The Caretaker

The Caretaker Facebook Twitter
0

«Δεν έχω καλλιτεχνικό background» δηλώνει ο James Kirby που υπογράφει ως Caretaker. «Απέτυχα στη σχολή τέχνης, θλιβερά, επειδή ο καθηγητής ήταν σοκαριστικός». Το alter ego του, ωστόσο, είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις καλλιτέχνη την τελευταία δεκαετία στην Αγγλία: Ένας μουσικός που αναφέρει ως βασική επιρροή τη σκηνή απ' την αίθουσα χορού στη Λάμψη του Κιούμπρικ, τους ποπ ήχους των αρχών του 20ού αιώνα, που λατρεύει τον Al Bowlly.

To 1996 έφτιαξε τη δική του εταιρεία V/VM και από τότε κυκλοφορεί ασταμάτητα 7ιντσα και άλμπουμ «κατακρεουργώντας» εσκεμμένα δημοφιλή ποπ τραγούδια προηγούμενων δεκαετιών (η εκτέλεσή του στο «The Lady in Red» του Chris de Burgh ακούγεται σαν θρήνος με τη φωνή του Tom Waits). Οι δίσκοι του είναι γεμάτοι από samples ορχηστρών της δεκαετίας του ‘20, μελοδραματικά τραγούδια που θυμίζουν τις ταινίες του Terence Davies, πλημμυρισμένα απ' τον ήχο του Ray Noble, όλα θαμμένα πίσω από ψηφιακούς θορύβους, reverb και λούπες που ακούγονται σαν το soundtrack του Alan R Splet για το Eraserhead.

O Caretaker έχει κυκλοφορήσει αρκετά άλμπουμ στο ίδιο ακριβώς σκοτεινό κλίμα και πνιγμένα στην πυκνή ομίχλη, αλλά έπρεπε να περιμένει μέχρι το φετινό του αριστούργημα για να ασχοληθούν μαζί του τα αγγλικά media - από το «Wire» μέχρι το «NME». Το Persistent Repetition of Phrases που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό σε 500 μόλις αντίτυπα εξαφανίστηκε από την πρώτη εβδομάδα που εμφανίστηκε στα on line μαγαζιά και έγινε αντικείμενο σχολιασμού στα blog όλου του κόσμου - είναι και από τις ελάχιστες περιπτώσεις που έχει αντιμετωπιστεί άλμπουμ μαζικά με τόσο ενθουσιώδη σχόλια. «Η δουλειά μου μερικής απασχόλησης είναι να ταξινομώ αναμνήσεις», λέει ο Kirby, «δουλεύοντας ψηφιακά. Απ' τη στιγμή που είδα το ρολόι-κομπιουτεράκι του κολλητού μου το 1984 ήξερα ότι το digital είχε έρθει για να μείνει και ήταν ένας τρόπος για να πας μπροστά».

Ο Kirby, που ζει μόνιμα στο Stockport, μια μικρή πόλη δέκα λεπτά απ' το Μάντσεστερ, χαρακτηρίζει αυτό που κάνει ως «the best of the worst of the worst of the best». «Ξέρω ότι μπορεί να μην ακούγεται πολύ λογικό, αλλά δεν έχω ψευδαισθήσεις. Η V/VM πάντα μοίραζε τον κόσμο στα δύο: σε αυτούς που τους άρεσαν αυτό που κάνουμε και σε αυτούς που το μισούσαν. Ευτυχώς που συμβαίνει αυτό γιατί είναι χίλιες φορές προτιμότερο να σε αγαπούν ή να σε μισούν, παρά να περνάς απαρατήρητος σαν χαρτί ταπετσαρίας».

Μπορεί να δηλώνει τη λατρεία του για την προπολεμική αγγλική μουσική, οι πιο στενοί του συγγενείς πάντως ηχητικά είναι ο Aphex Twin, o William Basinski, o Brian Eno και ο Fennesz. «Κυρίως μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα, αυτή είναι η φιλοσοφία μου», λέει, «και να δέχομαι αντιδράσεις του τύπου "αποκλείεται να το κάνεις αυτό!" όταν κάποιος ακούσει τη δουλειά μου. Υπάρχουν πάρα πολλοί περιορισμοί εκεί έξω, αλλά μόνο αν τους λαμβάνεις υπόψη. Η βαρεμάρα για μια εμπνευσμένη σκηνή είναι έμπνευση στις μέρες μας. Υπάρχουν πάρα πολλά ανθρωπάκια που γλύφουν κώλους μόνο και μόνο για να βγάλουν λίγα μετρητά. Είναι ωραίο να είσαι αντίθετος με αυτούς τους ανθρώπους, μερικές φορές, μπορεί να σου δώσει ενέργεια. Η εταιρεία μου προσπάθησε να σπάσει κάποιους κανόνες και τα κατάφερε. Πριν από μερικά χρόνια παραβίασα το νόμο των πνευματικών δικαιωμάτων και τώρα το κάνουν όλοι, έτσι δεν είναι τόσο σημαντικό να το κάνω πια. Στις μέρες μας αυτό που είναι προκλητικό είναι να έχεις τη μουσική σου δωρεάν διαθέσιμη σε οποιονδήποτε, παρά να της βάλεις μια τιμή - αυτό που κάνουν οι περισσότεροι δηλαδή. Είναι σημαντικό να μπορούν να πουν κάποιοι «fuck off» στο iTunes, στο MySpace και σε όλους αυτούς τους επονομαζόμενους «cool providers» και να δίνουν τη μουσική μόνοι τους, φτιάχνοντας τους δικούς τους κανόνες. Μόνο οι γενναίοι δεν θα πέσουν με τα μούτρα στα θέλγητρα του "μουσικού" δολαρίου».

Τον ίδιο καιρό με το Persistent Repetition Of Phrases ο Caretaker κυκλοφόρησε στο site εταιρείας του τη ζωντανά ηχογραφημένη performance του το Μάιο στο Λονδίνο με τίτλο «Memories From The Museum Of Garden History», που είναι γεμάτη φωνές απ' τα ‘30s και ‘40s και είναι εξαιρετική. Όλες οι ηχογραφήσεις του υπάρχουν στο site της V/VM για δωρεάν download.http://www.brainwashed.com/vvm/micro/caretaker/index_releases.html 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Love to love you baby»: Αυτό είναι το τραγούδι που γέννησε τη Disco

Μουσική / «Love to love you baby»: Το τραγούδι των 23 οργασμών που γέννησε τη Disco

Με 23 οργασμούς και τη βοήθεια του μάγου Τζόρτζιο Μορόντερ, η Ντόνα Σάμερ, μισό αιώνα πριν, εγκαινίασε επίσημα, με το επικό και ατελείωτα ερωτικό «Love to love you baby», την ντίσκο μουσική, ένα είδος που πολεμήθηκε λυσσαλέα λίγα χρόνια μετά την επέλασή του και κρατάει γερά μέχρι σήμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Lifo Videos / «Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Η Marseaux, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της σύγχρονης ελληνικής ποπ σκηνής μιλά για την τυχαία της συνάντηση με το τραγούδι αλλά και για τις προσωπικές δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει και την έφεραν μέχρι το σήμερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
 Φεστιβάλ Ελάτειας: Κι αν έβρεξε μια μέρα, ποιος σταματάει τη μουσική;

Μουσική / Φεστιβάλ Ελάτειας: Κι αν έβρεξε μια μέρα, ποιος σταματάει τη μουσική;

Παρά την ακύρωση της πρώτης βραδιάς λόγω έντονης κακοκαιρίας, το 12ο Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας επέστρεψε δυναμικά, με τριήμερο ζωντανών εμφανίσεων, γεμάτο ενέργεια, συγκίνηση και αυθεντικές στιγμές κάτω από τα δέντρα του Αλωνιού.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Deadly Festivals

Μουσική / 9 φορές που το πάρτι μετατράπηκε σε εφιάλτη

Πάμε σε συναυλίες και φεστιβάλ για να περάσουμε καλά - δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Πράξεις βίας που έχουν σημειωθεί σε διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο αποδεικνύουν πως η ασφάλεια των συμμετεχόντων δεν μπορεί να είναι μια τεχνική υποσημείωση αλλά το θεμέλιο κάθε πολιτιστικής συγκέντρωσης.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ