Πώς η Ιταλία επινόησε κατά τύχη το τέλειο ξενοδοχείο για την εποχή του κορωνοϊού

Μεσαιωνικά κτίσματα και εγκαταλελειμμένα χωριά. Αυτή μπορεί να είναι η «συνταγή» για το τέλειο ξενοδοχείο στην εποχή του κορωνοϊού.

Από τη δεκαετία του '90 η Ιταλία πρωτοπορεί σε ένα μοντέλο τουρισμού γνωστό ως «albergo diffuso» ή «διάσπαρτο ξενοδοχείο». Αυτό περιλαμβάνει την εγκατάσταση ενός ξενοδοχείου σε διάφορα κτίρια σε ένα χωριό που είναι σε μεγάλο βαθμό εγκαταλελειμμένο.

Τα περισσότερα από αυτά τα χωριά, που μετρούν αιώνες ζωής, έχουν πληγεί από τη φυγή των κατοίκων σε μεγάλες πόλεις, σε αναζήτηση θέσεων εργασίας. Πρόκειται για το ίδιο πρόβλημα που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την πώληση σπιτιών για λίγα δολάρια σε πολλά τέτοια χωριά.

Ξενοδόχοι έχουν πάρει αυτά τα χωριά- φαντάσματα και τα έχουν μετατρέψει σε- πολυτελή πολλές φορές- καταλύματα, όπου οι πελάτες μπορούν να μείνουν στο δικό τους κτίριο, αλλά να τρώνε σε ένα εστιατόριο ή ίσως να επισκεφθούν ένα σπα που είναι εγκατεστημένο σε διαφορετικό σημείο του χωριού.

Καθώς η προοπτική ενός εμβολίου για τον κορωνοϊό δημιουργεί ξανά σκέψεις για ταξίδια, είναι πολύ πιθανό ότι οι τουρίστες θα προτιμήσουν αρχικά καταλύματα που θα προσφέρουν τη δυνατότητα τήρησης κοινωνικών αποστάσεων, κάτι που πετυχαίνουν αυτά τα «διάσπαρτα» ξενοδοχεία.

Η αρχή έγινε τυχαία

Στη δεκαετία του '90 ο Ντανιέλε Κίλγκρεν βρήκε τυχαία το μεσαιωνικό χωριό- φρούριο Santo Stefano di Sessanio, στην περιφέρεια Αμπρούτσο της Ιταλίας. Ο επιχειρηματίας, που μεγάλωσε στη βόρεια Ιταλία, βρέθηκε σχεδόν κατά τύχη στο χωριό. «Είχα χαθεί στους βρώμικους δρόμους που είναι γύρω από ένα μεσαιωνικό κάστρο. Έψαχνα χρόνια για τέτοια μέρη, όπου το τοπίο δεν έχει αλλοιωθεί», δήλωσε.

Έχοντας βρει το τέλειο σημείο, άρχισε να επεξεργάζεται το όραμά του. «Συναντήθηκα με τον λογιστή μου και του εξήγησα τις δυνατότητες αυτού του χωριού. Του είπα ότι παραδόξως σώθηκε επειδή το εγκατέλειψαν και πώς φανταζόμουν τη νέα χρήση αυτών των ερημωμένων εκτάσεων», εξήγησε.

Ήταν το πρώτο βήμα για τη δημιουργία του Sextantio, ένα brand «διάσπαρτου» ξενοδοχείου. Στο Santo Stefano di Sessanio- όπου ο χρόνος φαίνεται να έχει «παγώσει»- το Sextantio προσφέρει πικ νικ στην κορυφή του βουνού, με ψωμί, τυρί, κρασί, φρούτα και καπνιστό κρέας της περιοχής.

Άλλα «διάσπαρτα» ξενοδοχεία ακολούθησαν αυτό το μοντέλο και πλέον υπάρχουν 150 τέτοια σε διάφορα σημεία της Ιταλίας. Μετά το καταστροφικό πλήγμα που επέφερε η πανδημία στον τουρισμό- που αντιπροσωπεύει το 13% του ΑΕΠ της Ιταλίας- τέτοια καταλύματα είναι πιθανό να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στην ανάκαμψη του τομέα, ενώ τα πιο παραδοσιακά ξενοδοχεία αντιμετωπίζουν προκλήσεις για να προσαρμοστούν στην εποχή του κορωνοϊού.

Μάλιστα, τα «διάσπαρτα» ξενοδοχεία γνώρισαν απρόσμενη επισκεψιμότητα το τελευταίο διάστημα, προτού επιβληθούν στην Ιταλία περιορισμοί για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, που τα ανάγκασαν να κλείσουν αν βρίσκονται σε «επικίνδυνες» περιοχές.

«Δεν αλλάξαμε τίποτα κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού. Δεν έχουμε πολλά δωμάτια, βρίσκονται σε μικρά σπίτια που είναι σε απόσταση. Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που γεννήθηκε περισσότερο ως μοντέλο αναστήλωσης και όχι οικονομικό μοντέλο. Τώρα, αυτό είναι πλεονέκτημα, επειδή υπάρχει χώρος και απόσταση», εξήγησε η Νούντσια Ταράσι, διευθύντρια του Sextantio Albergo Diffuso.

Η ίδια δήλωσε πως είχαν πελάτες μέχρι την τελευταία στιγμή που επιβλήθηκαν οι περιορισμοί, ενώ έχουν ήδη κρατήσεις για τον Δεκέμβριο. «Είχαμε πελάτες που μόλις πριν από μερικές εβδομάδες έμεναν εδώ και έλεγαν ότι αισθάνονται πιο ασφαλείς από ότι στο σπίτι τους στην πόλη», συμπλήρωσε.

Κάτι ανάλογο δηλώνει και η Μαρία Ράτζι, ιδιοκτήτρια του Al Vecchio Convento Albergo Diffuso, στο μικρό χωριό Portico di Romagna, στην περιφέρεια Εμίλια- Ρομάνια στον ιταλικό βορρά.

«Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, γιατί συνήθως το 90% των πελατών μας είναι ξένοι, αλλά από τα μέσα Ιουλίου μέχρι τώρα είχαμε πολλούς Ιταλούς. Τους τελευταίους δύο μήνες δουλέψαμε περισσότερο από ό,τι τα τελευταία 20 χρόνια», ανέφερε χαρακτηριστικά.