«Είναι ευλογία να παίζουμε μουσική σχεδόν κάθε νύχτα για έναν ολόκληρο μήνα σε τόσες διαφορετικές χώρες» μας εκμυστηρεύεται η Νάταλι Ντε Σίλβερ, ηγέτιδα των The Dandelion, του αυστραλέζικου ψυχεδελικού συγκροτήματος που εφορμά για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Οι The Dandelion έρχονται και στην Ελλάδα όπου θα δώσουν συναυλίες σε Θεσσαλονίκη (10/04), Άρτα (11/04) και Αθήνα (12/04).
Η Nάταλι Ντε Σίλβερ, που υπογράφει όλες τις συνθέσεις του σχήματος, φαίνεται ενθουσιασμένη από τη νέα πρόκληση και απαντά θετικά όταν την ρωτήσαμε αν θα την ενδιέφερε να ζήσει και να δουλέψει στην Ευρώπη.
Πώς θα επηρεάσει η περιοδεία το συγκρότημα; «Πρέπει να περιμένουμε για να δούμε», μας λέει. «Αλλά κάθε περιπέτεια, σύμφωνα με την εμπειρία μου, αξίζει τον κόπο» συμπληρώνει.
Αν μου έδιναν χρήματα για να ηχογραφήσω σε ένα όμορφο στούντιο με έναν επαρκή παραγωγό θα έφτιαχνα κάτι μοναδικό που θα μπορούσε να πουλήσει και θα συνέχιζε να πουλάει, δεν θα εξαντλούταν σε μια νύχτα, αλλά είναι τυφλοί και ανόητοι και δεν μπορούν να διακρίνουν ή να αρπάξουν την ευκαιρία.
Μέχρι όμως οι The Dandelion να πραγματοποιήσουν την πρώτη τους ευρωπαϊκή τουρνέ χρειάστηκαν αρκετά χρόνια δράσης, τρεις δισκογραφικές δουλειές, η τελευταία εκ των οποίων κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από την ελληνική Blackspin Records, αρκετές ζωντανές εμφανίσεις, έφθασαν να ανοίξουν μέχρι και τους Brian Jonestown Massacre και μια αλλαγή στα ηνία του σχήματος.
Το 2014, στην ηγεσία του συγκροτήματος αναδύθηκε η Νάταλι Ντε Σίλβερ.
Η Νάταλι Ντε Σίλβερ και οι The Dandelion
Η μουσικός από την Αυστραλία αναφέρει πως «περίμενε για πολλά χρόνια στη σκιά» και πως χρειάστηκε «κουράγιο μέχρι να βγει στο φως», όταν την ρωτήσαμε πώς εμφανίστηκε στο προσκήνιο.
«Εμφανίστηκα και είπα "εδώ είμαι και έχω μια δουλειά να κάνω, ποιος είναι μαζί μου;"» προσθέτει συμπληρώνοντας πως νιώθει πιο χαρούμενη από ποτέ εδώ και αρκετό καιρό.
— Τελικά, τι χρειάζεται για να ηγηθεί κάποιος ενός συγκροτήματος, ειδικά όταν έρχεται στη θέση του αρχικού επικεφαλής του; Έχει ειπωθεί πως λάβατε ακόμα και ένα hate mail από έναν οπαδό του Ντάνιελ Πόουτερ.
Πρέπει να μπορείς να γράψεις κάποια αξιοπρεπή κομμάτια αν θες οι άλλοι να ενδιαφερθούν γι' αυτό που κάνεις, να μπορείς να ενορχηστρώνεις αλλά και να ενθαρρύνεις τους μουσικούς να παίζουν αυτό που χρειάζεται.
Νομίζω πως η καλύτερη προσέγγιση είναι να είσαι ένας «ευγενής δικτάτορας». Είμαι τυχερή. Έχω μια σπουδαία μπάντα η οποία με βοηθάει να υλοποιώ το όραμά μου.
Το hate mail που έλαβα ήταν από ανθρώπους που δεν ήξεραν τίποτα για εμένα ή τον Ντάνιελ. Σε πολλούς δεν αρέσει η αλλαγή γιατί η μουσική του Ντάνιελ είναι ακόμα εδώ. Σε όσους δεν αρέσω πρέπει να το πάρουν απόφαση γιατί θα εξακολουθώ, όπως και να έχει, να κάνω δίσκους.
— Ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές στον ήχο της μπάντας πριν και μετά την αλλαγή ηγεσίας;
Για να είμαι ειλικρινής αισθάνομαι πως συνεχίζω αυτό που έκανε [ο Πόουτερ] προσθέτοντας μια απαλότερη χροιά στα φωνητικά και φτιάχνοντας περισσότερο πολύπλοκες δομές κομματιών. Όλα θα γίνουν πολύ πιο ξεκάθαρα στο μέλλον.
Ηχογραφώντας σε 8-track - Οι δίσκοι των The Dandelion
Στις αρχές του Απριλίου, κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος της μπάντας, με τίτλο Old Habits & New Ways of The Dandelion. «Για μένα είναι απλά ένα διαφορετικό κεφάλαιο στη ζωή μου. Χρησιμοποιώ όργανα στα οποία έχω επάρκεια και υπάρχουν αρκετές ομοιότητες στον ήχο σε σχέση με προηγούμενες δουλειές».
«Ήμουν σε παράξενη και χαοτική κατάσταση κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων έτσι το αίσθημα που υποβόσκει είναι σκοτεινό αλλά πάντα με μια ματιά στο φως», εξομολογείται η Αυστραλή μουσικός.
— Ο δίσκος σας «Seeds Flowers and Magical Powers of The Dandelion» ηχογραφήθηκε 8-track. Δεν θα ήταν ευκολότερο να ηχογραφήσετε ψηφιακά;
Έχω εμπειρία στη χρήση του μέσου, είναι εύκολο και βολικό για μένα. Δεν είμαι ενάντια στα ψηφιακά μέσα απλά, προς το παρόν, δεν μπορώ να υποστηρίξω οικονομικά μια τέτοια αναβάθμιση. Και ο νέος δίσκος ηχογραφήθηκε σε 8-track.
Αν κάποιος θέλει να χρηματοδοτήσει ηχογράφηση σε ένα περισσότερο σύγχρονο ή πιο εξεζητημένο στούντιο τότε σίγουρα θα φτιάξω κάτι θεαματικό. Αλλά ως τότε θα χρησιμοποιώ ό,τι χρειάζεται για να φτιάχνω δίσκους. Θέλω να παράγω μουσική ανεξάρτητα από τον διαθέσιμο εξοπλισμό.
— Πώς εξηγείτε το ότι οι δίσκοι σας σημειώνουν υψηλότερες πωλήσεις στην Ευρώπη;
Φαντάζομαι πως έχει να κάνει με το ότι ευρωπαϊκά labels κυκλοφορούν τη μουσική μας. Πέρα από έναν μικρό αριθμό ανθρώπων, οι δισκογραφικές και τα ραδιόφωνα στην Αυστραλία δεν φαίνεται να μας λαμβάνουν υπόψη. Ούτε εδώ περιοδεύουμε συχνά. Αλλά η μουσική βιομηχανία φέρεται ως επί το πλείστον ανόητα καθώς επενδύει σε σχήματα που αντιγράφουν ό, τι είναι διάσημο σε ΗΠΑ και Βρετανία.
Αν μου έδιναν χρήματα για να ηχογραφήσω σε ένα όμορφο στούντιο με έναν επαρκή παραγωγό θα έφτιαχνα κάτι μοναδικό που θα μπορούσε να πουλήσει και θα συνέχιζε να πουλάει, δεν θα εξαντλούταν σε μια νύχτα, αλλά είναι τυφλοί και ανόητοι και δεν μπορούν να διακρίνουν ή να αρπάξουν την ευκαιρία.
Η Ευρώπη φαίνεται να διακρίνει την αξία σε αυτό που κάνω και γι' αυτό θεωρώ τιμή μου αυτή την πρόσκληση.
Η παράλληλη σόλο πορεία και η σύνθεση της μουσικής
«Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου σόλο καλλιτέχνιδα, αλλά απολαμβάνω να παίζω μουσική με άλλα άτομα», μας λέει η Νάταλι ντε Σιλβερ όταν τη ρωτάμε για τις σόλο εμφανίσεις της ξεκαθαρίζοντας πως αυτές δεν εναντιώνονται στους The Dandelion.
— Δουλεύετε επίσης πάνω σε έναν σόλο δίσκο;
Ναι, γράφω πολλά κομμάτια.
— Πώς γράφετε μουσική;
Είτε στην κιθάρα είτε στα πλήκτρα. Και μερικές φορές ηχογραφώ τον εαυτό όταν παίζω τύμπανα και γράφω το κομμάτι πάνω στο μπιτ. Στη συνέχεια προσθέτω τα άλλα όργανα στο κομμάτι ώστε να το ολοκληρώσω.
— Παλιότερα είχατε δηλώσει: «νομίζω ότι τα καλύτερα κομμάτια έρχονται όταν δεν σκέφτεσαι πολύ το τελικό αποτέλεσμα αλλά όταν εξασφαλίζεις πως κάθε μέρος τους μετράει». Μπορείτε να γίνετε περισσότερο σαφής;
Εκτιμώ πως είναι σημαντικότερο να επικεντρώνεσαι στη διάταξη του κομματιού και να εξασφαλίζεις πως το κάθε μέρος του συμπληρώνει το άλλο, από το να επιδιώκεις ένα κομμάτι να ηχεί με συγκεκριμένο τρόπο ή να κατατάσσεται σε κάποιο είδος.
Όταν γράφω δεν λέω «θέλω να ακούγεται ψυχεδελικό». Έχω τη μελωδία και το μπιτ και αναρωτιέμαι πώς μπορώ να το κάνω καλύτερο και ποιος ήχος συμπληρώνει το κάθε μέρος του κομματιού.
Στους δίσκους μου σπάνια αποδίδεται αυτό που έχω στο μυαλό μου αλλά βελτιώνομαι και ο επόμενος δίσκος θα το αποδείξει.
Το ομότιτλο κομμάτι από το Old Habits & New Ways είναι ένα ιδανικό παράδειγμα αυτής της διαδικασίας. Ηχογράφησα ένα ασυνήθιστο μπιτ και το κομμάτι αναπτύχθηκε μόνο του, δεν είχα πρόθεση να ακούγεται όπως τελικά ηχεί.
Έτσι δημιουργούνται τα μαγικά ξόρκια, η πρόθεση να δημιουργήσεις κάτι ισχυρό χρειάζεται να είναι παρούσα, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα μυστήριο.
Η δεκαετία του 1960 και ο μύθος της
«Δεν έχω επαφή με τάσεις και μπάντες καθώς περνάω αρκετό χρόνο συλλέγοντας δίσκους από τη δεκαετία του 1960. Δεν έχω παρατηρήσει κάτι τέτοιο» μας λέει η Νάταλι Ντε Σίλβερ όταν την καλέσαμε να σχολιάσει τα νέα συγκροτήματα και τις αναφορές τους στο γκαράζ και την ψυχεδέλεια των σίξτις.
Ξεκαθαρίζει ωστόσο πως τρέφει σεβασμό για οποιονδήποτε φτιάχνει καλή μουσική και τέχνη ανεξάρτητα από το είδος και την εποχή.
— Πέρα από τη μουσική, σε πολλές πτυχές της καθημερινότητας, οι πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες παραμένον παρούσες. Γιατί οι δυτικές κοινωνίες δυσκολεύονται τόσο πολύ να ξεπεράσουν το '50 και το '60;
Φαίνεται πως κατά τις δεκαετίες αυτές η δυτική ποπ κουλτούρα άγγιξε την ακμή της και έκτοτε επιδεινώνεται και φθηναίνει. Ευτυχώς το underground εξακολουθεί να παράγει σπουδαία τέχνη, μουσική και μόδα που το mainstream θα εντοπίζει και θα αναπαράγει σε μια πιο νερωμένη μορφή.
— Στο παρελθόν είχατε πει πως είστε σε έναν βαθμό οπαδός της νοσταλγίας. Τι νοσταλγείτε; Πολλοί υποστηρίζουν πως ειδικά η δεκαετία του 1960 έχει εξιδανικευτεί. Είναι τελικά η νοσταλγία ένας παραμορφωτικός φακός;
Από παιδί ήθελα να γίνω αρχαιολόγος αλλά δεν το σπούδασα. Όταν άρχισα να ενδιαφέρομαι για τη μουσική την προσέγγισα όπως ένας αρχαιολόγος ερευνά το παρελθόν, ανιχνεύει την εξέλιξη και ψάχνει για το Άγιο Δισκοπότηρο.
Ποτέ δεν πίστεψα πως το '60 ήταν μια καλύτερη εποχή για να ζεις, αλλά τότε δημιουργήθηκε ενδιαφέρουσα τέχνη σε μικρό χρονικό διάστημα.
Ανασκοπώ το παρελθόν μου και αυτός είναι ο λόγος που αγαπώ τα φιλμ Super 8. Προκαλούν ένα νοσταλγικό συναίσθημα και μια αντανάκλαση του παρελθόντος μέσα από έναν φακό παρόμοιο με αυτόν που το μυαλό μου ανακαλεί τις μνήμες. Ελαφρώς ξέθωρες, χωρίς καλό focus και την ίδια στιγμή όμορφες.
Είναι ένα μελαγχολικό συναίσθημα που απολαμβάνω ως εμπειρία παρότι μερικές φορές μπορεί να σου ραγίσει την καρδιά.
The Dandelion - El Poncho Rojo (time to go)
Info
The Dandelion
12/4, 21:00
six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 210 3210510
Εισ.: 14- 17 €
