Η Ολυμπιονίκης της κολύμβησης Φεντερίκα Πελεγκρίνι μιλά με τη μάχη της με τη βουλιμία, την περίοδο που ήταν πρωταθλήτρια, στην αυτοβιογραφία της.
Στο βιβλίο με τίτλο «Oro»- το οποίο κυκλοφόρησε σήμερα- η κάτοχος δύο Ολυμπιακών μεταλλίων αναφέρεται στην εποχή που έκανε εμετό κάθε ημέρα, δίχως να γνωρίζει ότι επρόκειτο για βουλιμία, αλλά και την περίοδο που έβλεπε τον εαυτό της «σαν τέρας».
Όλα, γράφει η Φεντερίκα Πελεγκρίνι σύμφωνα με απόσπασμα που δημοσίευσε η Republlica, ξεκίνησαν στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2005 στο Μόντρεαλ, όταν η Ιταλίδα κολυμβήτρια πήρε το αργυρό και όχι το χρυσό μετάλλιο.
«Αυτό το μετάλλιο θα πεταχτεί. Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο τελικός εξελίχθηκε τόσο άσχημα για εμένα. Δεν μπορώ να βρω τις απαντήσεις για την τόσο απογοητευτική επίδοση», είχε πει τότε, ξεσπώντας σε κλάματα.
Εκείνη όμως ήταν μία πολύ ευαίσθητη περίοδος για την κολυμβήτρια. «Για μερικούς μήνες, μετά τη μετακόμισή μου στο Μιλάνο, είχα αρχίσει να καταβροχθίζω φαγητό. Έτρωγα κιλά παγωτού και μετά πολλά μπολ δημητριακών», περιγράφει στο βιβλίο η Φεντερίκα Πελεγκρίνι.
«Το βράδυ, αφού είχα φάει ό,τι μπορούσα κατά τη διάρκεια της ημέρας, έκανα εμετό. Το έκανα συστηματικά, κάθε βράδυ, προτού κοιμηθώ, όταν η ανάμνηση του φαγητού που είχα φάει αύξανε το αίσθημα ενοχής», συνεχίζει η Ολυμπιονίκης κολυμβήτρια, που έχει κατακτήσει δεκάδες μετάλλια σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
«Το ότι έκανα εμετό ήταν κατά κάποιο τρόπο σαν να καθαρίζω τη συνείδησή μου, αλλά ήταν και ο τρόπος μου να μεταβολίζω τον πόνο. Λέγεται βουλιμία, αλλά δεν το γνώριζα. Για εμένα, η βουλιμία δεν ήταν το πρόβλημα, ήταν η λύση. Ο τρόπος μου για να χάσω βάρος, δίχως να θυσιάσω το να τρώω όσα ήθελα», γράφει ακόμη.
Με τα χρόνια, εξηγεί, τα βρήκε με τον εαυτό μου. «Διαλέγω ρούχα που κολακεύουν τους ώμους μου, αντί να τους κάνουν να μοιάζουν με ελάττωμα. Αλλά εκείνα τα δύσκολα χρόνια, έβλεπα τον εαυτό μου σαν τέρας», εξομολογείται στο βιβλίο η Φεντερίκα Πελεγκρίνι.
Σε αυτό εξηγεί πως η διαταραχή σωματικής δυσμορφίας «δεν σου επιτρέπει να δεις τον εαυτό σου όπως πραγματικά είναι. Στον καθρέφτη βλέπεις τον εαυτό σου όπως θέλεις, μια εικόνα που δημιουργείται από το υποσυνείδητο και τις εμμονές σου. Μια προβολή της δικής σου ανασφάλειας», συμπληρώνει.
