O διασώστης της ΕΜΑΚ Κωνσταντίνος Νίκας αναφέρθηκε στις στιγμές εκείνες που τον σημάδεψαν κατά τη διάρκεια των ημερών που πέρασε στα συντρίμμια κτηρίων στην Τουρκία, μετά τον ισχυρό σεισμό των 7,8 Ρίχτερ.
Η διάσωση της Αϊρίν, αποτελεί την πολύ δυνατή του ανάμνηση, όπως είπε σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ.
«Στο κομμάτι της διάσωσης. Δεθήκαμε πολύ αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι η διάσωση της Αϊρίν. Καθόταν πάντα ένας μαζί της, της κρατούσε στο χέρι, για να μπορέσουμε να την κρατήσουμε στη ζωή» είπε για τις προσπάθειες στο σημείο.
Έκανε λόγο για μία «πολύ δύσκολη, τεχνικά» επιχείρηση που χρειάστηκε πολλές ώρες. Κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών, πέρασαν πολύ χρόνο με την εγκλωβισμένη και «αυτό μας έδεσε μαζί της. Μας έχει αφήσει πολύ έντονο αποτύπωμα».
Από το σημείο, όπως είπε, αρνούνταν να φύγει ο πατέρας της, και προσέφερε και μπισκότα στους δισώστες. «Τον ρώτησα, ποιος είστε, και κατάλαβα ότι είναι ο πατέρας της και δεν ήθελε να φύγει».
Ερωτώμενος για το τι τους είπε, όταν τελικά την έβγαλαν από τα χαλάσματα, ο κ. Νίκας επεσήμανε πως δεν ήταν το τι αλλά ο τρόπος που το είπε. «Αυτό που καταλαβαίναμε από τα μάτια της, δεν ήθελε να μας αφήσει το χέρι, μας τραβούσε κοντά της» σημείωσε και δήλωσε «πολύ τυχερός που έζησα μία εμπειρία, που στέφθηκε με επιτυχία».
Σχετικά με την επιχείρηση για τη διάσωση μίας 24χρονης αθλήτριας, η οποία απέβη άκαρπη είπε: «Όποιον πυροσβέστη και να ρωτήσετε, για έναν άνθρωπο που δεν κατάφερε να σώσει, θα σας πει ότι τον κουβαλάμε πάντα. Αλλά η ομάδα κουβαλά και πέντε ψυχές που είναι πολύ σπουδαίο και θα μας συντροφεύει για πάντα».
Υπενθυμίζεται πως οι Έλληνες διασώστες έβγαλαν πέντε ζωντανούς από τα συντρίμμια.
Για την αντιμετώπιση που είχαν από τους ντόπιους, επεσήμανε πως «ήταν πολύ φιλικοί, εγκάρδιοι, μας προσέφεραν το φαγητό τους, μας αντιμετώπιζαν σαν αδέλφια. Πολύ καλό κλίμα».
Τέλος, σχετικά με τις πιθανότητες ανεύρεσης κι άλλων ζωντανών, παρότι έχουν περάσει δέκα μέρες, εξήγησε πως σε τέτοιες περιπτώσεις από το τρίτο 24ώρο μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες, αλλά «η ελπίδα παραμένει, αν δεν έχουμε ελπίδα…»
