν είναι πολύ περισσότεροι.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Οι Αθηναίοι / Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Ηθοποιός, σκηνοθέτις, ακατάτακτη και αγαπημένη του κοινού, η Σμαράγδα Καρύδη θυμάται πως ανέκαθεν ήθελε το σύμπαν, χωρίς να περιορίζεται. Στον απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας της, ως η Αθηναία της εβδομάδας, καταλήγει πως, ούτως ή άλλως, «στο τέλος ανήκεις εκεί που μπορείς να φτάσεις», ενώ δηλώνει πως πάντα θα επιλέγει συνειδητά να συντάσσεται με τη χαρά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Οι Αθηναίοι / Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Μοναδική περίπτωση για το ελληνικό σινεμά, η ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθέτις που τιμάται στο 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Ταινιοθήκης αφηγείται τη ζωή και την πορεία της στη LiFO.
M. HULOT
«Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Oι Αθηναίοι / «Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Η αρχιτέκτονας και υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, δεν λησμόνησε ποτέ στην πορεία της πως η μορφή ενός κτιρίου πρέπει να έχει χαρακτήρα, ειλικρίνεια και κλίμακα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Οι Αθηναίοι / Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Η συνιδρύτρια και διευθύντρια της Black Light και συνδημιουργός της σειράς podcast της LiFO «Ζούμε ρε» δραστηριοποιείται ώστε οι ΑμεΑ να διαθέτουν ίσες ευκαιρίες και απεριόριστη πρόσβαση, δίχως στιγματισμούς και διακρίσεις. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ελισάβετ Κοτζιά

Οι Αθηναίοι / «Τα πρώτα χρόνια λέγανε ότι τις κριτικές μου τις έγραφε ο πατέρας μου»

Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ