Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος
0

Η Ιωάννα κορίτσι, η Ιωάννα γυναίκα, η Ιωάννα χωρίς φύλο, η Ιωάννα με τη βαριά μοίρα, η Ιωάννα πάπας, η Ιωάννα ενώπιον του πλήθους που θα τη λιντσάρει. H Iωάννα σε έναν δυστοπικό λαβύρινθο που τόσο έξοχα στήνει η Εύα Μανιδάκη στη σκηνή της αίθουσας Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Η «Πάπισσα Ιωάννα», το «βλάσφημο» και «ανίερο» κείμενο του Εμμανουήλ Ροΐδη, μετατράπηκε από τον συγγραφέα Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη σε πυκνό λιμπρέτο που θίγει ζητήματα ταυτότητας, ύπαρξης και εξουσίας. Ο Γιώργος Βασιλαντωνάκης φώτισε με τη σύνθεσή του τη σατιρική και κριτική στάση του κειμένου απέναντι στη θρησκεία και τους μηχανισμούς καταστολής της ανθρώπινης υπόστασης. Και ο Δημήτρης Καραντζάς, κρατώντας πια στα χέρια του μια ολοκαίνουρια όπερα, σκηνοθετεί την υπαρξιακή περιπλάνηση μιας γυναίκας από τα χρόνια της αθωότητας στην απληστία, από την άγνοια στη γνώση, από τη συντριβή και πάλι στην απελευθέρωση.

Το συγκλονιστικό έργο που κατακρίθηκε σφόδρα στην εποχή του λόγω της δριμείας κριτικής που ασκούσε στους εκπροσώπους και τις πρακτικές της Εκκλησίας θα παρουσιαστεί για τρεις μοναδικές παραστάσεις, στις 8, 15 και 22 Μαρτίου, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σε μουσική διεύθυνση Στάθη Σούλη.

Είναι θαυμαστός ο τρόπος που βλέπουμε την ηρωίδα να μεταλλάσσεται στην πορεία της αφήγησης από χαρισματικό παιδί σε πολυμήχανη γυναίκα, να ανελίσσεται με όπλα της την εξυπνάδα, τις γνώσεις και τα θέλγητρά της. Κι ενώ ο αναγνώστης (ή ο θεατής) παρακολουθεί στην αρχή τα καμώματα και τις δολοπλοκίες της ατίθασης Ιωάννας σαν μια διασκεδαστική, ελαφρώς σκανδαλιστική σατιρική ιστορία, το τέλος που της επιφυλάσσει ο Πλάστης της είναι περίπου αυτό ενός μεγαλομάρτυρα.

«Ωραία ως άνθος του λειμώνος, σοφή ως βίβλος του Ινκμάρου, πανούργος ως αλώπηξ»: με αυτά τα λόγια περιγράφει ο Ροΐδης την πρωταγωνίστρια ηρωίδα του, της οποίας τον βίο παρακολουθεί από τη στιγμή της γέννησής της έως το ατιμωτικό τέλος της, με το άγριο πλήθος να τη λιθοβολεί ανηλεώς μέχρι θανάτου. Με απίστευτη δεξιοτεχνία ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης απλοποιεί μεν τη γλώσσα του Ροΐδη, αλλά κρατά τα προσωπικά, γλωσσολογικά και απαιτητικά χαρακτηριστικά του συγγραφέα.

Άλλωστε, το σπουδαίο κείμενο του Έλληνα λογοτέχνη και δοκιμιογράφου προσφέρεται λόγω δομής (οι φιλοσοφικές, ιστορικές και θεολογικές αναζητήσεις είναι ό,τι πρέπει για οπερατική δράση) και ιστορίας (στο επίκεντρό του συναντάμε έναν χαρακτήρα που ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια και αποτελεί ιδανικό υλικό για μια εμβληματική οπερατική ηρωίδα).

Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

Ο συνθέτης της νέας όπερας, από την άλλη, αποκαλεί την προσπάθειά του «συνθετικό υπερμαραθώνιο» και επιμένει ότι δεν επιδιώκει την πρόκληση. «Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει να προκαλέσω, ούτε πιστεύω ότι στην εποχή μας έχει την ίδια βαρύτητα που είχε τον 19ο αιώνα ο ανταγωνισμός μεταξύ ορθόδοξης και δυτικής Εκκλησίας» αναφέρει ο Γιώργος Βασιλαντωνάκης που συνέθεσε την «Πάπισσα Ιωάννα» σε διάστημα περίπου δύο ετών.

«Σκοπός μου ήταν να σκιαγραφήσω ένα ατίθασο και ασυμβίβαστο πνεύμα, μια φιγούρα τραγική και ρομαντική συνάμα, που συνεχώς μεταλλάσσεται, φθείρεται και επαναπροσδιορίζεται ενάντια σε όλα, μέχρι τελικής πτώσεως. Η ηρωίδα ελίσσεται σε δύο μουσικά σύμπαντα. Το πρώτο αφουγκράζεται το ιστορικό και γεωγραφικό πλαίσιο του έργου, λειτουργώντας "περιγραφικά". Το δεύτερο επεμβαίνει με τρόπο ψυχολογικό, συναισθηματικό, πνευματικό αλλά και υπόγειο, αφαιρετικό και υπερβατικό, απηχώντας ενίοτε και τη φωνή του Ροΐδη».

Χιούμορ, ειρωνεία, οράματα, ίντριγκες και σκάνδαλα, τραγικότητα, δηκτικά σχόλια για την εκκλησιαστική ζωή, αποκαλύψεις για την ερωτική δραστηριότητα των μοναχών και στο επίκεντρο ένα δαιμόνιο κορίτσι που έζησε τον 9ο αιώνα και, μεταμφιεσμένο σε άνδρα, κατάφερε να αναρριχηθεί στον παπικό θρόνο.

Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

«Η μορφή του τριαντάχρονου Ροΐδη, με τα γένια, τα μουστάκια και τα σπαστά μαύρα μαλλιά, αχνά φωτισμένος από μια αρχαία λάμπα και σκυμμένος πάνω από το χειρόγραφο της "Πάπισσας Ιωάννας" με συντρόφεψε καθ' όλη τη διάρκεια της κατασκευής του λιμπρέτου, που βασίζεται στο έργο του. Ήταν βοηθητικό να νιώθω την παρουσία του, έστω και νοερά· αυτός τάχα να γράφει απορροφημένος το μυθιστόρημά του κι εγώ, λίγο πιο δίπλα του, με ενάμιση αιώνα διαφορά, να σχεδιάζω το λιμπρέτο. Αναρωτιέμαι αν την ώρα της συγγραφής μάντευε τον θόρυβο που θα προκαλούσε το γραπτό του (η "μεσαιωνική μελέτη" του, όπως το προσδιορίζει ο ίδιος κάτω από τον τίτλο) και αν μια τέτοια προοπτική τον τάραζε ή τον ευχαριστούσε» γράφει ο Β. Χατζηγιαννίδης, περιγράφοντας σκέψεις του για το λιμπρέτο στο πρόγραμμα της παράστασης.

Καρπός μιας άνομης ένωσης, η Ιωάννα έρχεται στον κόσμο το 818 στη μεσαιωνική Γερμανία, προικισμένη με σπάνια χαρίσματα, με εντυπωσιακότερο όλων τη σχεδόν υπερφυσική ικανότητά της να απομνημονεύει τα πάντα. Ο πατέρας της την εκμεταλλεύεται ως παιδί-θαύμα, περιφέροντάς την ως αξιοθέατο από χωριό σε χωριό, αλλά το τετραπέρατο χρυσό παιδί μεγαλώνει και γίνεται μια θελκτική γυναίκα.

Σε ένα αποκαλυπτικό όραμα η Αγία Λιόβα την προτρέπει να ακολουθήσει τον μοναχισμό, υποσχόμενη πως ο δρόμος αυτός θα της προσφέρει ευδαιμονία και ασύγκριτες ηδονές. Πράγματι, ο πρώτος της εραστής δεν θα αργήσει να φανεί. Πρόκειται για τον Φρουμέντιο, έναν όμορφο Βενεδικτίνο που θα την πείσει να κλεφτούν και επιπλέον να μεταμφιεστεί σε άντρα, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να μοιράζονται το ίδιο κελί!

Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

Όταν η απάτη τους αποκαλύπτεται, Φρουμέντιος και Ιωάννα βρίσκουν καταφύγιο στην Ελλάδα, όπου εκείνη συνεχίζει να διατηρεί την ανδρική μεταμφίεση και συστήνεται ως «πατήρ Ιωάννης». Η γοητεία που ασκεί, έστω κι έτσι, είναι αδιανόητη. Ορθόδοξοι ιερείς σχηματίζουν ουρές έξω από το κελί της, θαμπωμένοι όχι μόνο από την ευφυΐα και τις αστείρευτες γνώσεις της αλλά και, όπως φοβάται ο πικραμένος Φρουμέντιος, από τα υπόλοιπα θέλγητρά της.

Με την αυτοπεποίθησή της ενισχυμένη, η Ιωάννα εγκαταλείπει την Αθήνα και τον αγαπημένο της και αναζητά το μέλλον της στην υπεραγία Ρώμη, όπου επίσης η φήμη της εξαπλώνεται γρήγορα. Όταν ο πάπας Λέων Δ' πεθαίνει η Ιωάννα εκλέγεται πανηγυρικά νέος ποντίφικας της Ρώμης.

Καθώς, όμως, η ανία από τα παπικά καθήκοντα μεγαλώνει, η Ιωάννα βρίσκει παρηγοριά στα ερωτικά χάδια ενός θαλαμηπόλου, του Φλώρου, και μένει έγκυος. Η οργή του Θεού ρίχνει κατάρα στη Ρώμη, που κατακλύζεται από λιμασμένες ακρίδες. Η τελευταία πράξη του δράματος γράφεται κατά τη διάρκεια της μεγάλης λιτανείας, όπου ο πάπας καταρρέει κι ένα μισερό βρέφος γλιστρά κάτω απ' την ποδιά του, μέσ' από τα σκέλια του!

Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

«Είτε συνέβησαν είτε δεν συνέβησαν όλα τούτα, το μόνο βέβαιο είναι πως το πρόσωπο αυτό έδωσε έμπνευση στον καινοτόμο Ροΐδη για ένα μεγαλειώδες πεζογράφημα, στο κέντρο του οποίου αστράφτει η Ιωάννα, η αιώνια μούσα του» αναφέρει ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης.

«Είναι θαυμαστός ο τρόπος που βλέπουμε την ηρωίδα να μεταλλάσσεται στην πορεία της αφήγησης από χαρισματικό παιδί σε πολυμήχανη γυναίκα, να ανελίσσεται με όπλα της την εξυπνάδα, τις γνώσεις και τα θέλγητρά της. Κι ενώ ο αναγνώστης (ή ο θεατής) παρακολουθεί στην αρχή τα καμώματα και τις δολοπλοκίες της ατίθασης Ιωάννας σαν μια διασκεδαστική, ελαφρώς σκανδαλιστική σατιρική ιστορία, το τέλος που της επιφυλάσσει ο Πλάστης της είναι περίπου αυτό ενός μεγαλομάρτυρα. Η πάπισσα γκρεμίζεται απ' τον θρόνο της, το άγριο πλήθος τη φτύνει και τη χλευάζει, τη λιθοβολεί ανηλεώς μέχρι θανάτου. Η ίδια έχει επιλέξει, μόλις προηγουμένως, "σύντομο θάνατο και καταισχύνη" σ' αυτόν τον κόσμο προκειμένου να αποφύγει το αιώνιο πυρ στον άλλο. Οι άγγελοι θα δώσουν μάχη για να τη γλιτώσουν από τα νύχια των δαιμόνων, καθώς εκείνη αναλαμβάνεται στους ουρανούς...

»Κοιτάζω ξανά τη φωτογραφία του Ροΐδη με τα γένια, τα μουστάκια, τα σπαστά μαύρα μαλλιά. Ζητώ την επιείκειά του για τις ενδεχόμενες αστοχίες μου. Ορκίζομαι πως έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να μείνει ευχαριστημένος. Και αφιερώνω την εργασία μου αυτή στη μνήμη του, ενώ εκείνος με κοιτάζει σιωπηλός».

Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος
Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος
Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

Πάπισσα Ιωάννα

Γιώργος Βασιλαντωνάκης

Ποιητικό κείμενο: Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Εμμανουήλ Ροΐδη

Παραγγελία της ΕΛΣ για τα 80χρονά της / Πρώτη παγκόσμια παρουσίαση

Μουσική διεύθυνση: Στάθης Σούλης

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Ερμηνεύουν: Πέτρος Μαγουλάς, Ινές Ζήκου, Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Καλλιόπη Τζανιδάκη, Αγγελική Ταμβακοπούλου, Χρύσα Μαλιαμάνη, Διονύσης Σούρμπης, Κωστής Ρασιδάκις, Γιάννης Χριστόπουλος, Νίκος Κατσιγιάννης, Πέτρος Σαλάτας, Διονύσης Μελογιαννίδης, Γιάννης Κάβουρας, Γιώργος Ματθαιακάκης, Νίκος Σπανάτης, Μάριος Σαραντίδης, Νίκος Στεφάνου, Γιάννης Καλύβας

Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

8, 15, 22 Μαρτίου 2020

Ώρα έναρξης 18:30

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Τιμές εισιτηρίων: 10-60 €

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ανακαλύπτοντας τα κοστούμια του Τσαρούχη και του ντε Κίρικο στο ανεκτίμητο βεστιάριο της Λυρικής στο Μενίδι

Θέατρο / Ανακαλύπτοντας τα κοστούμια του Τσαρούχη και του ντε Κίρικο στο ανεκτίμητο βεστιάριο της Λυρικής στο Μενίδι

Το έργο του Τζον Κέιτζ «Europeras 1 & 2» ανεβαίνει στην Εναλλακτική Σκηνή και τα εμβληματικά κοστούμια 80 ετών από το σπουδαίο βεστιάριο της ΕΛΣ γίνονται πρωταγωνιστές.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ