Κλιματική αλλαγή: Ευάλωτο το «τελευταίο καταφύγιο» των πολικών αρκούδων

Nέα μελέτη διαπιστώνει ότι μια περιοχή του Αρκτικού Ωκεανού που είναι κρίσιμη για την επιβίωση των πολικών αρκούδων γίνεται γρήγορα ευάλωτη στην κλιματική αλλαγή.

Η περιοχή, Wandel Sea, στα βόρεια της Γροιλανδίας, που ονομάστηκε «τελευταία περιοχή πάγου», αναμενόταν να παραμείνει παγωμένη πολύ περισσότερο από άλλα μέρη της Αρκτικής.

Αλλά σύμφωνα με τη νέα ανάλυση αυτή η περιοχή κατέγραψε ρεκόρ τήξης το περασμένο καλοκαίρι.

Οι ερευνητές λένε ότι οι ισχυροί άνεμοι που συνδέονται με ένα μεταβαλλόμενο κλίμα είναι αυτοί που προκάλεσαν την απροσδόκητη εξέλιξη.

Κανονικά, αυτή η περιοχή διατηρεί παχύ, πολυετή πάγο όλο το χρόνο.

«Ο θαλάσσιος πάγος κυκλοφορεί μέσω της Αρκτικής, έχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο και φυσικά συσσωρεύεται στη Γροιλανδία και τις ακτές του βόρειου Καναδά», δήλωσε ο Axel Schweiger, από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και επικεφαλής συγγραφέας αυτής της τελευταίας μελέτης.

Οι επιστήμονες θεωρούν την περιοχή ως ένα σημαντικό τελευταίο καταφύγιο για τα θαλάσσια θηλαστικά της Αρκτικής, συμπεριλαμβανομένων πολικών αρκούδων, της φώκιας και των ιπποειδών που εξαρτώνται από τον πάγο.

Οι πολικές αρκούδες χρησιμοποιούν τον πάγο για να κυνηγήσουν φώκιες, εκεί που εκείνες φτιάχνουν τις φωλιές τους προκειμένου να μεγαλώσουν τα μικρά τους στο παγωμένο νερό.

Τον Αύγουστο του περασμένου έτους, όμως, το γερμανικό ερευνητικό σκάφος, το Polarstern έπλευσε κατά μήκος της θάλασσας Wandel, και ήρθε αντιμέτωπο με απροσδόκητα τμήματα ανοιχτού νερού, εκεί δηλαδή όπου συνήθως βρίσκονταν παχύς πάγος.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν έναν συνδυασμό δορυφορικών εικόνων και κλιματικών μοντέλων για να κατανοήσουν τι συνέβη στην περιοχή.

Σε αυτό το παζλ προστέθηκαν δορυφορικές μετρήσεις από την άνοιξη του περασμένου έτους, που δείχνουν ωστόσο, ότι ο θαλάσσιος πάγος στη θάλασσα Wandel ήταν παχύτερος από ό, τι τα τελευταία χρόνια.

Αλλά, μέχρι τον Αύγουστο του 2020, οι εικόνες κατέγραψαν χαμηλό ρεκόρ σε συγκέντρωση πάγου, της τάξης μόλις του 50%.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι ασυνήθιστα ισχυροί άνεμοι μετακίνησαν μεγάλο μέρος του θαλάσσιου πάγου εκτός περιοχής, κάτι που ενισχύθηκε από μια τάση αραίωσης. Αυτή σχετίζεται με την υπερθέρμανση, που συνεχίζεται εδώ και χρόνια.

«Κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης του 2020, είχαμε πιο παλιά και παχύτερα στρώματα πάγου που είχαν παρασυρθεί εκεί. Αλλά υπήρξε παράλληλα και αρκετά λεπτότερος, νεότερος πάγος που έλιωσε στον ανοιχτό ωκεάνο», δήλωσε ο Axel Schweiger.

«Αυτό ξεκίνησε έναν κύκλο απορρόφησης θερμικής ενέργειας προκειμένου να λιώσει περισσότερο πάγο, παρά την ύπαρξη πιο παχιών στρωμάτων πάγου» επισημαίνει.

Οι ερευνητές λένε ότι το ρεκόρ τήξης ήταν 80%, λόγω παραγόντων που σχετίζονται με τον καιρό όπως οι άνεμοι και 20% λόγω της αραίωσης, που σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή.

Κατά ειρωνικό τρόπο, το 2019, ο Καναδάς όρισε μέρος της τελευταίας αυτής περιοχής του πάγου ως προστατευόμενη περιοχή. Το όνομά της είναι Tuvaijuittuq, το οποίο στη γλώσσα των ανθρώπων που ζουν στην περιοχή σημαίνει «το μέρος όπου ο πάγος δεν λιώνει ποτέ».

Οι ερευνητές λένε ότι σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, ίσως τα κλιματικά μοντέλα χρειαστεί να επανεξεταστούν. Και αυτό επειδή οι περισσότεροι δεν προέβλεπαν τη χαμηλή αυτή συγκέντρωση πάγου στη θάλασσα, για αρκετές δεκαετίες ακόμα.

Η μελέτη εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με τις επιπτώσεις του ανοιχτού νερού στα θαλάσσια θηλαστικά, που ζουν στην περιοχή.

«Γνωρίζουμε πολύ λίγα για τα θαλάσσια θηλαστικά στην τελευταία περιοχή πάγου», δήλωσε η συν-συγγραφέας Kristin Laidre, επίσης από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.

«Δεν διαθέτουμε σχεδόν καθόλου ιστορικά ή σύγχρονα δεδομένα, και η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις σχετικά με το μέλλον αυτών των πληθυσμών» υποστήριξε.

Η μελέτη έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Communications Earth & Environment.

Με πληροφoρίες του BBC