Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι

Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι Facebook Twitter
0

Όσοι ισχυρίζονται ότι η Νέα Υόρκη είναι η παγκόσμια πρωτεύουσα του χορού δεν χρειάζονται και πολλά επιχειρήματα για να το υποστηρίξουν. Αρκεί το τμήμα χορού της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης, το οποίο περιλαμβάνει την μεγαλύτερη, την πιο εκλεκτική και την πιο πρωτοποριακή συλλογή υλικών χορού οπουδήποτε στον κόσμο. Εκτός από τους πολύτιμους θησαυρούς αιώνων και αντίτυπα κάθε βιβλίου για το χορό που εκδόθηκε ποτέ, το Ίδρυμα φροντίζει να κινηματογραφεί τις παραγωγές χορού που παρουσιάζονται στην πόλη για το αρχείο του μέλλοντος. Και βέβαια διατηρεί πάντα ανοιχτές τις πόρτες της τόσο σε ειδικευμένους ερευνητές όσο και στο κοινό.

Για όλους τους θαυμαστές του χορού που δεν ζουν στην πόλη, κάθε επίσκεψη στη Νέα Υόρκη επιβάλλεται να συμπεριλάβει και μια περιήγηση στον τρίτο όροφο της βιβλιοθήκης, που βρίσκεται στο Lincoln Center, και μόνο για να δει κανείς αποσπάσματα έστω από τις ταινίες για το χορό που είναι συγκεντρωμένες εκεί. Με ένα κλικ, μπορεί ο επισκέπτης να παρακολουθήσει έναν θρύλο σαν τον Μερς Κάνινχαμ να αποδίδει με τη θεατρική ομάδα σε μια μνημειώδη παράσταση του 1964 ή τη «Σερενάτα» του Μπαλανσίν ή διάφορα κλιπ από τις επισκέψεις του Ballet Russe de Monte Carlo το 1940 και το 1944 ή ολόκληρη την «Ωραία κοιμωμένη» με την Μαργκότ Φοντέιν κατά την περιοδεία της στις αρχές της δεκαετίας του '50.

Τα σχέδιά του Νιζίνσκι είναι σα να επιχειρούν να αναπαραστήσουν, με διάφορους αλληγορικούς τρόπους, μάτια. Στο πλαίσιο των γραπτών του πάντως, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι πρόκειται για τα μάτια του Θεού

Το τμήμα χορού περιλαμβάνει επίσης, μεταξύ πολλών άλλων, τις συλλογές του Μπαρίσνικοφ, του Κάνινχαμ και του Τζερόμ Ρόμπινς. Το πλήρες όνομα άλλωστε του τμήματος είναι Jerome Robbins Dance Division, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στον χορογράφο ο οποίος είχε δωρίσει στο ίδρυμα σημαντικό μέρος της αμοιβής του από τον «Βιολιστή στη στέγη».

Και φέτος, το τμήμα χορού της βιβλιοθήκης γιορτάζει τα 75 χρόνια του και στρέφει τον προβολέα του σε μερικά από τα πιο πολύτιμα μόνιμα εκθέματά του, όπως οι μπαλαρίνες της Άννα Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι.

Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι Facebook Twitter
Τα πόδια της Άννα Πάβλοβα ήταν παροιμιωδώς κυρτά και κωνικά, τα παπούτσια χορού που χρησιμοποιούσε όμως ήταν πολύ πιο στενά για τις μύτες των ποδιών απ' όσο θα μπορούσε να ανεχτεί μια σύγχρονη χορεύτρια.

Τα πόδια της Άννα Πάβλοβα ήταν παροιμιωδώς κυρτά και κωνικά, τα παπούτσια χορού που χρησιμοποιούσε όμως ήταν πολύ πιο στενά για τις μύτες των ποδιών απ' όσο θα μπορούσε να ανεχτεί μια σύγχρονη χορεύτρια. Ήταν η πιο διάσημη χορεύτρια με τα πιο διάσημα πόδια – οι μπαλαρίνες της όμως προκαλούν δέος για τη δύναμη που είχαν αυτά τα λεπτά πόδια (το ζευγάρι υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε κατά τη δεκαετία του 1920, περίοδο όπου η Πάβλοβα έκανε διαρκώς περιοδείες ανά την υφήλιο). Διακρίνεται επίσης η απίστευτη ραφή στα πλάγια που μόνο να υποθέσουμε μπορούμε τι ισορροπία μπορεί να προσέφερε.

Το 1919, στα 30 του, ο θρυλικός ήδη τότε χορευτής και χορογράφος Βασλάβ Νιζίνσκι (1889-1950) διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια και υποχρεώθηκε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του από το ένα ψυχιατρικό ίδρυμα στο άλλο. Στα πρώτα στάδια της βαριάς του ασθένεια διατηρούσε ένα εκπληκτικό ημερολόγιο, το οποίο κυκλοφόρησε σε λογοκριμένη (από τη σύζυγό του Ρομόλα) εκδοχή το 1936, ενώ μια πιστότερη έκδοση κυκλοφόρησε μόλις το 1999. Στη βιβλιοθήκη υπάρχει το πρωτότυπο.

Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι Facebook Twitter
Τα σχέδιά του Νιζίνσκι είναι σα να επιχειρούν να αναπαραστήσουν, με διάφορους αλληγορικούς τρόπους, μάτια. Στο πλαίσιο των γραπτών του πάντως, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι πρόκειται για τα μάτια του Θεού

Κοιτάζοντας τις σελίδες του, παρακολουθεί το μυαλό του Νιζίνσκι να χάνεται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, επανέρχεται όμως τακτικά στο ζήτημα του Θεού, με τον οποίο ο Νιζίνσκι φαίνεται κατά τόπους να ταυτίζει τον εαυτό του. Τα σχέδιά του έχουν μια περίεργη ισχύ και είναι σα να επιχειρούν να αναπαραστήσουν με διάφορους αλληγορικούς τρόπους, μάτια – αυτή ήταν η πρόθεσή του, σύμφωνα με τη γυναίκα του. Στο πλαίσιο των γραπτών του πάντως, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι πρόκειται για τα μάτια του Θεού.

Με στοιχεία από τους New York Times

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ