Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης είναι ένας από τους πιο γνωστούς Έλληνες που διαπρέπουν στο εξωτερικό και μάλιστα διδάσκει στο ΜΙΤ όντας αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών.
Το βράδυ της Τρίτης καθήλωσε με την ομιλία του εκατοντάδες φοιτητές που έσπευσαν στο κτίριο του ΑΠΘ για να τον παρακολουθήσουν, παραδεχόμενος ότι η πραγματικότητα ενδέχεται τελικά να διαψεύσει κάθε πρόβλεψη για την τεχνητή νοημοσύνη.
Ποιος είναι όμως ο Δρ. Δασκαλάκης;
Γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα αλλά η καταγωγή του είναι από την Κρήτη. Από μικρός είχε κλίση στις θετικές επιστήμες. Φοίτησε στο Βαρβάκειο Πειραματικό Λύκειο και ζει εδώ και χρόνια στη Βοστόνη.
Απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, όπου αρίστευσε, με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης θεωρείται ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά στην παγκόσμια ακαδημαϊκή κοινότητα.
Ο Κ. Δασκαλάκης έγινε ιδιαίτερα γνωστός και εκτός ακαδημαϊκής κοινότητας όταν το 2009 κατάφερε με την διπλωματική διατριβή του να επιλύσει έναν δύσκολο γρίφο της πληροφορικής, που έμενε άλυτος από το 1950, τον γρίφο του Nash.
Για αυτή του την απόδειξη βραβεύθηκε από τον διεθνή οργανισμό ΑCΜ Αssociation for Computing Μachinery το 2008.
Η έρευνά του σήμερα επικεντρώνεται στην θεωρητική πληροφορική και την διεπαφή της με τα Οικονομικά, την Στατιστική και την Τεχνητή Νοημοσύνη.
Οι διακρίσεις του παρά το νεαρό της ηλικίας του είναι πολλές. Έχει τιμηθεί με το βραβείο της καλύτερης διδακτορικής διατριβής στην πληροφορική από τον διεθνή οργανισμό επιστήμης των υπολογιστών ACM, με το βραβείο Kalai από την διεθνή ένωση Θεωρίας Παιγνίων, το βραβείο εξαιρετικής δημοσίευσης από την διεθνή ένωση εφαρμοσμένων μαθηματικών SIAM, το Career Award από το Ίδρυμα Επιστημών της Αμερικής, και το βραβείο Πληροφορικής του Ιδρύματος Sloan και την ερευνητική υποτροφία της Microsoft.
Μετά το διδακτορικό του λοιπόν εργάστηκε στην Microsoft ως μεταδιδακτορικός ερευνητής, αλλά την επόμενη χρονιά εκείνος αποφασίζει να εργαστεί ως καθηγητής στο ΜΙΤ. Η Microsoft, σύμφωνα με το Βήμα, τού κάνει μια μεγαλειώδη προσφορά για να παραμείνει, αλλά ο ίδιος επιθυμεί να εργάζεται «στο ζωντανό περιβάλλον ενός πανεπιστημίου».
Και οι δύο γονείς του είναι καθηγητές. «Είναι δύο από τους δημοσίους υπαλλήλους που τους βρίζουν όλοι τώρα στην Ελλάδα, αλλά εγώ θυμάμαι ότι δεν αφιέρωναν σχεδόν καθόλου χρόνο σε μένα και στον αδελφό μου, επειδή πάντα έφερναν δουλειά και στο σπίτι» είχε δηλώσει στο Βήμα παλιότερα.
Η γνώμη του για τα ελληνικά ΑΕΙ
«Η οικογενειοκρατία, η οποία στην Ελλάδα εκφράζεται και όταν βλέπεις πατεράδες και τα παιδιά τους ή τα ανίψια τους να κρατούν μια έδρα επί χρόνια, αλλά και όταν ένας τελειόφοιτος κάνει το διδακτορικό του σε κάποιον καθηγητή και τελικά γίνεται και ο ίδιος καθηγητής σε αυτή την έδρα. Οταν τελειώνεις το διδακτορικό σου στο Πολυτεχνείο ή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν νοείται να διαδέχεσαι τον καθηγητή στον οποίο έκανες το διδακτορικό σου. Αν αυτός ο καθηγητής έχει κάτι να προσφέρει στην παγκόσμια σφαίρα της γνώσης, τότε θα σε εκπαιδεύσει και θα σε στείλει κάπου αλλού, για να μεταλαμπαδεύσεις τη γνώση την οποία εκείνος έχει. Η γνώση είναι σαν τον αέρα, πρέπει να κυκλοφορεί στην ατμόσφαιρα, από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο, από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο· αλλιώς, αν μείνει περιορισμένη κάπου, γίνεται μούχλα» είχε πει στην εφημερίδα «Βήμα».
Η λύση του γρίφου Nash
Αναμφίβολα, δεν ήταν απλή υπόθεση η επίλυση του γρίφου του Nash. Σε συνεργασία με τους καθηγητές τους, χρειάστηκε περίπου ένα χρόνο για να καταφέρει αυτό που για άλλους έμοιαζε αδιανόητο. Σύμφωνα με το εν λόγω θεώρημα, υπάρχει ένα απλοποιημένο σύστημα των σχέσεων και των ενεργειών ανθρώπων που βρίσκονταν σε καταστάσεις με διαφορετικά συμφέροντα, όπως το να είναι αντίπαλοι σε ένα «παιχνίδι». Ο Κ. Δασκαλάκης απέδειξε ότι δεν υπάρχει τρόπος για να προβλεφθεί η ισορροπία στο «παιχνίδι».
Στην ομιλία του Έλληνα επιστήμονα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση πέρυσι τον ίδιο καιρό είχε βρεθεί η LIFO και τότε ο κ. Δασκαλάκης είχε επισημάνει:
«Θα μπορούμε να ανακαλούμε νοερά μια μνήμη αποθηκευμένη όχι στον εγκέφαλο μας, αλλά στη μηχανή. Μπορεί να ξεφύγει η τεχνολογία από τον έλεγχο; Ναι. Όπως κάθε τεχνολογία σε κακά χέρια. Και ίσως, ακόμα χειρότερα, γιατί αυτή έχει νοημοσύνη. Δεν είναι πιστόλι που θα πατήσεις ή όχι τη σκανδάλη. Η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να πατήσει τη σκανδάλη γιατί σκέφτεται και αλληλοεπιδρά..., με ότι αυτό συνεπάγεται. Στις 23 Μαρτίου, η Microsoft έβγαλε την Tay, ένα artificial intelligence chatterbot και την ξαμόλησε στο Twitter. Μέσα σε δύο μέρες η Tay έγινε ρατσίστρια και συνωμοσιολόγος, εξ ου και αποσύρθηκε... Σκοπός της Τεχνητής Νοημοσύνης είναι να κάνει τον υπολογιστή να βλέπει και να ακούει όπως ο άνθρωπος. Ο ήχος για τη μηχανή είναι μια κυματοσειρά. Για μας είναι γλώσσα, νόημα, σύνταξη. Πώς θα κάνουμε τον υπολογιστή να καταλάβει; Να αντιγράψουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο; Δεδομένου ότι η Νευροεπιστήμη δεν έχει προχωρήσει αρκετά, θα ρισκάρω να πω ότι θα μας πάρει τουλάχιστον εκατό χρόνια για να καταλάβουμε πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάνει αυτούς τους περίπλοκους συλλογισμούς.»
Σε παλαιότερη ομιλία του στο TEDx Athens το 2011 είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον μεγάλου ακροατηρίου:
σχόλια