Το χθεσινό ήρεμο κλίμα διεκόψε ο αντιπροέδρος Πάγκαλος όταν δήλωσε πως η πρώτη αληθινή δημοκρατική κυβέρνηση ορκίστηκε το 1981 κι όχι το 1974. Η άποψη αυτή, όπως ήταν φυσικό προκάλεσε τις έντονες διαμαρτυρίες των βουλευτών της ΝΔ που αποχώρησαν από την αίθουσα για μερικά λεπτά, ενώ τον αντιπρόεδρο αποδοκίμασε και ο πρόεδρος του Λάος.
Ο πρωθυπουργός αφήνοντας εν μέρει ακάλυπτο τον Πάγκαλο είπε πως προφανώς η δημοκρατία εγκαινιάστηκε το 1974, απλά το 1981 ήρθαν στην εξουσία διαφορετικά κοινωνικά στρώματα κι έτσι η ένταση που είχε προκληθεί για τα γενέθλια της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας έλαβε τέλος.
Προφανώς και η συζήτηση αυτή έχει το ενδιαφέρον από τη σκοπιά της κοινωνικής ιστορίας του τόπου, είναι όμως τραγική ειρωνία να τσακώνονται για τη στιγμή γέννησης της δημοκρατίας της μεταπολίτευσης, τώρα που όλα δείχνουν πως κλείνει τον κύκλο της.
Το κοινωνικό συμβόλαιο πάνω στο οποίο αρθρώθηκε η μεταπολίτευση δεν έχει πλέον καμιά ισχύ, όχι μόνο γιατί εδώ και ένα μήνα η αγανάκτηση πάει πλατεία, αλλά κυρίως γιατί η μνημονιακή πραγματικότητα της κρίσης το έκανε χίλια κομμάτια.
Η πραγματικότητα αυτή εξάλλου οδήγησε και στη χθεσινή ψήφο εμπιστοσύνης που ανακούφισε Βερολίνο και Βρυξέλλες και που πραγματοποιήθηκε κάτω από την πίεση της εκταμίευσης της περιβόητης 5η δόσης.
Την ώρα που η κοινωνική πραγματικότητα που έθρεψε τη μεταπολιτευτική δημοκρατία έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, την ώρα που το μεσοπρόθεσμο που δεσμεύει την κοινωνία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από την τετραετία θα ψηφιστεί σε ένα άρθρο, την ώρα που η αυτονόητη απόδοση ευθυνών στα πολιτικά πρόσωπα που καταχράστηκαν δημόσια περιουσία παραμένει ρητορεία, ο καυγάς για το πότε γεννήθηκε η δημοκρατία θυμίζει οπερέττα. Θυμίζει πολύ ηλικιωμένους που τσακώνονται για το ποιος είναι πιο νέος, επειδή αρνούνται να δεχθούν αυτή ακριβώς τη φθορά.
