Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία!

Όταν είμαι στο Πτι-Παλαί η Αθήνα μού φαίνεται η πιο όμορφη πόλη στον κόσμο / θέλω να είμαι εκεί από νωρίς / να μετέχω χωρίς άγχος σε όλη την ιεροτελεστία / μου αρέσει το σημείο / το αστικό Παγκράτι στις δόξες του / και φυσικά η κυρία στο ταμείο, η επιγραφή, το μεσήλικο κοινό, το κυλικείο, τα σπασμένα ελληνικά της ευγενέστατης γυναίκας που με ρωτάει τι θα πάρω με ένα τεράστιο χαμόγελο, οι άνετες και πεντακάθαρες τουαλέτες / πάντα εκτιμώ τα μέρη που στις τουαλέτες των ανδρών υπάρχει η δυνατότητα ουρητηρίων / έξω το βλέπεις πολύ πιο συχνά / επίσης, αγαπάω την Αθήνα γιατί αν βρεθείς σε ανάγκη υπάρχουν απλόχερα τόσο πολλές εναλλακτικές λύσεις σε τουαλέτες πολυτελείας / κανείς δεν θα σου πει τίποτα / θα μπεις και θα βγεις σαν κύριος / ας πούμε, οι τουαλέτες της «Μεγάλης Βρετανίας» / αριστερά της ρεσεψιόν, κατεβείτε τα σκαλάκια που οδηγούν κατευθείαν σε αυτό τον μικρό παράδεισο προσωπικής ανακούφισης / συστήνω επίσης τις τουαλέτες της Αίγλης στο Ζάππειο / διαθέτουν ανεξάρτητη είσοδο από την πλευρά του θερινού σινεμά κι επίσης λαμποκοπάνε / κι αν είναι Πέμπτη, θα βρείτε και τη LifΟ, αν σκοπεύετε να παρατείνετε την παραμονή σας στα μαρμάρινα αλώνια του αθηναϊκού αυτού θεσμού / βγαίνοντας, έπεσα πάνω σε αρχιτέκτονα, ο οποίος εξέταζε με προσοχή κάτι τεράστια, άβολα αρχιτεκτονικά σχέδια / ο φάκελος έγραφε «Ανάπλαση Περιβάλλοντος Χώρου Ζαππείου Μεγάρου» / για λίγα δευτερόλεπτα αισθάνθηκα δαιμόνιος ρεπόρτερ / όταν μου «πέρασε» περιπλανήθηκα στα αγάλματα και στις κρήνες του Ζαππείου και του Εθνικού Κήπου / η ρομαντική Αθήνα είναι ένας ολόκληρος εξορισμένος κόσμος που επίσης αγαπάω πολύ / γιατί με συνδέει με ένα ατόφιο κομμάτι παλιάς Αθήνας / αλλά όχι, δεν θα παραδοθώ σε ένα ματαιωμένο παιχνίδι νοσταλγίας και εξιδανίκευσης ενός παρελθόντος που δεν έζησα ποτέ / σίγουρα αγαπάω την Αθήνα από το νέο καφέ του Public στην ταράτσα του Μέγαρου Πάλλη / εκεί απ' όπου ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο αείμνηστος) εκφώνησε το λόγο της απελευθέρωσης της Αθήνας τον Οκτώβριο του 1944 / μπροστά μου απλώνεται η καλύτερη Αθήνα / Σύνταγμα, Εθνικός Κήπος, Βασιλίσσης Σοφίας / η Αργυρώ μού μιλάει για το κτίριο της Βουλής / κι έχει δίκιο όταν λέει ότι αυτό είναι ένα παραγνωρισμένο αρχιτεκτονικό θαύμα / οι αναλογίες του, η πέτρα του, το ανάστημά του / κι αγαπάω την Αθήνα γιατί, ενώ της έχουμε αλλάξει τα φώτα, αναλογικά μάς έχει εξηγηθεί σπαθί / τώρα που βλέπω το φως του ηλιοβασιλέματος να βάφει την Καστέλλα και τον Σαρωνικό δεν έχω καμία αμφιβολία.

www.myspace.com/urbane71