Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση

Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση Facebook Twitter
Κοιτάνε όλοι την Αθήνα και κανείς δεν κοιτάει το βουνό που είναι από πάνω, το οποίο είναι μαγικό, είναι ένα φυσικό θαύμα. Θέλει τρεις ώρες περπάτημα για να φτάσεις μέχρι την κορυφή. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Το μέρος που μένει ο Cacao Rocks είναι πιο άδειο από ποτέ. Τακτοποιημένο, με έναν λευκό καναπέ και έργα του στους τοίχους, ένα που δείχνει τα λιοντάρια της Δήλου και ένα άλλο με μια τεράστια μονστέρα και δύο ανθρώπους με ανοιχτά χέρια. Έχουμε συναντηθεί για να μιλήσει για την πρώτη του έκθεση που ετοιμάζει στην Αθήνα, η οποία, παραδόξως, δεν περιέχει ούτε έναν πίνακά του. Το πρότζεκτ που παρουσιάζει το χαρακτηρίζει «πρότζεκτ ζωής» και έχει μεγάλο ενδιαφέρον πώς του προέκυψε.


«Έχω μεγάλη αγωνία για αυτή την έκθεση» λέει. «Είναι η πρώτη μου σόλο στην πόλη της Αθήνας, κι επειδή ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό θα την κάνω στην γκαλερί Αlibi, που μου αφήνει απόλυτη ελευθερία, χωρίς τον φόβο τού να κάνω κάτι εμπορικό. Θέλω να είναι ένα statement, μία δήλωση, και όχι απλά να αραδιάσω ό,τι απούλητα έργα έχω στο στούντιο. Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που έκανα την πρώτη μου ατομική στη Μύκονο, στα "Δυο Χωριά", και τώρα έφτασε η στιγμή να δείξω αυτήν τη δουλειά στην Αθήνα».

Χωρίς να το θέλω εμπόδισα μια λαθρανασκαφή και θύμισα στους αρχαιολόγους πως εκεί υπάρχουν αρχαία. Δεν έχω φιλοδοξίες να γίνω αρχαιολόγος ή να πάρω τη δουλειά τους, εγώ κάνω ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ και έρευνα για να βρω έμπνευση.


Η έκθεση έχει σχέση με το βουνό του Υμηττού, ένα πάθος του Ιάσονα εδώ και χρόνια. Πέρσι τέτοια εποχή με είχε ανεβάσει στην κορυφή του βουνού για να μου δείξει όσα είχε ανακαλύψει σχεδόν τυχαία σε μίας δεκαετίας περιπλανήσεις στον Υμηττό. «Η αγάπη μου για τον Υμηττό γεννήθηκε όταν ήμουν φοιτητής» εξηγεί.

«Σπούδασα στη φιλοσοφική και έζησα όλο το φοιτητικό κίνημα εναντίον της Γιαννάκου, πριν από τον Δεκέμβρη του 2008. Οι σχολές ήταν κλειστές για μήνες, είχα πάει σε μία συνέλευση που κράτησε ώρες. Τσακώνονταν οι ΕΑΚιτες με τους ΔΑΠιτες για το αν θα κλείσει η σχολή ή όχι. Κουράστηκα και έφυγα από τη συνέλευση, άρχισα να ανεβαίνω το βουνό. Είχα πάρει από τη βιβλιοθήκη την "Ασκητική" του Καζαντζάκη μαζί μου. Την είχα διαβάσει και στα δεκαπέντε, αλλά δεν είχα καταλάβει τίποτα. Έφτασα στο σημείο που γράφει για την πορεία και παρομοιάζει τη ζωή με μία ανηφόρα, προτρέπει τον αναγνώστη να πάρει το πιο δύσκολο μονοπάτι για να την ανέβει. Χωρίς λόγο άρχισα να ανεβαίνω το βουνό. Δεν είχα μαζί μου φαγητό και νερό, έτσι επέστρεψα γρήγορα στη σχολή.

Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Μετά από λίγο καιρό πέθανε ο σκύλος ενός φίλου μου και πήγαμε με το αυτοκίνητο να τον θάψουμε στον Υμηττό. Φτάσαμε κοντά στην μονή Αστερίου και εκεί έθαψα τον σκύλο μόνος μου, γιατί αυτός δεν άντεχε, έκλαιγε. Ήταν σαν τελετουργία αυτό το πράγμα, ήταν σκληρό, αλλά με έφερε κοντά σε κάτι πρωτόγονο και θρησκευτικό αυτή η διαδικασία. Η επιθυμία να πάω με τα πόδια μέχρι πάνω, όμως, πάλι δεν ικανοποιήθηκε.

Το 2017 ανέβηκα, επιτέλους, για πρώτη φορά. Πήγαμε με τη μηχανή ως την μονή Καισαριανής με τον φίλο μου τον Κρέοντα και από κει με τα πόδια φτάσαμε σε τρεις ώρες στην κορυφή. Τότε αποφάσισα πως βρήκα το θέμα της έκθεσής μου. Χωρίς όμως να έχω ιδέα τι κρύβεται εκεί πάνω... Αμέσως μετά έπρεπε να πάω στο Παρίσι, πήγα για να βάψω στη SAE, την σχολή ηχοληψίας και βίντεο. Εκεί ήρθε ένας φίλος μου συλλέκτης και πήγαμε στο Πομπιντού. Κάθε φορά που πάω εκεί ανοίγει το μυαλό μου και παίρνω θάρρος. Του είπα ότι θέλω να κάνω έκθεση με θέμα τον Υμηττό, χωρίς να έχω ιδέα τι θα δείξω. Ο φίλος μου είπε πως μπορώ να κάνω ένα φυτολόγιο ή κάτι σαν έρευνα και να δείξω όλη τη διαδικασία και έναν σωρό άλλες ιδέες.

Όταν γύρισα άρχισα να παίρνω ό,τι βιβλίο αναφέρεται στον Υμηττό και να διαβάζω για να βρω έμπνευση, κάνοντας παράλληλα βόλτες στο βουνό. Το ένα βιβλίο που βρήκα είναι του Γιάννη Σχιζά "Ο Υμηττός". Είναι μια μελέτη για το βουνό. Σε αυτό το βιβλίο αναφέρει τον Παυσανία. Πήρα και τα "Αττικά" του Παυσανία. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι υπάρχει εκεί ένας ναός του Απόλλωνα και ένας βωμός του Δία. Ένας Έλληνας αρχαιολόγος, ο Κοτζιάς βρήκε τον ναό του Απόλλωνα στο Κορωπί και δίπλα υπάρχει μία ορθόδοξη εκκλησία χτισμένη πάνω σε αρχαία θεμέλια. Ο Κοτζιάς θεώρησε ότι στα θεμέλιά της εκκλησίας ήταν και ο βωμός του Δία, δεν το τεκμηρίωσε όμως κάπως. Απλά επειδή τους αναφέρει ο Παυσανίας στο ίδιο χωρίο, θεώρησε ότι θα είναι δίπλα-δίπλα.


Οι Αμερικάνοι αρχαιολόγοι που έκαναν ανασκαφές στην αγορά, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, διάβασαν και αυτοί τον Παυσανία και ανέβηκαν στην κορυφή του βουνού να βρουν τον ναό του Δία. Συγκεκριμένα το 1923 ο Καρλ Μπλέγκελ ανέβηκε με γαϊδουράκια στον Υμηττό και άρχισε να κάνει ανασκαφές. Βρήκε τον πραγματικό βωμό με χιλιάδες αφιερώματα στον Δία και μία βάση αγάλματος –ο Παυσανίας λέει ότι υπήρχε άγαλμα του Δία στο βουνό– με επιγραφή αφιέρωμα για τον Δία. Μετά ξεκίνησε ο πόλεμος και αναγκαστικά έφυγαν από την Ελλάδα. Οι ανασκαφές σταμάτησαν οριστικά.

Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Η αρχαιολογία έχει βάλει ταμπέλα δίπλα στον ναό του Απόλλωνα στο Κορωπί που λέει "Ναός Ομβρίου Διος" και πάνω στην κορυφή του Υμηττού δεν έχει τίποτα. Η αμερικάνικη μελέτη για τον ναό του Δία δεν έχει μεταφραστεί και δεν διδάσκεται στα ελληνικά πανεπιστήμια, αν και αυτές οι εκδόσεις esperia της αμερικάνικης σχολής είναι βίβλος για τους Έλληνες αρχαιολόγους. Είναι σημαντικό να αναφερθούμε σε αυτό, γιατί αυτοί οι Αμερικάνοι στην κορυφή του βουνού βρήκαν επιγραφές οι οποίες είναι πάρα πολύ παλιές, είναι του 800, 700 π.Χ. κι από κει χρονολογούμε την ελληνική γραφή! Ιστορικά έχει μία σημασία, παρόλο που τα ευρήματα δεν ήταν πολύ εντυπωσιακά, πέρα από τη βάση του αγάλματος.


Τα ευρήματά των Αμερικάνων τώρα βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο. Αν πας στο μουσείο, γράφει ότι τα ευρήματα αυτά είναι από τον ναό του Ομβρίου Διός, αν ψάξεις πού είναι ο ναός του Ομβρίου Διός, η ελληνική αρχαιολογία σε στέλνει στο Κορωπί, ενώ αυτά βρέθηκαν στην κορυφή του Υμηττού! Ό,τι να'ναι δηλαδή.


Γκουγκλάροντας, βρήκα μια ομάδα που λέγεται ΠΟΥ (Περιπατητική Ομάδα Υμηττού) που είναι πολύ δραστήριοι, ανεβαίνουν σχεδόν κάθε Κυριακή στο βουνό. Βρήκα και ένα βίντεο με έναν νεαρό αρχαιολόγο να τους συνοδεύει, πάνε σε ένα σημείο και κάνουν ξενάγηση στους ερασιτέχνες ορειβάτες, κι αυτοί ξέρουν για τον ναό του Ομβρίου Διός, είναι κοινό μυστικό, δηλαδή, ότι υπάρχει ο ναός, δεν το ανακάλυψα εγώ. Το σημείο όμως που πάνε είναι λάθος, δεν ταιριάζει με την μελέτη των Αμερικάνων.


Συνέχισα το πρότζεκτ μου που ήταν να ανέβω στην κορυφή του βουνού σε ευθεία πορεία, τα αρχαία δεν ήταν η θεματική μου, άλλωστε. Δεν ήταν δυνατό να φτάσω στο πιο ψηλό σημείο γιατί είναι στρατιωτική ζώνη, είναι η κεραία της πολεμικής αεροπορίας, αυτή η λευκή μπάλα που φαίνεται από όλη την Αθήνα. Κάνοντας βόλτες εκεί, ανακάλυψα κόκαλα ζώων, μπουκάλια μπίρας από τη δεκαετία του '60 και κατάλαβα ότι κάποιος ζούσε σε αυτό το σημείο.

Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση Facebook Twitter
Αυτό θέλω να κάνω για τον ναό του Ομβρίου Διός. Κάτι σαν να προτρέπω τους ανθρώπους να τον επισκεφτούν, αλλά να πάνε με τα πόδια όπως έκαναν τα αρχαία χρόνια για να προσευχηθούν για την βροχή. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Παράλληλα, διάβαζα το βιβλίο "A Sanctuary of Zeus on Mount Hymettos" του Merle K. Langdon από το 1976, μαθητή του Μπλέγκελ, του πρώτου αρχαιολόγου που ανακάλυψε τον ναό του Δία. Ήρθε στην Ελλάδα για να επισκεφτεί τον ναό που οι καθηγητές του είχαν αφήσει λόγω του πολέμου. Αυτό που βρήκε ο Langton ήταν απογοητευτικό. Η χούντα, για να βάλει τις κεραίες της ΥΕΝΕΔ έφτιαξε ασφαλτόδρομο που περνάει ακριβώς πάνω από τον βωμό. Φαίνεται στην κάτοψη, στο σχέδιο του βιβλίου. Ακριβώς δίπλα ήταν ένας Αλβανός πρόσφυγας, όπως τον αναφέρει, ο οποίος είχε γουρούνια και ζούσε από αυτά, σε μία καλύβα. Είχα βρει τυχαία αυτή την καλύβα.

Βρήκα και ένα σπήλαιο όπου δεν μπορούσα να κατέβω χωρίς εξοπλισμό. Όταν ξαναπήγα εκεί διαπίστωσα αναταράξεις στο χώμα, κάποιος έσκαβε εκεί. Τηλεφώνησα στην αρχαιολογική και ρώτησα αν κάνουν ανασκαφές στον ναό του Ομβρίου Διός. Δεν είχαν ιδέα για τι τους μιλάω και με ρώτησαν αν είμαι στο Κορωπί. "Όχι, στην κορυφή του Υμηττού", τους είπα. Ήρθαν την επόμενη μέρα οι αρχαιολόγοι, τους έδειξα το σπήλαιο και με ρώτησαν τι κάνω εκεί και αν είμαι ερασιτέχνης αρχαιολόγος. Τους είπα ότι είμαι καλλιτέχνης και κάνω έρευνα για ένα πρότζεκτ. Έτυχε και βρέθηκα εκεί και επειδή είδα ότι κάποιος σκάβει, τους πήρα τηλέφωνο. Σφράγισαν αμέσως με κλούβα την είσοδο και σταμάτησαν την λαθρανανασκαφή. Χωρίς να το θέλω εμπόδισα μια λαθρανασκαφή και θύμισα στους αρχαιολόγους πως εκεί υπάρχουν αρχαία.

Δεν έχω φιλοδοξίες να γίνω αρχαιολόγος ή να πάρω τη δουλειά τους, εγώ κάνω ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ και έρευνα για να βρω έμπνευση. Κατά λάθος έπεσα πάνω σε μια λαθρανασκαφή. Εγώ νόμιζα ότι οι αρχαιολόγοι σκάβουν εκεί και απλά τους πήρα γιατί έβλεπα τα αρχαία σε κομματάκια να τα παίρνει το νερό της βροχής μέσα στο σπηλαιοβάραθρο. Μάλιστα, κάποια κομματάκια από αγγεία ήταν σε μια πλαστική σακούλα στο χείλος της τρύπας στη γη και μου έκανε πολύ εντύπωση, γι' αυτό πήρα την αρχαιολογία τηλέφωνο. Δεν είχα καμία διάθεση να ανακατευτώ.

Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση Facebook Twitter
Salvatores Dei σημαίνει στα λατινικά «οι σωτήρες του θεού», που κουμπώνει γιατί εκεί ήταν και ο ναός του θεού Δία και εμείς που κάνουμε τη διαδρομή σώζουμε αυτή την ανάμνηση. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Στο βιβλίο του Σχίζα διάβασα και για ένα άλλο σημείο, το σπήλαιο του Αρχέδημου στη Βάρη, όπου λάτρευαν τον Διόνυσο και γίνονταν διονυσιακές γιορτές. Υπήρχε εκεί ένας τύπος, ο Νυμφόληπτος ή Αρχέδημος, ο οποίος έχει σμιλέψει όλα τα τοιχία της σπηλιάς. Είχε κάνει κάτι μοναδικό, τον 5ο αιώνα π.Χ., ο γλύπτης που λάτρευε τον Διόνυσο εκεί κι είχε κάνει και ένα πορτρέτο του εαυτού του σμιλεμένο, που φοράει κάτι σαν φουστανέλα – έχει πολλή πλάκα. Κρατάει ένα σφυρί και ένα καλέμι και είχε διακοσμήσει όλο το σπήλαιο με ανάγλυφα.

Οι αρχαιοκάπηλοι έχουν ρημάξει και αυτό το σπήλαιο. Η αρχαιολογική έχει βάλει και εκεί κλουβί αλλά έχουν ξηλώσει την πόρτα του και όποιος θέλει μπαίνει και παίρνει. Τα μονοπάτια δεν είναι σηματοδοτημένα, αν κάποιος θέλει να το επισκεφτεί δεν μπορεί, είναι κρίμα. Αυτό θέλω να κάνω για τον Ναό του Ομβρίου Διός. Κάτι σαν να προτρέπω τους ανθρώπους να τον επισκεφτούν, αλλά να πάνε με τα πόδια όπως έκαναν τα αρχαία χρόνια για να προσευχηθούν για την βροχή».


«Καλλιτεχνικώς εσύ πώς εμπλέκεσαι;». «Έχω χαρτογραφήσει το μονοπάτι ανεπίσημα, γιατί επίσημα δεν μπορώ ακόμα, χρειάζεται έναν σωρό πράγματα που δεν τα έχω, εγώ απλά έχω βάλει μικρά σημάδια που βάζουν οι ορειβάτες με σπρέι, σαν το γκραφίτι, σε κινητές πέτρες, για να ορίσω το μονοπάτι μου. Το όνειρό μου είναι να έχει και συνέχεια αυτό και έγινε πρότζεκτ ζωής, γι' αυτό και το "μέρος 1" στον τίτλο της έκθεσης. Σκοπός μου είναι να ασχοληθούμε με τον Υμηττό περισσότερο. Πέρσι άλλαξε ο νόμος που προστάτευε τον Υμηττό και νομιμοποιήθηκαν τα αυθαίρετα, το 1/3 του βουνού έγινε ζώνη που μπορείς να χτίσεις. Υπάρχει μεν πυροπροστασία, οι πυροσβέστες κάνουν καλά τη δουλειά τους...

Ο τελευταίος άνθρωπος που ασχολήθηκε σοβαρά με τον Υμηττό ήταν η Καίτη Αργυροπούλου, η γυναίκα κάποιου αξιωματούχου η οποία πετούσε με το αεροπλάνο ερχόμενη στην Αθήνα και είδε τη Μονή Καισαριανής. Πήγε στη μονή και ήταν ερειπωμένη, κι άρχισε να χρηματοδοτεί για να αναστηλωθεί, και επειδή οι Αθηναίοι τότε ζεσταίνονταν με ξύλα, το δάσος του Υμηττού είχε όλο κοπεί. Δεν υπήρχε δέντρο, η αναδάσωση είναι των 100 τελευταίων χρόνων, ό,τι δέντρο βλέπεις. Μετά την Καίτη Αργυροπούλου δεν είχε κανείς ασχοληθεί με τον Υμηττό που είναι ο πνεύμονας της Αθήνας. Κοιτάνε όλοι την Αθήνα και κανείς δεν κοιτάει το βουνό που είναι από πάνω, το οποίο είναι μαγικό, είναι ένα φυσικό θαύμα. Θέλει τρεις ώρες περπάτημα για να φτάσεις μέχρι την κορυφή.

Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση Facebook Twitter
Τραβούσα πολαρόιντ, έχω σπουδάσει φωτογραφία, έχω πάρει υποτροφία και δεν έχω δείξει ποτέ μου φωτογραφίες, ίσως επειδή δεν είμαι καλός στη φωτογραφία.
Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση Facebook Twitter
Έχω μια σειρά από τη διαδρομή για το βουνό, περίπου 100 πολαρόιντ, δεν θα δείξω καθόλου ζωγραφική.

Συναντάω ξένα παιδιά, Γάλλους, Άγγλους, Έλληνες πολύ σπάνια, μόνο mountain bikes ή μηχανάκια για σούζες. Μάζεψα ή μου έφεραν φίλοι μου κόκαλα από ζώα από το βουνό. Έφτιαξα ένα installation με κόκαλα και ήθελα να το συνδέσω και με τον εμφύλιο, επειδή στους πρόποδες του Υμηττού ήταν ένα πεδίο μάχης του εμφυλίου. Βρήκα ένα κράνος από την ελληνικό στρατό και ένα από τον αγγλικό. Τα έχω πειράξει και τα έχω βάλει πάνω σε ένα νεκρό δέντρο. Τραβούσα πολαρόιντ, έχω σπουδάσει φωτογραφία, έχω πάρει υποτροφία και δεν έχω δείξει ποτέ μου φωτογραφίες, ίσως επειδή δεν είμαι καλός στη φωτογραφία. Μου αρέσει η πολαρόιντ επειδή είναι κάτι μοναδικό. Έχω μια σειρά από τη διαδρομή για το βουνό, περίπου 100 πολαρόιντ, δεν θα δείξω καθόλου ζωγραφική...

Όλη η έκθεση είναι μια τεκμηρίωση της διαδρομής μου προς την κορυφή, προς το ναό του Ομβρίου Διός που βρήκα κατά λάθος. Η έκθεση λέγεται "Salvadores Dei" (άλλαξα ένα γράμμα στον τίτλο, κανονικά είναι Salvatores), είναι αναφορά στην λατινική ονομασία της "Ασκητικής" του Καζαντζάκη που ήταν η έμπνευσή μου για να ανέβω στο βουνό. Salvatores Dei σημαίνει στα λατινικά "οι σωτήρες του θεού", που κουμπώνει γιατί εκεί ήταν και ο ναός του θεού Δία και εμείς που κάνουμε τη διαδρομή σώζουμε αυτή την ανάμνηση. Είναι ένα νήμα με τα αρχαία χρόνια που έχει κοπεί και προσπαθώ να το δέσω».

Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Πώς ο Cacao Rocks εμπόδισε μια λαθρανασκαφή στον Υμηττό, όταν προετοίμαζε τη νέα του έκθεση Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Info

Cacao Rocks

Salvadores Dei, episode 1 - Εκεί Ψηλά Στον Υμηττό

Alibi Gallery Sarri 12 (Σαρρή 12, Ψυρρή)

Εγκαίνια: Πέμπτη 13/6, 19:00-23:00

Μέχρι 30/7

 

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT