Χρόνια τώρα στατιστικές, μετρήσεις και έρευνες παρουσιάζουν τη Φινλανδία ως την πιο ευτυχισμένη χώρα στον κόσμο. Η ποιότητα ζωής που απολαμβάνουν οι πολίτες της, οι αρετές του δημόσιου βίου, η σχεδόν μηδενική εγκληματικότητα είναι κάποιοι από τους παράγοντες που εξηγούν όλη αυτή την αρμονία.
Είναι, όμως, μόνο αυτά οι εξηγήσεις ή υπάρχει και κάτι βαθύτερο που σχετίζεται με τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων εκεί; Η δημοσιογράφος και συγγραφέας του best seller "The Nordic Theory of Everything: In Search of a Better Life", Anu Partanen έχει μερικές ακόμη απαντήσεις πάνω σ' αυτό.
«Παίζει ρόλο και αυτό που σε πολλούς, ιδίως στους Αμερικανούς, μπορεί να φαίνεται αντιφατικό: έχουμε ελευθερία στο να κάνουμε τις επιλογές μας», εξηγεί η Partanen και συνεχίζει: «Τείνουμε να πιστεύουμε ότι η γη των ευκαιριών είναι η Αμερική. Ότι οι Αμερικανοί σέβονται και προστατεύουν την ελευθερία και για πολύ καιρό αυτό ήταν μία παγκόσμια αλήθεια.
Και μετά ρίχνουμε μια ματιά και στις σκανδιναβικές χώρες -που πολύ συχνά και εσφαλμένα τις θεωρούμε νταντάδες του σοσιαλισμού- των οποίων οι άνθρωποι θυσιάζουν τις προσωπικές τους ελευθερίες για το κοινό καλό. Μόνο που πλέον συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: αυτές οι χώρες προσφέρουν στους ανθρώπους τους πολύ περισσότερες ελευθερίες, απ' ό,τι οι ΗΠΑ σήμερα».
Κατά την ίδια, η σημερινή ευτυχισμένη εικόνα της χώρας οφείλεται στη δομή της κοινωνίας, αλλά και στις υψηλής ποιότητας δημόσιες υπηρεσίες προς τους πολίτες: πρόσβαση για όλους σε επαρκή, σχεδόν πληρέστατη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, υψηλού επιπέδου δημόσια σχολεία, πανεπιστήμια που εγγυώνται αξιοπρεπή απασχόληση στο μέλλον.
«Άλλοι ίσως πουν ότι ο σοσιαλισμός δεν δουλεύει. Εδώ, ωστόσο, επενδύουμε στην ισότητα στις ευκαιρίες, να κάτι που σου εξασφαλίζει ελευθερία. Να, μερικές αμερικανικές αξίες στις οποίες, ωστόσο, πρέπει να επενδύσεις για να σου φέρουν αποτελέσματα. Είναι ψέμα ότι οι σκανδιναβικές χώρες πληρώνουν εξωφρενικούς φόρους. Ναι, πληρώνουν φόρους, αλλά οι πολίτες βλέπουν να τους επιστρέφονται μέσω της δημόσιας ζωής.
Σίγουρα πάντως δεν είναι ένα σύστημα διακυβέρνησης που αρπάζει τα χρήματα από τους εύπορους και σκληρά εργαζόμενους για να τα δώσει στους φτωχούς και ίσως και τεμπέληδες», λέει η δημοσιογράφος.
