Κατερίνα Μάρκου: Είχα εμμονή με τις εξωσωματικές, έκανα κάθε τρεις μήνες - Έπρεπε να είχα υιοθετήσει νωρίτερα

Κατερίνα Μάρκου: Είχα εμμονή με τις εξωσωματικές, έκανα κάθε τρεις μήνες - Έπρεπε να είχα υιοθετήσει νωρίτερα Facebook Twitter
EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
2

Η Κατερίνα Μάρκου μίλησε για τις αμέτρητες εξωσωματικές που έκανε σε μια εμμονική, όπως είπε χαρακτηριστικά, προσπάθεια να αποκτήσει δικό της παιδί και την «λύτρωση» που της έφερε η υιοθεσία.

Η πρώην βουλευτής της ΝΔ πήγε καλεσμένη στην εκπομπή «Μεσάνυχτα» της Ελεωνόρας Μελέτη, όπου περιέγραψε με λεπτομέρειες τις δύσκολες ώρες μετά από κάθε αποτυχημένη προσπάθεια εξωσωματικής, δηλώνοντας μετανιωμένη που δεν είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο της υιοθεσίας πολλά χρόνια νωρίτερα. Τον περασμένο Μάιο ωστόσο, μετά από ακόμα μια αποτυχημένη προσπάθεια, έγινε μητέρα υιοθετώντας ένα αγόρι 2,5 ετών το οποίο είχαν εγκαταλείψει οι γονείς του.

«Είχα εμμονή να κάνω παιδί και έκανα εξωσωματικές κάθε τρεις μήνες»

«Στα 22 μου κατάλαβα ότι ήταν δύσκολο να μείνω έγκυος. Έκανα εξωσωματική κάθε τρεις μήνες, δεν θυμάμαι πόσες έχω κάνει συνολικά. Είχα εμμονή να κάνω παιδί κι έκανα συνέχεια εξωσωματικές. Όταν είδε ο σύζυγός μου πόσο επίπονη ήταν η εξωσωματική, μου πρότεινε να υιοθετήσουμε ένα παιδί. Καμιά γυναίκα που μπαίνει στη διαδικασία της εξωσωματικής δεν σταματά να ελπίζει. Ένιωθα ότι έφταιγα εγώ που δεν μπορούσα να μείνω έγκυος. Όσο σφίγγει το χρονικό περιθώριο, τόσο χάνουμε οι γυναίκες το μέτρο των εξωσωματικών. Μετάνιωσα για τις τόσες εξωσωματικές, έπρεπε να ξεκινήσω τη διαδικασία υιοθεσίας από τα 25 μου. Υπάρχουν κι άλλο τρόποι να γίνουμε γονείς και να νιώσουμε πλήρεις. Το πρώτο σαββατοκύριακο που φιλοξένησα το παιδί, είχα την ελπίδα ότι θα γίνει δικό μου», είπε μεταξύ άλλων η Κατερίνα Μάρκου.


«Θα το βρούμε μπροστά μας όσες έχουμε μπει στη διαδικασία για εξωσωματικές»

 

«Είμαστε η μοναδική χώρα όπου δεν υπάρχει πρωτόκολλο ασθενούς για να ξέρουμε μια γυναίκα σε πόσο αριθμό εξωσωματικών έχει φτάσει. Πιστεύω ακράδαντα ότι εγώ και άλλες γυναίκες που έχουμε μπει σε αυτή τη διαδικασία των εξωσωματικών στην πορεία θα το βρούμε μπροστά μας. Έχουμε πάρει τόσο πολλές ορμόνες που σίγουρα τα επόμενα χρόνια κάποια αρρώστια θα μας χτυπήσει την πόρτα. Εκεί, λοιπόν, η έλλειψη νομοθετικού πλαισίου αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει σε όλες τις υπόλοιπες χώρες, είναι πολύ μεγάλος κίνδυνος, γιατί η Πολιτεία θα αναγκαστεί να ξοδέψει χρήματα για τα νοσήλιά μας, όταν θα έχουμε κάτι αργότερα», ανέφερε η Κατερίνα Μάρκου σε άλλο σημείο της συνέντευξής της.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Τωρα που σιγα, σιγά αδειάζουν οι παραλίες εμείς εχουμε λίγο καλοκαίρι ακόμη!!! #summer2019 #greece🇬🇷 #holidays #myboy

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Κατερίνα Μάρκου (@katerina.markou_) στις


«Πούλησα δυο διαμερίσματα για να τα καταφέρω να γίνω μητέρα»

Εκτός από την ψυχική ταλαιπωρία,  η Κατερίνα Μάρκου λέει πως αποδυναμώθηκε και οικονομικά. «Η εξωσωματική για τα δεδομένα της Ελλάδας είναι μια πολύ ακριβή διαδικασία. Θα έπρεπε ο ΕΟΠΥΥ να γράφει τα φάρμακα, κάτι που δεν γίνεται. Αν πας να τα αγοράσεις από κάποιο φαρμακείο, θέλεις τουλάχιστον 1.000 ευρώ. Το κόστος ήταν πάρα πολύ μεγάλο και για το λόγο αυτό πούλησα δυο διαμερίσματα για να τα καταφέρω. (...) Καμία γυναίκα που μπαίνει στη διαδικασία της εξωσωματικής, δε σταματά να ελπίζει. Ένιωθα ότι έφταιγα εγώ που δεν μπορούσα να μείνω έγκυος. Το 2014, όταν γνώρισα τον δεύτερο σύζυγό μου και είδε πόσο επίπονη διαδικασία ήταν η εξωσωματική, μου πρότεινε να υιοθετήσουμε ένα παιδί. Εκεί πραγματικά απελευθερώθηκα. Η τελευταία μου προσπάθεια εξωσωματικής ήταν πέρυσι τον Μάιο και μετά από μια ακόμη ματαίωση με παίρνουν τηλέφωνο από το ίδρυμα γιατί είχα κάνει την αίτηση για υιοθεσία και με κάλεσαν να πάω. Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή», αποκάλυψε η ίδια.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Καλοκαίρι, ξενοιασιά!!! #samer #mybaby #happy

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Κατερίνα Μάρκου (@katerina.markou_) στις


«Μητέρα δεν είναι μόνο αυτή που γεννάει, αλλά και αυτή που αγαπάει ένα παιδί»

Η Κατερίνα Μάρκου είπε πως συχνά επισκεπτόταν τα ιδρύματα, γιατί πάντα ήθελε να αποκτήσει δικό της παιδί. Στο πρόσωπο ενός μικρού εγκαταλελειμμένου αγοριού βρήκε τελικά το παιδί που αναζητούσε. «Μετάνιωσα για τις τόσες εξωσωματικές, έπρεπε να ξεκινήσω τη διαδικασία της υιοθεσίας από τα 25 μου. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να γίνουμε γονείς και να νιώσουμε πλήρεις. Το πρώτο Σαββατοκύριακο που φιλοξένησα το παιδί, είχα την ελπίδα ότι θα γίνει δικό μου. Κοιτάζω το σήμερα και πραγματικά έχω να δώσω πολλά πράγματα σε αυτό το παιδί».

Κατά ένα μεγάλο βαθμό νιώθει ότι έχει εκπληρωθεί το όνειρό της γιατί, όπως η ίδια λέει, μητέρα δεν είναι μόνο η γυναίκα που γεννάει αλλά και αυτή που αγαπάει, αγκαλιάζει και μεγαλώνει ένα παιδί. 

Δείτε ολόκληρη την συνέντευξη της Κατερίνας Μάρκου:

 
 
Ελλάδα
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

1 σχόλια
Η υιοθεσία είναι από τις μεγαλύτερες πράξεις αγάπης που υπάρχουν. Η εμμονή με τις εξωσωματικές, αντιθέτως, είναι μια βαθιά ναρκισσιστική στάση ζωής, όπου στην πραγματικότητα το επίκεντρο δεν είναι η ίδια η μητρότητα αλλά η ναρκισσιστική ικανοποίηση των λέξεων ''είναι δικό μου" κι όχι ''του άλλου''. Κι όμως, το περιχόμενο της Αγάπης, πρώτα από όλα και πάνω από όλα σημαίνει Αγάπη για τον Άλλον, κι όχι για τον εαυτό μου. Κι ενώ παγκοσμίως υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά χωρίς σπίτι, εμείς θέλουμε να παράγουμε καινούργια στο όνομα της δυνατότητας που μας παρέχει η επιστήμη (κ με την στήριξη με το αζημίωτο μιας μερίδας ιδιωτών γιατρων), με τεράστιο κόστος και υγείας και οικονομικό. Το ότι πλέον όμως η ανθρωπότητα μπορεί να κάνει κάτι επιστημονικά, δε σημαίνει ότι πρέπει να το κάνει. Δεν είναι ηθικό οτιδήποτε είναι εφικτό. Κι αυτό είναι ένα δίλημμα με το οποίο η ανθρωπότητα θα έρχεται πλέον ολοένα και πιο σχυνά αντιμέτωπη, γιατί η επιστήμη θα μπορεί να κάνει τα πάντα. Παρότι τραβηγμένη από τα μαλλιά, στο θέμα των εξωσωματικών η αναλογία είναι σχεδόν η ίδια με το να λες ότι θέλεις ένα κατοικίδιο και να πηγαίνεις να αγοράζεις πανάκριβο κουτάβι από εκτροφείς, ενώ στη γειτονιά σου έχει 30 σκυλάκια αδέσποτα.(Και προφανώς δεν υπονοώ ότι το παιδί είναι κατοικίδιο, αλλά ελπίζω να είναι κατανοητό τί θέλω να πω).
Οι λόγοι που κάνει κανείς παιδί δεν είναι ούτε η λογική, ούτε το συναίσθημα.Είναι πάντα ο ίδιος και ο εξής ένας βιολογικά προγραμματισμένος λόγος. Να συνεχίσει να υπάρχει το είδος. Δεν διαφέρουμε σε αυτό από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, ούτε διαφέρουμε κ με τους άλλους ανθρώπους όσο πιστεύουμε (αντιθέτως, μοιάζουμε υπερβολικά). Και το παιδί που θα γεννηθεί από την εξωσωματική, κατά 99,9999% στο DNA του θα είναι ίδιο με το παιδί που περιμένει ήδη μια οικογένεια σε ένα νοσοκομείο ή σε ένα ίδρυμα. Όποιος θέλει παιδί, εννοείται να κάνει, δεν τίθεται θέμα κατάκρισης. Αλλά επίσης εννοείται ότι είναι θέμα προς συζήτηση - και κρίση - το πώς αξιοποιεί ή καταχάται η κοινωνία τις δυνατότητες που της δίνει η επιστήμη και τί όρια της βάζει.